Αρ. πρωτ. ΕΞ. 2751
Aθήνα, 6 Σεπτεμβρίου 2010
Αγαπητοί μου,
«Ελάτε να σας δείξω- όσοι αγαπάτε λέξεις ορφανές, κρυμμένες σ’ ερημιές, σε ξεχασμένους τόπους...»[1]. Για αυτές τις ξεχασμένες λέξεις θα ήθελα να μιλήσουμε. Λέξεις, όπως αγάπη, σπουδή, ομορφιά, αδελφός, τις οποίες έκρυψε η αναζήτηση της ευτυχίας.
Είναι αναγκαίο με την τέχνη της αγωγής, που μοιάζει με την τέχνη του σμιλέματος, να φανερώσουμε ουσιαστικά σε μια εποχή που παρουσιάζεται ως καιρός κρίσης ένα διαφορετικό ορίζοντα από εκείνο που μας έμαθε ο πολιτισμός της μοναξιάς. Ένας πολιτισμός που δημιουργεί φθινοπωρινούς ανθρώπους, οι οποίοι το μόνο που γνωρίζουν είναι «να κουβεντιάζουν σαν άγαλμα προς άγαλμα»[2] μεταξύ τους.
Είναι αναγκαίο με την τέχνη της αγωγής να μάθουμε στα παιδιά μας την σπουδαιότητα της αγάπης∙ ο κόσμος στον οποίο ζουν, με αυτόν τον τρόπο θα γίνει περισσότερο φιλόξενος. Την σπουδαιότητα της ομορφιάς και της παρουσίας του άλλου∙ ο ορίζοντας τους θα γίνει λιγότερο γκρίζος, περισσότερο ανθρώπινος.
Έχετε τον πρώτο λόγο σε αυτήν την προσπάθεια. Στον αγώνα αυτό σύμμαχός σας είναι η θεολογία της Εκκλησίας με την πρόταση ζωής που κομίζει. Μια πρόταση ουσιαστικής μεταμόρφωσης του καθημερινού βίου που μεταβάλλει την εργασία σε δημιουργία, την οικονομία σε θεραπαινίδα του ανθρώπου, το εκπαιδευτικό σύστημα σε παιδεία, την πολιτική σε διακονία.
Καλή και ευλογημένη χρονιά
Ο Αρχιεπίσκοπος
[1] Δ. Κοσμόπουλος, «Τέσσερα ποιήματα», περιοδ. ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, Ιανουάριος 2009, σ. 5.
[2] Κ. Δημουλά «Ορισμοί».
_______________________________
Αρ. Πρωτ. ΕΞ. 2750
Αθήνα 6 Σεπτεμβρίου 2010
Αγαπητά μου παιδιά,
Ίσως έχετε δει ποτάμια να κυλούν. Να έχετε παρατηρήσει πόσο γρήγορα κυλάει το γάργαρο νερό τους. Μοιάζουν με την ομορφιά της ηλικίας σας. Την καθαρότητα της ψυχής σας. Η δύναμή τους μοιάζει με τη θέλησή σας να αγκαλιάσετε τον κόσμο. Ο μόνος φόβος των μεγάλων, των γονέων σας, των δασκάλων σας, των ιερέων όλων όσων σας αγαπάμε, είναι να μην σπαταληθεί το γάργαρο νερό της ψυχής σας. Η βασική μας έγνοια είναι η προσπάθειά σας να αποδώσει πλουσιότερο καρπό.
Να μην σας επηρεάζει η ασχήμια που μας περιβάλλει, η μοναξιά. Να δώσετε χρώμα στο χρόνο. Η μαθητεία σας στο σχολείο να καλλιεργήσει βαθειά την ψυχή σας, ώστε οι γνώσεις που θα κερδίσετε να γίνουν γέφυρες. Να γίνετε καλύτεροι άνθρωποι γεμάτοι Δημιουργικότητα, Ευαισθησία, Ελπίδα και Αγάπη.
Παιδιά μου,
Μη φοβηθείτε τις δυσκολίες, τις κλειστές ενδεχομένως πόρτες που θα συναντήσετε. Ο Χριστός που είναι πατέρας, αδελφός και φίλος μας πάντοτε θα βρίσκεται στο πλευρό σας, σε κάθε ευχάριστη ή δυσάρεστη στιγμή σας, σε κάθε γέλιο και δάκρυ σας, για να χαρεί μαζί σας ή για να σας σηκώσει στους ώμους Του και να ελαφρύνει το φορτίο σας.
Καλή και ευλογημένη χρονιά,
Ο Αρχιεπίσκοπος
_______________________________
Αρ.Εξ. Πρωτ. 2749
Αθήνα, 6 Σεπτεμβρίου 2010
Αγαπητά μου παιδιά,
Ήρθε ο καιρός ενός νέου κύκλου της προσωπικής μαθητικής εμπειρίας. Ήρθε ο κατάλληλος προσωπικός χρόνος σπουδής. Οι ημέρες, οι μήνες που θα πλουτίσει ο εαυτός σας με νέες πραγματικότητες. Αυτός ο χρόνος είναι μοναδικός, οι εμπειρίες ανεπανάληπτες.
Θα πρέπει να δείτε το σχολικό χρόνο ως το καιρό που δράττουμε για να αλλάξουμε, για να ομορφύνουμε τις ψυχές μας, για να μάθουμε, για να καλλιεργήσουμε το βλέμμα με το οποίο αντικρίζουμε τους ανθρώπους, τη δημιουργία, τον εαυτό μας. Η μαθητεία είναι περίοδος μόχθου όχι τόσο για να δημιουργήσετε τις προϋποθέσεις μιας επαγγελματικής αποκατάστασης όσο για να ανακαλύψετε το βάθος και την ουσία των πραγμάτων.
Γράφει ο ποιητής[1]: «...πονούσες
τον άλλο μόχθο την αγάπη
την άλλη αυγή την παρουσία
την άλλη γέννα την ανάσταση ...»
Η πραγματική μαθητεία οδηγεί σε μια διαφορετική οπτική του κόσμου. Ίσως για το λόγο αυτό ο Απ. Ιάκωβος έγραφε προς τους χριστιανούς της εποχής του: «Γίνεσθε δε ποιηταί του λόγου και μη μόνο ακροαταί...»[2]
Αγαπητά μου παιδιά,
Προσπαθήστε να αντιμετωπίσετε ως ποιητές, ως δημιουργοί τις προκλήσεις και την κρίση της εποχής μας. Μην μείνετε παθητικοί δέκτες. Η μάθηση είναι μια στάση διαλόγου, έρευνας και μόνιμης επαγρύπνησης.
Καλή και ευλογημένη χρονιά,
Ο Αρχιεπίσκοπος
[1] Γ.Σεφέρη «Τρία κρυφά ποιήματα» στην ανθολογία Ποιήματα, εκδ. Ίκαρος, σ. 291.
[2] Ιακ.1.22
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου