13 Μαΐου, 2010

ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΣ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΤΗΣ ΝΕΟΣΥΣΤΑΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΙΛΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΑΧΑΡΝΩΝ κ.κ. ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ του Α΄ (13/5/2010)

image

Με πάσα  λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια ετελέσθη σήμερα στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου του Αεροπαγίτου, προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ και των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Νικαίας, Μαντινείας, Ναυπάκτου, Μεσσηνίας, Νέας Ιωνίας, Θηβών, Κιλκισίου, Ζιμπάμπουε και οι Επίσκοποι Αβίδου και Κερνίτσης η χειροτονία του νέου εψηφισμένου Μητροπολίτη Ιλίου Πετρουπόλεως και Αχαρνών κ. Αθηναγόρα.

Ο Χειροτονηθείς νέος Μητροπολίτης κ. Αθηναγόρας απευθυνόμενος προς τον Μακαριώτατο, μεταξύ άλλων είπε: «Σήμερα η ανεξερεύνητη βουλή του Τριαδικού Θεού με αξιώνει εισελθήν τον ευαγγελικόν ζυγόν και την αρχιερατικήν αξία. Επίσκοπος, της Εκκλησίας του Χριστού ως μικρός εγώ! Η μεγάλη ευθύνη είναι εκείνη που διατρέχει αυτή την στιγμή όλη την ύπαρξη μου, ρίχνοντας την βαριά σκιά πάνω μου καθώς αναλογίζομαι τις πνευματικές ανάγκες των συγχρόνων ανθρώπων και τα πολλά εμπόδια που αντιμετωπίζει η Εκκλησία του Χριστού κατά την άσκηση της σωτηριώδους αποστολής της.

Πόσο επίκαιρα και τρομακτικά αληθινά είναι τα λόγια του Μεγάλου Βασιλείου, που από τα βάθη των χρόνων ηχούν στα αυτιά μου ετούτη την στιγμή - ο καιρός πολύ έχει ροπήν ως καταστροφήν των εκκλησιών».

«Μακαριώτατε, Πατέρα

όταν η σεβαστή μητέρα άρχισε να πλάθει το προζύμι για τα πρόσφορα συνειδητοποίησα μαζί τα αγαπητά αδέλφια μου τον Νίκο και την Πόπη, ότι η εκείνη η μυρωδιά που διαχεόταν στον αέρα έμοιαζε με μια άλλη που είχαμε συγκρατήσει στη μνήμη μας, από τα παιδικά μας χρόνια. Αυτή που αναδυόταν από το ιδρωμένο σώμα του μακαριστού πατέρα μας, καθώς την ώρα του Εσπερινού επέστρεφε από την δουλεία. Αυτού του αγράμματου σχεδόν ανθρώπου, που μου έμαθε με την ζωή του τι σημαίνει ελευθερία από κάθε δεσμό και ποιο κόστος έχει η διεκδίκηση της.

Αυτού του απλού πατέρα που δεν δίστασε να με αφήσει χωρίς να εκφράσει κανένα παράπονο, να γλιστρήσω από τα χέρια του και να αγγίξω τα ακροδάχτυλα του ανθρώπου που έδωσε νόημα και πνοή στην εφηβική, φοιτητική και ιερατική μου ζωή, του μακαριστού από χρόνια Αρχιμανδρίτη Νικόδημο Μπανταλούκα». 

«Θυμάστε Μακαριώτατε Πατέρα, που πάντα στις δύσκολες εκείνες στιγμές, στο δρόμο μας συναντούσαμε σαν άλλους Κηρυναίους να σηκώσουν μαζί Σας, τον σταυρό της μοναξιάς και της άδικης περιθωριοποίηση Σας. Το ξέρω Μακαριώτατε, ότι είστε έτοιμος να μου πείτε – Αθηναγόρα πέρασαν όλα αυτά τώρα, κοίτα γύρω σου και δες όλους αυτούς που σε περιτριγυρίζουν και ιδιαίτερα τους αδελφούς σου, τον Θηβών Γεώργιο και Κιλκισίου Εμμανουήλ, που συμπορευθήκατε μαζί τόσα χρόνια.

Κοίτα και ανδρίζου και κραταιού και σκέψου πόσο αληθινός είναι ο λόγος Του Χριστού «μεθ΄ υμών ειμή πάσας τας ημέρας».«Το να είσαι Επίσκοπος σημαίνει πρέπει να συγχωρείς, να μακροθυμείς, να υπομένεις, να ταπεινώνεσαι, να μην ζητείς τα εαυτού έστω και όταν αδικήσαι. Σημαίνει να βλέπεις με κατανόηση τα σφάλματα του ποιμνίου σου, να αγρυπνάς γι΄ αυτούς, να χάνεις από τον πολύτιμο προσωπικό σου χρόνο για να τους διακονήσεις, να τους στηρίξεις, να τους τάξεις. Να κάνεις τον πόνο, την απελπισία, την φτώχεια τους δική σου.

Να αναγνωρίζεις και να τιμάς τις ικανότητες των αντιπάλων σου, να τους συγχωρείς, να τους αφήνεις τόπο στην καρδιά σου για να χωρέσουν και ποτέ να μην βάζεις το προσωπικό σου δίκιο πάνω από το συμφέρον της Εκκλησίας, αλλά και πάντα να υποχωρείς για να κερδίζουν αυτοί, έστω και αν εσύ πρέπει να μείνεις στο περιθώριο της εξουσίας». «Όπως ίσως έπρεπε να κάνεις εσύ περιφρονημένε και ταπεινωμένε από πολλούς μητροπολίτες, μητροπολίτη πρώην Αττικής και Μεγαρίδος κ. Νικόδημε. Θυμάσαι ότι πριν 33 χρόνια η μεγάλη καρδιά του Κερκύρας Πολυκάρπου, σου επέτρεψε να με χειροτονήσεις αντί αυτού σε διάκονο;

Σεβασμιώτατε, γνωρίζω τον πόνο σου, γνωρίζω ότι σε χτύπησαν και τους χτύπησες, σε αδίκησαν και τους το αντιγύρισες, σε έθεσαν στο περιθώριο και εσύ τους έβγαλες σε κοινή θέα γυμνούς. Τόσο πόνος και κόπος όλα αυτά τα χρόνια δεν αρκεί; Άνοιξε γέροντα την αγκαλιά σου και κλείσε μας όλους μέσα με αγάπη, χωρίς την εξήγηση του γράμματος του νόμου. Γιατί η Εκκλησία του Θεού είναι στάδιο, που καλλιεργούνται οι σχέσεις και που τα πρόσωπα αναγεννιούνται, δεν είναι Εκκλησία η άτυπη τήρηση του νόμου που τα απομακρύνει και τα διαλύει. Σήμερα ευφρανθείτε και το λόγο τον ξέρεις πολύ καλά!

Δείξε μας, τον δρόμο της άκρας ταπείνωσης και της συγχωρητικότητας, δείξε μας τι σημαίνει να είσαι επίσκοπος εις τόπον και τύπον Χριστού. Άσε μας να σου αφαιρέσουμε από το κεφάλι το ακάνθινο στέφανο που σου φορέσαμε, και να σφουγγίσουμε από τα μάτια σου τα δάκρυα που σου προκαλέσαμε τόσα χρόνια». «Μακαριώτατε, θέλω να σας εξομολογηθώ κάτι ενώπιον όλων: Έτσι όπως σε κοιτώ φέρνω στο νου μου τον Προφήτη Ηλία και τον μαθητή του Ελισαίο, όπου πριν αποχωριστούν ο Ηλίας προτείνει στον Ελισαίο να του ζητήσει ότι θέλει ποιο πολύ και ο Ελισαίος ζητά.

Επέτρεψέ μου Μακαριώτατε, να σου ζητήσω μαζί με τον Ελισαίο, καθώς θα ακουμπάς το χέρι στο κεφάλι μου για να με χειροτονήσεις επίσκοπο, να μου δώσεις από την χάρη της συγχωρητικότητας, της υπομονής, της πραότητας, της αγάπης που έχεις και σε κοσμεί, δώσε μου μόνο δύο σταγόνες.

Δύο μόνο σταγόνες, από την ευγένεια και την αρχοντιά της αρχιερατικής σου αξίας, δεν ζητώ όπως  ο Ελισαίος διπλή την χάρη αλλά ζητώ μόνο δύο σταγόνες από την συγχωρητικότητα και την αγάπη σου».

Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών

και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος είπε μεταξύ

άλλων στον Νεοχειροτονηθέντα Μητροπολίτη.

"Αγαπητέ Αθηναγόρα,

ανεξιχνιάστες οι βουλές του Κυρίου! Ποιος ποτέ θα μπορούσε να φανταστεί, ότι μετά από τριαντά τρία (33) χρόνια από τότε που συναντηθήκαμε και αρχίσαμε μαζί και με τους άλλους αδελφούς να διακονούμε το θυσιαστήριο του Κυρίου και τον λαό του Θεού. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα έφτανε αυτή η ώρα, που εγώ και οι άγιοι αρχιερείς σ΄αυτόν τον χώρο θα σε προσκαλούσαμε γιατί η τίμια ψήφος των μελών της Ιεραρχίας, σε επέλεξε να διαποιμάνεις τη Μητρόπολη Ιλίου".

"Τα 33 χρόνια που ζήσαμε μαζί και με τους άλλους πατέρες, έρχεται στο νου μου αυτή τη στιγμή η πορεία της συνεργασίας μας, άλλοτε σε δύσβατα βουνά, άλλοτε σε πεδιάδες, άλλοτε σε καλό καιρό με όμορφες ηλιαχτίδες και άλλοτε σε αγκάθια και αστραπές. Θέλω να αναφερθώ σε εσένα σήμερα, για να τονίσω όχι την εργατικότητά σου, όχι την συνέπειά σου, όχι τα πολλά σου χαρίσματα, γιατί γι΄ αυτά θα δοθεί η ευκαιρία τόσο στην επαρχία σου, όπως και μέσα στην Εκκλησία να τα αναδείξεις και να βοηθήσεις όπου διακονείς σε οποιοδήποτε χώρο".

"Αυτή τη στιγμή ήθελα να σταματήσω μόνο σε ένα σημείο, το πολύ σημαντικό μεγάλο σταθμό στη ζωή μας. Τότε που ανέβαινα τον Γολγοθά, τότε που έβλεπα ότι ο Σταυρός έρχεται, και ότι σ΄ αυτές τις ώρες φαίνονται ποιοι είναι οι φίλοι μας, ποιοι είναι οι δικοί μας άνθρωποι, τότε που όλοι άρχισαν να εγκαταλείπουν το σκάφος και να σε αφήνουν στη μοναξιά και να φεύγουν και εσύ να βλέπεις τον σταυρό να υψώνεται μπροστά. Τότε σας φώναξα και σας είπα: "Παιδιά μου κοντά μου, δεν έχετε ποια να κερδίσετε τίποτα, γιατί οι άνθρωποι είναι σκληροί.

Δεν έχετε τίποτα απ΄ αυτό που φαίνεται κοσμικό δεν είναι όμως, γι΄ αυτό σας παρακαλώ πάρα πολύ, ο καθένας σας μπορεί να πάρει τον δρόμο του και να πάει να οικονομηθεί και να τακτοποιηθεί σε οποιαδήποτε καλύτερη θέση μακριά από τον άνθρωπο που η λάσπη τον έφερε ως καταχραστή. Τότε μου απαντήσατε: "Και όμως εσύ αυτό το βράδυ πατέρα μας, προς τα που να πάμε; Θα μείνουμε μαζί Σας, μέχρι τον θάνατο". Ολοκληρώνοντας ο Αρχιεπίσκοπος, τόνισε πατρικά ότι

"Θα ήθελα σαν πατέρας σου αυτή τη στιγμή, αλλά και σαν μεγαλύτερος αδελφός σου, να σου πω ότι από σήμερα παίρνεις τον δρόμο σου για την διαποίμανση μιας Μητροπόλεως νεοσύστατης, αλλά με καλό πληθυσμό, καλλιεργημένο, ευλογημένο από το Θεό που αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα.

Μείνε μαζί τους πλέον, αυτούς να διακονείς γιατί εκεί σε στέλνει ο Θεός, θα έχεις να εργαστείς για να τους βοηθήσεις να βρούν τον αληθινό δρόμο να πάψουν να είναι άτομα γιατί το κάθε άτομο ασχολείται μόνο με τον εαυτό του. Να τα καλλιεργείς να γίνουν πρόσωπα πορεία από το άτομο του εγωισμού, στο πρόσωπο που σημαίνει καλλιέργεια, σημαίνει ελευθερία, σημαίνει δημιουργία με γνώμονα πάντα τον Ιησού Χριστό".

clip_image001

ΜΗΝΥΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΓΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΤΕΘΕΣΕ Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΗΣ Ε.ΚΥ.Ο ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΖΑΜΠΕΛΗΣ 13/5/2010

clip_image001

image

image Ο κ. Αντώνης Ζαμπέλης σε αγωγή του, προς την Κυριακάτικη εφημερίδα ΤΟ ΠΑΡΟΝ η οποία κάνει συστηματικά προσωπική επίθεση εις βάρος του, και πάντα με άγνωστο συντάκτη, τονίζει ότι «όλα τα δημοσιεύματα καθίσταται προφανές πως ο σκοπός του αγνώστου συντάκτη δεν είναι η αληθής και αντικειμενική πληροφόρηση των αναγνωστών, αλλά η ευθεία και εμπαθής προσβολή, επίθεση και διαπόμπευση της τιμής και προσωπικότητάς μου». Επίσης, ο κ. Ζαμπέλης τονίζει ότι «όλο αυτό τον καιρό επεδείκνυα πρωτόγνωρη υπομονή, δεν αντιδρούσα παρά τις προσωπικές επιθέσεις στην τιμή και την υπόληψή μου για το καλό και την ηρεμία της Εκκλησία της Ελλάδος».

Η σταγόνα όμως ξεχείλισε όταν πρόσφατο δημοσίευμα της Εφημερίδας, αναφέρετε στην ταινία «Νήσος» που προβάλει έναν κληρικό ομοφυλόφιλο, τονίζοντας ότι η εν λόγω ταινία έγινε με την «ευγενική διευκόλυνση» του στενού συνεργάτη του Αρχιεπισκόπου και διευθυντή της ΕΚΥΟ κ. Ζαμπέλη και της Μητρόπολης Σύρου. Ο κ. Ζαμπέλης, απαντώντας μέσα από την αγωγή του, στα «ανήθικα, επαίσχυντα ψεύδη» όπως τα χαρακτηρίζει, μεταξύ άλλων αναφέρει: «Είμαι έγγαμος με δύο παιδιά και πρώτη φορά στη ζωή μου μού προσάπτουν ότι προάγω την ομοφυλοφιλία! Τα λιβελογραφήματα αυτά καταδεικνύουν με τον πιο πανηγυρικό τρόπο το γεγονός πως υπάρχει στοχευμένη επίθεση στο πρόσωπό μου χωρίς μάλιστα ειρμό και τακτική, αλλά με τη λογική «τον χτυπάμε με κάθε τρόπο». Σκοπός των αντιδίκων είναι η συκοφάντησή μου και μόνο.

Η εμπάθειά τους έχει φθάσει σε τέτοιο σημείο που μετέρχονται κάθε μεθόδου και ξεμπροστιάζει τη δημοσιογραφική τους «γύμνια». «Διότι ένας ελαχίστως συνετός δημοσιογράφος δεν θα υπέπτιτε στην γκάφα ολκής του ανωνύμου συκοφάντη και των εργοδοτών του. Θα φρόντιζε να ερευνήσει και να καταλάβει πως ο Ζαμπέλης, ο οποίος αναφέρεται στους τίτλους τέλους της εν λόγω ταινίας, πρόκειται για τον συνεπώνυμό μου Αντώνιο Ζαμπέλη του Δημητρίου, Πρόεδρο του Εξωραϊστικού Συλλόγου «Φάρου» της νήσου Σίφνου…. Οι αντίδικοι είναι επικίνδυνοι στο να ασκούν τέτοιου είδους δημοσιογραφία χωρίς κανενός είδους έρευνα, προσβάλλοντας άκριτα και αυθαίρετα ανθρώπινες τιμές και υπολήψεις», συνεχίζει ο κ. Ζαμπέλης.

Στην αγωγή που έχει καταθέσει κατά της Εφημερίδας στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, ξεκαθαρίζει με λεπτομέρειες την πραγματική εικόνα της υποθέσεως. Όσον αφορά την προσβολή της τιμής και της προσωπικότητας του τονίζει μεταξύ άλλων: «Τα δημοσιεύματα αυτά έπληξαν ανά το Πανελλήνιο και σε όλη την Εκκλησία τη φήμη και το κύρος μου, αλλά και στον επαγγελματικό χώρο της μέχρι σήμερα δραστηριοποίησής μου, δηλ. τον τραπεζικό κλάδο. Δέχθηκα πολλές ερωτήσεις αλλά και παροτρύνσεις από Αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος και λοιπά μέλη της Εκκλησίας να απαντήσω επιτέλους στα λιβελογραφήματα των αντιδίκων.

Η μέχρι τώρα επιλογή μου να μην απαντήσω στα ασύστολα ψεύδη των δημοσιευμάτων όχι μόνο δεν έθεσε φραγμό στη δημοσιογραφική συκοφαντία αλλά όλως αντιθέτως αποτέλεσε αφορμή γι΄ αυτόν τον ανώνυμο συντάκτη να επιτείνει την ένταση και το ύφος της επίθεσης, προκαλώντας με σε διάλογο μαζί του. Η συμπεριφορά αυτή υπερβαίνει το μέτρο της ελευθεροτυπίας. Όλα τα πραγματικά περιστατικά που περιλαμβάνει στο ως άνω δημοσίευμα η εφημερίδα είναι ψευδή και τα περιέλαβαν εν γνώσει της αναληθείας τους, προκειμένου να πείσουν τους αναγνώστες τους και να αυξήσουν την κυκλοφορία της εφημερίδας τους εις βάρος εμού προσωπικά και της Εκκλησίας της Ελλάδος. Επικαλέσθηκαν μέχρι και ροζ ιστορίες περί προώθησης εκ μέρους της ομοφυλοφιλίας. Σκοπός τους είναι να βάλλουν κατά της Εκκλησίας και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος και εγώ αποτελώ τον εύκολο στόχο ως λαϊκός….».

Επίσης, ο Γενικός Διευθυντής της ΕΚΥΟ κ. Ζαμπέλης, προσθέτει τα εξής: «η εμπάθεια με την οποία με αντιμετωπίζουν τα συγκεκριμένα δημοσιεύματα, οι συγγραφείς αυτών και η εν λόγω εφημερίδα γενικότερα πηγάζει από το γεγονός πως η Εκκλησία εκσυγχρονίζεται, για να αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις των καιρών. Η δυσφήμησή μου εκ των παραπάνω αντιδίκων είχε σκοπό (και σχεδόν απόλυτα το επέτυχε) να με διαβάλει, να με παρουσιάσει ως αφερέγγυο, παράνομο, αναξιόπιστο πρόσωπο, που μάλιστα δεν σέβεται τις θεσπισμένες διαδικασίες και όργανα, ενεργεί κρυφίως έναντι των Μακ. Αρχιεπισκόπου και των λοιπών Μητροπολιτών, που συγκροτούν τα όργανα διοίκησης της Εκκλησίας της Ελλάδος, και ο οποίος μάλιστα «συνελήφθην» μετά τις υποτιθέμενες παρανομίες μου και έπαυσα να απολαύω της εμπιστοσύνης τους».

Τέλος, να σημειωθεί, ότι ο κ. Ζαμπέλης από την σοβαρή ηθική βλάβη που έχει υποστεί, της άδικης συμπεριφοράς του ανώνυμου συντάκτη της εφημερίδας, όσον αφορά την αποκατάσταση της ηθικής του βλάβης, ζητά χρηματική ικανοποίηση από τα αστικά δικαστήρια. Σε περίπτωση επιδίκασης των χρημάτων (το ποσό που ζητά) από το Δικαστήριο, τα χρήματα θα διατεθούν για να απαλύνουν τον πόνο αναξιοπαθούντων συνανθρώπων μας, στα ακόλουθα Φιλανθρωπικά Ιδρύματα:

Στο υπό ίδρυση Ίδρυμα Νεότητας για τοξικομανείς της Ι.Α. Αθηνών, στη ΜΚΟ «Αλληλεγγύη» για σκοπούς φιλανθρωπικούς, στο Γηροκομείο Ζωσιμάδων της Ι.Μ. Ιωαννίνων, στο «Κέντρο Φροντίδας Ηλικιωμένων» της Ι.Μ. Θηβών, στο Γηροκομείο «Οι Άγιοι Ανάργυροι» της Ι.Μ. Σπάρτης,  στη Εκκλησία της Ελλάδος για διάφορα κοινωφελή έργα, στο Δήμο Σιφνίων, στο Κοινωφελές Ίδρυμα «Παναγία Εξαμπέλων Σίφνου», σε Οίκο Ευγηρίας της Ι.Μ Σύρου, στο Ίδρυμα Άσυλον Ανιάτων «Η Στέγη της Εκκλησίας» της Ι.Μ. Μεσσηνίας, καθώς και ένα πόσο για το έργο της Ιεράς Μητρόπολης Κιλκισίου.

ΕΚΘΕΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΕΙΔΩΝ ΣΤΟ ΖΑΠΠΕΙΟ 16 ΕΩΣ 19 ΜΑΪΟΥ 2010

EIKONA 001

† Η ΑΓΙΑ ΓΛΥΚΕΡΙΑ (13 Μαΐου)

Αγια Γλυκερια

Η Αγία Μάρτυς Γλυκερία γεννήθηκε στην Τραϊανούπολη τον 2ο αιώνα μ.Χ., όταν αυτοκράτορας ήταν ο Αντωνίνος ο Ευσεβής (138-161 μ.Χ.). Ο πατέρας της ονομαζόταν Μακάριος και είχε διατελέσει ύπατος. Σε μικρή ηλικία ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό και ανέπτυξε έντονη χριστιανική και κατηχητική δράση. Όταν πληροφορήθηκε το γεγονός ο ηγεμόνας Σαβίνος, την κάλεσε να παρουσιασθεί μπροστά του. Με μεγάλη προθυμία η Αγία εμφανίσθηκε σε εκείνον, έχοντας σημειώσει στο μέτωπό της τον Τίμιο Σταυρό και δεν δίστασε να ομολογήσει με παρρησία και σθένος την πίστη της στον Σωτήρα και Λυτρωτή Ιησού Χριστό.

Όταν ο ηγεμόνας κάλεσε την Αγία να θυσιάσει στα είδωλα, αυτή αρνήθηκε και ομολόγησε την πίστη της στον Χριστό. Ακολούθως προσευχήθηκε στον Θεό λέγοντας: «Ο Θεός, ο Παντοκράτορας, Σύ πού δοξάζεσαι με το Σταυρό του Χριστού Σου από τους δούλους Σου, Σύ πού εμφανίσθηκες στους Οσίους Σου παίδες και τους γλύτωσες από αναμμένο καμίνι, Σύ πού έκλεισες τα στόματα των λιονταριών και ανέδειξες νικητή τον δούλο Σου Δανιήλ, Σύ πού κατέστρεψες τον Βάαλ και εξόντωσες τον δράκοντα και συνέτριψες τη διαβολική εικόνα (τού βασιλέως Ναβουχοδονόσορ), Ιησού Χριστέ, το άμωμο και άκακο αρνίον του Θεού, έλα σε εμένα την ταπεινή και συνέτριψε τον δαίμονα (τόν Δία) πού δημιουργήθηκε με την ανθρώπινη τέχνη και διασκόρπισε την κακή τους θυσία». Αμέσως μετά την προσευχή έγινε βροντή μεγάλη και έπεσε το άγαλμα του Δία και συντρίφθηκε, γιατί ήταν πέτρινο.

Όταν ο ηγεμόνας και οι ειδωλολάτρες ιερείς είδαν να συντρίβεται το άγαλμα του θεού τους, γεμάτοι από οργή, έδωσαν την εντολή να πεθάνει η Γλυκερία με λιθοβολισμό. Αμέσως τα πλήθη των ειδωλολατρών όρμησαν μανιασμένα και άρχισαν να λιθοβολούν την Αγία. Οι πέτρες όμως έπεφταν δίπλα της χωρίς καθόλου να την αγγίζουν. Οι ειδωλολάτρες βλέποντας το φαινόμενο και μή αντιλαμβανόμενοι αυτή τη δωρεά και ευεργεσία του Θεού, νόμισαν ότι η Αγία είναι μάγισσα και γι’ αυτό δεν την άγγιζαν οι πέτρες. Αρχισαν λοιπόν να την βρίζουν.

Ο ηγεμόνας παρεμβαίνοντας διέταξε να την βάλουν μέχρι το πρωί της επόμενης ημέρας στη φυλακή και να την ασφαλίσουν καλά, μήπως κάνοντας χρήση των μαγικών της ικανοτήτων κατορθώσει να φύγει και έπειτα διαδώσει ότι την βοήθησε ο Θεός της με συνέπεια να εξαπατήσει πολλούς.

Εκεί στην φυλακή, το απόγευμα της ίδιας ημέρας, επισκέφθηκε την Αγία ο Χριστιανός ιερέας της πόλεως, Φιλοκράτης, τον οποίο η Αγία παρακάλεσε να τη σφραγίσει με το σημείο του Σταυρού.

Το πρωί της επόμενης ημέρας ο ηγεμόνας ήλθε στο δικαστήριο, για να δικάσει και τιμωρήσει παραδειγματικά την Αγία Γλυκερία. Διέταξε λοιπόν να την οδηγήσουν μπροστά του και την ρώτησε, εάν θέλει να θυσιάσει στον Δία. Της επέστησε δε την προσοχή ότι σε περίπτωση πού δεν επείθετο και δεν υπάκουε θα έδινε την εντολή να την σκοτώσουν. Η Αγία αρνήθηκε. Τότε ο ηγεμόνας διέταξε να την κρεμάσουν από τα μαλλιά και να της γδάρουν την κεφαλή. Η Αγία, καθώς ήταν κρεμασμένη, ευχαριστούσε τον Θεό.

Όταν ο ηγεμόνας αντιλήφθηκε ότι δεν μπορεί να κατισχύσει της Αγίας Γλυκερίας, διέταξε να ξεκρεμάσουν την Μάρτυρα και να της συντρίψουν το πρόσωπο. Μόλις τελείωσε την προσευχή της, οι υπηρέτες άρχισαν να την χτυπούν. Ξαφνικά όμως εμφανίσθηκε Αγγελος Κυρίου και παρέλυσε αυτούς, οι οποίοι έμειναν αποσβολωμένοι σαν νεκροί. Τότε ο ηγεμόνας διέταξε να μεταφερθεί η Αγία και πάλι στη φυλακή και έδωσε την εντολή, κανένας να μην της δώσει τροφή. Η Αγία Γλυκερία γεμάτη χαρά και δοξάζοντας τον Θεό επανήλθε στην φυλακή. Ο δεσμοφύλακάς της με πολύ σεβασμό και φόβο την κλείδωσε στο κελλί της. Η Μεγαλομάρτυς ευχαρίστησε τον Θεό.

Από τότε πέρασε ικανός χρόνος κατά τον οποίο η Αγία ήταν πάντα κλεισμένη μέσα στη φυλακή και δοξολογούσε τον Θεό, ενώ Αγγελοι έφερναν τροφή σε αυτήν.

Κάποτε ο ηγεμόνας επρόκειτο να μεταβεί στην Ηράκλεια. Τότε σκέφθηκε να περάσει και από την φυλακή, για να δεί τί γίνεται η Γλυκερία και αν είναι σε θέση να τον ακολουθήσει στην Ηράκλεια. Όταν όμως έφθασε στη φυλακή και είδε την πόρτα σφραγισμένη, νόμισε ότι είχε ήδη πεθάνει η Αγία. Αλλά μόλις άνοιξε η πόρτα διαπίστωσε ότι η Αγία ήταν λυμένη και δίπλα της υπήρχε ένα πινάκιο με γάλα και ψωμί και ένα δοχείο με νερό. Γεμάτος έκπληξη ο ηγεμόνας και μή γνωρίζοντας ότι ο Θεός έτρεφε την Αγία, την έβγαλε από την φυλακή.

Μετά από αυτά, πήρε ο ηγεμόνας την Αγία και κατευθύνθηκε προς την Ηράκλεια. Όταν οι Χριστιανοί της Ηράκλειας άκουσαν για την αθληφόρο του Χριστού και ότι την έφερναν στην πόλη τους, έτρεξαν όλοι να την προϋπαντήσουν έχοντας επικεφαλής τους τον Επίσκοπο της πόλεως, Δομίτιο.

Το πρωί της επομένης ημέρας η ηγεμόνας διέταξε να προσαχθεί σε δίκη η Αγία και σε περίπτωση πού και πάλι θα αρνιόταν να υπακούσει, να την έριχναν στη φωτιά. Η Αγία και πάλι ομολόγησε την πίστη της στον Χριστό. Τότε ο ηγεμόνας διέταξε να ρίξουν την Αγία μέσα σε καμίνι. Όταν ετοιμάσθηκε η φωτιά μέσα στο καμίνι, ώστε να μην μπορεί να το πλησιάσει άνθρωπος, η Αγία κάνοντας το σημείο του Σταυρού σφράγισε τον εαυτό της και προσευχήθηκε προς τον Θεό. Μόλις την έριξαν μέσα στο καμίνι, ήλθε ουράνια δροσιά και έσβησε τη φλόγα της φωτιάς.

Μετά από αυτά, ο ηγεμόνας θυμωμένος διέταξε να της γδάρουν το κεφάλι μέχρι το μέτωπο και αφού έδεσαν οι υπηρέτες χειροπόδαρα την Αγία, έπρατταν κατά της διαταγές του ηγεμόνος. Ο ηγεμόνας, μή υποφέροντας την ψυχική και πνευματική αντοχή της Αγίας, διέταξε να την κλείσουν πάλι στην φυλακή. Εκεί διέταξε να την δέσουν χειροπόδαρα και να την ξαπλώσουν πάνω σε κοφτερές πέτρες, για να υποφέρει αφόρητα όταν ήθελε να μετακινηθεί δεξιά και αριστερά. Και οι υπηρέτες έκαναν ότι τους διέταξε ο ηγεμόνας. Κατά το μεσονύκτιο όμως Αγγελος Κυρίου ήλθε και έλυσε τη Μάρτυρα από τα δεσμά της και επούλωσε τα τραύματα του προσώπου της, ώστε να καταστεί απόλυτα υγιείς, χωρίς κανένα σημάδι ή ουλή, όπως δηλαδή της το είχε χαρίσει ο Θεός.

Το επόμενο πρωί ήλθε ο ηγεμόνας στο δικαστήριο και διέταξε να φέρουν μπροστά του την Αγία. Όταν ο δεσμοφύλακας, ονόματι Λαοδίκιος, άνοιξε την πόρτα της φυλακής, βρήκε την Γλυκερία λυμένη και υγιή, ώστε δεν την αναγνώρισε. Η Αγία όμως του είπε: «Μην κάνεις τίποτε και λυπήσου τον εαυτό σου, εγώ είμαι εκείνη πού ζητάς».

Ο δεσμοφύλακας γεμάτος έκπληξη και έντρομος έβγαλε την Αγία από την φυλακή και αφού δέθηκε ο ίδιος με τα δεσμά της Μάρτυρος την ακολούθησε στο βήμα του ηγεμόνα. Αντικρίζοντας αυτό το θέαμα ο ηγεμόνας ρώτησε τον δεσμοφύλακα. Εκείνος του είπε τί ακριβώς συνέβη. Ο άρχοντας έδωσε αμέσως εντολή και οι στρατιώτες αποκεφάλισαν τον Μάρτυρα. Το λείψανό του το πήραν οι Χριστιανοί και το ενταφίασαν.

Στη συνέχεια ο ηγεμόνας διέταξε να ριχθεί η Γλυκερία στα θηρία. Αλλά η Μάρτυς ακούγοντας την απόφαση του ηγεμόνα αντί να πανικοβληθεί χάρηκε ως να της συνέβη κάτι το ευχάριστο.

Αφού λοιπόν ο ηγεμόνας και ο λαός πήραν τις θέσεις τους στο στάδιο, έριξαν μέσα στον στίβο την Αγία, η οποία εισήλθε χαρούμενη και στάθηκε γαλήνια στην μέση του σταδίου περιμένοντας και πάλι τον Χριστό ως βοηθό της. Ετσι ολοκληρώθηκε το μαρτύριο της Αγίας Γλυκερίας στο οποίο αναδείχθηκε τέλεια στην ομολογία της αλήθειας.

Το ιερό λείψανό της παρέλαβε ο Επίσκοπος της Ηρακλείας Δομίτιος και το τοποθέτησε σε ευπρεπή τόπο κοντά στην πόλη.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

image_thumb8444

13 ΜΑΪΟΥ

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Η αγία Γλυκερία. Έζησε στην Τραϊανούπολιν. 'Οταν ο ηγεμών εθυσίασε στα είδωλα, η Γλυκερία εχάραξε επί του μετώπου της το σημείον του Σταυρού και παρουσιάσθηκε στον ηγεμόνα κηρύττουσα τον Χριστόν. Τότε ο ηγεμώνας διέταξε να αρνηθή τον Χριστόν, αλλά αυτή εκρήμνησε το είδωλον του Διός. Οι ειδωλολάτρες, αφού την εκακοποίησαν, την εφυλάκισαν. Κατόπιν την εβασάνισαν και την έρριψαν εις τα θηρία και απίθανεν. Το σώμα της το ενεταφίασαν εις την Ηράκλειαν.

2) Ο άγιος ομολογητής Σέργιος. Έζησε κατά τους χρόνους της εικονομα­χίας. Ήταν από γένος ένδοξο και μεγάλο. Επειδή δε δε συνεφώνησε με τον εικονομάχον Θεόφιλον, εδέθη με σχοινί ερρίφθη στη φυλακή και εξωρίσθη με­τά της συζύγου του Ειρήνης και των τέκνων του. Εξεδήμησε δε εις Κύριον.

3) Ο άγιος πατήρ Παυσίκακος. Γεννήθηκε στην Απάμειαν Ευξείνου Πό­ντου. Έγινε μοναχός και ησκήθη τρώγων ολίγον άρτον. Εθεράπευε ασθένειες. Έγινε επίσκοπος Συνόδων και εξεδήμησε ειρηνικά εις Κύριον.

4) Οι άγιοι Λαοδίκιος ο δεσμοφύλαξ και Αλέξανδρος επίσκοπος. Ετελείωσαν με ξίφος.

5) Οι άγιοι Νικηφόρος, Ευθύμιος ο νέος, Ιωάννης, Γεώργιος και Γαβριήλ οι Ιβηρίται. Εξεδήμησαν ειρηνικά εις Κύριον.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σήμερα το 1821 συνεχίζεται η επίθεσις των Τούρκων ε­ναντίον των Ελλήνων εις το Βαλτέτσι Τριπόλεως. Κατά το κρίσιμον σημείον της μάχης καταφθάνουν ενισχύσεις των Ελλήνων υπό τον Κολοκοτρώνην και οι τουρκικοί δυνάμεις τρέπονται σε άτακτον φυγή, αφήνοντας στο πεδίο της μά­χης 500 νεκρούς και 4.000 όπλα. Εκ των Ελλήνων εφονεύθησαν ελάχιστοι. Μια γυναίκα η Σταυριάνα προκάλεσε με την ανδρεία της τον θαυμασμόν όλων. Στο Βαλτέτσι οι Έλληνες επαναστάτες πέτυχαν την 1η μεγάλη νίκη εναντίον των Τούρκων.

Το 1822 οι Κρήτες επαναστάτες υπό τους Σήφακα, Δαμιανό, Χάλή και Λε­ρά επιτίθενται εναντίον των Τούρκων έξω από τα Χανιά και τους τρέπουν σε φυγή.

Το 1919 η τάξη στην περιοχή Σμύρνης εμπεδώνεται με θυσίες των Ελλήνων. Το 1920 σ' ολόκληρο το μέτωπο στη Μ. Ασία γίνεται δράση περιπόλων. Το 1921 οι ελληνικές δυνάμεις του 3ου Σώματος στρατού εις τη Μ. Ασία συνάπτουςν σφοδράν μάχη εναντίον των Τούρκων.

Το 1922 η ελληνική στρατιά της Μ. Ασίας δρα δια πυροβολικού.