19 Φεβρουαρίου, 2011

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΟΜΙΛΕΙ ΓΙΑ ΤΟ 666

clip_image002

ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ

ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΜΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΑ

ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΡΑΓΜΑ ΚΑΙ ΤΟ 666

Δέν ανησυχώ είπε ο Γέροντας

Μια μέρα τόν ρώτησα στό κελί του: «Γέροντα, πολύς λόγος γίνεται τελευταία γιά τό 666, γιά τήν έλευση τού αντίχριστου, πού πλησιάζει μερικοί μάλιστα ισχυρίζονται ότι ήδη ήλθε, γιά τό ηλεκτρονικό χάραγμα τού δεξιού χεριού ή τού μετώπου, γιά τή σύγκρουση Χριστού καί αντίχριστου καί τή συντριβή τού τελευταίου, γιά τή Δευτέρα Παρουσία τού Κυρίου. Εσείς, τί λέτε γι' αυτά;» Ό Γέροντας απάντησε: «Τί νά πώ; Έγώ δέν λέω ότι είδα τήν Παναγία, ότι θά γίνει πόλεμος καί άλλα τέτοια. Ξέρω ότι θά έρθει ό αντίχριστος, ότι θά γίνει ή Δευτέρα Παρουσία τού Κυρίου, άλλά πότε δέν ξέρω.

Τό 666 καί ό αντίχριστος

Θά σάς πώ. Μού είχε πεί: «Πατέρα Αθανάσιε (μέ πήρε άπό τό χέρι έτσι σφικτά), έγώ είμαι τυφλός τώρα, τά μάτια μου τά σωματικά δέν λειτουργούν, γιατί έχω καρκίνο στήν υπόφυση, έχω όμως τά πνευματικά μάτια καί βλέπω. Πριν φύγεις, θέλω νά μού πεις. Τί είπε ό Γέροντας Αιμιλιανός - ό δικός μας - γιά τό 666 καί τόν αντίχριστο;» Ήταν εκείνες τις μέρες μετά τό Τσερνομπίλ.

Ό κόσμος ήταν αναστατωμένος καί πήγαινε κατά δεκάδες κάθε μέρα, ιδιαιτέρως στόν πατέρα Πορφύριο πού ήταν κοντά στήν Αθήνα, και αναστατωμένοι τον ρωτούσαν: "Τι θα γίνει θα έρθει ο αντίχριστος νά μάς σφραγίσει με το 666;»

Καί μέ ρώτησε: «Γιά πές μου, παιδί μου, τί λέει ό Γέροντας Αιμιλιανός γιά τό 666 καί τόν αντίχριστο;» Τού λέω: «Γέροντα, μάς είπε σέ μιά σύναξη προχθές νά μήν ανησυχούμε. Εμείς νά ενδιαφερόμαστε νά έχουμε μιά ζωντανή σχέση μέ τό Χριστό καί τού αντίχριστου νά μήν τού δίνουμε πολλή σημασία, γιατί εκείνος θά γίνει τό κέντρο τής ζωής μας καί όχι ό Χριστός».

Αμέσως χτύπησε τά χεράκια του στό κρεβάτι καί είπε: «Τί λές παιδί μου, τί λές παιδί μου, δόξα σοι ό Θεός πού βρήκα κι ένα πνευματικό νά συμφωνεί μαζί μου. Ρέ παιδί μου, αυτοί οί πνευματικοί, έδώ στόν κόσμο, τί έχουν κάνει! Έχουν αναστατώσει τις ψυχές, δημιούργησαν ένα σωρό προβλήματα, οικογενειακά καί ψυχολογικά μέ τό 666.

Δέν μπορεί ό κόσμος νά κοιμηθεί καί άρχισαν νά παίρνουν ψυχοφάρμακα καί υπνωτικά χαπάκια γιά νά μπορούν νά κοιμηθούν. Τί είναι αυτό τό πράγμα; Δέν τά θέλει αυτά τά πράγματα ό Χριστός, παιδί μου. Καί νά σού πώ κάτι;» Τού λέω: «Γέροντα τί;» Μού λέει: «Γιά μάς τούς χριστιανούς, γιά μάς όταν βιώνουμε τό Χριστό δέν υπάρχει αντίχριστος. Δέν μού λές; έδώ πού κάθομαι στό κρεβάτι μπορείς νά καθίσεις έσύ;»

Τού είπα: «Οχι Γέροντα». Μού λέει: «Γιατί;» Τού απάντησα: «Διότι, έάν καθίσω πάνω σας, θά σάς πλακώσω». Μού λέει: «Πότε μπορείς νά καθίσεις;» Τού λέω: «Όταν φύγετε εσείς, μπορώ νά καθίσω έγώ». Μού λέει: «Ακριβώς, παιδί μου, έτσι συμβαίνει καί μέ τήν ψυχή μας. Όταν έχουμε μέσα μας τό Χριστό μας, μπορεί νά έρθει ό αντίχριστος; Μπορεί νά μπεί καμιά άλλη αντίθετη ύπαρξη μέσα στήν ψυχή μας; Γι' αυτό σήμερα, παιδί μου, δέν έχουμε τό Χριστό μέσα μας καί γι αυτό ανησυχούμε γιά τόν αντίχριστο.

Όταν βάλουμε τό Χριστό μέσα μας, τά πάντα γίνονται Παράδεισος. Ό Χριστός είναι τό πάν κι έτσι πάντοτε, παιδί μου, νά λές στους ανθρώπους, καί τόν αντίθετο δέν τόν φοβόμαστε. Καί κοίταξε νά σου πώ κάτι. Έάν ερχόταν τώρα ό ίδιος ό αντίχριστος μέ μιά συσκευή μέ ακτίνες Laser καί μού έλεγε "θέλω νά σέ σφραγίσω μέ τό 666", έγώ θά καθόμουνα. Θά μου πείς, Γέροντα, μά δέν είναι τό σημείο του αντίχριστου;

Ναι άλλά καί χίλια 666 νά μου έγραφε πάνω μου μέ τις ακτίνες Laser, ανεξίτηλα, έγώ θά δεχόμουνα. Γιατί; Γιατί, παιδί μου, τούς πρώτους μάρτυρες τούς είχαν βάλει στά θηρία κι έκαναν τό σταυρό τους καί τά θηρία γινόντουσαν αρνάκια· τούς είχαν στή θάλασσα, έκαναν τό σταυρό τους καί ή θάλασσα γινόταν γή καί περπατούσαν τούς είχαν μέσα στή φωτιά, έκαναν τό σταυρό τους καί ή φωτιά γινόταν δροσιά. Ευλογημένο μου παιδί, τί είμαστε σήμερα εμείς; Πιστεύουμε στό Χριστό; Τό σταυρό μας; Μά γιατί κατέβηκε ο Χριστός;

Δεν κατέβηκε γιά νά δυναμώσει τήν ασθένειά μας; Έτσι, παιδί μου, νά πεις καί στό Γέροντα. Καί σύ, νά πεις στους ανθρώπους νά μή φοβούνται τόν αντίχριστο. Είμαστε παιδιά τού Χριστού, είμαστε παιδιά τής Εκκλησίας». Αυτό τό πράγμα μού έκανε πάρα πολλή εντύπωση. Καί μού πρόσθεσε: «Νά σού πώ κάτι;» Λέω: «Γέροντα, παρακαλώ». «Ό Πατριάρχης Δημήτριος πώς ήρθε στήν Αθήνα;» Τού λέω: «μέ τό αεροπλάνο». «Έ, καλά, ξέρω πώς ήρθε μέ τό αεροπλάνο. Κολυμπώντας ήρθε ό άνθρωπος; Μέ τί ντοκουμέντα ήρθε;» Τού λέω: «Μέ διαβατήριο, Γέροντα».

-«"Ελληνικό ή τουρκικό;» Τού λέω: «Δέν ξέρω». -«Έ, μού κάνεις καί τό σοφό. Μέ τουρκικό ήρθε. Καί ποιό είναι τό εθνόσημο τής Τουρκίας, ξέρεις;» Τού λέω: «Δέν ξέρω Γέροντα». -«Έ, τότε τά παράκανες, δέν ξέρεις τό εθνόσημο τής Τουρκίας; Είναι ή ημισέληνος. Καί ξέρεις πώς ονομάζεται ή ημισέληνος άπό τούς Πατέρες τής Εκκλησίας μας, μετά πού εμφανίστηκε ό Μωάμεθ;» Τού λέω: «Όχι, Γέροντα». -«Έ, νά πάρω τό πτυχίο σου καί νά τό σχίσω. Τί θεολόγος είσαι έσύ;», χαριτολογώντας.

- Τόν παριστάνετε πολύ ωραία, τόν βλέπω μπροστά μου τώρα. - Μά κι έγώ τόν έχω μπροστά μου, μέσα στήν καρδιά μου τόν έχω. Γι' αυτό σάς τά λέω έτσι. Καί συνεχίζει: «Ή ημισέληνος είναι σημείο τού αντίχριστου. Έάν είναι σημείο τού αντίχριστου ή ημισέληνος καί ό Πατριάρχης μας έχει στό διαβατήριο του τό σημείο τού αντίχριστου (καί στις σφραγίδες τους, πόσες σφραγίδες βάζουν μέσα έξω;), πάει νά πει ότι ό Πατριάρχης μας είναι αντίχριστος;

Όχι, ρέ παιδί μου, όχι ρέ παιδί μου! Μήν περιορίζουμε τόσο πολύ τό Ευαγγελικό μήνυμα! Δέν είναι ό Χριστός τόσο στενόμυαλος όσο είμαστε εμείς οί άνθρωποι πού θέλουμε νά υπερασπιζόμαστε τά δικαιώματα. Έτσι νά πεις στό Γέροντα καί έτσι νά λές στους ανθρώπους· ούτε τόν αντίχριστο νά φοβούμαστε, ούτε τό 666». Καί τούτο, κ. Κλείτο, μού έκανε εντύπωση καί πολύ αναπαύθηκα. Καί τό λέω στους ανθρώπους πού έρχονται.

____________________________

Πρέπει νά προσέξουμε ότι ό Γέροντας δέν λέγει ότι θά αρνιότανε τό Χριστό. Είναι αναγκαία ή διάκριση μεταξύ σφραγίσματος πού τό δεχόμαστε σάν ομολογία υποταγής σ' αυτόν πού μάς σφραγίζει καί σφραγίσματος πού γίνεται χωρίς νά κάνομε τέτοια ομολογία. Σάν χριστιανοί σφραγισθήκαμε μέ τό άγιο μύρο μετά τό βάπτισμα, στό μυστήριο τού χρίσματος, τότε πού ό ιερέας λέγει: «σφραγίς δωρεάς πνεύματος Αγίου», καί τότε ομολογήσαμε υποταγή στό Χριστό.

Όταν τό σφράγισμα δέν συνοδεύεται άπό ομολογία πίστεως ή υποταγής δέν έχει ηθική σημασία γιά αυτόν πού σφραγίζεται. Άλλά θέλει προσοχή νά μήν υπάρχει ούτε κρυφή υποταγή άπό συμφέρον ή επιθυμία βολέματος. Είναι πολύ λεπτή ή διάκριση καί χρειάζεται πολλή προσοχή. Όταν σου σφραγίζουν π.χ. τό διαβατήριο ή τό χέρι κατά τό ταξίδι σου σέ μιά χώρα μή χριστιανική μέ τά σύμβολα αυτής τής χώρας, όποια καί νά είναι αυτά, δέν τά αποδέχεσαι ώς πίστη, δέν ομολογείς τίποτε.

Όταν είσαι σίγουρος ότι δέν ομολογείς τίποτε αντίθετο στήν αγάπη τού Χριστού, γιατί Αυτόν τόν αγαπάς σίγουρα καί βαθειά, τότε δέν έχεις φοβία μήπως τόν αρνηθείς μέ ενέργειες τρίτων επάνω σου.

†Η Αγία Φιλοθέη η Αθηναία (19 Φεβρουαρίου)

image

Γόνος από πατέρα παλαιάς αρχοντικής οικογένειας της Αθήνας και από μητέρα της αυτοκρατορικής οικογένειας των Παλαιολόγων η αγία Φιλοθέη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1522. Και μέσα σ' αυτήν την πόλη έζησε από μικρή σ' όλη του την ένταση το δράμα του ξεπεσμένου μεγαλείου της φυλής μας.

Ο σταυρός και ο δικέφαλος αετός, τα δύο αυτά σύμβολά της ένδοξης βυζαντινής αυτοκρατορίας ποδοπατήθηκαν στην πύλη του Ρωμανού, μαζί με τον τελευταίο υπερασπιστή της πόλεως, τον ένδοξο πρόγονό της Κ. Παλαιολόγο.

Και η διαπεραστική φωνή του ιμάμη από το μιναρέ της Ακροπόλεως, που έφτανε καθημερινά ως τ' αρχοντικό της στην Πλάκα, διακήρυττε κατά τον πιο προκλητικό τρόπο το θρίαμβο της ασιατικής βαρβαρότητας πάνω στην αλήθεια και την ομορφιά του ελληνικού κλασσικού μεγαλείου.

Στα μαύρα αυτά χρόνια της Τουρκοκρατίας, που ο υπόδουλος Έλληνας έτρωγε καθημερινά "άρτον οδύνης", με τους ποικίλους διωγμούς, τους βίαιους εξισλαμισμούς, την αμάθεια και την κοινωνική εξαθλίωση, μοναδικό του στήριγμα και παραμυθία στάθηκε, κατά κοινή ομολογία, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Αυτή, σαν την κλώσσα μπροστά στην απειλή του γερακιού, άπλωσε προστατευτικά τις πτέρυγές της και περιέθαλψε με στοργή τα χειμαζόμενα παιδιά της.

Η εθναρχία του Πατριάρχη, τα μοναστήρια με τις φιλανθρωπικές τους δραστηριότητες και τα κρυφά σχολειά, οι ανώτερες σχολές παιδείας του γένους και ο ένοπλος ξεσηκωμός είναι μερικοί από τους τρόπους με τους οποίους η ορθόδοξη Εκκλησία μας συμπαραστάθηκε στο υπόδουλο γένος και συντέλεσε αποφασιστικά στην τελική του εξανάσταση.

Όμως η πολυτιμότερη προσφορά της Εκκλησίας στη μεγάλη αυτή υπόθεση της εθνικής μας παλιγγενεσίας είναι χωρίς καμμιά αμφιβολία, οι νεομάρτυρες. Είναι οι ιερές αυτές μορφές, που στοιχώντας στο παράδειγμα των μαρτύρων του Χριστιανισμού των πρώτων αιώνων, ύψωσαν το ανάστημά τους μπροστά στη βία του βάρβαρου και αλλοθρήσκου κατακτητή και κράτησαν αδούλωτο το φρόνημα των Ελλήνων για πνευματική και εθνική ελευθερία. Σ' αυτήν την ένδοξη χορεία των ηρώων της πίστεως και της πατρίδας ανήκει και η πολιούχος του προαστίου μας Αγία Φιλοθέη η Αθηναία.

Ψυχή γεμάτη από τον πόθο της ενάρετης ζωής, καθοσιώνεται ενωρίτατα στα ιδανικά της ισάγγελης μοναχικής πολιτείας. Και τι κάνει αυτό όχι μόνο για να ησυχάσει από την τύρβη του κόσμου και την τρικυμία των ανθρώπινων παθών. Αλλά και για να επιδοθεί απερίσπαστη στα έργα της αγάπης προς τους δεινοπαθούντας συνανθρώπους της.

Η περίθαλψη των πτωχών και των κατατρεγμένων, η απελευθέρωση των αιχμαλώτων, η στήριξη των κλονισμένων συνειδήσεων και η αντίσταση γενικά ενάντια στη βία του κατακτητή, αποτελούν την καθημερινή της μέριμνα, αλλά και το συνεχές της μαρτύριο. "Καθ' εκάστην ώραν με έδιδαν μαρτύριον να γίνω Τούρκισσα εγώ και οι αδελφές ή να με καύσουν", γράφει στην επιστολή της προς την Γερουσία των Ενετών η αγία.

Και πράγματι, αφού εκδαπάνησε όλες τις δυνάμεις της στην υπηρεσία των μεγάλων της ιδανικών, αφού έλειωσε ολόκληρη σαν λαμπάδα φωτίζοντας με την άγια ζωή της τη ζοφερή νύχτα της δουλείας του γένους, πρόσφερε τελικά και το ισχνό της σαρκίο θυσία άμωμη σ' Εκείνον, που πρώτος θυσιάστηκε "υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας".

Στις 19 Φεβρουαρίου 1589 η μοναχή Φιλοθέη Μπενιζέλου, κάτω απ' τα χτυπήματα του αλλόθρησκου και αλλοεθνή δυνάστη τελειώνει την επίγεια ζωή της και στέφεται με το αμάραντο της θείας δόξας στεφάνι από τον αγωνοθέτη Χριστό.

Αλλά "δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι" λέγει ο σοφός της Π. Διαθήκης. Και η Αγία Φιλοθέη δεν έπαυσε ποτέ να ζει και να κινείται ανάμεσά μας, καθοδηγώντας με το φωτεινό της παράδειγμα όλους όσοι την αγαπούν και την τιμούν. Η Εκκλησία την κατέταξε στην ένδοξη χορεία των οσιομαρτύρων της πίστεως.Και η συνείδηση του έθνους ανέγραψε το όνομά της με χρυσά γράμματα στα δίπτυχα των βάρδων του νέου Ελληνισμού.

Στο χώρο του μοναστηριού της στην Αθήνα, υψώνεται σήμερα μια καινούρια έπαλξη του Ευαγγελίου του Χριστού, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Και στην αγκάλη του πρώτου ναού της χώρας, φυλάσσεται μ' ευλάβεια το χαριτόβρυτο λείψανό της για να μας θυμίζει, ότι το δένδρο της Εκκλησίας θρέφεται και αυξάνει με τους ιδρώτες και τα αίματα των μαρτύρων της πίστεως.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 19 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

image_thumb1_thumb1_thumb1_thumb14_t

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Ο άγιος 'Αρχιππος. Ήταν μαθητής του αποστόλου Παύλου, από τον ο­ποίον επαινείται και ονομάζεται συστρατιώτης. Όταν ευρίσκετο μετά του α­γίου Φιλήμονος στην πόλιν Κολασσάς της Φρυγίας και εκήρυττε τον λόγον του Ευαγγελίου, συνέλαβον οι ειδωλολάτραι αυτόν και τον ωδήγησαν εις τον ηγε­μόνα Ανδροκλήν. Αρνήθηκε να θυσιάσει στο είδωλο το ονομαζόμενο Μηνάν, και γι' αυτό ελιθοβολήθη και ετελείωσε τον βίον του.

2) Οι άγιοι μάρτυες Μάξιμος, Θεοδόσιος, Ησύχιος και Ασκληπιοδότης. Αρ­νήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα και υπέστησαν πολλά μαρτύρια και τέλος απεκεφαλίσθησαν.

3) Η αγία Φιλοθέη. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1522 από γονείς πλουσίους και ευσεβείς. Μετά τον θάνατον των γονέων της έγινε μοναχή, έκτισε δύο μο­ναστήρια, διέθεσε όλην την μεγάλην της περιουσίαν και εβοήθησε πολύ τους πτωχούς και ασθενείς. Συνελήφθη από τους Τούρκους, βασανίσθηκε και εξε-δήμησε εις Κύριον το έτος 1589.

4) Οι άγιοι Ραβουλάς, Ευγένιος, Μακάριος και Κόνων. Εξεδήμησαν ειρηνι­κά εις Κύριον.

5) Ο άγιος ιερομάρτυρας Νικήτας. Καταγόταν από την Ήπειρον και δια την πίστιν του εις τον Χριστόν έπαθε πολλά βασανιστήρια και τέλος απηγχονί-σθη.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σήμερα το 1913 αι ελληνικοί δυνάμεις αρχίζουν την γι-γαντομαχίαν δια την κατάληψιν του απόρθητου δια την διεθνή στρατιωτικήν στρατηγικήν, φρουρίου του Μπιζανίου.

Το 1920 οι ελληνικές δυνάμεις στην Μ. Ασίαν στην περιοχήν Τμώλου κατα­διώκουν τις τουρκικές δυνάμεις.

Το 1921 στο μέτωπο της Μ. Ασίας ο ελληνικός στρατός δρα δια πυροβολι­κού και περιπόλων.

Το 1922 η ελληνική στρατιά στη Μ. Ασία βελτιώνει τις θέσεις της και προ­βαίνει εις αναγνωρίσεις των εχθρικών θέσεων.

Το 1941 στο μέτωπο της Αλβανίας οι ελληνικές δυνάμεις δια της 1ης Με­ραρχίας, κατόπιν σφοδρός επιθέσεως εναντίον των ιταλικών θέσεων καταλαμ­βάνουν το όρος Γκολίκο και την περιοχήν Πέστανης.

Ενισχυσε Και συ Το Εργο

Της Ιερας Αρχιεπισκοπης Αθηνων

Μεσω Της -Ate Bank -

clip_image001433333

Η ως άνω διαφήμιση της Ι.Α.Α.

αναρτάται δωρεάν από το Ιστολόγιό μας.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΤΟΥ BLOG

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΑΣ ΤΟΥ

_thumb211333

Αγαπητοί Επισκέπται του blog

Αισθάνομαι σήμερα βαθείαν την υποχρέωσιν όπως από το παρόν Ιστολόγιό μου να εκφράσω τις ειλικρινείς ευχαριστίες μου σε εσάς όλους που από το 2008 ξεκινήσατε μαζί μου, αυτό το ταξίδι και με παρακολουθείτε ενδυναμώνοντάς με, με την παρουσία σας και τις επισημάνσεις σας.

Ευχαριστίες πολλές οφείλω δε και στον συνεργάτη μου κύριον Α.Τ. για την αγάπη και τον χρόνο που διαθέτει στο διαδύκτιο για την βοήθειά του λόγω πολλών δικών μου υποχρεώσεων.

Τώρα λοιπόν που συμπληρώσαμε τα 20.000 κλικ υποσχόμεθα να συνεχίσουμε με τον ίδιο ζήλο τον αγώνα για την ενημέρωσή σας.

Ευχαριστώ θερμά

Π. ΒΟΙΩΤΟΣ