ΤΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΧΕΙ Ο ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

 

Επειδή πολλοί φίλοι του Ιστολογίου μας, μας ρωτάτε ποια η διαφορά του καθημερινού Εσπερινού από τον Εσπερινό της Αγάπης του Πάσχα σας καταθέτουμε σήμερα λίγες σκέψεις περί αυτού του γεγονότος.

 

Το «Χριστός ανέστη», αγαπητοί μου, που ακούμε, είναι η περίληψη αλλά και ή ουσία του χριστιανικού κηρύγματος. 

Το «Χριστός ανέστη» είναι βράχος ακλόνητος, επάνω στον όποιο είναι κτισμένη ή αγία μας Εκκλησία. 

Το «Χριστός ανέστη» είναι ό τάφος των άθεων και των απίστων όλων των αιώνων. Το «Χριστός ανέστη» είναι μία αλήθεια ιστορική. Σήμερα βέβαια πολλοί, πού καυχώνται για τις γνώσεις τους, δεν θέλουν ν' ακούσουν περί αναστάσεως του Χριστού τη θεωρούν μύθο. 

Εν τούτοις είναι αλήθεια Ιστορική και καμιά άλλη ιστορική αλήθεια δεν έχει τόσες αποδείξεις όσες έχει ή ανάσταση του Χριστού. Εάν μπορείς να μέτρησης τις ακτίνες του ηλίου, άλλο τόσο μπορείς να μέτρησης και τις αποδείξεις της Αναστάσεως. 

«Χριστός ανέστη» φωνάζει ό άγγελος πού κατέβηκε από τον ουρανό για να αναγγείλει το κοσμοσωτήριο μήνυμα. Το φωνάζουν οι μυροφόρες γυναίκες, που ήλθαν όρθρου βαθέως να μυρώσουν το σώμα του Χριστού. 

Το φωνάζουν οι Απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης, που πρώτοι από τους μαθητές έσπευσαν στον τάφο. Το φωνάζει και αυτός ο Θωμάς, που αναγκάστηκε εκ των πραγμάτων να ομόλογηση «Ό Κύριος μου και ό Θεός μου». 

Το «Χριστός ανέστη», σαν αστραπή και βροντή, κηρύττει σε ανατολή και δύσι, βορρά και νότο. «Χριστός ανέστη» λένε μυριάδες στόματα. Το λένε προ παντός ποιοι; Οι άγιοι μάρτυρες. 

Σε εμάς το «Χριστός ανέστη» δεν στοιχίζει τώρα τίποτα είναι μία εορτή, εορτή της κοιλιάς και όχι της καρδιάς, απόδειξη ότι φεύγουμε από την εκκλησία όταν το πρωτοακούσουμε να ψάλετε από τον ιερέα κάθε χρόνο στην ανάσταση. 

Στην εποχή των μαρτύρων και των κατακομβών αγαπητοί μου αδελφοί, όποιος τολμούσε να πει «Χριστός ανέστη», αυτό του στοίχιζε τη ζωή. 

Με το «Χριστός ανέστη» σφράγισαν τα χείλη τους μυριάδες μάρτυρες και ομολογητές της πίστεως μας. Όπως συμβαίνει και σήμερα εκεί όπου ή πίστης διώκεται ακόμη και οι αδελφοί μας δεν τολμούν όχι να εορτάσουν αλλά ούτε και το σταυρό τους να κάνουν. 

Αν υποθέσουμε ότι μας έλεγαν τη στιγμή αυτή, ότι όποιος πει «Χριστός ανέστη» θα εκτελεστή, σας ερωτώ, ποιος από μας, είτε λαϊκός είτε κληρικός, θα εύρισκε το θάρρος να το κάνη; 

Οι άγιοι όμως εκείνοι με το «Χριστός ανέστη» σφράγιζαν την επίγεια ζωή τους. Και όχι μόνο άνθρωποι, αλλά και τα άψυχα κηρύττουν το «Χριστός ανέστη» και «οι λίθοι κεκράξονται». 

Το φωνάζει ό λίθος πού βρέθηκε αποκεκυλισμένος, ό τάφος πού βρέθηκε κενός, τα οθόνια και το σουδάριο πού βρέθηκε «ου μετά των οθονίων κείμενον, αλλά χωρίς εντετυλιγμένον εις ένα τόπον». «Χριστός ανέστη». Την περίοδο αυτή το φωνάζει όλη ή φύσις. 

Ή εορτή της Αναστάσεως συμπίπτει με την άνοιξη, την ωραιότερη εποχή του έτους. Ή άνοιξη δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα μεγαλόφωνο κήρυγμα της αναστάσεως του Κυρίου. «Χριστός ανέστη», φωνάζει τέλος ποιος; 

Το φωνάζει το κόκκινο πασχαλινό αβγό. Γιατί άραγε επικράτησε ή συνήθεια, το Πάσχα να δίνει ή Εκκλησία από ένα κόκκινο αβγό; Το δίνει διότι είναι σύμβολο της Αναστάσεως. Με απλούστερα λόγια.

Το βλέπετε το αβγό; είναι ένας τάφος. Όπως θάβουμε το νεκρό και καλύπτουμε το σώμα με μια πλάκα, έτσι και μέσα στο αβγό είναι «ή ζωή εν τάφω», και το κέλυφος είναι ή πλάκα του μνήματος. Μέσα στο αβγό είναι ή ζωή. Τι μυστήρια κρύβει ό Θεός! 

Εάν κάποιος δεν το ξέρη αυτό και του πεις, ότι από το αβγό θα βγει ένα αηδόνι, θα σου πει πώς τρελάθηκες. Και όμως έτσι δεν είναι; Μέσα σ αυτό είναι «ή ζωή εν τάφω», ή ζωή υπό μορφή σπέρματος. Εκεί μέσα κλείνεται το πουλάκι πού θερμαίνει ή κλώσα. 

Αυτό συνεχώς μεγαλώνει, κι όταν φθάσει πλέον σε κατάσταση ωριμότητας - Τι κάνει; με το ράμφος, με την μυτίτσα του, κτυπάει και σπάει την πλάκα, το τσόφλι, και βγαίνει έξω. Τη στιγμή πού βγαίνει, τι λέει; «Χριστός ανέστη» Μάλιστα. 

Αν λοιπόν ό θεός έδωσε σ' ένα αβγό τέτοια δύναμη, πού όλοι οί επιστήμονες να μαζευτούνε δεν μπορούν να κάνουν ένα αβγό, ώστε να αναπηδά από αυτό μια ολόκληρη ζωή, πόσο μάλλον εκείνος που είχε τη δύναμη ν' αναστηθεί; Και κάτι ακόμη. 

Γιατί βάφεται κόκκινο το αβγό; Το βάφουμε κόκκινο, διότι με το χρώμα αυτό συμβολίζεται το αίμα του Χριστού πού χύθηκε στο σταυρό. 

Το μεν αβγό συμβολίζει τον τάφο του Χριστού, το δε κόκκινο χρώμα συμβολίζει το υπέρτιμον αίμα του με το οποίο εβάφησαν οί βράχοι του Γολγοθά, το αίμα του Θεανθρώπου. Σ' ευχαριστούμε, Χριστέ! ας του πει καθένας μας. Αυτή τη σημασία έχει το αβγό- κηρύττει το «Χριστός ανέστη».

Κυριακή του Πάσχα: Τι είναι ο Εσπερινός και το φιλί της Αγάπης.

«Η εορτή των εορτών» για τη Χριστιανοσύνη είναι η Ανάσταση του Κυρίου. Τα πρώτα λεπτά της Κυριακής του Πάσχα, αμέσως μόλις ο ιερέας εκφωνήσει το «Χριστός Ανέστη!», ο τόπος σείεται από τα βεγγαλικά, τις κροτίδες, ενώ δεν λείπουν οι πυροβολισμοί στον αέρα («μπαλωθιές»).

Το απόγευμα της Κυριακής τελείται στις εκκλησίες ο «Εσπερινός της Αγάπης» ή Δεύτερη Ανάσταση (σε πολλούς ναούς τελείται το πρωί). Λέγεται έτσι, διότι οι Χριστιανοί παλαιότερα αντάλλασσαν μεταξύ τους το Φιλί της Αγάπης.

Διαβάζεται περικοπή από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη (κ΄19-25), που αναφέρεται στην εμφάνιση του Χριστού μετά την Ανάστασή του στους μαθητές του. Ο Θωμάς, που δεν ήταν παρών δεν πείθεται για το γεγονός και ζητά αποδείξεις.

Το Ευαγγέλιο αυτό, όπου είναι δυνατό - η Μητρόπολη των Αθηνών είναι μία από τις εκκλησίες- διαβάζεται σε πολλές ξένες γλώσσες. Το Ιερό Ευαγγέλιο διαβάζεται σε δεκάδες ξένες γλώσσες για να διατρανωθεί παγκοσμίως η εποχή της Αναστάσιμης ελπίδας και οι πιστοί ανταλλάσσουν το φιλί της Αγάπης για τα χαρμόσυνα νέα.

Το Ευαγγέλιο (Ἰω. κεφ. κ´ 19-25)

Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· Εἰρήνη ὑμῖν. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· Εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς.καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται. Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ᾿ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς. ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί·Ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω.

Απόδοση του Ευαγγελίου στη Νέα Ελληνική

Κατὰ τὴν ἑσπέραν τῆς ἡμέρας ἐκείνης, τῆς πρώτης ἑβδομάδος, καὶ ἐνῷ οἱ πόρτες ἦσαν κλειστές, ἐκεῖ ποὺ ἦσαν συγκεντρωμένοι οἱ μαθηταί, διότι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους, ἦλθε ὁ Ἰησοῦς καὶ στάθηκε εἰς τὸ μέσον καὶ τοὺς λέγει, «Εἰρήνη νὰ εἶναι μαζί σας». Ὅταν εἶπε αὐτό, τοὺς ἔδειξε τὰ χέρια του καὶ τὴν πλευράν του. Οἱ μαθηταὶ ἐχάρησαν διότι εἶδαν τὸν Κύριον.

Ὁ Ἰησοῦς τοὺς εἶπε πάλι, «Εἰρήνη νὰ εἶναι μαζί σας. Καθὼς ἔστειλε ἐμὲ ὁ Πατέρας καὶ ἐγὼ στέλλω ἐσᾶς». ὅταν εἶπε αὐτὸ ἐφύσησε εἰς τὸ πρόσωπον καὶ τοὺς λέγει, «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον, ἐὰν κάποιων συγχωρήσετε τὶς ἁμαρτίες νὰ εἶναι συγχωρημένες, ἂν κανενὸς δὲν τὶς συγχωρήσετε, θὰ μείνουν ἀσυγχώρητες». 

Ὁ Θωμᾶς, ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα, ὁ ὀνομαζόμενος Δίδυμος, δὲν ἦτο μαζί τους ὅταν ἦλθε ὁ Ἰησοῦς. Τοῦ εἶπαν λοιπὸν οἱ ἄλλοι μαθηταί, «Εἴδαμε τὸν Κύριο». Αὐτὸς δὲ τοὺς εἶπε, «Ἐὰν δὲν εἰδῶ εἰς τὰ χέρια του τὸ σημάδι ἀπὸ τὰ καρφιὰ καὶ δὲν βάλω τὸ δάκτυλό μου εἰς τὸ σημάδι ἀπὸ τὰ καρφιὰ καὶ δὲν βάλω τὸ χέρι μου εἰς τὴν πλευράν του, δὲν θὰ πιστέψω».

                                       ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

                                                                 ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ!