ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΜΑΤΘ. Α’ 1-25 (21-12-2025)

 

Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού, υιού Δαυΐδ υιού Αβραάμ. Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, Ισαάκ δε εγέννησε τον Ιακώβ, Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιούδαν και τους αδελφούς αυτού. Ιούδας δε εγέννησε τον Φαρές και τον Ζαρά εκ της Θάμαρ, Φαρές δε εγέννησε τον Εσρώμ, Εσρώμ δε εγέννησε τον Αράμ, Αράμ δε εγέννησε τον Αμιναδάβ, Αμιναδάβ δε εγέννησε τον Ναασών, Ναασών δε εγέννησε τον Σαλμών, Σαλμών δε εγέννησε τον Βοόζ εκ της Ραχάβ, Βοόζ δε εγέννησε τον Ωβήδ εκ της Ρούθ, Ωβήδ δε εγέννησε τον Ιεσσαί, Ιεσσαί δε εγέννησε τον Δαυΐδ τον βασιλέα.

Δαυΐδ δε ο βασιλεύς εγέννησε τον Σολομώντα εκ της του Ουρίου, Σολομών δε εγέννησε τον Ροβοάμ, Ροβαάμ δε εγέννησε τον Αβιά, Αβιά δε εγέννησε τον Ασά, Ασά δε εγέννησε τον Ιωσαφάτ, Ιωσαφάτ δε εγέννησε τον Ιωράμ, Ιωράμ δε εγέννησε τον Οζίαν, Οζίας δε εγέννησε τον Ιωάθαμ, Ιωάθαμ δε εγέννησε τον Άχαζ, Άχαζ δε εγέννησε τον Εζεκίαν, Εζεκίας δε εγέννησε τον Μανασσή, Μανασσής δε εγέννησε τον Αμών, Αμών δε εγέννησε τον Ιωσίαν, Ιωσίας δε εγέννησε τον Ιεχονίαν και τους αδελφούς αυτού επί της μετοικεσίας Βαβυλώνος.

Μετά δε την μετοικεσίαν Βαβυλώνος Ιεχονίας εγέννησε τον Σαλαθιήλ, Σαλαθιήλ δε εγέννησε τον Ζοροβάβελ, Ζοροβάβελ δε εγέννησε τον Αβιούδ, Αβιούδ δε εγέννησε τον Ελιακείμ, Ελιακείμ δε εγέννησε τον Αζώρ, Αζώρ δε εγέννησε τον Σαδώκ, Σαδώκ δε εγέννησε τον Αχείμ, Αχείμ δε εγέννησε τον Ελιούδ, Ελιούδ δε εγέννησε τον Ελεάζαρ, Ελεάζαρ δε εγέννησε τον Ματθάν, Ματθάν δε εγέννησε τον Ιακώβ, Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιωσήφ τον άνδρα Μαρίας, εξ ης εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός.

Πάσαι ουν αι γενεαί από Αβραάμ έως Δαυΐδ γενεαί δεκατέσσαρες, και από Δαυίδ έως της μετοικεσίας Βαβυλώνος γενεαί δεκατέσσαρες, και από της μετοικεσίας Βαβυλώνος έως του Χριστού γενεαί δεκατέσσαρες. Του δε Ιησού Χριστού η γέννησις ούτως ην. Μνηστευθείσης γαρ της μητρός αυτού Μαρίας τω Ιωσήφ, πριν η συνελθείν αυτούς ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου.

Ιωσήφ δε ο ανήρ αυτής, δίκαιος ων και μη θέλων αυτήν παραδειγματίσαι, εβουλήθη λάθρα απολύσαι αυτήν. Ταύτα δε αυτού ενθυμηθέντος ιδού άγγελος Κυρίου κατ΄ όναρ εφάνη αυτώ λέγων· Ιωσήφ υιός Δαυΐδ, μη φοβηθής παραλαβείν Μαριάμ την γυναίκα σου, το γαρ εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματος εστίν Αγίου. Τέξεται δε υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν. Aυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών.

(Τούτο δε όλον γέγονεν ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό του Κυρίου δια του προφήτου λέγοντος. Ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν, και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ, ο εστί μεθερμηνευόμενον μεθ΄ ημών ο Θεός). Διεγερθείς δε ο Ιωσήφ από του ύπνου εποίησεν ως προσέταξεν αυτώ ο άγγελος Κυρίου και παρέλαβε την γυναίκα αυτού, και ουκ εγίνωσκεν αυτήν έως ου έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, και εκάλεσε το όνομα αυτού Ιησούν.

Μετάφραση Περικοπής:Γενεαλογικός κατάλογος του Ιησού Χριστού απογόνου του Δαβίδ, ο οποίος ήταν απόγονος του Αβραάμ. Ο Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, ο Ισαάκ εγέννησε τον Ιακώβ, ο Ιακώβ εγέννησε τον Ιούδα και τους αδερφούς του. Ο Ιούδας εγέννησε τον Φαρές και τον Ζαρά με τη Θάμαρ. Ο Φαρές εγέννησε τον Εσρώμ και ο Εσρώμ τον Αράμ. Ο Αράμ εγέννησε τον Αμιναδάβ, ο Αμιναδάβ τον Ναασών και ο Ναασών τον Σαλμών. Ο Σαλμών εγέννησε τον Βοόζ με τη Ραχάβ, ο Βοόζ εγέννησε τον Ωβήδ με τη Ρουθ· ο Ωβήδ εγέννησε τον Ιεσσαί κι ο Ιεσσαί γέννησε τον Δαβίδ το βασιλιά.

Ο Βασιλιάς Δαβίδ εγέννησε τον Σολομώντα με τη γυναίκα του Ουρία. ο Σολομών εγέννησε τον Ροβοάμ, ο Ροβοάμ τον Αβιά, ο Αβιά τον Ασά· ο Ασά εγέννησε τον Ιωσαφάτ, ο Ιωσαφάτ τον Ιωράμ, ο Ιωράμ τον Οζία· ο Οζίας εγέννησε τον Ιωάθαν, ο Ιωάθαμ τον Άχαζ, ο Άχαζ τον Εζεκία· ο Εζεκίας εγέννησε τον Μανασσή, ο Μανασσής τον Αμών, ο Αμών τον Ιωσία· ο Ιωσίας εγέννησε τον Ιεχονία και τους αδερφούς του την εποχή της αιχμαλωσίας στη Βαβυλώνα.

Μετά την αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα, ο Ιεχονίας εγέννησε τον Σαλαθιήλ και ο Σαλαθιήλ το Ζοροβάβελ· ο Ζοροβάβελ εγέννησε τον Αβιούδ, ο Αβιούδ τον Ελιακίμ, ο Ελιακίμ τον Αζώρ· ο Αζώρ εγέννησε τον Σαδώκ, ο Σαδώκ τον Αχίμ και ο Αχίμ τον Ελιούδ· ο Ελιούδ εγέννησε τον Ελεάζαρ, ο Ελεάζαρ τον Ματθάν, ο Ματθάν τον Ιακώβ, και ο Ιακώβ εγέννησε τον Ιωσήφ τον άντρα της Μαρίας. Από τη Μαρία γεννήθηκε ο Ιησούς, ο λεγόμενος Χριστός. Από τον Αβραάμ ως τον Δαβίδ μεσολαβούν δεκατέσσερις γενιές. 

Το ίδιο κι από τον Δαβίδ ως την αιχμαλωσία της Βαβυλώνας, καθώς κι από την αιχμαλωσία της Βαβυλώνα ως το Χριστό. Η γέννηση του Ιησού Χριστού έγινε ως εξής: Η μητέρα του, η Μαρία, αρραβωνιάστηκε με τον Ιωσήφ. Προτού όμως συνευρεθούν, έμεινε έγκυος με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Ο μνηστήρας της ο Ιωσήφ, επειδή ήταν ευσεβής και δεν ήθελε να τη διαπομπεύσει, αποφάσισε να διαλύσει τον αρραβώνα σιωπηλά και χωρίς την επίσημη διαδικασία.

Όταν όμως κατέληξε σ’ αυτή τη σκέψη, εμφανίστηκε στον ύπνο του ένας Άγγελος Κυρίου και του είπε: «Ιωσήφ, απόγονε του Δαβίδ, μη διστάσεις να πάρεις στο σπίτι σου τη Μαριάμ, τη γυναίκα σου, γιατί το παιδί που περιμένει προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα. Θα γεννήσει γιο, και θα του δώσεις το όνομα Ιησούς, γιατί αυτός θα σώσει το λαό του από τις αμαρτίες τους». (Με αυτό που έγινε εκπληρώθηκε ο λόγος του Κυρίου, που είχε πει ο προφήτης: 

Να, η παρθένος θα μείνει έγκυος και θα γεννήσει γιο, και θα του δώσουν το όνομα Εμμανουήλ, που σημαίνει, ο Θεός είναι μαζί μας). Όταν ξύπνησε ο Ιωσήφ, έκανε όπως τον πρόσταξε ο άγγελος του Κυρίου και πήρε στο σπίτι του τη Μαρία τη γυναίκα του, χωρίς να έχει συζυγικές σχέσεις μαζί της, μέχρι που γέννησε το γιό της τον πρωτότοκο και του έδωσε το όνομα Ιησούς.

Ανάλυση Περικοπής:  ΣΚΕΨΕΙΣ – ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ – ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

1. Ὁ προσδοκώμενος

Καθὼς πλησιάζουμε πλέον στὸ κοσμοσωτήριο γεγονὸς τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως, ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τὰ ἱερὰ ἀναγνώσματα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς φωτίζει τὸ ἀπρόσ­ιτο μυστήριο τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, τὸ μυστήριο τῶν μυστηρίων. Τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα μᾶς παραθέτει τὸν γενεαλογικὸ κατάλογο τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ξεκινᾶ ἀπὸ τὸν πατριάρχη Ἀβραάμ, συνεχίζεται μὲ τοὺς ἀπογόνους του, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἀναφέρεται καὶ ὁ ἔνδοξος προφήτης καὶ βασιλιὰς Δαυΐδ, φθάνει στὴ Βαβυλώνια αἰχμαλωσία καὶ καταλήγει στὸν Ἰωσήφ, τὸν μνήστορα τῆς Θεοτόκου. 

Ὁ νόμος τῶν Ἑβραίων προέβλεπε νὰ γενεαλογοῦνται μόνο οἱ ἄνδρες. Ὁ Ἰωσὴφ βέβαια δὲν ἦταν κατὰ σάρκα πατέρας τοῦ Ἰησοῦ, ἀφοῦ ὁ Κύριος προῆλθε «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου». Ἐπειδὴ ὅμως ἦταν μνηστευμένος μὲ τὴν Παρθένο Μαρία, ὁ νόμος τὸν θεωροῦσε πατέρα τοῦ Ἰησοῦ. Ἀλλὰ καὶ ἡ Θεοτόκος καταγόταν ἀπὸ τὴν ἴδια φυλή, σύμφωνα μὲ τὴ συν­ήθεια τῶν Ἑβραίων. Γι᾿ αὐτὸ τελικὰ γενεαλογεῖται ἔμμεσα καὶ ἡ Θεοτόκος, ἀπὸ τὴν ὁποία προῆλθε ὁ Κύριος ὡς ἄνθρωπος.

Ἡ ἀναφορὰ ὅλων αὐτῶν τῶν ὀνομάτων ἔχει ἀσφαλῶς πολὺ μεγάλη σημασία. Μᾶς βεβαιώνει ἀρχικὰ ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὡς ἄνθρωπος ἦταν πρόσωπο ἱστορικό, πραγματικό, ποὺ ἔζησε σὲ συγ­κεκριμένη χρονικὴ στιγμὴ τῆς ἱστορίας καὶ εἶχε συγκεκριμένους προγόνους. Τὸ πέρασμά του ἄλλωστε μαρτυρεῖται καὶ ἀπὸ ἱστορικοὺς τῆς ἐποχῆς. Ἐπιπλέον ἦταν ἀπόγονος τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τοῦ Δαυΐδ, ὅπως ἀκούσαμε: «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυΐδ, υἱοῦ Ἀβραάμ». Συνεπῶς στὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἐκπληρώνονται τὰ λόγια τῶν μεγάλων Προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ποὺ αἰῶνες νωρίτερα διέβλεπαν ὅτι ὁ προσδοκώμενος Μεσσίας ἐπρόκειτο νὰ προέλθει ἀπὸ τὸ γένος τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τοῦ Δαυΐδ.

Ὁ Ἰησοῦς εἶναι λοιπὸν ὁ προσδοκώμενος Χριστός! Ὁ Μεσσίας, τὸν Ὁποῖο ἐπὶ αἰῶνες περίμενε ἡ ἀνθρωπότητα. Τὸ Πρόσωπο ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖο ἔβλεπαν ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων οἱ Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἐκεῖνος, τὸν Ὁποῖο ἀνέμενε ἡ ἱστορία. Μὲ τὴ Γέννησή του χώρισε τὴν ἱστορία στὰ δύο, στὴν πρὸ Χριστοῦ καὶ στὴ μετὰ Χριστὸν ἐποχή. Εἶναι τὸ θεῖο Πρόσωπο, ποὺ ἄλλαξε τὴν ἱστορία τοῦ κόσμου.

2. Ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας

Ἡ ἀναφορὰ ὅλων αὐτῶν τῶν ὀνομάτων μπορεῖ νὰ ἀκούγεται σὲ πολλοὺς κάπως ἀνιαρή, διότι τὰ περισσότερα ἀπὸ τὰ πρόσωπα αὐτὰ μᾶς εἶναι ἴσως ἄγνωστα. Μεταξύ τους ὑπάρχουν πρωτίστως ἄνθρωποι δίκαιοι, ἐνάρετοι. Ἀναφέρονται βέβαια καὶ ἄνθρωποι ἀσεβεῖς, ποὺ ὑπέπεσαν σὲ βαρύτατα ἁμαρτήματα. Ὅμως, ὅλα αὐτὰ τὰ πρόσ­ωπα, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ πῶς ἔζησαν, εἶναι πρόγονοι τοῦ Κυρίου. 

Ὅλος αὐτὸς ὁ μακροσκελὴς κατάλογος παρουσιάζει μιὰ μακραίωνη ἱστορία, ποὺ δὲν εἶναι ἁπλῶς ἡ ἱστορία τῶν Ἑβραίων· ἀλλὰ ἡ ἱστορία τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία μας, ἡ σταδιακὴ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στοὺς ἀνθρώπους. Εἶναι ἡ ἱστορία τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ. Τὰ ὀνόματα αὐτὰ μᾶς παρουσιάζουν τελικὰ τὴν ἱστορία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλη δὲ αὐτὴ ἡ ἱστορικὴ πορεία τοῦ Ἰσραὴλ προετοιμάζει τὴν Ἐκκλησία, μέσα ἀπὸ προτυπώσεις καὶ προφητεῖες ἐκπληκτικές.

Ὑπάρχει ἑπομένως καὶ αὐτὸ τὸ σημαν­τικό: ἡ θαυμαστὴ ἑνότητα μεταξὺ Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης. Τὸ θεῖο Πρόσ­ωπο, ποὺ συνδέει τὴν Παλαιὰ μὲ τὴν Καινὴ Διαθήκη, εἶναι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη βρίσκει τὸ πλήρωμά της στὸ Πρόσωπο τοῦ Κυρίου καὶ ὁδηγεῖ στὴν ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Χριστό. Ἡ ἕνωση αὐτὴ συν­τελεῖται στὴν Καινὴ Διαθήκη μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι λοιπὸν πολὺ ἀναγκαῖο νὰ μελετοῦμε τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, τὴν ἱστορία ὅλων αὐτῶν τῶν ἱστορικῶν προσώπων. Διότι μᾶς βοηθεῖ νὰ προσεγγίσουμε τὸ μυστήριο τοῦ Χριστοῦ· νὰ κατανοήσουμε κάπως βαθύτερα τί ἐπιτέλεσε ὁ Κύριος γιὰ τὴ σωτηρία μας.

3. Ὁ Θεὸς ἀνάμεσά μας

Στὸ δεύτερο μέρος τῆς περικοπῆς ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς ἑστιάζει τὴν προσ­οχή μας στὴν ὑπερφυσικὴ Γέννηση τοῦ Κυρίου. Μεταξὺ τῶν ἄλλων ἀναφέρει τὸν προφητικὸ λόγο τοῦ Ἡσαΐα, ὅτι ὁ Μεσσίας θὰ ὀνομασθεῖ Ἐμμανουήλ, «ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός». Τὸ ὄνομα αὐτό, δηλαδή, στὰ Ἑλληνικὰ μεταφράζεται «ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας».

Ὁ Κύριος στὴν πραγματικότητα ποτὲ δὲν ὀνομάσθηκε «Ἐμμανουὴλ» ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Γιατί τότε ὁ προφήτης Ἡσαΐας τὸν ὀνομάζει ἔτσι; Διότι μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ θέλει νὰ μᾶς ἀποκαλύψει κάτι πολὺ σημαντικό· ὅτι ὁ προσδοκώμενος Μεσσίας δὲν εἶναι μόνο ἄνθρωπος. Εἶναι καὶ τέλειος Θεός, ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός. Ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος ἐπρόκειτο νὰ λάβει ἀνθρώπινη σάρκα καὶ νὰ φανερωθεῖ μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, ποὺ συναναστρέφεται μαζί μας καὶ μᾶς λυτρώνει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.

Χριστούγεννα! Ὁ Θεὸς ἔρχεται γιὰ νὰ γεννηθεῖ ὡς ἄνθρωπος. Αὐτός, τὸν Ὁποῖο ἐπὶ αἰῶνες περίμεναν ὅλες οἱ γενιὲς τῶν ἀνθρώπων, ἔρχεται ἀνάμεσά μας. Ἔρχεται γιὰ νὰ κατοικήσει μέσα μας. Ἂς Τοῦ ἀνοίξουμε τὴν πόρτα τῆς καρδιᾶς μας γιὰ νὰ εἰσέλθει σ᾿ αὐτὴν καὶ νὰ γίνει Ἐκεῖνος πλέον τὸ κέντρο τῆς ζωῆς μας.