Με πάσα λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια ετελέσθη σήμερα στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου του Αεροπαγίτου, προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ και των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Νικαίας, Μαντινείας, Ναυπάκτου, Μεσσηνίας, Νέας Ιωνίας, Θηβών, Κιλκισίου, Ζιμπάμπουε και οι Επίσκοποι Αβίδου και Κερνίτσης η χειροτονία του νέου εψηφισμένου Μητροπολίτη Ιλίου Πετρουπόλεως και Αχαρνών κ. Αθηναγόρα.
Ο Χειροτονηθείς νέος Μητροπολίτης κ. Αθηναγόρας απευθυνόμενος προς τον Μακαριώτατο, μεταξύ άλλων είπε: «Σήμερα η ανεξερεύνητη βουλή του Τριαδικού Θεού με αξιώνει εισελθήν τον ευαγγελικόν ζυγόν και την αρχιερατικήν αξία. Επίσκοπος, της Εκκλησίας του Χριστού ως μικρός εγώ! Η μεγάλη ευθύνη είναι εκείνη που διατρέχει αυτή την στιγμή όλη την ύπαρξη μου, ρίχνοντας την βαριά σκιά πάνω μου καθώς αναλογίζομαι τις πνευματικές ανάγκες των συγχρόνων ανθρώπων και τα πολλά εμπόδια που αντιμετωπίζει η Εκκλησία του Χριστού κατά την άσκηση της σωτηριώδους αποστολής της.
Πόσο επίκαιρα και τρομακτικά αληθινά είναι τα λόγια του Μεγάλου Βασιλείου, που από τα βάθη των χρόνων ηχούν στα αυτιά μου ετούτη την στιγμή - ο καιρός πολύ έχει ροπήν ως καταστροφήν των εκκλησιών».
«Μακαριώτατε, Πατέρα
όταν η σεβαστή μητέρα άρχισε να πλάθει το προζύμι για τα πρόσφορα συνειδητοποίησα μαζί τα αγαπητά αδέλφια μου τον Νίκο και την Πόπη, ότι η εκείνη η μυρωδιά που διαχεόταν στον αέρα έμοιαζε με μια άλλη που είχαμε συγκρατήσει στη μνήμη μας, από τα παιδικά μας χρόνια. Αυτή που αναδυόταν από το ιδρωμένο σώμα του μακαριστού πατέρα μας, καθώς την ώρα του Εσπερινού επέστρεφε από την δουλεία. Αυτού του αγράμματου σχεδόν ανθρώπου, που μου έμαθε με την ζωή του τι σημαίνει ελευθερία από κάθε δεσμό και ποιο κόστος έχει η διεκδίκηση της.
Αυτού του απλού πατέρα που δεν δίστασε να με αφήσει χωρίς να εκφράσει κανένα παράπονο, να γλιστρήσω από τα χέρια του και να αγγίξω τα ακροδάχτυλα του ανθρώπου που έδωσε νόημα και πνοή στην εφηβική, φοιτητική και ιερατική μου ζωή, του μακαριστού από χρόνια Αρχιμανδρίτη Νικόδημο Μπανταλούκα».
«Θυμάστε Μακαριώτατε Πατέρα, που πάντα στις δύσκολες εκείνες στιγμές, στο δρόμο μας συναντούσαμε σαν άλλους Κηρυναίους να σηκώσουν μαζί Σας, τον σταυρό της μοναξιάς και της άδικης περιθωριοποίηση Σας. Το ξέρω Μακαριώτατε, ότι είστε έτοιμος να μου πείτε – Αθηναγόρα πέρασαν όλα αυτά τώρα, κοίτα γύρω σου και δες όλους αυτούς που σε περιτριγυρίζουν και ιδιαίτερα τους αδελφούς σου, τον Θηβών Γεώργιο και Κιλκισίου Εμμανουήλ, που συμπορευθήκατε μαζί τόσα χρόνια.
Κοίτα και ανδρίζου και κραταιού και σκέψου πόσο αληθινός είναι ο λόγος Του Χριστού «μεθ΄ υμών ειμή πάσας τας ημέρας».«Το να είσαι Επίσκοπος σημαίνει πρέπει να συγχωρείς, να μακροθυμείς, να υπομένεις, να ταπεινώνεσαι, να μην ζητείς τα εαυτού έστω και όταν αδικήσαι. Σημαίνει να βλέπεις με κατανόηση τα σφάλματα του ποιμνίου σου, να αγρυπνάς γι΄ αυτούς, να χάνεις από τον πολύτιμο προσωπικό σου χρόνο για να τους διακονήσεις, να τους στηρίξεις, να τους τάξεις. Να κάνεις τον πόνο, την απελπισία, την φτώχεια τους δική σου.
Να αναγνωρίζεις και να τιμάς τις ικανότητες των αντιπάλων σου, να τους συγχωρείς, να τους αφήνεις τόπο στην καρδιά σου για να χωρέσουν και ποτέ να μην βάζεις το προσωπικό σου δίκιο πάνω από το συμφέρον της Εκκλησίας, αλλά και πάντα να υποχωρείς για να κερδίζουν αυτοί, έστω και αν εσύ πρέπει να μείνεις στο περιθώριο της εξουσίας». «Όπως ίσως έπρεπε να κάνεις εσύ περιφρονημένε και ταπεινωμένε από πολλούς μητροπολίτες, μητροπολίτη πρώην Αττικής και Μεγαρίδος κ. Νικόδημε. Θυμάσαι ότι πριν 33 χρόνια η μεγάλη καρδιά του Κερκύρας Πολυκάρπου, σου επέτρεψε να με χειροτονήσεις αντί αυτού σε διάκονο;
Σεβασμιώτατε, γνωρίζω τον πόνο σου, γνωρίζω ότι σε χτύπησαν και τους χτύπησες, σε αδίκησαν και τους το αντιγύρισες, σε έθεσαν στο περιθώριο και εσύ τους έβγαλες σε κοινή θέα γυμνούς. Τόσο πόνος και κόπος όλα αυτά τα χρόνια δεν αρκεί; Άνοιξε γέροντα την αγκαλιά σου και κλείσε μας όλους μέσα με αγάπη, χωρίς την εξήγηση του γράμματος του νόμου. Γιατί η Εκκλησία του Θεού είναι στάδιο, που καλλιεργούνται οι σχέσεις και που τα πρόσωπα αναγεννιούνται, δεν είναι Εκκλησία η άτυπη τήρηση του νόμου που τα απομακρύνει και τα διαλύει. Σήμερα ευφρανθείτε και το λόγο τον ξέρεις πολύ καλά!
Δείξε μας, τον δρόμο της άκρας ταπείνωσης και της συγχωρητικότητας, δείξε μας τι σημαίνει να είσαι επίσκοπος εις τόπον και τύπον Χριστού. Άσε μας να σου αφαιρέσουμε από το κεφάλι το ακάνθινο στέφανο που σου φορέσαμε, και να σφουγγίσουμε από τα μάτια σου τα δάκρυα που σου προκαλέσαμε τόσα χρόνια». «Μακαριώτατε, θέλω να σας εξομολογηθώ κάτι ενώπιον όλων: Έτσι όπως σε κοιτώ φέρνω στο νου μου τον Προφήτη Ηλία και τον μαθητή του Ελισαίο, όπου πριν αποχωριστούν ο Ηλίας προτείνει στον Ελισαίο να του ζητήσει ότι θέλει ποιο πολύ και ο Ελισαίος ζητά.
Επέτρεψέ μου Μακαριώτατε, να σου ζητήσω μαζί με τον Ελισαίο, καθώς θα ακουμπάς το χέρι στο κεφάλι μου για να με χειροτονήσεις επίσκοπο, να μου δώσεις από την χάρη της συγχωρητικότητας, της υπομονής, της πραότητας, της αγάπης που έχεις και σε κοσμεί, δώσε μου μόνο δύο σταγόνες.
Δύο μόνο σταγόνες, από την ευγένεια και την αρχοντιά της αρχιερατικής σου αξίας, δεν ζητώ όπως ο Ελισαίος διπλή την χάρη αλλά ζητώ μόνο δύο σταγόνες από την συγχωρητικότητα και την αγάπη σου».
Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών
και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος είπε μεταξύ
άλλων στον Νεοχειροτονηθέντα Μητροπολίτη.
"Αγαπητέ Αθηναγόρα,
ανεξιχνιάστες οι βουλές του Κυρίου! Ποιος ποτέ θα μπορούσε να φανταστεί, ότι μετά από τριαντά τρία (33) χρόνια από τότε που συναντηθήκαμε και αρχίσαμε μαζί και με τους άλλους αδελφούς να διακονούμε το θυσιαστήριο του Κυρίου και τον λαό του Θεού. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα έφτανε αυτή η ώρα, που εγώ και οι άγιοι αρχιερείς σ΄αυτόν τον χώρο θα σε προσκαλούσαμε γιατί η τίμια ψήφος των μελών της Ιεραρχίας, σε επέλεξε να διαποιμάνεις τη Μητρόπολη Ιλίου".
"Τα 33 χρόνια που ζήσαμε μαζί και με τους άλλους πατέρες, έρχεται στο νου μου αυτή τη στιγμή η πορεία της συνεργασίας μας, άλλοτε σε δύσβατα βουνά, άλλοτε σε πεδιάδες, άλλοτε σε καλό καιρό με όμορφες ηλιαχτίδες και άλλοτε σε αγκάθια και αστραπές. Θέλω να αναφερθώ σε εσένα σήμερα, για να τονίσω όχι την εργατικότητά σου, όχι την συνέπειά σου, όχι τα πολλά σου χαρίσματα, γιατί γι΄ αυτά θα δοθεί η ευκαιρία τόσο στην επαρχία σου, όπως και μέσα στην Εκκλησία να τα αναδείξεις και να βοηθήσεις όπου διακονείς σε οποιοδήποτε χώρο".
"Αυτή τη στιγμή ήθελα να σταματήσω μόνο σε ένα σημείο, το πολύ σημαντικό μεγάλο σταθμό στη ζωή μας. Τότε που ανέβαινα τον Γολγοθά, τότε που έβλεπα ότι ο Σταυρός έρχεται, και ότι σ΄ αυτές τις ώρες φαίνονται ποιοι είναι οι φίλοι μας, ποιοι είναι οι δικοί μας άνθρωποι, τότε που όλοι άρχισαν να εγκαταλείπουν το σκάφος και να σε αφήνουν στη μοναξιά και να φεύγουν και εσύ να βλέπεις τον σταυρό να υψώνεται μπροστά. Τότε σας φώναξα και σας είπα: "Παιδιά μου κοντά μου, δεν έχετε ποια να κερδίσετε τίποτα, γιατί οι άνθρωποι είναι σκληροί.
Δεν έχετε τίποτα απ΄ αυτό που φαίνεται κοσμικό δεν είναι όμως, γι΄ αυτό σας παρακαλώ πάρα πολύ, ο καθένας σας μπορεί να πάρει τον δρόμο του και να πάει να οικονομηθεί και να τακτοποιηθεί σε οποιαδήποτε καλύτερη θέση μακριά από τον άνθρωπο που η λάσπη τον έφερε ως καταχραστή. Τότε μου απαντήσατε: "Και όμως εσύ αυτό το βράδυ πατέρα μας, προς τα που να πάμε; Θα μείνουμε μαζί Σας, μέχρι τον θάνατο". Ολοκληρώνοντας ο Αρχιεπίσκοπος, τόνισε πατρικά ότι
"Θα ήθελα σαν πατέρας σου αυτή τη στιγμή, αλλά και σαν μεγαλύτερος αδελφός σου, να σου πω ότι από σήμερα παίρνεις τον δρόμο σου για την διαποίμανση μιας Μητροπόλεως νεοσύστατης, αλλά με καλό πληθυσμό, καλλιεργημένο, ευλογημένο από το Θεό που αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα.
Μείνε μαζί τους πλέον, αυτούς να διακονείς γιατί εκεί σε στέλνει ο Θεός, θα έχεις να εργαστείς για να τους βοηθήσεις να βρούν τον αληθινό δρόμο να πάψουν να είναι άτομα γιατί το κάθε άτομο ασχολείται μόνο με τον εαυτό του. Να τα καλλιεργείς να γίνουν πρόσωπα πορεία από το άτομο του εγωισμού, στο πρόσωπο που σημαίνει καλλιέργεια, σημαίνει ελευθερία, σημαίνει δημιουργία με γνώμονα πάντα τον Ιησού Χριστό".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου