Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΟΜΙΛΕΙ ΓΙΑ ΤΟ 666

ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ

ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΜΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΑ

ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΡΑΓΜΑ ΚΑΙ ΤΟ 666

Δέν ανησυχώ είπε ο Γέροντας

Μια μέρα τόν ρώτησα στό κελί του: «Γέροντα, πολύς λόγος γίνεται τελευταία γιά τό 666, γιά τήν έλευση τού αντίχριστου, πού πλησιάζει μερικοί μάλιστα ισχυρίζονται ότι ήδη ήλθε, γιά τό ηλεκτρονικό χάραγμα τού δεξιού χεριού ή τού μετώπου, γιά τή σύγκρουση Χριστού καί αντίχριστου καί τή συντριβή τού τελευταίου, γιά τή Δευτέρα Παρουσία τού Κυρίου. Εσείς, τί λέτε γι' αυτά;» Ό Γέροντας απάντησε: «Τί νά πώ; Έγώ δέν λέω ότι είδα τήν Παναγία, ότι θά γίνει πόλεμος καί άλλα τέτοια. Ξέρω ότι θά έρθει ό αντίχριστος, ότι θά γίνει ή Δευτέρα Παρουσία τού Κυρίου, άλλά πότε δέν ξέρω.

Τό 666 καί ό αντίχριστος

Θά σάς πώ. Μού είχε πεί: «Πατέρα Αθανάσιε (μέ πήρε άπό τό χέρι έτσι σφικτά), έγώ είμαι τυφλός τώρα, τά μάτια μου τά σωματικά δέν λειτουργούν, γιατί έχω καρκίνο στήν υπόφυση, έχω όμως τά πνευματικά μάτια καί βλέπω. Πριν φύγεις, θέλω νά μού πεις. Τί είπε ό Γέροντας Αιμιλιανός - ό δικός μας - γιά τό 666 καί τόν αντίχριστο;» Ήταν εκείνες τις μέρες μετά τό Τσερνομπίλ.

Ό κόσμος ήταν αναστατωμένος καί πήγαινε κατά δεκάδες κάθε μέρα, ιδιαιτέρως στόν πατέρα Πορφύριο πού ήταν κοντά στήν Αθήνα, και αναστατωμένοι τον ρωτούσαν: "Τι θα γίνει θα έρθει ο αντίχριστος νά μάς σφραγίσει με το 666;»

Καί μέ ρώτησε: «Γιά πές μου, παιδί μου, τί λέει ό Γέροντας Αιμιλιανός γιά τό 666 καί τόν αντίχριστο;» Τού λέω: «Γέροντα, μάς είπε σέ μιά σύναξη προχθές νά μήν ανησυχούμε. Εμείς νά ενδιαφερόμαστε νά έχουμε μιά ζωντανή σχέση μέ τό Χριστό καί τού αντίχριστου νά μήν τού δίνουμε πολλή σημασία, γιατί εκείνος θά γίνει τό κέντρο τής ζωής μας καί όχι ό Χριστός».

Αμέσως χτύπησε τά χεράκια του στό κρεβάτι καί είπε: «Τί λές παιδί μου, τί λές παιδί μου, δόξα σοι ό Θεός πού βρήκα κι ένα πνευματικό νά συμφωνεί μαζί μου. Ρέ παιδί μου, αυτοί οί πνευματικοί, έδώ στόν κόσμο, τί έχουν κάνει! Έχουν αναστατώσει τις ψυχές, δημιούργησαν ένα σωρό προβλήματα, οικογενειακά καί ψυχολογικά μέ τό 666.

Δέν μπορεί ό κόσμος νά κοιμηθεί καί άρχισαν νά παίρνουν ψυχοφάρμακα καί υπνωτικά χαπάκια γιά νά μπορούν νά κοιμηθούν. Τί είναι αυτό τό πράγμα; Δέν τά θέλει αυτά τά πράγματα ό Χριστός, παιδί μου. Καί νά σού πώ κάτι;» Τού λέω: «Γέροντα τί;» Μού λέει: «Γιά μάς τούς χριστιανούς, γιά μάς όταν βιώνουμε τό Χριστό δέν υπάρχει αντίχριστος. Δέν μού λές; έδώ πού κάθομαι στό κρεβάτι μπορείς νά καθίσεις έσύ;»

Τού είπα: «Οχι Γέροντα». Μού λέει: «Γιατί;» Τού απάντησα: «Διότι, έάν καθίσω πάνω σας, θά σάς πλακώσω». Μού λέει: «Πότε μπορείς νά καθίσεις;» Τού λέω: «Όταν φύγετε εσείς, μπορώ νά καθίσω έγώ». Μού λέει: «Ακριβώς, παιδί μου, έτσι συμβαίνει καί μέ τήν ψυχή μας. Όταν έχουμε μέσα μας τό Χριστό μας, μπορεί νά έρθει ό αντίχριστος; Μπορεί νά μπεί καμιά άλλη αντίθετη ύπαρξη μέσα στήν ψυχή μας; Γι' αυτό σήμερα, παιδί μου, δέν έχουμε τό Χριστό μέσα μας καί γι αυτό ανησυχούμε γιά τόν αντίχριστο.

Όταν βάλουμε τό Χριστό μέσα μας, τά πάντα γίνονται Παράδεισος. Ό Χριστός είναι τό πάν κι έτσι πάντοτε, παιδί μου, νά λές στους ανθρώπους, καί τόν αντίθετο δέν τόν φοβόμαστε. Καί κοίταξε νά σου πώ κάτι. Έάν ερχόταν τώρα ό ίδιος ό αντίχριστος μέ μιά συσκευή μέ ακτίνες Laser καί μού έλεγε "θέλω νά σέ σφραγίσω μέ τό 666", έγώ θά καθόμουνα. Θά μου πείς, Γέροντα, μά δέν είναι τό σημείο του αντίχριστου;

Ναι άλλά καί χίλια 666 νά μου έγραφε πάνω μου μέ τις ακτίνες Laser, ανεξίτηλα, έγώ θά δεχόμουνα. Γιατί; Γιατί, παιδί μου, τούς πρώτους μάρτυρες τούς είχαν βάλει στά θηρία κι έκαναν τό σταυρό τους καί τά θηρία γινόντουσαν αρνάκια· τούς είχαν στή θάλασσα, έκαναν τό σταυρό τους καί ή θάλασσα γινόταν γή καί περπατούσαν τούς είχαν μέσα στή φωτιά, έκαναν τό σταυρό τους καί ή φωτιά γινόταν δροσιά. Ευλογημένο μου παιδί, τί είμαστε σήμερα εμείς; Πιστεύουμε στό Χριστό; Τό σταυρό μας; Μά γιατί κατέβηκε ο Χριστός;

Δεν κατέβηκε γιά νά δυναμώσει τήν ασθένειά μας; Έτσι, παιδί μου, νά πεις καί στό Γέροντα. Καί σύ, νά πεις στους ανθρώπους νά μή φοβούνται τόν αντίχριστο. Είμαστε παιδιά τού Χριστού, είμαστε παιδιά τής Εκκλησίας». Αυτό τό πράγμα μού έκανε πάρα πολλή εντύπωση. Καί μού πρόσθεσε: «Νά σού πώ κάτι;» Λέω: «Γέροντα, παρακαλώ». «Ό Πατριάρχης Δημήτριος πώς ήρθε στήν Αθήνα;» Τού λέω: «μέ τό αεροπλάνο». «Έ, καλά, ξέρω πώς ήρθε μέ τό αεροπλάνο. Κολυμπώντας ήρθε ό άνθρωπος; Μέ τί ντοκουμέντα ήρθε;» Τού λέω: «Μέ διαβατήριο, Γέροντα».

-«"Ελληνικό ή τουρκικό;» Τού λέω: «Δέν ξέρω». -«Έ, μού κάνεις καί τό σοφό. Μέ τουρκικό ήρθε. Καί ποιό είναι τό εθνόσημο τής Τουρκίας, ξέρεις;» Τού λέω: «Δέν ξέρω Γέροντα». -«Έ, τότε τά παράκανες, δέν ξέρεις τό εθνόσημο τής Τουρκίας; Είναι ή ημισέληνος. Καί ξέρεις πώς ονομάζεται ή ημισέληνος άπό τούς Πατέρες τής Εκκλησίας μας, μετά πού εμφανίστηκε ό Μωάμεθ;» Τού λέω: «Όχι, Γέροντα». -«Έ, νά πάρω τό πτυχίο σου καί νά τό σχίσω. Τί θεολόγος είσαι έσύ;», χαριτολογώντας.

- Τόν παριστάνετε πολύ ωραία, τόν βλέπω μπροστά μου τώρα. - Μά κι έγώ τόν έχω μπροστά μου, μέσα στήν καρδιά μου τόν έχω. Γι' αυτό σάς τά λέω έτσι. Καί συνεχίζει: «Ή ημισέληνος είναι σημείο τού αντίχριστου. Έάν είναι σημείο τού αντίχριστου ή ημισέληνος καί ό Πατριάρχης μας έχει στό διαβατήριο του τό σημείο τού αντίχριστου (καί στις σφραγίδες τους, πόσες σφραγίδες βάζουν μέσα έξω;), πάει νά πει ότι ό Πατριάρχης μας είναι αντίχριστος;

Όχι, ρέ παιδί μου, όχι ρέ παιδί μου! Μήν περιορίζουμε τόσο πολύ τό Ευαγγελικό μήνυμα! Δέν είναι ό Χριστός τόσο στενόμυαλος όσο είμαστε εμείς οί άνθρωποι πού θέλουμε νά υπερασπιζόμαστε τά δικαιώματα. Έτσι νά πεις στό Γέροντα καί έτσι νά λές στους ανθρώπους· ούτε τόν αντίχριστο νά φοβούμαστε, ούτε τό 666». Καί τούτο, κ. Κλείτο, μού έκανε εντύπωση καί πολύ αναπαύθηκα. Καί τό λέω στους ανθρώπους πού έρχονται.

____________________________

Πρέπει νά προσέξουμε ότι ό Γέροντας δέν λέγει ότι θά αρνιότανε τό Χριστό. Είναι αναγκαία ή διάκριση μεταξύ σφραγίσματος πού τό δεχόμαστε σάν ομολογία υποταγής σ' αυτόν πού μάς σφραγίζει καί σφραγίσματος πού γίνεται χωρίς νά κάνομε τέτοια ομολογία. Σάν χριστιανοί σφραγισθήκαμε μέ τό άγιο μύρο μετά τό βάπτισμα, στό μυστήριο τού χρίσματος, τότε πού ό ιερέας λέγει: «σφραγίς δωρεάς πνεύματος Αγίου», καί τότε ομολογήσαμε υποταγή στό Χριστό.

Όταν τό σφράγισμα δέν συνοδεύεται άπό ομολογία πίστεως ή υποταγής δέν έχει ηθική σημασία γιά αυτόν πού σφραγίζεται. Άλλά θέλει προσοχή νά μήν υπάρχει ούτε κρυφή υποταγή άπό συμφέρον ή επιθυμία βολέματος. Είναι πολύ λεπτή ή διάκριση καί χρειάζεται πολλή προσοχή. Όταν σου σφραγίζουν π.χ. τό διαβατήριο ή τό χέρι κατά τό ταξίδι σου σέ μιά χώρα μή χριστιανική μέ τά σύμβολα αυτής τής χώρας, όποια καί νά είναι αυτά, δέν τά αποδέχεσαι ώς πίστη, δέν ομολογείς τίποτε.

Όταν είσαι σίγουρος ότι δέν ομολογείς τίποτε αντίθετο στήν αγάπη τού Χριστού, γιατί Αυτόν τόν αγαπάς σίγουρα καί βαθειά, τότε δέν έχεις φοβία μήπως τόν αρνηθείς μέ ενέργειες τρίτων επάνω σου.