ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΛΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΑΙΟΥ;

ΓΙΑ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΛΑΒΙΔΟΣ ΚΑΤΑ

ΤΗΝ ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ

Σύμφωνα με την διδασκαλία του Ιησού Χριστού όπου λέγει ότι: Ο τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου το Αίμα έν εμοί μένει καγώ έν αυτώ, άρα γι’ αυτούς που πιστεύουν δεν υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης από το μικρόβιο του κορωναιού κατά την Θεία Μετάληψη/ Θεία Κοινωνία. Ακόμα και αν μεταλάβετε από το ίδιο Άγιο Ποτήριο και την ίδια λαβίδα- (κουταλάκι) κατά την Θεία Κοινωνία δεν υπάρχει κίνδυνος να μολυνθείτε από τον κορωνοιό.

Κορωναϊός κατά τη Θεία Μετάληψη:

Η πιθανότητα μόλυνσης από κορονωϊού κατά 
τη διάρκεια της Θείας Κοινωνίας κατά το μυστήριο 
της Θείας Μετάληψης από το κοινό ποτήριο της εκκλησίας
δεν υπάρχει”.

ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΠΟΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΗΨΗΣ «Δεν υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης από το να μεταλάβετε από το ίδιο ποτήριο επειδή στο ποτήριο δεν έχουμε μόνο κρασί και ψωμί. Στο ποτήριο βρίσκεται ο ίδιος ο Χριστός», Υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης απ’ τα ευχαριστιακά Ιερά σκεύη με το οποία έρχεται σε επαφή ενα μέρος των πιστών; 

Η απάντηση είναι ΟΧΙ και η απόδειξη είναι επίσης πολύ απλή: οι φοβερές επιδημίες των παλαιότερων χρόνων που ήταν πολύ πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμες σε σύγκριση με τις σημερινές επιδημίες όπως ο κορωνοιός. Αυτές οι επιδημίες αποτελούσαν τη μάστιγα των χριστιανικών χωρών από τα αρχαία χρόνια μέχρι το τέλος του 19oυ αιώνα.Αρκετά χρόνια πριν από την ανάπτυξη της σύγχρονης υγιεινής και της επιστήμης της επιδημιολογίας, υπήρχαν πολλοί τρόποι διάδοσης των επιδημιών και

«Η ΑΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΤΕ ΚΑΠΟΙΟΣ 
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΜΕΤΑΔΟΣΗΣ ΕΠΙΔΗΜΙΩΝ». 

Η Θεία Κοινωνία δεν αποτελούσε κίνδυνο. Αλλά οι εχθροί του Χριστού θα χρησιμοποιούσαν την θεία μετάληψη ως μέσο διάδοσης..Όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ στην ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας! Πρέπει όμως να υπάρχουν διάφορα μέτρα υγιεινής: «εντελώς φυσικά για λoγικούς ανθρώπους», τα οποία «δεν συνδέoνται σε καμία περίπτωση με το ιερό μυστήριo της Θ.Ευχαριστίας». 

Λόγου χάρη, εάν κάποιος που έχει αρρωστήσει ή φοβάται μήπως μολυνθεί από κάποιο μικρόβιο στην Εκκλησία.Μπορεί βεβαίως να μεταβεί στην Εκκλησία με μια προστατευτική ιατρική μάσκα. «Εννοείτε πως όλοι παίρνουν αυτές τις προφυλάξεις όπως αυτοί θεωρούν και  πάντα έχοντας υπόψη  την ηλικία τους, την κατάσταση της υγείας τους όπως και άλλους σημαντικούς παράγοντες».

Παραθέτουμε μερικά ιστορικά παραδείγματα 

για τη μετάδοση ασθενειών στην Εκκλησία κατά 

την Θεία Κοινωνία:

Υπάρχουν αρκετοί πιστοί χριστιανοί οι οποίοι φοβούνται τη Θεία Κοινωνία, ειδικά το χειμώνα που κυκλοφορούν ιοί και γρίπες, ώστε να αποφύγουν τη μόλυνση από τα μικρόβια άλλων πιστών. Εάν όμως ίσχυε κάτι τέτοιο θα είχαν αρρωστήσει πάμπολλοι από τους ιερείς. 

Ειδικά από τη στιγμή που καταναλώνουν το περιεχόμενο του Άγιου ποτηριού, μέσω του οποίου έχουν κοινωνήσει προηγουμένως 100άδες χριστιανοί πολλοί από τους οποίους μπορεί να κουβαλούν μικρόβια γρίπης, ιώσεων ή άλλων παθήσεων. Παρόλα αυτά όμως κανένας ιερέας δεν έπαθε τίποτα σημαντικό. Πιθανώς το ίδιο ισχύει και στη μετάδοση του κορωναιού.Το Αίμα και το Σώμα του Θεού είναι «πυρ καταναλίσκον».

Διαβάστε παρακάτω τα περιστατικά:

ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ 1/«Η Αγία Λαβίδα»

Την εποχή που ο Παντελεήμων Φωστίνης, Μητροπολίτης Χίου, εκτελούσε χρέη ιεροκήρυκα Αττικής πήγε μια ημέρα να τελέσει την λειτουργιά στο ιατρείο της «Σωτηρίας». Τότε σε κάποια στιγμή του έφεραν οι νοσοκόμες ένα πιάτο μεγάλο με πολλά κουτάλια.

– Τι τα φέρατε αυτά; τους ρώτησε.

–Μας ενημέρωσαν οι αρχιγιατροί να τελέσετε την
Θεία Κοινωνία με αυτά τα κουταλάκια για τους 
ασθενείς, ξεκινώντας από τους πιο ελαφριά αρρώστους 
και στην συνέχεια στους ασθενείς με τα πιο σοβαρά περιστατικά.

–Δεν χρειάζονται αυτά, απάντησε με 

πίστη ο ιερέας. Έχω την Άγια λαβίδα.

Και όντως στη Θεία Μετάληψη κοινώνησε χωρίς καμία αλλαγή τους ασθενείς και ύστερα προχώρησε στην ωραία πύλη για να καταλύσει.Αυτό το έκανε για να μπορούν να δουν όλοι, πως δεν υπάρχει περίπτωση μόλυνσης από μικρόβια κατά την μετάληψη, αλλά και για να μάθουν οι γιατροί ότι η Θεία Κοινωνία είναι «φωτιά που καίει τα πάντα».

ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ 2/«Ο τρελός» 

Ένα παρόμοιο περιστατικό συνέβη και στα Γιάννενα το 1942. Ο ιεροκήρυκας Πετράκης Βενέδικτος, μετά τη Θεία Λειτουργία στην εκκλησιά του Κάστρου, πήγε στο Νοσοκομείο όπου στεγαζόταν και το σανατόριο (θεραπευτήριο των φυματικών) ώστε να κοινωνήσει τους άρρωστους.

Ένας πιστός ο οποίος ήταν βαριά φυματικός μόλις κοινώνησε έφτυσε αίμα και ένα κομμάτι ψωμί επάνω στο σεντόνι. Αμέσως ο πάτερ Πετράκης το πήρε με την αγία λαβίδα, το έφαγε και τους είπε να κάψουν το σεντόνι. Οι γιατροί το είδαν και τρομοκρατήθηκαν.

«Τι κάνει αυτός ο τρελός;» φώναξαν. «Δυστυχώς σε λίγο θα δείτε π. Βενέδικτο με καλπάζουσα φυματίωση!»Όμως δεν κατάφεραν ποτέ να τον δουν με καλπάζουσα φυματίωση! Η χάρη του μυστηρίου της Μεταλήψεως δεν επέτρεψε να πάθει τίποτα!

ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ 3/«Ένας δύσπιστος γιατρός»

Ο Μακαριστός Δημήτριος Παναγόπουλος (1916-1982), ένας θεοφώτιστος λαϊκος ιεροκήρυκας, κήρυττε ακόμα και στο νοσοκομείο «Σωτηρία» στο οποίο πολλοί δεν πλησίαζαν καν υπό το φόβο των μικροβίων και της φυματίωσης.

Στο νοσοκομείο τον ακολουθούσε ο ιερέας π. Δημήτρης Παπαντωνης ο οποίος εξομολογούσε τους αρρώστους από φυματίωση και τελούσε την Θεία Λειτουργία.Μια ημέρα ένας γιατρός ο οποίος παρακολουθούσε τις ομιλίες αρκετά προβληματισμένος, πλησίασε τον ιεροκήρυκα και του λέει:

–Κύριε Παναγόπουλε, ο ιερέας είναι αδύνατον να καταλύει το περιεχόμενο του ‘Αγιου ποτηριού. Με αυτό κοινωνούν τόσοι άρρωστοι και ασθενείς, και όπως γνωρίζουμε το μικρόβιο της φυματίωσης μεταδίδεται με το σάλιο. Τι κάνει λοιπόν ο ιερέας το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου που περισσεύει; Το χύνει στο χωνευτήρι; Αυτό όμως δεν είναι μεγάλη αμαρτία;

–«Αυτό το πράγμα δεν γίνεται ποτέ» απάντησε ο ιεροκήρυκας.«Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΜΟΛΥΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟΒΙΑ.»Επίσης από τα άχραντα Μυστήρια δεν υπάρχει κανένας απολύτως κίνδυνος μόλυνσης από μικρόβια και ασθένειες.Ο γιατρός παρ’ όλα αυτα δεν μπορούσε να πιστέψει. Τότε ήταν που τον προέτρεψαν να παρακολουθήσει την επόμενη Θεία Λειτουργία. 

Τον προέτρεψαν επίσης στο τέλος να κάτσει κάπου ώστε να μπορεί να βλέπει τις κινήσεις του ιερέα κατά την ώρα της καταλύσεως. Τελικά, έτσι και έγινε.Ο γιατρός είδε με τα μάτια του το λειτουργό να καταλύει το περιεχόμενο του Άγιου ποτηριού. 

Επίσης τον είδε με τα μάτια του μάλιστα να ρίχνει νάμα 2-3 φορές, έτσι ώστε να μην μείνει ούτε ίχνος από το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου από το κύπελλο της Θείας Κοινωνίας. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα ο γιατρός όχι απλώς μόνο πίστευε αλλά επίσης εκκλησιαζόταν και κοινωνούσε μαζί με τους αρρώστους και τους ασθενείς.

Κάποιοι λέγουν:

Α)-Δεν πηγαίνω τα παιδιά μου να κοινωνήσουν και δεν κοινωνούμε ούτε εμείς, γιατί φοβόμαστε μήπως με το κουταλάκι κολλήσουμε κάποια μεταδοτική αρρώστια ιδίως το (aids) ή του Κορονοϊού.Η έλλειψη της πίστης αυτής αποτελεί το ουσιαστικό κώλυμα για τη μετάδοση της Θείας Κοινωνίας. 

Η Εκκλησία δηλαδή δεν μεταδίδει τη Θεία Κοινωνία σε όσους είναι έξω του Χριστιανισμού, αλλά και σε όσους αμφιβάλλουν για τη φύση του Μυστηρίου.Η Εκκλησία δεν μεταδίδει ποτέ αναγκαστικά τα Ιερά της Μυστήρια. Γιαυτό στους μεν πιστούς μεταδίδει ανεπιφύλαχτα τη Θεία Κοινωνία «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε»!). 

Σε όσους όμως δεν έχουν την απαραίτητη αυτή πίστη και αμφιβάλλουν η Εκκλησία δεν μεταδίδει τα ¨Αχραντα Μυστήρια. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι την πίστη αυτή καλείται ο Χριστιανός και να ομολογεί κάθε φορά πριν κοινωνήσει, λέγοντας τους συγκλονιστικούς αυτούς στίχους:

Πιστεύω, Κύριε, ότι τούτο αυτό εστί 

το άχραντον Σώμα σου,

-και τούτο αυτό εστί το Τίμιον Αίμα σου....

Ιδού βαδίζω προς Θείαν Κοινωνίαν...

Πλαστουργέ, μη φλέξεις με τη μετουσία..

Πυρ γαρ υπάρχεις τους αναξίους φλέγον...

Θεουργόν αίμα φρίξον, άνθρωπε βλέπων.

Άνθραξ γαρ εστί τους αναξίους φλέγων..

Θεού το Σώμα και θεοί με και τρέφει..

Θεού το Αίμα, τον νουν δε τρέφει ξένως..

Έθελξας πόθω με,Χριστέ,και ηλλοίωσας

τω θείω σου έρωτι .αλλά κατάφλεξον ,

πυρί άϋλω τας αμαρτίας μου...»

Μια τέτοια πίστη αποκλείει και τον ελάχιστο ενδοιασμό ή αμφιβολία, ότι δηλαδή υπάρχει περίπτωση η Θεία Κοινωνία να είναι αιτία βλάβης ΄΄η φθοράς της σωματικής υγείας του Χριστιανού. Γιατί, πως είναι δυνατόν η θεϊκή και ουράνια τροφή που μεταμορφώνει και αφθαρτοποιεί τη φθαρτή και θνητή ύπαρξη μας να προκαλέσει την αρρώστια και τη φθορά της ζωής; 

Πως είναι δυνατόν το «φάρμακο της αθανασίας» να προκαλέσει τη στέρηση της ζωής και το θάνατο;Και άν ακόμη γίνει δεκτό, ότι στο ¨Αγιο Ποτήριο ΄΄η την Αγία Λαβίδα (το κουταλάκι) έχει εισχωρήσει κάποιο μικρόβιο, πράγμα διόλου απίθανο, το «πυρ της Θεότητος» που είναι η Θεία κοινωνία έχει τη δύναμη να εξουδετερώσει όχι ένα, αλλά στρατιές ολόκληρες μικροβίων !

Επομένως, η φοβία ότι με τη Θεία Κοινωνία είναι δυνατόν να μεταδοθούν νοσήματα φανερώνει έλλειψη της πίστης για τη φύση του Ιερού Μυστηρίου, όπως την περιγράψαμε προηγουμένως. ¨Η έλλειψη όμως της πίστης αυτής αποτελεί το ουσιαστικό κώλυμα για τη μετάδοση της Θείας Κοινωνίας.

¨Η Εκκλησία δηλαδή δεν μεταδίδει τη Θεία Κοινωνία σε όσους είναι έξω του Χριστιανισμού, αλλά και σε όσους αμφιβάλλουν για τη φύση του Μυστηρίου. Η Εκκλησία δεν μεταδίδει ποτέ αναγκαστικά και υποχρεωτικά τα ιερά της Μυστήρια. 

Γιαυτό , στους μεν πιστούς μεταδίδει ανεπιφύλακτα τη Θ. Κοινωνία: «Μετά φόβου Θεού,πίστεως και αγάπης προσέλθετε»! Σε όσους όμως δεν έχουν την απαραίτητη αυτή πίστη και αμφιβάλλουν η Εκκλησία δεν μεταδίδει τα ¨Αχραντα Μυστήρια..

Β).Ή μαρτυρία των Λειτουργών της Εκκλησίας;Υπάρχει εξάλλου και η συγκλονιστική μαρτυρία των Λειτουργών της Εκκλησίας που τελούν το ιερό Μυστήριο επί 2000 και πλέον -χρόνια συνεχώς. Σ΄όλο αυτό το εξαιρετικά μακρύ χρονικό διάστημα και σε δισεκατομμύρια χριστιανούς που μεταδόθηκε η Θ. Κοινωνία δεν υπήρξε ούτε μια περίπτωση που να αρρώστησε κανείς από κάποιο νόσημα.

Ορθόδοξοι επίσης Κληρικοί υπηρέτησαν και υπηρετούν σε νοσηλευτικά Ιδρύματα πάσης φύσεως, ακόμη και σε Νοσοκομεία Λοιμωδών Νόσων (που μεταδίδονται). ¨Η Θ. Λειτουργία τελείται, ως γνωστόν, μέσα στα Νοσοκομεία και οι Λειτουργοί μεταδίδουν τη Θ. Κοινωνία σε όλους ανεξαιρέτως τους ασθενείς. 

Όλοι οι ασθενείς κοινωνούν με την ίδια Λαβίδα και από το ίδιο Ποτήριο!.Στο τέλος δε της Θ. Λειτουργίας οι Λειτουργοί Κληρικοί (Ιερείς και Διάκονοι) «καταλύουν» (καταπίνουν δηλαδή) ότι απέμεινε στο ¨Αγιο Ποτήριο από τη Θ .Κοινωνία. και ιδού το θαύμα! ¨

Η Θ. Κοινωνία δεν έγινε ποτέ αιτία να αρρωστήσει ¨η να πεθάνει ορθόδοξος Κληρικός! ¨Η Θ. Κοινωνία, ως θεϊκή φωτιά κατακαίει και εξουδετερώνει οποιαδήποτε τυχόν μικρόβια υπάρχουν στον οργανισμό των ασθενών ¨η στο περιβάλλον των Νοσοκομείων!.

Γ).Η άποψη της επιστήμης: (το 1988) στη Βουλή των Ελλήνων κατατέθηκε ερώτηση από ένα Βουλευτή, με την οποία ζητά να ληφθούν μέτρα για «το θλιβερό και απαράδεκτο φαινόμενο το «κουταλάκι» να μπαίνει στο στόμα γέροντα ¨η γερόντισσα 80-90-ετών με σάπια δόντια και στη συνέχεια στο τρυφερό στοματάκι του βρέφους των ?6-μηνών ¨η του νηπίου2-3-ετών».

Στο θέμα αυτό θεώρησε χρέος του να πάρει
 θέση ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών, τότε ο 
οποίος ανακοίνωσε τα εξής :

«Ο Ιατρικός Σύλλογος δεν είναι δυνατόν να υπεισέλθει σε θέματα Πίστεως του Ελληνικού Λαού. Σε σχέση με το ερώτημα, αν μεταδίδονται νοσήματα κατά την Θείαν Μετάληψη αποφαινόμεθα ότι από την μέχρι σήμερα πείρα και από την βιβλιογραφία δεν προκύπτουν στοιχεία που να πείθουν ότι κατ’ αυτήν έχουν μεταδοθεί νοσήματα».

Εξάλλου, η Χριστιανική ¨Ενωση Επιστημόνων δήλωσε τα εξής:

«Στο θέμα του ενδεχομένου μεταδόσεως ¨η μη νοσημάτων με την Θεία Μετάληψη, αισθανόμαστε την ανάγκη, αλλά και την υποχρέωση να πάρουμε μέρος διότι, μεταξύ, των μελών μας συγκαταλέγονται και πλείστοι όσοι ιατροί, όλων των βαθμίδων της ιατρικής επιστήμης, οι οποίοι δικαιούνται να έχουν έγκυρη γνώμη.

Μελέτες ¨η έρευνες που να παρουσιάζουν δεδομένα μεταδόσεως κάποια νοσήματα με τη Θ. Μετάληψη δεν υπάρχουν στη διεθνή βιβλιογραφία. Δεν αναφέρονται επίσης ούτε μεμονωμένες περιπτώσεις μεταδόσεως νοσημάτων δια της Θ. Μεταλήψεως.

Ούτε ακόμη και σε ιερείς οι οποίοι μετά την Θ. Μετάληψη των πιστών κάνουν την κατάλυση» και καταπίνουν ότι απόμεινε στο ¨Αγιο Ποτήριο, στο οποίο ισάριθμες φορές με όλους εκείνους οι οποίοι κοινώνησαν είχε εμβαπτιστεί η ¨Αγία Λαβίδα.

Ακόμη και σε ιερείς οι οποίοι, επί μακρά σειρά ετών, κοινωνούσαν στα σανατόρια τους φυματικούς και στα νοσοκομεία αφροδισίων νοσημάτων τους συφιλιδικούς, και τότε που δεν υπήρχαν φάρμακα για τις ασθένειες αυτές. Με την πείρα αυτή θα μπορούσε να προβλέψει κανείς ότι το ίδιο θα συμβεί και με το aids,

-Για το οποίο η μεταδοτικότητα από στόμα είναι πολύ μικρότερη. Το γιατί συμβαίνει αυτό είναι θέμα το οποίο ερμηνεύεται μόνο υπό το πρίσμα της Πίστεως, και σε τέτοια θέματα η. Επιστήμη δεν υπεισέρχεται, διότι και να θέλει, δεν έχει την δυνατότητα».

Συμπέρασμα
---Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μεταδοθεί 
νόσημα με τη Θ. κοινωνία που ως θεϊκή φωτιά
κατακαίει και εξουδετερώνει οποιαδήποτε τυχόν 
μικρόβια υπάρχουν στον οργανισμό των 
κοινωνούντων πιστών:..

Εν κατακλείδι αγαπητοί φίλοι του Ιστολογίου.
Όποιος δεν πιστεύει, καλόν είναι να μην
πηγαίνει ούτε στην Εκκλησία πόσο μάλλον
να διανοηθεί να κοινωνήσει των Αχράντων
Μυστηρίων διότι, πυρ γαρ τους αναξίους φλέγον! 

ΑΥΤΗ Η ΠΛΑΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ 

      ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΑΜΕΣΩΣ

Μεγάλη συζήτηση, δημόσιος προβληματισμός αλλά και εγκλήσεις και ατέρμωνες και αδιέξοδες  αντεγκλήσεις  ανέκυψε, εξ αφορμής του πράγματι τεράστιου προβλήματος που αντιμετωπίζει ολόκληρος ο πλανήτης, με την ραγδαία εξάπλωση του θανατηφόρου  μικροβίου  COVID 19, εξ αφορμής  της συνολικής στάσης που τηρεί η Ελλαδική Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία.

Στις 16 Μαρτίου (2020) η Ελλαδική Εκκλησία  έλαβε μια ακόμα απόφαση σε μια όντως  σχεδόν 6ωρη εκρηκτική συνεδριάση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Σε ανάλογο κλίμα και δραματικό ύφος και οι αποφάσεις των Εκκλησιών Κρήτης και Κύπρου.Αυτές τις ημέρες, κυριολεκτικά εδώ και τρεις εβδομάδες έχουν ακουσθεί τόσα πολλά για το ίδιο ζήτημα. 

Και ενώ κυβέρνηση και αντιπολίτευση -σπάνιο και θετικό φαινόμενο για το πάσχων πολιτικό σύστημα – σχεδόν ομονοούν για τα γενικά  μέτρα  ως προς την αντιμετώπιση του θανατηφόρου ιού στελέχη της μείζονος αντιπολίτευσης (λέγε με ΣΥΡΙΖΑ) βρήκαν  άλλη μια αφορμή, τις αιτίες τις έχουν λόγο ιδεολογικών αγκυλώσεων, να εξαπολύσουν πυρά και εναντίον της κυβέρνησης.

Αλλά και -προσέξτε το αυτό εναντίον της Εκκλησίας όχι εναντίον του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου και έχει μεγάλη σημασία τούτη η επισήμανση…

Όντως η  όχι και τόσο αιφνιδιαστική απόφαση του Πρωθυπουργού να κλείσει και τους Ιερούς Ναούς φαίνεται πως μάλλον «λύνει» τον γόρδιο δεσμό που είχε να επιλύσει ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ.κ. Ιερώνυμος, αν δεν δημιουργεί  ένα ακόμα πρόβλημα. Θα φανεί σύντομα…

Πάντως οι γνωστοί δημοσιολογούντες έδωσαν τα ρέστα τους και  έχυσαν για ακόμα μια φορά δηλητήριο εναντίον της Διοικούσας Εκκλησίας αλλά κυρίως εμβόλημα, υποβολημιαία και ύπουλα κάποιοι δε  και αρκετά άσχετοι (!) έβαλλαν χυδαία   και κατά  της Ορθόδοξης  Ελλαδικής  Εκκλησίας παραθεωρώντας το  Ιερόν  και δει,  Θεοσύστατον και Θεοίδρυτον του   Θεσμού.

Αγνοούν όμως οι επιλήσμονες και χωρίς αιτία λιθοβολούντες την Εκκλησία ότι: επί δυο χιλιάδες χρόνια η Ορθόδοξος Ανατολική Εκκλησία,  αλλά και σχεδόν από Κτίσεως και Καταβολής  κόσμου, κατά την Παλαιά Διαθήκη, προηγούμενη  Διαθήκη (Συμφωνία) του Θεού με τον Άνθρωπο πριν την σύνταξη της Νέας (Συμφωνίας) λεγόμενης και Καινής Διαθήκης με τον Έρχομό του Ιησού Χριστού,

Η Μια Αγία Καθολική Αποστολική  Ενιαία  Αδιαίρετη και Αδιάσπαστος Ορθόδοξος  Ανατολική Εκκλησία,   κατά το Πρότυπον της Αγίας Τριάδος που προϋπήρξε, Υπάρχει και θα εξακολουθεί να Υπάρχει και να Άρχει του Σύμπαντος Κόσμου εις τους Αιώνες των Αιώνων και εως της Συντελείας των Αιώνων και της Δευτέρας Παρουσίας Του,  αντιμετώπισε 10αδες αν όχι 100αδες και τέτοιες  απειλές με πανδημίες και λοιμούς.

Όλοι εκείνοι που ασχημονούν και σχεδόν συμπεριφέρονται περίπου ως οι βλάσφημοι αλόθρησκοι,  καθώς αντιμετωπίζουν, παρά τα υποκριτικά σχόλια ορισμένων άδοντων ως κύμβαλλα αλλάζοντα,  την Ορθοδοξία και την  Εκκλησία ως ένα κοινό ιδεολόγημα και ένα ακόμα,  ανάμεσα στα πολλά, θρησκευτικό αφήγημα. 

Μια, θρησκευτική   έστω έκφανση του Λαού μας,  με μια διαχρονική  παράδοση, ή πολύ χειρότερα, συμπεριφέρονται έναντι της Εκκλησίας και των Μυστηρίων Της,  ως ακόμα ένα θρησκευτικό φαινόμενο  και όχι  ως Αποκάλυψη Θεού προς τον Άνθρωπο όπως είναι  η Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία.

Αντιμετώπισαν με βέβυλα και ανίερο τρόπο, Έργω και Λόγω, την Θεία Κοινωνία και Ιερή Μετάληψη του Σώματος του Χριστού, απογυμνομένη και αποστεομένη, από το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Σώμα και Αίμα Χριστού το οποίο μας παρεδόθει δια του Μυστικού Δείπνου  μέσω των Μαθητών και  εν συνεχεία Αποστόλων του Χριστού, ώστε να τελείται εις ανάμνηση και εις αιώνες αιώνων.

Σώμα και Αίμα Κυρίου  το οποίο θαυματουργικό τω τρόπω αιώνες τώρα κατά την διάρκεια της Θείας Ευχαριστίας, όταν και όπου  και αν Αυτό το Μέγα και Φριχτό Μυστήριο,  τελείται και υπό οποισδήποτε συνθήκες, μεταβάλλε πάντα  τον Άρτον και τον Οίνο σε Σώμα και Αίμα Χριστού κατά την Ιερή και θεία Μυσταγωγία του Υπέρτατου Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.

Αγνοούν όλοι εκείνοι, που βρήκαν ευκαιρία να εκφράσουν το αντιθρησκευτικό  μένος   τους,  ότι: σε κάθε Θεία Λειτουργία, όπου τελείται πέραν του Ιερού και Φριχτού Μυστηρίου, στην πραγματικότητα,  στρώνεται Τραπέζα και απευθύνεται Ιερή πρόσκληση προς τους μετέχοντες, να μετέχουν στην Τράπεζα.

Και μετέχουν οι προσκεκλημένοι  όχι μόνον δια  της συμπροσευχής και  δια της Θείας Λειτουργίας, η οποία δεν είναι τίποτα άλλο από ένας ζωντανός και διαρκής διάλογος μεταξύ Θεού και Ανθρώπου. Και όσοι έχουν τις προϋποθέσεις.Μετέχουν του Σώματος του Χριστού, αλλά και  όλοι εκείνοι που προσωρινώς δεν μπορούν να Κοινωνήσουν η Εκκλησία δεν τους αποδιώχνει από τον Δείπνο το Μυστικό.

Αλλά τους καλεί και τους προσκαλεί και τους δίνει το λεγόμενον  Αντίδωρον, έτσι όλοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μετέχουν στο Τραπέζι που σε κάθε Θεία Λειτουργία στρώνεται.  Δεν είναι όμως δική μου δουλειά να ερμηνεύω και προσεγγίζω το Φριχτό Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

Πιστεύω ότι  Θεολόγοι μπορεί να λέγονται μόνον οι Μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας οι οποίοι και εδογμάτισαν και πράγματι αληθώς εθεολόγησαν περί Του Θεού και Του Υιού του Θεού, θα ήθελα να παραπέμψω σε ένα μικρό απόσασμα  από σχετικό   σημείωμα,  που αποδίδει ορθώς το όλο ζήτημα το οποίο ως μη όφειλε ανέκυψε: 

«Το Ποτήριο της Εκκλησίας είναι πηγή ζωής και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι αιτία στέρησης της ζωής ή αιτία κακοποίησης της ζωής. Είναι πηγή αιωνιότητας και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι αιτία προβλημάτων της παροντικότητας.

Χιλιάδες χρόνια τώρα, από το ίδιο Ποτήριο και με την ίδια λαβίδα, μεταλαμβάνουν λεπροί, φυματικοί, άνθρωποι με λοιμώδη νοσήματα, άνθρωποι με ηπατίτιδα, άνθρωποι στο τελευταίο στάδιο ασθενειών και μισή στιγμή πριν το θάνατο. 

Κι όμως ποτέ κανένας δεν μπόρεσε να ισχυριστεί ότι το Άγιο Ποτήριο αποτέλεσε αιτία πανώλης.Και από την άλλη μεριά η συνάθροιση στο όνομα του Χριστού και η κοινή προσευχή στην Εκκλησία ποτέ δεν έγινε αποδεδειγμένη αιτία επέκτασης νοσημάτων. 

Στην Εκκλησία το ασθενές αγιάζεται γιατί ο Χριστός είναι Άγιος Ισχυρός. Στην Εκκλησία ότι μπορεί να επιφέρει ασθένεια θεραπεύεται γιατί η Χάρις του Αγίου Πνεύματος καθιστά τα πάντα αθάνατα καθόσον ο Θεός είναι Άγιος Αθάνατος. 

Βασική προϋπόθεση είναι η πίστη ότι στον Οίκο του Θεού προσερχόμαστε για να λατρέψουμε χωρίς κανέναν ενδοιασμό τον Άγιο Θεό.Τούτο σημαίνει ότι: «πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα» και μέσα στην ασφάλεια αυτή δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη για ανόητους φόβους. 

Ο Χριστιανός προσέρχεται στην Εκκλησία και στα Άχραντα Μυστήρια από αγάπη προς το Θεό και «φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἀλλ᾿ ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον, ὅτι ὁ φόβος κόλασιν ἔχει, ὁ δὲ φοβούμενος οὐ τετελείωται ἐν τῇ ἀγάπῃ» (Α’ Ιω. 4,18).

Είναι ανόητες οι φωνές που διακηρύσσουν ότι η προσέλευση στην Εκκλησία και η Θεία Κοινωνία μπορεί να γίνουν πρόξενοι ασθένειας. Στην Εκκλησία η ασθένεια μεταποιείται σε ρώμη και ότι λείπει από την υγεία του ανθρώπου αναπληρώνεται από την Χάρη του Θεού.

Τόσα θαύματα εξάλλου αυτό μαρτυρούν. Χιλιάδες μαρτυρίες αναφέρονται σε ιάσεις από ασθένειες κάθε είδους. Γίνεται ο Θεός από την μία να είναι ιατρός ψυχών και σωμάτων και από την άλλη να παρουσιάζεται από ελαφρόμυαλους ως πηγή ασθένειας και πόνου; Σίγουρα όχι! 

Κι όμως από το Άγιο Ποτήριο κολλάς κάτι που σε απαλλάσσει από φόβους, μικρότητες και βλασφημίες. Κολλάς κάτι που σε κάνει να είσαι Άγιος και Ισχυρός και Αθάνατος κατά Χάριν. Από το Άγιο Ποτήριο ….. κολλάς Θεό!».

-----------------------------
Σχετικά για το θέμα της Θείας Κοινωνίας

      διαβάστε στους κάτωθι συνδέσμους

                 όπου έχουμε αναρτήσει:

http://voiotosp.blogspot.com/2020/05/blog-post_752.html

https://voiotosp.blogspot.com/2020/03/coronavirus-conflict.html

http://voiotosp.blogspot.com/2020/05/blog-post_562.html
https://voiotosp.blogspot.com/2020/03/blog-post_205.html

https://voiotosp.blogspot.com/2020/03/blog-post_903.html

https://voiotosp.blogspot.com/2020/03/blog-post_718.html

https://voiotosp.blogspot.com/2020/03/blog-post_445.html

Π.ΒΟΙΩΤΟΣ

-----------------------------
Περί τῆς Θείας Μεταλήψεως

Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μάνης κ. Χρυσοστόμου Γ'

Τό κέντρο τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ Θεία Μετάληψη. Εἶναι ὁ πυρήν τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία πιστή στήν θεία ἐντολή τοῦ Κυρίου τελεῖ ἀδιακόπως τό μέγα Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ἐκκλησία καί Θεία Εὐχαριστία ταὐτίζονται. Δέν νοεῖται Ἐκκλησία χωρίς Θεία Εὐχαριστία καί Θεία Εὐχαριστία χωρίς Θεία Μετάληψη ἀπό τούς πιστούς χριστιανούς. 

Χριστιανός σημαίνει συμμετοχή στήν Θεία Μετάληψη, τήν θεία Κοινωνία, ὅπου ὁ πιστός «συνανακιρνᾶται» μέ τό Θεό (ἅγ. Κύριλλος Ἀλεξανδρείας) γίνεται «σύσσωμος Χριστοῦ» (Ἰω. Δαμασκηνός), «συνυφαίνει καί συνάπτει αὐτόν, μέ τήν θεία φύση» (Ἰ. Χρυσόστομος). 

Τί εἶναι λοιπόν ἡ θεία Μετάληψη; Eίναι τό ἱερότατο Μυστήριο, ὅπου ὁ πιστεύων χριστιανός μεταλαμβάνει ὑπό μέν τό εἶδος τοῦ ἁγιασμένου ἄρτου, αὐτοῦ τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ὑπό δέ τό εἶδος τοῦ ἁγιασμένου οἴνου, αὐτοῦ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν τήν αἰώνιον. 

Τό πώς γίνεται ἡ μεταβολή αὐτή τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου σέ Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ δέν δυνάμεθα νά ἐννοήσουμε. Οὔτε τόν λόγον, οὔτε τόν τρόπον. Μόνον μέ τό φῶς τῆς πίστεως προσεγγίζεται τό Μυστήριον, γιατί τά πάντα ἐν τῷ Χριστῷ εἶναι θεῖον μυστήριον. Μυστήριον τοῦ ὁποίου ἡ ἐμπειρία ἐνέχει λυτρωτικόν χαρακτῆρα γιά τόν πιστόν. 

Αὐτή ἡ ἐμπειρία ἐπιφυλάσσεται ὡς ἀποκάλυψη γιά τούς πιστεύοντας, γι' αὐτό καί ἡ ἐντολή εἶναι:«Μή δῶτε τό ἅγιον τοῖς κυσί μηδέ βάλητε τούς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων» (Ματθ. ζ',6). Στήν ἀρχαία Ἐκκλησία πρόσεχαν πολύ αὐτό τό σημεῖο καί κατεβάλλοντο προσπάθειες γιά τήν διαφύλαξη τοῦ ἀπορρήτου τῶν μυστηρίων τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας. 

Ἡ ἀποκάλυψη γίνεται κατά τήν δυναμικότητα καί δεκτικότητα τῶν πιστῶν «καθώς ἠδύναντο». Ἡ τάξη τῶν «κατηχουμένων» καί τῶν «φωτιζομένων» ὑπηρετοῦσε αὐτόν ἀκριβῶς τόν σκοπό. Ἡ Θεία Εὐχαριστία, τό κορυφαῖο Μυστήριο ἔμεινε τό «σεσιγημένον Μυστήριο», πρό τοῦ Ὁποίου «σιγᾶ πᾶσα σάρξ βροτεία καί στέκεται μετά φόβου καί τρόμου». (Ὕμνος ἀντί Χερουβικοῦ κατά τό Μ. Σάββατο). 

Ἔχει λοιπόν χαρακτῆρα μυστηριακό, ὑπερκόσμιο καί δέν κατανοεῖται μέ λογικά κριτήρια, γήϊνα καί ἀνθρώπινα. Μάλιστα οἱ σχετικές «Κατηχήσεις» τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας χειραγωγοῦν τά νέα μέλη τῆς Ἐκκλησίας ἔνδον τοῦ καταπετάσματος, ὅπου τελοῦνται τά ἀνερμήνευτα καί ὑπέρ τήν ἀνθρώπινη λογική Θεία Μυστήρια. 

Ὁ Ἱ. Χρυσόστομος λέγει πρός τούς νεοφωτίστους: «Ὅλοι λοιπόν ὅσοι ἀξιωθήκατε νά ἐγγραφεῖτε στήν ἐπουράνια αὐτή βίβλο, προσφέρατε πλούσια τήν πίστη σας καί ὑγιῆ τό λογισμό σας. Γιατί τά ὅσα γίνονται ἐδῶ χρειάζονται πίστη καί τά μάτια τῆς ψυχῆς, ὥστε νά μή προσέχει κανείς μόνο τά ὅσα βλέπει, ἀλλ' ὁρμώμενος ἀπ' αὐτά νά φαντάζεται καί ἐκεῖνα πού δέν βλέπονται. 

Γιατί τέτοια εἶναι τά μάτια τῆς πίστεως˙ ὅπως ἀκριβῶς δηλαδή τά μάτια τοῦ σώματος μποροῦν νά βλέπουν ἐκεῖνα μόνο πού ὑποπίπτουν στήν αἴσθηση, ἔτσι καί τά μάτια τῆς πίστεως βλέπουν τά ἀντίθετα μ' ἐκεῖνα. Γιατί τίποτε ἀπό τά ὁρατά δέν βλέπουν ἀλλ' ἐκεῖνα πού δέν βλέπονται τά βλέπουν αὐτά ἔτσι, σάν νά βρίσκονται μπροστά στά μάτια μας. 

Καθόσον αὐτό εἶναι πίστη, τό νά βλέπει σάν ὁρατά ἐκεῖνα πού δέν βλέπονται». (ΕΠΕ, 30, Κατήχησις, ΙΙ,9). Εἶναι γεγονός ὅτι ἡ νοησιαρχία καί ὁ ὀρθολογισμός ἀπωθεῖ τό μυστήριον, ἀλλά τοῦτο εἶναι θεμέλιον τῆς ὕπαρξης τοῦ ἀνθρώπου ἀκριβῶς γιατί εἶναι ὄν πού θρησκεύει, πού «αἴρει τήν ψυχήν του» πρός τόν Θεόν καί αὐτά εἶναι μυστήρια πού δέν ἐξηγοῦνται. 

Ἀφήνονται στή πανσοφία τοῦ Θεοῦ. Πολύ εὔστοχα ἐν προκειμένῳ ἡ Ἐκκλησία μεταλαμβάνει καί τά νήπια, γιατί ἡ Θ. Μετάληψη δέν εἶναι θέμα λογικῆς. Ἐδῶ ἔχουμε ὄχι τό παράλογο ἀλλά τό ὑπέρλογο. Τό Μυστήριο αὐτό τῆς Θ. Εὐχαριστίας καί κατά συνέπειαν τῆς Θ. Μεταλήψεως ἤ Θ. Κοινωνίας εἶναι θεοσύστατο Μυστήριο. Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός τό ἵδρυσε καί τό παρέδωσε στήν Ἐκκλησία κατά τόν ἀκόλουθο τρόπο. 

Στό ὑπερῷο τῶν Ἱεροσολύμων, πρό τοῦ Ἁγίου Του Πάθους συνέβη τοῦτο:«Ἐσθιόντων δέ αὐτῶν λαβών ὁ Ἰησοῦς τόν ἄρτον καί εὐχαριστήσας ἔκλασε (= τεμάχισε) καί ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς καί εἶπε˙ λάβετε φάγετε τοῦτο ἐστι τό σῶμα μου˙ καί λαβών τό ποτήριον καί εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων˙ τοῦτο ἐστι τό αἷμα μου τό τῆς καινῆς διαθήκης τό περί πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.» (Ματθ. 26,26-28). Τοῦτο ποιεῖται εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν». (Λουκ. 22,19). 

Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι δέν εἶπε συμβολίζει τό σῶμα μου, ἀλλά εἶπε εἶναι τό Σῶμα μου. Τό ἴδιο καί γιά τό Αἷμα Του καί τοῦτο «ποιεῖται» σέ χρόνο ἐνεστώτα πού δηλώνει συνέχεια, διάρκεια, ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων. Μάλιστα οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας τονίζουν ὅτι ἡ Θ. Εὐχαριστία εἶναι ἀναίμακτος θυσία διότι ἔτσι ἔπρεπε νά εἶναι γιά τήν ἀνθρώπινη δική μας προσέγγιση. Ὁ ἅγ. Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος ὀνομάζει ἀκριβῶς τήν Ἁγία Τράπεζα «θυσιαστήριον». 

Καί τό μέγιστον θαῦμα τῆς μεταβολῆς τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου σέ Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ ἐπιτελεῖ τό Πανάγιον Πνεῦμα ὥστε ὑπέροχα ὁ Ἰ. Δαμασκηνός νά λέγει: «Εἰ τόν τρόπον ἐπιζητεῖς, πώς γίνεται, ἀρκεῖ σοι ἀκοῦσαι, ὅτι διά Πνεύματος Ἁγίου, ὥσπερ καί ἐκ τῆς ἁγίας Θεοτόκου διά Πνεύματος ἁγίου ἑαυτῷ καί ἐν ἑαυτῷ ὁ Κύριος σάρκα ὑπεσπάσατο καί πλέον οὐδέν γινώσκωμεν, ἀλλ' ὅτι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἀληθής ἐστι καί ἐνεργής καί παντοδύναμος» (P.G. 94,1145). 

Καί βλέπουμε, κατά τήν Θ. Μετάληψη μέ τά χοϊκά μάτια μας ἄρτον καί οἶνον καί γευόμεθα ταῦτα, γιατί ἔτσι πρέπει γιά τήν ἀνθρώπινη δυνατότητα καί συνάμα ἀδυναμία μας, ἀλλά ὑπό τά εἴδη ἄρτου καί οἴνου, αὐτό τοῦτο τό τίμιον καί πανάγιον Σῶμα καί τίμιον καί πανάγιον καί ζωηρόν Αἷμα τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μεταλαμβάνομεν εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον. Αὐτό πιστεύουμε καί αὐτό ὁμολογοῦμεν.

Ἔτσι αὐτή εἶναι ἡ σύσταση καί ἡ παράδοση τοῦ Μυστηρίου. Καί αὐτή εἶναι ἡ πράξη καί ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἀπ' τήν πρώτη της στιγμή. Οἱ πρῶτοι χριστιανοί μετά τήν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά τήν Πεντηκοστή: «Ἦσαν προσκαρτεροῦντες (=ἀφοσιωμένοι) τῇ διδασκαλίᾳ τῶν Ἀποστόλων καί τῇ κοινωνίᾳ καί τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καί ταῖς προσευχαῖς» (Πράξ. β', 42). 

Βασική πεποίθηση κάθε Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ εἶναι ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ δέν ἦλθε στή γῆ μας γιά νά μᾶς δώσει μόνο μιά ὑπέροχη καί ὑψηλοῦ ἐπιπέδου διδασκαλία, ἀλλά γιά νά προσφέρει τή θυσία τοῦ σώματός Του καί τοῦ αἵματός Του. Καί αὐτή ἡ θυσία πρέπει νά διαιωνίζεται, ὥστε οἱ πιστεύοντες εἰς Αὐτόν νά κοινωνοῦν αὐτό τό σῶμα Του καί τό αἷμα Του. Αὐτή εἶναι ἡ κατάληξη τῆς θείας διδασκαλίας Του.

Ἡ θεία Λειτουργία, ἡ θεία Εὐχαριστία τελεῖται γιά νά μεταλάβουν οἱ πιστοί Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον. Δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει ἀληθής συνειδητός χριστιανός χωρίς Θεία Μετάληψη. Δέν μπορεῖ νά ζήσει πνευματικά ὁ χριστιανός ἔχοντας ἀποχή ἀπό τήν Θ. Κοινωνία. Εἶναι θεῖα τά λόγια: 

«Λάβετε φάγετε…» «Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες…». Λόγια σαφῆ, ἱερά, λόγοι Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καί Λυτρωτή μας. Τήν ἐπαύριον τοῦ θαύματος τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν ἄρτων εἶπε ἀκόμη ὁ αἰώνιος Διδάσκαλος: «Ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν, ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς˙ ἐάν τις φάγη ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τόν αἰῶνα, καί ὁ ἄρτος δέ ὅν ἐγώ δώσω, ἡ σάρξ μου ἐστιν, ἥν ἐγώ δώσω ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς» (Ἰω., 6,51).

Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι καί στήν μεταποστολική ἐποχή, οἱ διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων τονίζουν τό γεγονός τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου τοῦ Κυρίου. Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας, ὁ Θεοφόρος γράφει πρός τούς χριστιανούς τῆς Ἐφέσου: 

«Σπουδάζετε οὖν πυκνότερον συνέρχεσθαι εἰς εὐχαριστίαν Θεοῦ καί εἰς δόξαν... ἕνα ἄρτον κλῶντες, ὅς ἐστι φάρμακον ἀθανασίας, ἀντίδοτος τοῦ μή ἀποθανεῖν, ἀλλά ζῆν ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ διά παντός». (Πρός Ἐφεσ. ΧΙΙΙ καί ΧΧ). Τό ἀρχαῖο σύγγραμμα πού ὀνομάζεται «Διδαχή τῶν Ἀποστόλων» πιστοποιεῖ τήν σταθερή πίστη τῶν χριστιανῶν τῶν πρώτων αἰώνων, ὅτι τό Μυστήριο εἶναι ἀληθινή τροφή τῆς ψυχῆς. Μία εὐχή πρός τόν Θεόν λέγει: 

«Εὐχαριστοῦμεν σοι, πάτερ ἅγιε, ὑπέρ τοῦ ἁγίου ὀνόματός σου, οὗ κατεσκήνωσας ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, καί ὑπέρ τῆς γνώσεως καί πίστεως καί ἀθανασίας, ἧς ἐγνώρισας ἡμῖν διά Ἰησοῦ τοῦ παιδός σου˙ σοί ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας. Σύ, δέσποτα παντοκράτορ, ἔκτισας τά πάντα ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, τροφήν τε καί ποτόν ἔδωκας τοῖς ἀνθρώποις εἰς ἀπόλαυσιν, ἵνα σοι εὐχαριστήσωσιν, ἡμῖν δέ ἐχαρίσω πνευματικήν τροφήν καί ποτόν καί ζωήν αἰώνιον διά τοῦ παιδός σου». (Διδαχή Ἁγ. Ἀποστόλων,Χ,2). 

Τόν ἑπόμενο αἰῶνα, τόσον ὁ Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς ὅσον καί ὁ Ἱ. Κυπριανός Καρχηδόνος ἐπαναλαμβάνουν ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη αὐτῆς τῆς θείας Μεταλήψεως, τῆς θείας Κοινωνίας.Πολύ περισσότερο οἱ τρεῖς μεγάλοι ἱεράρχες Μέγας Βασίλειος, Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καί Ἱ. Χρυσόστομος ἐπιμένουν στό θέμα αὐτό καί ἀναπτύσσουν μέ πολλά παραδείγματα τήν σπουδαιότητα καί ἀναγκαιότητα τοῦ μοναδικοῦ μυστηρίου τῆς θείας «μετουσίας». 

Τό ἴδιο ἐπαναλαμβάνουν ὁ Κύριλλος Ἱεροσολύμων καί ὁ Μάξιμος ὁ ὁμολογητής, καθώς καί ὁ Συμεών ὁ νέος θεολόγος μέ συγκλονιστικές ἐκφράσεις καί ἀργότερα οἱ δύο κορυφαῖοι Βυζαντινοί θεολόγοι Γρηγόριος Παλαμᾶς καί Νικόλαος Καβάσιλας τονίζοντας ὅτι τό μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας εἶναι ἀληθής βρῶσις καί πόσις εἰς ζωήν αἰώνιον.

Τήν μεγάλη αὐτή ἀλήθεια ἀνακαλύπτουν καί πάλι ἐν καιρῷ Τουρκοκρατίας, οἱ δύο σοφοί ἅγιοι Μακάριος Νοταρᾶς καί Νικόδημος Ἁγιορείτης καί τήν ἀναπτύσσουν στό βιβλίο τους «Περί τῆς συνεχοῦς μεταλήψεως τῶν ἀχράντων τοῦ Χριστοῦ Μυστηρίων» (1783) μέ πολλές μαρτυρίες ἁγίων Πατέρων. Γράφουν πολύ χαρακτηριστικά: 

«Ἀπό τήν τράπεζαν τῶν σωματικῶν φαγητῶν, ἄν μᾶς ὑστερήσῃ τις μίαν μόνην ἡμέραν, λυπούμεθα, ἀδημονοῦμεν καί μᾶς φαίνεται μέγα κακόν˙ ἀπό δέ τήν πνευματικήν καί οὐράνιαν τράπεζαν τῶν θείων μυστηρίων, ἄν ὑστερηθῶμεν... καί μῆνας ὁλοκλήρους, δέν τό νομίζομεν κακόν... 

Ἄχ, ἀδελφοί... καί νά ἐβλέπαμεν μίαν φοράν μέ τούς νοητούς ὀφθαλμούς τῆς ψυχῆς μας, ποῖα ὑψηλά καί πόσον μεγάλα ἀγαθά ὑστερούμεθα, μή μεταλαμβάνοντες συνεχῶς, τότε, ναί, ἠθέλαμεν βάλει ὅλα μας τά δυνατά νά ἑτοιμαζώμεθα καί νά μεταλαμβάνωμεν, ἄν ἦτο τρόπος, κάθε ἡμέραν» (σ.74). 

Τίς θέσεις αὐτές ἐπιβεβαίωσε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἐπί Πατριάρχου Γρηγορίου Ε' τοῦ ἐθνομάρτυρος τό 1819 τονίζοντας ὅτι ἔχουν χρέος «οἱ εὐσεβεῖς ἐν ἑκάστῃ ἱερᾷ μυσταγωγίᾳ νά προσέρχωνται καί νά μεταλαμβάνωσι...» Ἰδιαίτερα οἱ Κολλυβάδες Πατέρες συνέχισαν τήν ἀξία καί σημασία τῆς συχνῆς θείας Μεταλήψεως. 

Ἀργότερα ὁ Ἅγιος Νεκτάριος θά ὑπογραμμίσει ὅτι στό Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας λαμβάνει χώρα τό «θαῦμα τῶν θαυμάτων». Γράφει στή μελέτη του «Περί θείων Μυστηρίων»: «Τό παραδοθέν παρά τοῦ Κυρίου μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας εἶναι τό ἀνώτερον ὅλων τῶν μυστηρίων εἶναι τό θαυμασιώτερον τῶν θαυμάτων.

Όσα ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ ἐξετέλεσεν˙ εἶναι τό ὑψηλότερον ἐξ' ὅσων ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ ἐπενόησεν˙ εἶναι δέ καί τό τιμιώτερον ὅλων τῶν χαρισμάτων, ὅσα ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐχαρίσατο τοῖς ἀνθρώποις... διό καί δικαίως τό θαῦμα τῶν θαυμάτων καί τό μυστήριον τῶν μυστηρίων δύναται νά κληθῇ καί νά θεωρηθῇ».Ὅσον ἀφορᾶ τήν μετάδοση τῆς Θ. Κοινωνίας στούς πιστούς ἱστορικῶς ἔχει ὡς ἐξῆς: 

Τούς πρώτους χριστιανικούς χρόνους πού ἦσαν καί ὀλίγοι οἱ πιστοί, ἡ Θ. Μετάληψη γινόταν ὅπως σήμερα μεταλαμβάνουν οἱ ἱερεῖς στό Ἱερό Βῆμα. Συγκεκριμένα ὁ κάθε πιστός «τήν ἀριστεράν θρόνον ποιήσας τῇ δεξιᾷ» ἔπαιρνε τήν ἁγία μερίδα, Σῶμα Χριστοῦ, καί ἔτρωγε καί κατόπιν ἔπινε ἐκ τοῦ κοινοῦ καί ἑνός Ἁγίου Ποτηρίου τό Αἷμα Χριστοῦ. Μάλιστα τό Ἅγιον Ποτήριον τό κρατοῦσε ὁ διάκονος. 

Οἱ «Ἀποστολικές Διαταγές» μᾶς περιγράφουν τήν Θ. Μετάληψη ὡς ἐξῆς: «Ὁ μέν Ἐπίσκοπος διδότω τήν προσφοράν λέγων Σῶμα Χριστοῦ καί ὁ δεχόμενος λεγέτω Ἀμήν˙ ὁ δέ διάκονος κατεχέτω τό Ποτήριον καί ἐπιδιδούς λεγέτω Αἷμα Χριστοῦ» (Ἀπ. Διατ. P.G.1,1109). Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων γράφει: 

«Προσιών μή τεταμένοις τοῖς τῶν χειρῶν καρποῖς προσέρχου μηδέ διῃρημένοις τοῖς δακτύλοις ἀλλά τήν ἀριστεράν θρόνον ποιήσας τῇ δεξιᾷ, ὡς μελλούσῃ Βασιλέα ὑποδέχεσθαι καί κοιλάνας τήν παλάμην δέχου τό Σῶμα Χριστοῦ, προσέρχου καί τῷ Ποτηρίῳ τοῦ Αἵματος» (Κατήχ. ΚΓ' 21-22,P.G.33,1124). 

Μάλιστα ἡ σειρά μέ τήν ὁποία μετελάμβαναν οἱ πιστοί ἦταν: Πρῶτα ὁ Ἐπίσκοπος καί ὕστερα οἱ λοιποί κληρικοί «εἶτα τά παιδία καί τότε πᾶς ὁ λαός κατά τάξιν μετά αἰδοῦς καί εὐλαβείας» (Διατ. Ἀποστ. ΒΕΠ 2, VIII,14,158). 

Περαιτέρω μετά τούς πρώτους αἰῶνες, ὅταν αὐξήθηκαν οἱ πιστοί χριστιανοί, γιά καθαρῶς πρακτικούς λόγους δηλαδή γιά νά μή παρατηρηθεῖ ἀταξία εἰσήχθη ἡ λαβίς μέ τήν ὁποία μετελάμβανον οἱ πιστοί Σώματος καί Αἵματος Χριστοῦ. Θαυμάσια εἶναι ἡ παράσταση μέ τόν ἀββᾶ Ζωσιμᾶ, ὁ ὁποῖος μεταδίδει τήν Θ. Κοινωνία στήν Ὁσία Μαρία τήν Αἰγυπτία μέ τήν ἁγία λαβίδα, ὅπως μᾶς περιγράφει ὁ ἅγιος Σωφρόνιος Ἱεροσολύμων τόν 7ον αἰῶνα (Βίος ὁσίας Μαρίας P.G.87,3721). 

Ὅλοι πιστοί, λοιπόν, μετελάμβαναν ἀπό τήν μία λαβίδα τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὅλους τούς κατοπινούς αἰῶνες μέχρι καί σήμερα αὐτό τοῦτο τό «φάρμακον ἀθανασίας», τό «ἐφόδιον ζωῆς αἰωνίου», τό «ἀφανίζον φθοράν», τό «φυλακτήριον ψυχῆς καί σώματος». 

Μάλιστα ὁ Μ. Βασίλειος γράφει στήν 93η ἐπιστολή του «πρός Καισαρίαν Πατρικίαν περί κοινωνίας» ὅτι: «Καί τό κοινωνεῖν δέ καθ' ἑκάστην ἡμέραν καί μεταλαμβάνειν τοῦ ἁγίου σώματος καί αἵματος τοῦ Χριστοῦ, καλόν καί ἐπωφελές, αὐτοῦ σαφῶς λέγοντος˙ «ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἔχει ζωήν αἰώνιον». 

Τίς γάρ ἀμφιβάλλει, ὅτι τό μετέχειν συνεχῶς τῆς ζωῆς οὐδέν ἄλλο ἐστίν ἤ ζῆν πολλαχῶς; Ἡμεῖς μέντοι γε τέταρτον καθ' ἑκάστην ἑβδομάδα κοινωνοῦμεν, ἐν τῇ κυριακῇ, ἐν τῇ τετράδι καί ἐν τῇ παρασκευῇ καί τῷ σαββάτῳ καί ἐν ταῖς ἄλλαις ἡμέρες, ἐάν ᾖ μνήμη ἁγίου τινός». (P.G.,32,484).

Ἀκόμη ὑπάρχουν καί οἱ Ἀποστολικοί Κανόνες οἱ ὁποῖοι διακελεύουν αὐστηρά ὅτι ἄν κάποιος ἐπίσκοπος ἤ πρεσβύτερος ἤ διάκονος ἤ (ἄλλοι) ἀπό τόν ἱερατικό κατάλογο, δέν μεταλάβει ὅταν τελεῖται ἡ Θ. Εὐχαριστία, πρέπει νά πεῖ τήν αἰτία. Ἄν εἶναι εὔλογη συγχωρεῖται, ἄν δέν τήν πεῖ, πρέπει νά ἀφορίζεται γιατί ἔγινε αἰτία νά βλαφτεῖ ὁ λαός καί γιατί κίνησε ἐναντίον ἐκείνου πού τέλεσε τήν Θ. Λειτουργία ὑποψίες ὅτι δέν τήν ἔκανε σωστά (8ος κανών). 

Καί ἔπειτα ὅλοι οἱ πιστοί πού προσέρχονται στήν ἐκκλησία ὅταν τελεῖται ἡ θεία Εὐχαριστία καί ἀκοῦνε μάλιστα τίς Γραφές ἀλλά δέν παραμένουν στίς κύριες εὐχές καί δέν προσέρχονται στή θεία Μετάληψη πρέπει νά ἀφορίζονται γιατί δημιουργοῦν ἀταξία στό ἐκκλησίασμα. (9ος κανών). Οἱ παραπάνω κανόνες ὑπογραμμίζουν ὅτι δέν ἀρκεῖ ὁ ἐκκλησιασμός. 

Δέν εἶναι ἁπλῶς μία ἀτομική προσευχή στό ναό ἡ θεία Λειτουργία, οὔτε θέαμα καί ἀκρόαμα. Οὔτε μπορεῖ νά ἀρκεῖται στό ἀντίδωρο ὁ πιστός. Θεία Λειτουργία καί θεία Εὐχαριστία, τέλεση τοῦ Ἱεροῦ αὐτοῦ Μυστηρίου σημαίνει μετοχή στή Θεία Μετάληψη. Σαφέστατα ἡ Ἐκκλησία τό λέγει: 

«Γεύσασθε καί ἴδετε ὅτι Χριστός ὁ Κύριος». Ἄλλωστε, πώς θά ἐκφωνήσουμε: «Ὀρθοί μεταλαβόντες...» καί θά ψάλλουμε «Εἴδομεν τό Φῶς τό ἀληθινόν...». Συνειδητός χριστιανός εἶναι καί ὀνομάζεται ὁ προσερχόμενος καταλλήλως, πνευματικά προετοιμασμένος στήν θεία Μετάληψη τῶν Ἀχράντων καί φρικτῶν Μυστηρίων.

Ἀναφορικῶς μέ τό ἐρώτημα ἤ τήν ἀμφιβολία τήν ὁποία διατυπώνουν μερικοί ἄν δηλ. ὑπάρχει κίνδυνος μεταδόσεως ἀσθενείας ἀπό τήν Θεία Μετάληψη ἐπειδή χρησιμοποιεῖται ἡ ἰδία λαβίδα, ἡ ἀπάντηση εἶναι σαφέστατη ὅτι οὐδείς ἀπολύτως κίνδυνος ὑφίσταται ἐν προκειμένῳ. 

Τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ πού κοινωνοῦμε εἶναι Αὐτός ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός, ὁ Κύριος καί Θεός μας, καί ὁ Χριστός εἶναι ἡ ζωή, ἡ ὑγεία καί ὄχι ἡ ἀσθένεια, ἡ πτώση καί ὁ θάνατος. Ὁ Χριστός οὔτε μολύνεται, οὔτε μολύνει. Μόνον ἁγιάζει καί χαριτώνει, γιατί εἶναι ἡ Αὐτοζωή καί Ἀνάσταση. 

Ἡ Θεία Μετάληψη τῶν ἀχράντων Μυστηρίων εἶναι «φάρμακον ἀθανασίας», Πηγή Ζωῆς. Ἄλλωστε, ποτέ κανείς ἀνά τούς αἰῶνες δέν ἔπαθε τό παραμικρό ἀπό τή Θεία Μετάληψη μέ τήν ἴδια λαβίδα, οὔτε λαϊκός οὔτε κληρικός. Πρῶτοι θά εἶχαν ἀσθενήσει καί ἀποθάνει οἱ τόσοι καί τόσοι κληρικοί! 

Ἰδιαίτερα ἐν προκειμένῳ, πλεῖστες εἶναι οἱ μαρτυρίες τῶν κληρικῶν πού διηκόνησαν ἤ διακονοῦν στά νοσηλευτικά ἱδρύματα, οἱ ὁποῖοι οὐδέποτε ἔπαθαν τίποτα ἀπό μεταδοτική νόσο, τή στιγμή μάλιστα πού «καταλύουν» ὅπως εἶναι γνωστό- ὅ,τι ἔχει ἀπομείνει στό Ἅγιο Ποτήριο μετά τή μετάληψη τῶν ἀσθενῶν καί μάλιστα φυματικῶν, λεπρῶν παλαιότερα κ.ἄ., γλείφοντας στήν κυριολεξία τήν Ἁγία Λαβίδα καί καθαρίζοντας πλήρως τό Ἅγιο Ποτήριο. 

Στό σημεῖο αὐτό ἀξίζει νά ἀναφέρουμε, μερικούς μόνον, ἱερεῖς – ἐφημερίους Νοσηλευτικῶν Ἱδρυμάτων τῆς πατρίδος μας οἱ ὁποῖοι διηκόνησαν ἐπί πολλές δεκαετίες σέ μεγάλα νοσηλευτικά κέντρα˙Οὐδέποτε ἔπαθαν τι ἀπό τήν Θ. Μετάληψη. Πρόκειται γιά τούς κάτωθι: 

Πρῶτον βεβαίως ἀναφέρουμε τόν ἱερέα π. Χρύσανθο Κουτσουλογιαννάκη (†1972) στό Λεπροκομεῖο τῆς Σπιναλόγκας-Κρήτης καί τόν Ἅγιο Πορφύριο (†1991) στήν Πολυκλινική Ἀθηνῶν.  Ἔπειτα τούς: π. Γεώργιο Κουτῆ (†1969) στό Ἀντικαρκινικό Νοσοκομεῖο «Ἅγ. Σάββας», π. Ἐλπίδιο Ὀρουντιώτη (†1983), ὁ δίδυμος ἀδελφός τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου τοῦ Νεομάρτυρος. 

Στόν «Ἐρυθρό», π. Ἀναστάσιο Δραπανιώτη (†1984) στό «Λαϊκό», π. Ἠλία Τσακογιάννη (μετέπειτα Μητροπολίτη Δημητριάδος, †1990) στόν «Εὐαγγελισμό», π. Εὐσέβιο Γιαννακάκη (†1995) στό «Ἱπποκράτειο», π. Εὐμένιο Σαριδάκη (†1999) στό Λεπροκομεῖο Ἀθηνῶν, π. Σωτήριο Κανναβό (†2014) στόν «Εὐαγγελισμό» κ.ἄ.

Ἀπόψεις καί γνῶμες ὅπως:«Εἶναι ἀπαίτηση τῆς σύγχρονης κοινωνίας, ὁ καθείς νά φέρνει ἀπό τό σπίτι του ἕνα πλαστικό κουταλάκι», ἤ «οἱ λοιμωξιολόγοι νά μή διστάζουν νά ποῦν ὅτι ὑπάρχει κίνδυνος δημόσιας ὑγείας ἡ μετάληψη μέ τό ἴδιο κουταλάκι» ἤ «νά διατάξει ἡ κυβέρνηση ἀπαγόρευση τῆς Θ. Κοινωνίας».

Η «ἡ Ἐκκλησία κάμνει εἰσπήδηση στήν ἐπιστήμη» ἤ «νά πᾶμε τήν Θ. Κοινωνία στό Χημεῖο νά ἐξετάσουμε ἄν εἶναι Αἷμα Χριστοῦ», ὅλες αὐτές οἱ θέσεις ἐγγίζουν τά ὅρια τῆς ἄγνοιας, τῆς ἡμιμάθειας, τῆς θεολογικῆς ἀπαιδευσίας, τῆς ἀνυπαρξίας ἐκκλησιαστικῆς ἐμπειρίας, τελικά τῆς ἀπιστίας.

Ἀλλ' ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ κατ' ἐξοχήν χῶρος τῆς ἐλευθερίας. Κανένα δέν ἐξαναγκάζει. Ἡ προτροπή εἶναι διηνεκής. «Ὅσοι πιστοί» καί «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης» προσκαλεῖ ἡ Ἐκκλησία νά προσέλθουν γιά τήν θεία Μετάληψη. Μάλιστα ὁ Ἀπ. Παύλος ὑπογραμμίζει ὅτι προκειμένου νά μετάσχει ὁ πιστός στή Θεία Κοινωνία πρέπει νά ἔχει προετοιμαστεῖ ἀναλόγως. Γράφει:

«Δοκιμαζέτω ἄνθρωπος ἑαυτόν καί οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καί ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω, ὁ γάρ ἐσθίων καί πίνων ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καί πίνει, μή διακρίνων τό σῶμα τοῦ Κυρίου» (Α' Κορ. ια' 28-29). Ἰδιαίτερα ό Ἱ. Χρυσόστομος γράφει γι' αὐτή τήν πνευματική προετοιμασία: 

«Ἐάν δέν τολμᾶ κανείς μέ ἀκάθαρτα χέρια οὔτε ἁπλῶς νά θίξει ἀνθρώπινο ἱμάτιο βασιλικό, πώς θά τολμήσουμε περιφρονητικά νά πάρουμε τό σῶμα τοῦ παντοκράτορος Θεοῦ, τό ἄμωμο, τό καθαρό, αὐτό πού ἑνώθηκε μέ τή θεία φύσι, πού μέ τήν χάρι του ὑπάρχουμε καί ζοῦμε, αὐτό πού συνέτριψε τίς πύλες τοῦ θανάτου καί ἄνοιξε τίς ἁψῖδες τοῦ οὐρανοῦ; 

Παρακαλῶ, ἄς μήν κατασφάξωμε τούς ἑαυτούς μας μέ τήν ἀναισχυντία, ἀλλά μέ δέος καί καθαρότητα ἄς τό πλησιάσουμε. Καί ὅταν τό ἴδης αὐτό τό σῶμα ἐνώπιον σου, λέγε στόν ἑαυτό σου: Χάρις σ' αὐτό τό σῶμα δέν εἶμαι πλέον ἐγώ γῆ καί σποδός, δέν εἶμαι πλέον αἰχμάλωτος, ἀλλά ἐλεύθερος. 

Χάρις σ' αὐτό ἐλπίζω νά ἀπολαύσω τούς οὐρανούς καί τά ἀγαθά τους, τήν ἀθάνατη ζωή, τήν ἀγγελική πολιτεία, τή συντροφιά μέ τόν Χριστό...Καθάριζε λοιπόν τήν ψυχή σου, προετοίμαζε τή διάνοια, γιά νά ὑποδεχθῇς τά μυστήρια αὐτά». (Α' Κορινθ., Λόγος κδ', ΕΠΕ, 18Α, σελ. 96 ἑπ.).

Ἡ Θεία Μετάληψη εἶναι θέμα πίστεως. Γι' αὐτό καί ἡ ἐκφώνηση – πρόσκληση περιέχει, τόν φόβο τοῦ Θεοῦ, τήν πίστη, τήν ἀγάπη. Εἰδικά ἡ πίστη ἐν προκειμένῳ δέν ἔρχεται νά καταργήσει τήν λογική. Ἐδῶ ἀκριβῶς βρίσκεται ἡ πλάνη ἐκείνων πού θεωροῦν τήν πίστη ὡς κατάργηση τῆς λογικῆς. 

Ἡ πίστη ὑπερνικᾶ τήν λογική δίχως ὅμως νά τήν θέτει σέ ἀργία. Ἡ πίστη εἶναι μεταφυσική, «πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων». Εἶναι ὁ χῶρος τοῦ ἐπέκεινα γιατί ἡ λογική εἶναι προωρισμένη γιά τά πεπερασμένα μέ ἐργαλεῖο τήν ἀπόδειξη. Ἡ πίστη δέν ἔχει ἀπόδειξη. Ὁ Θεός δέν ἀποδεικνύεται. Δέν ἐφευρίσκεται ἀπό τόν ἄνθρωπο. Ἀποκαλύπτεται. Βιώνεται. 

Γι' αὐτό καί ὅποιος δέν γνωρίζει τί εἶναι ὁ Χριστός, δέν μπορεῖ νά καταλάβει καί τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία καί τί ἐπιτελεῖται στή Θ. Λειτουργία καί τί εἶναι ἡ θ. Μετάληψη. Γιά ὅλα χρειάζεται ἡ ἄλλη διόπτρα, ἐκείνης τῆς πίστεως.Τό σπουδαιότερο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ μετάδοση τῆς ἀθανασίας, ἀπό τήν Πηγή τῆς ἀθανασίας πού εἶναι ἡ Θεία Μετάληψη. 

Ὅταν κοινωνοῦμε Σώματος καί Αἵματος τοῦ Χριστοῦ τότε ζοῦμε ἕνα συνεχές Πάσχα, μία διάβαση στήν ἄλλη βιοτή τῆς αἰωνίου ζωῆς, τῆς νίκης κατά τοῦ θανάτου. Πρόκειται γιά τήν συμμετοχή μας στό Δεῖπνο τῆς ἀναστάσιμης χαρᾶς, τῆς χαρᾶς καί εὐφροσύνης ἐν Θεῷ. 

Καί «ἡ χαρά ἐν Θεῷ ἰσχυροτέρα ἐστί τῆς ἐνταῦθα ζωῆς». Καί ὁ εὑρών αὐτήν, οὐ μόνον εἰς τά πάθη οὐ περιβλέψεται, ἀλλ' οὐδέ ἐπί τήν ἑαυτοῦ ζωήν ἐπιστραφήσεται, οὐδέ αἴσθησις ἑτέρα γεννήσεται ἐκεῖθεν, εἰ ἐξ' ἀληθείας γέγονεν αὕτη» (Ἰσαάκ Σύρου, Τά εὑρεθέντα ἀσκητικά, σ.163 ἑπ.). 

Ἡ Θεία Μετάληψη εἶναι ἡ μυστηριακή πρόγευση τῆς Ἀναστάσεως, τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τῆς εἰσόδου μας στή Χαρά τοῦ Νυμφίου τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ὁ ἀρραβών τῆς μελλούσης ζωῆς τοῦ Παραδείσου. Μακάρι, μέχρι τῆς ἐσχάτης ἀναπνοῆς μας νά μετέχουμε ἐπαξίως τῆς ἀθανάτου Τραπέζης ὡς συνδαιτυμόνες, μεταλαμβάνοντες Σώματος καί Αἵματος Χριστοῦ.

----------------------------  

Διαβάστε κάτωθι τα Δελτία Τύπου της Διαρκούς 

Ιεράς Συνόδου σχετικά με τον Ιό του Κορωναϊού 
και την μετάδοση της Θείας Κοινωνίας. 

                        
                             ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (9/3/2020)

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, με αίσθημα ευθύνης έναντι του Θεού, της εκκλησιαστικής κοινότητος, αλλά και όσων στέκονται με διάθεση κριτικής ή και αντίθεσης έναντι Αυτής, κατά την σημερινή συνεδρίαση Αυτής συζήτησε, μεταξύ άλλων, και το ζήτημα του νέου κορωνοϊού (Covid-19),

Για το οποίο έγκαιρα απεστάλη ήδη Εγκύκλιο Σημείωμα προς τις Ιερές Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος, σε συνεργασία με τις αρμόδιες Κρατικές Αρχές, με σκοπό την συμβολή της Εκκλησίας στην προσπάθεια για την πρόληψη διασποράς της νόσου, την οποία προκαλεί ο νέος αυτός ιός. 

Η Ιερά Σύνοδος κατά την σημερινή συνεδρίαση Αυτής απεφάσισε και πάλι να απευθυνθεί προς τον Ιερό Κλήρο και τον ευσεβή Ορθόδοξο Λαό καί πατρικά να προτρέψει και να επισημάνει τα εξής:

1).Να εντείνουμε όλοι τις προσευχές μας προς τον Νικητή της φθοράς και του θανάτου Κύριο Ιησού Χριστό, ώστε να διαφυλάξει υγιή και ακέραιο τον Λαό Του. Προς τον σκοπό αυτό παρακαλεί τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες να συστήσουν στους Εφημερίους, ώστε πριν την Απόλυση της Θείας Λειτουργίας της ερχομένης Β΄ Κυριακής των Νηστειών (15-3-2020), να τελεσθεί Δέηση σε όλους τους Ιερούς Ναούς της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπέρ της αποτροπής εξαπλώσεως της νόσου.

2).Να λαμβάνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα, κατά

τις συστάσεις των αρμοδίων κρατικών Αρχών, 

προς τον σκοπό της διασποράς του ιού:

α).Τακτικό και καλό πλύσιμο των χεριών με σαπούνι.

β).Χρησιμοποίηση αντισηπτικών με οινόπνευμα.

γ).Τήρηση αποστάσεων από 

όποιον παρουσιάζει συμπτώματα.

δ).Να γίνεται επιμελής καθαριότητα των επιφανειών

και σωστός αερισμός των Ιερών Ναών και των λοιπών

 εκκλησιαστικών χώρων.

ε).Προτρέπονται όσοι παρουσιάζουν συμπτώματα ασθενείας,
αλλά και όσοι ανήκουν στις υγειονομικώς ευπαθείς ομάδες, 
πάσχοντες από αναπνευστικά προβλήματα  ή σακχαρώδη 
διαβήτη  ή καρδιαγγειακά νοσήματα.

Ως και οι ανοσοκατεσταλμένοι, να αποφύγουν προσωρινώς την έξοδο από την οικία τους, εάν δεν είναι απολύτως απαραίτητο, να είναι ακόμη πιο προσεκτικοί στην σχολαστική υγιεινή και καθαριότητα, να αποφύγουν τους χώρους μαζικής συναθροίσεως καθώς και τους ασπασμούς και εναγκαλισμούς, χάριν της προστασίας της υγείας των ιδίων αλλά και των αδελφών τους.

στ).Όποιος παρουσιάζει συμπτώματα να επικοινωνεί με την τηλεφωνική γραμμή 1135, η οποία επί 24ώρου βάσεως θα παρέχει πληροφορίες σχετικά με τον νέο κορωνοϊό. Προς τον σκοπό της ενημέρωσης του πιστού λαού, η Ιερά Σύνοδος απεφάσισε την εκτύπωση ειδικού ενημερωτικού φυλλαδίου με τις παραπάνω οδηγίες και την διανομή του στους Ιερούς Ναούς.

3).Για τα μέλη της Εκκλησίας, η προσέλευση στην Θεία Ευχαριστία και η κοινωνία από το Κοινό Ποτήριο της Ζωής, ασφαλώς και δεν μπορεί να γίνει αιτία μετάδοσης ασθενειών. Γιατί οι πιστοί όλων των εποχών, γνωρίζουν ότι η προσέλευση στη Θεία Κοινωνία, ακόμη και εν μέσω πανδημίας, συνιστά: 

Αφ᾿ ενός μια έμπρακτη κατάφαση αυτοπαράδοσης στον Ζώντα Θεό, και αφ᾿ ετέρου τρανή φανέρωση αγάπης, η οποία κατανικά κάθε ανθρώπινο και ίσως δικαιολογημένο φόβο: «φόβος δεν υπάρχει στην αγάπη, αλλά η τέλεια αγάπη διώχνει τον φόβο» (Α΄ Ἰωάν. 4, 18). Τα μέλη της Εκκλησίας γνωρίζουν ότι η κοινωνία, δηλαδή η σχέση, είναι καρπός αγάπης και άθλημα ελευθερίας.

Ακριβώς γιατί αγνοεί την καχυποψία, τις επιφυλάξεις, τους φόβους. Οι συζητήσεις και οι απόψεις που ακούγονται τις τελευταίες ημέρες για το όλο ζήτημα, ακόμη και για ενδεχόμενη απαγόρευση της Θείας Ευχαριστίας, ξεκινούν από διαφορετική αφετηρία και έχουν διαφορετική προσέγγιση.

Όσοι προσέρχονται «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης» και απολύτως ελεύθερα χωρίς κανένα δυναστικό καταναγκασμό, κοινωνούν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, που γίνεται «φάρμακο αθανασίας», «εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον».

Όλοι αυτοί οι πιστοί, ο ευσεβής και γεμάτος αγάπη ορθόδοξος Λαός, και ο ευαγής Ιερός Κλήρος που μέσα από την θεία Κοινωνία εκφράζουν την αγάπη τους και την δίψα τους για ζωή και σχέση, το ελάχιστο που δικαιούνται από τους συμμετέχοντες στον δημόσιο διάλογο είναι ο σεβασμός προς την πίστη τους και την επιλογή τους αυτή, να αγαπούν χωρίς φόβο και ανασφάλεια.

Χωρίς να καταδικάζουμε κανέναν για τον φόβο και την ανησυχία του, ομολογούμε ότι όλοι οι πιστοί, επιτελώντας το χρέος της εν ελευθερία αγάπης μας, θα εξακολουθήσουμε στις Ορθόδοξες Εκκλησίες μας να λειτουργούμε και να κοινωνούμε, έχοντας την βεβαιότητα ότι κοινωνούμε στη Ζωή και στην αθανασία.

Εκ της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος

---------------------------
                      ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

           ΤΗΣ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣ 

ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (16/3/2020)

Συνήλθε εκτάκτως σήμερα, 16 Μαρτίου 2020 η Διαρκής Ιερά Σύνοδος (Δ.Ι.Σ.) της Εκκλησίας της Ελλάδος της 163ης Συνοδικής Περιόδου, υπό την προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου προκειμένου να επανεκτιμήσει τις αποφάσεις Της εξαιτίας της εκθετικής αυξήσεως των κρουσμάτων του κορωνοΐού. 

Στην Συνεδρία παρέστησαν και οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες των 11 Ιερών Μητροπόλεων της Αττικής. Η Δ.Ι.Σ. και οι Σεβασμιώτατοι ενημερώθηκαν για τους κινδύνους διασποράς του κορωνοϊού από τον κ. Σωτήριο Τσιόδρα, Καθηγητή Λοιμωξιολογίας και εκπρόσωπο του Υπουργείου Υγείας, ο οποίος προσκλήθηκε υπό του Μακαριωτάτου Προέδρου προς τον σκοπό αυτό. Μετά την ενημέρωση ακολούθησε εκτενής διαλογική συζήτηση. Κατοπιν της συζητήσεως η Δ.Ι.Σ. απεφάσισε:

1. Οι Ιεροί Ναοί να παραμείνουν ανοικτοί 

για  κατ’ ιδίαν προσευχή των πιστών.

2.Παρακαλεί τους πάντες και ιδιαιτέρως τους ηλικιωμένους ανθρώπους και όσους ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες πληθυσμού να παραμένουν στις οικίες τους, προκειμένου να αποφευχθεί ο συγχρωτισμός τους με άλλους συνανθρώπους τους. 

Ο καθένας πρέπει να αισθάνεται σαν να είναι φορέας του συγκεκριμένου ιού, τον οποίο οφείλει να μην μεταδώσει στον  διπλανό του, και ως εκ τούτου πρέπει να προφυλάξει τους συνανθρώπους του και τον εαυτό του.

Με αίσθημα ποιμαντικής ευθύνης λοιπόν υποδεικνύει την λιτή τέλεση της Θείας Λειτουργίας από την ερχόμενη Κυριακή (22.3.2020) μέχρι του Σαββάτου του Λαζάρου (11.4.2020), από 7:00 έως 8:00 π.μ., ως και κατά την εορτή του Ευαγγελισμού. 

3.Αναβάλλονται προσωρινώς όλες οι καθημερινές Ιερές Ακολουθίες και όλα τα προγραμματισμένα Μυστήρια Βαπτίσεως και Γάμου, εν περιπτώσει δε ανάγκης η τέλεση των ανωτέρω Μυστηρίων θα πραγματοποιείται με την παρουσία αποκλειστικώς και μόνο των γονέων, του αναδόχου και του παρανύμφου.

4.Οι κηδείες θα πραγματοποιούνται εντός του Ιερού Ναού με την παρουσία μόνον του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος του κεκοιμημένου. Καθ’ όμοιο τρόπο θα τελούνται και τα μνημόσυνα μόνον επί του τάφου των κεκοιμημένων. 

5.Στις Ιερές Μονές θα τελούνται οι 
προβλεπόμενες Ιερές Ακολουθίες υπό 
των Μοναστικών Αδελφότητων άνευ της
συμμετοχής προσκυνητών.

6.Υιοθετεί όλα τα μέτρα, που λαμβάνει άμεσα η Ελληνική Πολιτεία για την αντιμετώπιση διασποράς του ιού και το ίδιο θα πράξει σε ο,τιδήποτε άλλο υποδειχθεί σε σχέση προς την πορεία εξέλιξης του ιού κατά το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.

7.Συνιστά ηρεμία, αυτοσυγκράτηση, εμπιστοσύνη στις Υγειονομικές Αρχές και στην Κυβέρνηση και προτρέπει στην αποφυγή δημιουργίας αισθήματος πανικού και ανασφάλειας. Τονίζει δε και πάλι ότι υποχρέωση όλων είναι η συμμόρφωση στους κανόνες υγιεινής και στις εντολές των αρμοδίων υπηρεσιών Δημοσίας Υγείας σύμφωνα και με τις προηγούμενες Εγκυκλίους της Ιεράς Συνόδου. 

8.Εκτιμά την διακριτικότητα με την οποία η Πολιτεία εκφράζει τον σεβασμό της προς το θρησκευτικό αίσθημα των πιστών της Εκκλησίας μας. Δηλώνει επίσης ότι εάν η εξέλιξη στο επόμενο χρονικό διάστημα οδηγήσει τις αρμόδιες αρχές στην απόφαση για την λήψη επί πλέον εκτάκτων μέτρων, θα επανέλθει προκειμένου να εξετασθεί και πάλι το θέμα. 

Οι αποφάσεις αυτές της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου είναι αποτέλεσμα της κενωτικής και αγαπητικής διαθέσεως της Εκκλησίας μας και της βουλήσεώς Της να αγκαλιάσει το σύνολο των ανθρώπων που κατοικούν στην Πατρίδα μας.  

Προτρέπει τους χριστιανούς μας κάθε βράδυ από τις 10:00 μέχρι τις 10:15 να προσεύχονται μαζί μας στα σπίτια τους υπέρ της καταπαύσεως του πειρασμού και της νόσου και υπέρ της ενισχύσεως του θυσιαστικού έργου των ιατρών, του νοσηλευτικού προσωπικού και των επιστημόνων – ερευνητών, τους οποίους και ευγνωμόνως ευχαριστεί και ευλογεί.

Ήδη στα Μοναστήριά μας έχει σημάνει συναγερμός αδιάλειπτης προσευχής. Ευχή όλων μας είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός να παράσχει ανάπαυση στους ήδη κεκοιμημένους αδελφούς μας από τον θανατηφόρο αυτό ιό και την εξ ύψους παρηγορία στους πενθούντες συγγενείς τους, δεόμεθα δε για την θεραπεία και ταχεία ανάρρωση των νοσούντων και πλήρη εξάλειψη της φοβεράς αυτής δοκιμασίας.

                    

Εκ της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος
---------------------------

                            ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

ΤΗΣ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣ ΤΗΣ Δ.Ι.Σ (1/4/2020)

Συνήλθε σήμερα 1η Απριλίου 2020 η Διαρκής Ιερά Σύνοδος (Δ.Ι.Σ.) της Εκκλησίας της Ελλάδος της 163ης Συνοδικής Περιόδου, υπό την προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, η οποία ασχολήθηκε με τα θέματα της ημερησίας διατάξεως, ενώ παράλληλα επανεκτίμησε και συζήτησε εκτενώς τις τελευταίες εξελίξεις ως προς την πορεία διάδοσης του κορωνοϊού.

Η συνεδρίαση έγινε με την μέθοδο της τηλεδιασκέψεως, η οποία πραγματοποιήθηκε με βάση την ασφαλή πλατφόρμα e:Presence.gov.gr του Ελληνικού Δημοσίου, με την συνεργασία του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης και των τεχνικών της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Η Δ.Ι.Σ. συζήτησε εκτενώς επί της παρατάσεως ισχύος της Κοινής Απόφασης των Υπουργών Παιδείας και Θρησκευμάτων και Υγείας έως την 11η Απριλίου 2020 με την προοπτική περαιτέρω τροποποιήσεών της και απεφάσισε ότι:

1).Κατανοεί απόλυτα την αγωνία της Ελληνικής Πολιτείας την κρίσιμη αυτή περίοδο και εκτιμά τον διακριτικό τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τη συγκεκριμένη κρίση έχοντας ως κριτήριο πάντοτε την διαφύλαξη της δημόσιας υγείας.

2).Προτρέπει όλους να τηρούν απαρέγκλιτα τις υποδείξεις των υγειονομικών αρχών και των ειδικών επιστημόνων και να μην παρασύρονται από εκείνους οι οποίοι τους υποδεικνύουν την παρακοή, η οποία στην παρούσα χρονική συγκυρία δεν δικαιολογείται ούτε εν ονόματι της χριστιανικής πίστης. Η πίστη στο Χριστό αποτελεί πρόξενο ζωής και όχι θανάτου.

3).Με υψηλό αίσθημα ευθύνης αποδέχεται τις αυστηρές υποδείξεις που προτείνονται από τις υγειονομικές αρχές και την Ελληνική Πολιτεία για την χρονική περίοδο μέχρι της 11ης Απριλίου 2020 και προτρέπει όλους να παραμένουν στο σπίτι τους.

4).Χαιρετίζει τη δήλωση της Αξιοτίμου Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Νίκης Κεραμέως, της 30ής Μαρτίου 2020 στα Μ.Μ.Ε. Αποτελεί όντως «πηγήν ύδατος ζώντος» στην «λειτουργική ερημία» των Κληρικών μας, η πρόταση λειτουργίας των Ιερών Ναών και των Ιερών Μονών, έστω και «κεκλεισμένων των θυρών», κατά την Εβδομάδα των Παθών και την εορτή της Αναστάσεως του Κυρίου.

5).Επισημαίνει με πολύ πόνο και «αίμα καρδιάς» κυριολεκτικά ότι την προσεχή Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση του Κυρίου, θα κληθούμε όλα τα μέλη της Εκκλησίας να ζήσουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, απέχοντας από τις ιερές Ακολουθίες, την Θεία Λειτουργία, αλλά και από αυτή την Θεία Κοινωνία.

Γι᾿ αυτό το λόγο η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος παρακαλεί πατρικά όλους τους πιστούς να μη λησμονούν όσα ο αυθεντικός ερμηνευτής των Γραφών και μεγάλος Πατέρας και Διδάσκαλος της Εκκλησίας μας Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος διδάσκει:

«Μπορεί ο άνθρωπος, ο οποίος από ανάγκη δεν πηγαίνει στην Εκκλησία, να κάνει τον εαυτό του Θυσιαστήριο, με το να προσεύχεται». Ο ίδιος ιερός Πατήρ αναφερόμενος στην ανάγκη της κενωτικής αγάπης προς τον πλησίον και μάλιστα προς τον δοκιμαζόμενο, επισημαίνει τα εξής σημαντικά:

«Εσύ σέβεσαι το τωρινό Θυσιαστήριο, γιατί δέχεται το Σώμα του Χριστού, αλλά συμπεριφέρεσαι περιφρονητικά σ’ αυτόν που είναι ο ίδιος σώμα του Χριστού και τον βλέπεις με αδιαφορία να χάνεται. Αυτό το θυσιαστήριο μπορείς να το δεις στημένο παντού, και σε στενούς δρόμους και σε αγορές, και μπορείς να τελείς θυσίες πάνω σ’ αυτό κάθε ώρα». (Ομιλία 20 εις Β΄ Κορινθ. ΕΠΕ τόμος 19, σελ. 527-531).

Αλλά και ο νέος Όσιος της Εκκλησίας μας Γέρων Εφραίμ ο Κατουνακιώτης (+27 Φεβρουαρίου 1998) αναφέρει ότι ο χριστιανός, ο οποίος δεν δύναται να προσέλθει στην Θεία Λειτουργία, μπορεί «αυτήν την ώρα να κάνει τον εαυτό του θυσιαστήριο, λέγοντας την προσευχή». Αυτή είναι η πατρική προτροπή της Ιεράς Συνόδου προς όλους τους αδελφούς μας, μέλη της Εκκλησίας:

«Εκτενέστερον προσεύχεσθε» στα σπίτια σας! Κάντε τον εαυτό σας θυσιαστήριο, θυσιάζοντας κενωτικά και αγαπητικά την παρουσία σας στον Ιερό Ναό και την προσέλευσή σας στη Θεία Ευχαριστία για χάρη όλων των αδελφών σας, οι οποίοι αποτελούν έμψυχα θυσιαστήρια Θεού.

Και να είσθε βέβαιοι ότι οι Ιερείς θα λειτουργούμε λιτά, χωρίς μεγάφωνα και πανηγυρικές κωδωνοκρουσίες, έστω «κεκλεισμένων των θυρών», όσο και αν αυτό μας είναι δύσκολο και στενάχωρο, υπέρ «της του κόσμου ζωής και σωτηρίας», των «εν ασθενείαις κατακειμένων», των Ιατρών και Νοσηλευτών και όλων των εθελοντών, οι οποίοι με πνεύμα αυτοθυσίας δίνουν τον εαυτό τους για να προστατεύσουν την ζωή των πολλών και την δημόσια υγεία.

Ευχόμαστε και προσευχόμαστε, ο κίνδυνος να περάσει σύντομα, ώστε όλοι μαζί (Κλήρος και λαός) να αξιωθούμε να εορτάσουμε την Λαμπροφόρο Ανάσταση του Κυρίου μας με πανηγυρική Αναστάσιμη Παννυχίδα, κατά την Απόδοση της Μεγάλης Εορτής του Πάσχα, δηλαδή κατά το μεσονύκτιο μεταξύ Τρίτης 26 προς Τετάρτη 27 Μαΐου 2020.

6).Αυτή η πρόσκαιρη παραμονή των χριστιανών στην κατ᾿ οίκον προσευχή και την κατ᾿ οίκον Εκκλησία, δεν υπονοεί καμία αμφιβολία ή πολύ περισσότερο δεν σημαίνει αμφισβήτηση του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.

Γι᾿ αυτό και η Ιερά Σύνοδος επαναλαμβάνει εκείνο που από την αρχή της παρούσης κρίσεως διεκήρυξε στο από 9.3.2020 Ανακοινωθέν Αυτής, ότι «η προσέλευση στην Θεία Ευχαριστία και η κοινωνία από το Κοινό Ποτήριο της Ζωής, ασφαλώς και δεν μπορεί να γίνει αιτία μετάδοσης ασθενειών…

Όσοι προσέρχονται «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης» και απολύτως ελεύθερα χωρίς κανένα δυναστικό καταναγκασμό, κοινωνούν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, που γίνεται «φάρμακο αθανασίας», «εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον». Η οποιαδήποτε υπόνοια για μετάδοση νοσημάτων από την Θεία Ευχαριστία, αλλά και αυτό τον τρόπο της Θείας Μεταλήψεως, θίγει την δογματική Αλήθεια της Εκκλησίας, δεν γίνεται αποδεκτή και είναι καταδικαστέα.

7).Η Ιερά Σύνοδος συζήτησε εκτενώς και το θέμα της προσφοράς βοηθείας προς τους πάσχοντες και προς τα Νοσηλευτικά Ιδρύματα της Χώρας και σε κεντρικό επίπεδο, διότι αυτή ήδη πραγματοποιείται και από την Ιερά Αρχιεπισκοπή και όλες τις Ιερές Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος. Στο πλαίσιο αυτό:

α).σαν πρώτη έμπρακτη εκδήλωση αυτής της συμπαράστασης η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε, η Εκκλησία της Ελλάδος να προσφέρει άμεσα το ποσό των 150.000 ευρώ, ενώ αναθέτει στην Διοικούσα Επιτροπή της Εκκλησιαστικής Κεντρικής Υπηρεσίας Οικονομικών (Ε.Κ.Υ.Ο.) την ευθύνη να έλθει σε επικοινωνία με τους υπευθύνους Δημοσίους Φορείς Παροχής Υγείας, προκειμένου η Εκκλησία της Ελλάδος να ενισχύσει περαιτέρω αυτόν τον τομέα,

β).ήδη ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος έδωσε εντολή στις Δομές και τα Ιδρύματα της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών (Γενικό Φιλόπτωχο Ταμείο, Οργάνωση «Αποστολή» κ.λπ.) να συνεργασθούν με τις αρμόδιες Αρχές της Πολιτείας και σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων αποφασίσθη η συνέχιση της παροχής των συσσιτίων προς τους πάσχοντες. Το αυτό πράττουν και οι Ιερές Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος οι οποίες προτρέπονται και σε περαιτέρω συνεργασία με τις αρμόδιες Αρχές.

γ).όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα από την πλειονότητα των Αρχιερέων και Ιερέων, οι οποίοι προσφέρουν από τον μισθό τους για χάρη των εχόντων ανάγκη, έτσι και στην παρούσα κατάσταση τα Μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου έλαβαν την απόφαση της καταθέσεως ενός μισθού προς τον Ειδικό Λογαριασμό Αντιμετωπίσεως Κορωνοϊού και προτρέπουν και τους υπολοίπους Αρχιερείς να πράξουν το ίδιο για τις ανάγκες του Εθνικού Συστήματος Υγείας,

δ).η Ιερά Σύνοδος δηλώνει ότι, όπως όλα τα προηγούμενα χρόνια της οικονομικής κρίσεως βρέθηκε παρούσα στις ανάγκες του λαού και διεφύλαξε την ενότητα των ανθρώπων, έτσι και σήμερα παραμένει παρούσα, ενώ συντονίζει και την παρουσία και προσφορά Της και κατά την «επόμενη ημέρα» που η πανδημία θα λήξει και οι ανάγκες των ανθρώπων θα γιγαντωθούν.

8).Η Ιερά Σύνοδος ενημερωθείσα για την προσφορά ποσού 50.000 ευρώ από το Οικουμενικό Πατριαρχείο προς την Ελληνική Κυβέρνηση ως συμβολή στον διεξαγόμενο αγώνα για την καταπολέμηση του κορωνοϊού, ευχαριστεί δημοσίως τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο γι’ αυτή την ένδειξη συναντίληψης προς τον ελληνικό λαό.

9).Καλεί όλους να εμπιστεύονται την κρίση και τις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου, η Οποία με ποιμαντική ευθύνη και ευθυκρισία κατανοεί την αγωνία του Ιερού Κλήρου και του πιστού Λαού αλλά και συγχρόνως εκτιμά, σύμφωνα προς τις υποδείξεις των ειδικών επιστημόνων, πότε οι συνθήκες είναι προς ωφέλεια της δημόσιας υγείας και όλων των πολιτών της Πατρίδος μας.

Αυτό επιτάσσει άλλωστε και ο θυσιαστικός χαρακτήρας της Εκκλησίας. Προς τούτο, παρακαλεί όλους να επιδείξουν πνεύμα Συνοδικής εμπιστοσύνης και προς τον σκοπό αυτό δεν επιτρέπει πλέον σε κανέναν απολύτως, Αρχιερέα, Ιερέα, Διάκονο, Μοναχό ή άλλον εργάτη της Εκκλησίας, να προβαίνει σε δημόσιες δηλώσεις ή εμφανίσεις στα μέσα της Γενικής Ενημερώσεως και το Διαδίκτυο και προτρέπει όλους να ησυχάζουν, να ασκούνται στην σιωπή και την εντονότερη προσευχή.

Οι Αρχιερείς δύνανται να επικοινωνούν μετά της Ιεράς Συνόδου και οι Ιερείς με τους Επισκόπους τους για κάθε ζήτημα. Η Ιερά Σύνοδος επίσης ορίζει τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεο, ο οποίος κατά τα τελευταία έτη είναι εκπρόσωπος Τύπου των συνελεύσεων της Ιεραρχίας, ως το μόνο υπεύθυνο πρόσωπο προς το οποίο θα απευθύνονται τα Μέσα της Ενημερώσεως για να λαμβάνουν απαντήσεις επί εκκλησιαστικών ζητημάτων.

Τέλος, η Ιερά Σύνοδος διακηρύσσει ότι όλοι δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως η εορτή της Αναστάσεως του Κυρίου αποτελεί την «απαρχή» μιας στάσης ελπιδοφόρου αναμονής και προσδοκίας «άλλης βιοτής, της αιωνίου», με σκοπό την τελική επικράτηση της ζωής και την οριστική κατάργηση του θανάτου.

Εκ της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος