Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΤΗΣ Μ. ΑΝΑΤΟΛΗΣ

 

H Διεθνής Διάσκεψη για την ειρηνική συνύπαρξη θρησκειών και πολιτισμών στη Μέση Ανατολή που διοργάνωσε το υπουργείο Εξωτερικών στην Αθήνα έθεσε στο προσκήνιο τη βιβλικών διαστάσεων «Έξοδο» των χριστιανών της Μέσης Ανατολής.

Εκατομμύρια χριστιανοί, όλων των δογμάτων, εγκαταλείπουν τις πατρογονικές τους εστίες και τις αρχαίες εκκλησίες τους, φεύγουν από το Ιράκ και τη Συρία, για να σωθούν από τη βία των εξτρεμιστών. Από την εποχή της πτώσης του Σαντάμ Χουσέιν άρχισε ένα κύμα διώξεων των χριστιανικών πληθυσμών του Ιράκ, για να κορυφωθεί το πρόβλημα με τον πόλεμο στη Συρία και την εμφάνιση της τρομοκρατικής οργάνωσης του «Ισλαμικού κράτους».

Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ένας στους τέσσερις κατοίκους της Μέσης Ανατολής ήταν χριστιανός. Σήμερα το ποσοστό αυτό έχει πέσει στο 4%, με τάσεις να πέσει κι άλλο. Με αυτούς τους ρυθμούς, σύντομα δεν θα υπάρχει χριστιανική παρουσία στην περιοχή, όπου οι χριστιανοί συνυπάρχουν με τις άλλες θρησκείες τα τελευταία 2.000 χρόνια.

Μαζί με τους χριστιανούς αποδεκατίζονται και όλες οι μειονότητες και οι πιστοί άλλων δογμάτων, ακόμη και μουσουλμάνοι που θεωρούνται από τους φανατικούς σουνίτες αιρετικοί. Στο περιθώριο της Διεθνούς Διάσκεψης συναντήσαμε εκπροσώπους θρησκευτικών ομάδων από τη Μέση Ανατολή που υψώνουν κραυγή αγωνίας για το μέλλον και δεν κρύβουν την απόγνωσή τους, καθώς η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί μάλλον απαθής την εθνική και πολιτιστική κάθαρση που πραγματοποιούν ανενόχλητοι οι βάρβαροι εξτρεμιστές.

Νικόδημος Νταούντ Σαράφ

Μητροπολίτης Μοσούλης, Κιρκούκ και Κουρδιστάν.«Πρώτη φορά, έπειτα από 1.500 χρόνια, δεν ηχούν καμπάνες στην πόλη της Μοσούλης αλλά και στην κοιλάδα της Νινευί, όπου υπάρχουν δεκάδες κωμοπόλεις και χωριά. Εκεί, από τους 125.000 χριστιανούς, δεν έχει απομείνει ούτε ένας.

»Όλοι οι χριστιανοί εγκατέλειψαν τις εστίες τους και κατέφυγαν στο Κουρδιστάν για να σώσουν τη ζωή τους. Ακόμη και την περίοδο που κατακτήθηκε η Μοσούλη από τους Μογγόλους, ή τους Τάταρους, οι χριστιανοί συνέχισαν να ζουν στην πόλη και να λατρεύουν τον Θεό στις εκκλησίες τους.

»Το 2003 οι χριστιανοί στο Ιράκ ήμασταν 1.600.000 πιστοί. Τώρα δεν έχουμε απομείνει ούτε 300.000 σε όλη τη χώρα. Στη διάρκεια των τελευταίων δέκα χρόνων χάσαμε πάνω από 1.300.000 ανθρώπους. Μας αφανίζουν. Σε λίγα χρόνια, εμείς που είμαστε στη Μεσοποταμία και στην ευρύτερη περιοχή εδώ και 16 αιώνες, θα πάψουμε να υπάρχουμε. Οι χριστιανοί στη Μέση Ανατολή χάνονται, εξαφανίζονται, σβήνονται τα ίχνη τους.

»Αυτή η καταπίεση που υφιστάμεθα υπάρχει από πολλά χρόνια, αλλά τα τελευταία, με την εμφάνιση των εξτρεμιστών, το κακό παράγινε. Μετά το 2003, που έφυγε ο δικτάτορας Σαντάμ Χουσέιν και που είμαστε ευχαριστημένοι που έφυγε, το Ιράκ έπαψε να είναι μια συντεταγμένη χώρα και έγινε μια μαύρη τρύπα που βασιλεύει το χάος και η ανομία. Μια χώρα όπου δεν υπάρχει κράτος. Είναι σαν να ζούμε στη ζούγκλα και να υπερισχύει το δίκαιο του ισχυρότερου.

»Μετά τον Σαντάμ εμφανίστηκε η τρομοκρατία, η Αλ Κάιντα και τώρα το “Ισλαμικό κράτος”. Εμείς ως χριστιανοί δεν μπορούμε να επιβιώσουμε αν δεν γίνεται σεβαστός ο νόμος. Εμείς είμαστε μειονότητα και μόνο μέσα σε ένα οργανωμένο κράτος μπορούμε να επιβιώσουμε.

»Οι χριστιανοί δεν έχουν τη νοοτροπία της βίας, της κατάκτησης. Αυτοί που χρησιμοποιούν τη βία στη Μέση Ανατολή θα είναι πάντα οι κερδισμένοι και εμείς που πιστεύουμε στην ειρήνη, τη συμβίωση και τον νόμο, θα είμαστε οι χαμένοι».

Πρίγκιπας Μπριν Τασίν: επικεφαλής του Ανώτατου Πνευματικού Συμβουλίου των Γεζήδων: «Οι Γεζήδες είμαστε πάνω από 600.000 στο Ιράκ και ενάμισι εκατομμύριο σε όλο τον κόσμο. Τον περασμένο Αύγουστο υπέστημεν γενοκτονία στο όρος Σιντζάρ. Περισσότεροι από 5.500, κυρίως γυναίκες και παιδιά, απήχθησαν από το “Ισλαμικό κράτος”, πολλές χιλιάδες δολοφονήθηκαν, μόνο σε μια ημέρα μετρήσαμε 5.000 νεκρούς.

»Δεκάδες χιλιάδες κατέφυγαν στο Ιρακινό Κουρδιστάν και τη Συρία για να σωθούν. Εδώ στο διεθνές συνέδριο που διοργάνωσε η Ελλάδα και την ευχαριστούμε για την πρόσκληση, μας δόθηκε η δυνατότητα να κάνουμε έκκληση στη διεθνή κοινότητα να προστατέψει τον λαό μας.

»Τον ερχόμενο μήνα θα συζητηθεί στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο στη Χάγη το αίτημά μας να καταγραφεί η τραγωδία του Σιντζάρ στα εγκλήματα πολέμου και να χαρακτηριστεί ως γενοκτονία κατά των Γεζήδων. Το θέμα αυτό συζήτησα με τον γ.γ. του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν στη Νέα Υόρκη, αλλά και με τον Ελληνα υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά.

»Το “Ισλαμικό κράτος” μάς επιτίθεται με σφοδρότητα και ιδιαίτερη μανία. Θέλουν να μας αφανίσουν. Ισχυρίζονται ότι είμαστε άπιστοι και πως αξίζουμε να μας σκοτώνουν, να μας βιάζουν τα κορίτσια μας, να τα πουλάνε στα σκλαβοπάζαρα, να μας διώχνουν από τη γη μας. Πρέπει να τους αντιμετωπίσει η διεθνής κοινότητα πριν είναι αργά».

Σεΐχης Σατάρ Τζαμπάρ Χίλο:Πνευματικός ηγέτης της Εκκλησίας των Βαπτιστών του Ιράκ (πρόκειται για αρχαία θρησκεία που δεν έχει καμία σχέση με τους σύγχρονους Βαπτιστές της Δυτικής Ευρώπης και της Αμερικής)

«Είναι μια πολύ καλή πρωτοβουλία από την πλευρά του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, για να συζητήσουν οι διαφορετικές θρησκείες για να βγει μια θετική κατάληξη για τις μειονότητες και τις θρησκευτικές ομάδες που βρίσκονται σε κίνδυνο.

»Θα πρέπει να μιλάμε τη γλώσσα της αλήθειας, να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Υπάρχουν δυστυχώς κάποιες χώρες που υποστηρίζουν την τρομοκρατία και τις εξτρεμιστικές ομάδες και αυτό συνέβαλε πολύ στο θλιβερό σημερινό αποτέλεσμα που βλέπουμε στην περιοχή.

»Οι Βαπτιστές είναι από τις πιο παλιές θρησκείες, έχουμε ζήσει από τα χρόνια του Χριστού στη Μεσοποταμία. Πιστεύουμε σε έναν Θεό που τον αποκαλούμε “ο Μεγάλος Ζωντανός”. Το ιερό μας βιβλίο είναι “η Βίβλος του Αδάμ” και ο τελευταίος μας προφήτης είναι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, που βάφτισε τον Χριστό στον ποταμό Ιορδάνη.

»Ζούμε πάντα κοντά σε ποτάμια και τρεχούμενα νερά, γιατί εκεί κάνουμε την προσευχή μας και καθαριζόμαστε με καθαρό τρεχούμενο νερό. Η θρησκεία μας δεν προβλέπει να γίνεται κανείς Βαπτιστής μέσα από προσηλυτισμό. Βαπτιστής γεννιέσαι. Μνημεία της θρησκείας μας βρίσκονται όχι μόνο στο σημερινό Ιράκ, αλλά και στην Ιορδανία, τη Συρία και την Αίγυπτο.

»Πριν από την επέμβαση των Αμερικανών στο Ιράκ, οι πιστοί Βαπτιστές στο Ιράκ ήταν 40.000 άτομα. Μπορεί να υπήρχε δικτατορία στο Ιράκ αλλά τόσο εμάς, τους Βαπτιστές, όσο και όλες τις άλλες μειονότητες δεν τις ενοχλούσε κανένας, αντίθετα, είχαμε απόλυτη προστασία και μπορούσαμε να λατρεύουμε τον Θεό μας χωρίς προβλήματα.

»Μετά την επέμβαση των Αμερικανών, άρχισαν οι διωγμοί, οι απαγωγές και η καταπίεση των Βαπτιστών, αλλά και όλων των άλλων μειονοτήτων. Εκτός από την γενικότερη βία που υπήρξε στη μετά Σαντάμ εποχή, είχαμε και μια πρόσθετη βία εναντίον μας. Μας κατηγορούν φανατικοί ότι δεν είμαστε μονοθεϊστική θρησκεία και ότι είμαστε αιρετικοί. Μας κυνήγησαν και οι σουνίτες και οι σιίτες εξτρεμιστές. Τα τελευταία χρόνια οι διώξεις αυξήθηκαν με την εμφάνιση του “Ισλαμικού κράτους”.

»Γενικά, εμάς τους Βαπτιστές μάς έχουν σε τρίτη κατηγορία, κάτω και από τους άλλους χριστιανούς. Τυπικά, στο σύνταγμα του Ιράκ τα δικαιώματά μας είναι εξασφαλισμένα, αλλά στην πράξη αυτό δεν συμβαίνει. Αυτή τη στιγμή έχουμε μείνει μόλις 10.000, η θρησκείας μας κινδυνεύει με αφανισμό.

»Άλλοι σκοτώθηκαν, άλλοι δολοφονήθηκαν, άλλοι έφυγαν πρόσφυγες, στη Γερμανία, τη Σουηδία, την Αμερική. Εμείς θέλουμε να είμαστε όλοι μαζί κι όχι σκορπισμένοι, γιατί έτσι αυξάνει ο κίνδυνος να εξαφανιστούμε. Στο Ιράκ βρισκόμαστε στη Βαγδάτη, αλλά και το Κουρδιστάν, στη Σουλεϊμανίγια και το Ερμπίλ.

»Εχουμε συμμετάσχει σε 15 διεθνή συνέδρια όπου σε όλα όλοι μάς είπαν ότι είναι ενάντια στη βία και υπέρ της συνύπαρξης, αλλά στην πράξη δεν άλλαξε τίποτα. Τα τελευταία χρόνια η βία αυξάνει καθημερινά, όπως αυξάνουν και οι άνθρωποι που δεν αναγνωρίζουν στους άλλους το δικαίωμα να είναι διαφορετικοί».