ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ... «ΤΑΝΓΚΟ» ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ!

 

Φοβούμαι ότι, παρά την επιθυμία της κυβέρνησης για μία «ήσυχη» και χωρίς αναταράξεις «φθινοπωρινή αξιολόγηση» από την τρόικα, ο «αποχαιρετιστήριος έλεγχος» δεν θα είναι ανέφελος και με... ευχάριστες αναμνήσεις. Το πρώιμο «τανγκό στο Παρίσι» δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Η ατμόσφαιρα δεν «ζεστάθηκε»... Στο Βερολίνο, παρά τα «εύσημα», η κ. Μέρκελ περιορίστηκε να «ακούσει», χωρίς να δεσμευτεί. Έριξε το «μπαλάκι» στην αξιολόγηση της τρόικας και στα αποτελέσματα των stress tests των τραπεζών. Σε αυτό το περιβάλλον άρχισε ήδη το «τελευταίο τανγκό στην Αθήνα» με δύο... «τηλεδιασκέψεις». 

Από την Τρίτη αρχίζει η πρώτη «εκ του σύνεγγυς» φάση διαπραγμάτευσης, με επίκεντρο τα δημοσιονομικά, καθώς επείγει η κατάθεση (6 Οκτωβρίου) του προσχεδίου του προϋπολογισμού. Μετά ένα αναγκαστικό διάλειμμα, λόγω διεθνών υποχρεώσεων, θα ακολουθήσει η δεύτερη φάση, με αντικείμενο τα διαρθρωτικά θέματα. Η δημοσιονομική... εξίσωση της πρώτης φάσης φαίνεται ότι δεν είναι τόσο απλή, όσο την παρουσίαζε μέχρι πρόσφατα η κυβέρνηση. Δύσκολα επαληθεύεται εάν το δημοσιονομικό κενό, κατά την τρόικα, είναι 2 δισ. (900 εκατομμύρια κατά την κυβέρνηση) και προστεθεί το «κόστος» των δικαστικών αποφάσεων και των φορολογικών ελαφρύνσεων και παραμείνει ο στόχος για ένα πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 3%. 

Η εξισορρόπηση της εξίσωσης σημαίνει εκατέρωθεν υποχωρήσεις. Για την κυβέρνηση, όμως, πολιτικά σημαίνει μικρότερο εύρος «φοροελαφρύνσεων» απ' ό,τι επιδιώκει, «μερική ικανοποίηση» των δικαστικών αποφάσεων και χαμήλωμα «του πήχη» του πρωτογενούς πλεονάσματος.  Συμβιβαστική συμφωνία, προφανώς, θα υπάρξει. Χωρίς, όμως, τα «προωθητικά στοιχεία», που επιθυμεί και επιδιώκει η κυβέρνηση, για να αλλάξει το κλίμα. Πιο δύσκολη, πάντως, είναι πιθανό ότι θα αποδειχθεί η δεύτερη φάση της διαπραγμάτευσης με τα «διαρθρωτικά», όπου ζητούνται αλλαγές επιβαρυντικές για τους πολίτες ή με «αρνητικό φορτίο αντικοινωνικού συμβολισμού».

 Εδώ η κυβέρνηση θα επιδιώξει «αναβολή χρόνου» για τα πιο δύσκολα, ενώ για κάποια άλλα θα υποχρεωθεί να «πιει το πικρό ποτήρι». Οι ισορροπίες θα παίξουν καθοριστικό ρόλο. Σε κάθε περίπτωση, όμως, το πλαίσιο δύσκολα μπορεί να γίνει «πολιτικά ελκυστικό»...