“ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΥ ΔΕΝ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΣΧΟΙΝΙ” ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΕ ΠΑΤΡΙΑΡΧΑ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΕ!!!

Στο σπίτι του κρεμασμένου, δεν μιλούν για σχοινί», Παναγιώτατε Πατριάρχα Βαρθολο­μαίε. Ποίος ο σκοπός σας, Παναγιώτατε κατά την εορτήν της Υπαπαντής του Σωτήρος εις την Καλαμά­τα; Μήπως από αγάπην με την παρουσία σας δια την πληττομένην, πανταχόθεν, ορθοδοξίαν ή διά την διακήρυξιν οικουμενισμού και τους φίλα προσκειμένους εις τον οικουμενισμόν; Μία έρευνα θα δώση απάντησιν εις το ε­ρώτημα τούτο. Μεταξύ των άλλων που είπατε, Παναγιώ­τατε, κάνατε και αναφοράν εις τον μακαριστόν αρχιμανδρίτην π. Επιφάνιον Θεοδωρόπουλον.

Τί την θέλατε την αναφοράν αυτήν εις τον π. Επιφάνιον, αφού γνωρίζατε ό­τι η οικία που διέμενε ο π. Επιφάνιος ήτο το στρατηγείον του αντιοικουμενιστικού αγώνος του επί δεκαετίας; Ξεχά­σατε μήπως τους αγώνας του π. Επιφανίου εναντίον του οικουμενισμού; Αγνοείτε ότι τα συγγράμματα του και θεολογικώτατα άρθρα του εναντίον του οικουμενισμού απο­τελούν «κτήμα ες αεί» για την Εκκλησίαν αλλά και το Σύ­νταγμα και πυξίδα για όσους αγωνίζονται εναντίον του οι­κουμενισμού; Αφού λοιπόν, αυτά είναι σε όλους γνωστά (πολλώ μάλλον εις τον Οικουμενικόν Πατριάρχην!), τί την θέλατε την αναφοράν εις τον Μακαριστόν Γέροντα π. Επι­φάνιον; Ήταν «σοφός διδάσκαλος της Εκκλησίας και χα­ρισματικός πνευματικός», είπατε.

Προσέξατε, Παναγιώτα­τε, επειδή «αυτός(= ο ίδιος) καθ' εαυτού της καταδίκης την ψήφον εκφωνείτε», η σοφία του μακαριστού Γέρο­ντος Επιφανίου αποκαλύπτει την δικήν σας έλλειψιν σοφί­ας. Η μνημειώδης ανοικτή Επιστολή του μακαριστού Γέ­ροντος π. Επιφανίου προς τον μακαριστόν προκάτοχόν σας Αθηναγόραν, απευθύνεται συνεκδοχικώς και σε σας. Οι πόδες του Αθηναγόρου έψαυαν (= ήγγιζαν) του Ρουβί­κωνος. Αλλά οι ιδικοί σας πόδες μήπως ίστανται επί εδά­φους στερεού και ασφαλούς; «Προχωρήσατε ήδη υπέρ το δέον», είπεν ο σοφός διδάσκαλος μακαριστός π. Επι­φάνιος, για τον Αθηναγόρα. Αλλ' υμείς, Παναγιώτατε: Μήπως υστερείτε του προκατόχου σας σε οικουμενιστικούς ακροβατισμούς;

Ο ερωτισμός του Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου με τον οικουμενισμόν

Ακροθιγώς θα αναφερθώ στην δραστηριότητα του Παναγιωτάτου Βαρθολομαίου στον οικουμενισμόν. Δεν θα είναι αναληθές εάν είπωμεν ότι ο π. Βαρθολομαίος από της αναλήψεως του θρόνου του, μέχρι του νυν, εκδαπανάται, ίνα η Ορθοδοξία μας αποχρωματισθή, αλωθή από τον οικουμενισμόν. Συνεχώς μας ομιλεί δια εκκλη­σίας, (δηλαδή θεωρεί ως εκκλησίαν τον παπισμόν, προτεσταντισμόν, βουδισμόν, μωαμεθανισμόν), ενώ η εκ­κλησία είναι μία. Έτσι, λοιπόν, ύστερα από τας διακηρύ­ξεις του περί οικουμενισμού, επραγματοποίησε το επιθυμητόν όνειρόν του. Ποίον; Προ οκταετίας ο ίδιος ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο ευσεβοφανής Αρχιεπί­σκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος έδωσαν εις την ραβένναν της Ιταλίας Θείαν κοινωνίαν εις τους παπικούς (περιοδ. Σταυρός), κάτι που απαγορεύουν οι Ιεροί κανόνες με καθαίρεσιν.

Και η αρχή αυτή έγινε status, συνεχιζόμενη με γοργόν ρυθμόν μέχρι σήμερον. Και η κατρακύλα αυτή, όπως ομιλούν τα γεγονότα, θα συνεχίζεται εις το μέλλον πολλαπλασιαζομένη. Εις την διδακτορικήν διατριβήν ο π. Βαρθολομαίος ανεφέρθη ότι οι ιεροί κανόνες δεν είναι εφαρμόσιμοι εις την εποχήν μας. Δηλαδή με την αναφοράν του αυτήν ηθέλησεν να διαγράψη την χριστιανικήν παράδοσιν, αφού οι ιεροί κανόνες εξεπήγασαν από τας αποφάσεις των επτά Οικουμενικών Συνόδων. Σκοπός, λοι­πόν, των ταξιδιών του Πατριάρχου εις την Ελλαδικήν Εκκλησίαν είναι: η διακήρυξις του οικουμενιστικού φρονήματος και η νόθευσις της Ορθοδοξίας, νεφροίς και καρδίαις.

Ιδού τι αναφέρει το χριστιανικόν τριμηνιαίον περιοδικόν «Θεοδρομία» Απριλίου -Ιουνίου 2009, του οποίου εκδότης και διευθυντής τυγχάνει ο πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης, καθηγητής πανεπιστημίου Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης δια το πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως: «Το φανάρι και οι του φαναριού, βαδίζοντες μετά καυχήσεως επί της οδού Αθηναγόρου και Ιακώβου Αμερικής (οι ειρημένοι ετύγχανον μασόνοι και οικουμενισταί) πρέπει να διαγράψουν από την Ιστορίαν του Πατριαρχείου, τον Οικουμενισμόν, του 20ου αιώνος και να επανασυνδεθούν με την, μέχρι και του 19ου αιώνος, σταθεράν ορθόδοξον πορείαν της εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, της Εκκλησίας των μεγάλων Αγίων πατέρων και Ομολογητών, των μεγάλων Αγίων Οικουμενικών Συνόδων, των μεγάλων οσίων και Θεοφόρων ασκητών και ασκητριών.

Τώρα, εκτός της οδού των Αγίων πατέρων, εκτός της σκέπης και προστασίας του Θεού, κινδυνεύει να εκμηδένιση και να χάση η Κωνσταντινούπολις το κύρος και την αυθεντίαν της, όπως το είχε προφητεύσει ο πρώτος, μετά την άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως, πατριάρχης και εθνάρχης Γεννάδιος Σχολάριος, έστω και «αν τι στηρίζουν» κοσμικοί και εκκλησιαστικοί άρχοντες και δυνάσται». Σκοπός λοιπόν του Παναγιωτάτου π. Βαρθολομαίου με τας επισκέψεις εις τον Ελλαδικόν χώρον είναι να μπασταρδέψη και να νόθευση την ορθοδοξίαν με τον οικουμενισμόν, αφού μέχρι του νυν, παρουσιάζει συνεχώς πρόσωπον Εκκλησιαστικού συγκρητιστού».

Κακός μαθητής σοφού διδασκάλου «Σοφός διδάσκαλος και χαρισματικός διδάσκαλος» είστε Παναγιώτατε δια τον μακαριστόν π. Επιφάνιον. Αυτό να λέγεται. Επειδή ακόμη, και αν σεις, Παναγιώτατε δεν το ελέγατε, θα έπαιρναν μιλιά τα ντουβάρια της Καλαμάτας (και λίθοι κεκράξονται), για να το ομολογήσουν. Αφού λοιπόν ήτο τόσον σοφός, ακούσατε, Παναγιώτατε, τί σας λέγει η αγία μορφή του, η καταλυτική κατά των αιρέσεων και μάλιστα, του Οικουμενισμού, πέννα του και η χαρι­σματική του παρουσία. Ο αγών εναντίον του οικουμενι­σμού στηρίζεται βασικά σε δυο αγιασμένες μορφές του 20ου αιώνος:

Εις τον αρχιμανδρίτην Σέρβον την καταγωγήν, μακαριστόν Ιουστίνον Πόποβιτς, και εις τον μακαρι­στόν Γέροντα π. Επιφάνιον Θεοδωροπουλον. Αφού δια τον π. Επιφάνιον Θεοδωροπουλον η ετυμηγορία σας είναι ότι είναι «σοφός διδάσκαλος», το συμπέρασμα αναβλύζει πηγαίο και αυθόρμητον. Εσείς Παναγιώτατε, είσθε πολύ κακός μαθητής «του σοφού διδασκάλου της Ελλαδικής Εκκλησίας» μακαριστού π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου, επειδή η πορεία σας ιχνηλατειται με απευκταία συνέπεια στα κρημνώδη μονοπάτια της αβύσσου του Οικουμενι­σμού.

Γλοιώδεις έπαινοι πατριάρχου π. Βαρθολομαίου προς τον μητροπολίτην Μεσσηνίας Και αφού, ως μη ωφείλατε, πήρατε εις το στόμα σας το όνομα του μακαριστού π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου, χωρίς να αναλογισθήτε την θυμηδίαν που προκαλέσατε εις τους παριστάμενους, κατά την ομιλίαν σας, και εις τους απανταχού της γης (δια της τηλεοράσεως) Ορθοδό­ξους πιστούς, αφού όλοι γνωρίζουν με ποίαν δύναμιν λό­γου και σκέψεως και σοφίας ήλεγξε ο μακαριστός π. Επιφάνιος τον Οικουμενισμόν, προχωρήσατε σε ακόμη μεγαλύτερον ατόπημα! Αναλυθήκατε σε εμετικής αηδίας κο­λακείες προς τον μητροπολίτην Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσόστομον Σαββάτον.

Αυτόν τον αλλοτριοεπίσκοπον τον προβατόσχημον λύκον, ο οποίος με αναίδειαν εις την σύνοδον της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος ωμολόγησε ανερυθριάστως ομολογίαν πλάνης και αιρέσεως. Ισχυρίσθη ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος Σαββάτος εις την ιεραρχίαν, χωρίς να φοβηθή τον Θεόν και τους ανθρώπους ότι η «Εκκλησία είναι διαιρεμένη». Δηλαδή εκαινοτόμησε και εξετράπη από την χριστιανικήν και πατερικήν διδασκαλίαν, αφού αυτός ο λόγος του δεν έχει έρεισμα εις την Αγίαν Γραφήν, πατερικά κείμενα και πηδάλιον.

Δηλα­δή εκήρυξεν αίρεσιν. Συνειδητοποιήσατε, Παναγιώτατε, π. Βαρθολομαίε το μέγεθος της βλασφημίας του λόγου τούτου, του κ.κ. Χρυσοστόμου Σαββάτου; Ακούσατε τί εξεστόμησε εκ του έρκους των οδόντων του, ο ομόφρων και συνοδίτης σας εις τους οικουμενιστικούς ακροβατι­σμούς κ.κ. Χρυσόστομος Σαββάτος, μητροπολίτης Μεσ­σηνίας; Διεκήρυξε, χωρίς αναστολές, ότι πρεσβεύει τις αιρέσεις των «αδελφών Εκκλησιών» (τουτέστιν παπισμού, προτεσταντισμού κτλ.) και των «δυο πνευμόνων».

Λόγοι αμετροέπειας Πατριάρχου Βαρθολομαίου προς τον Επίσκοπον Μεσσηνίας κ.κ. Σαββάτον Και σεις, Παναγιώτατε Πατριάρχα Βαρθολομαίε; Εσείς που γνωρίζετε την κακόδοξον ομολογίαν, που «γυμνή τη κεφαλή» διετύπωσε ο Μεσσηνίας, πώς τον προσφωνήσα­τε; Παραθέτω αυτούσιους τους λόγους σας και χαρακτη­ρισμούς σας: «Με πολλήν συγκίνησιν ευρισκόμεθα δια πρώτην φοράν εις την ιστορικήν και θεοσκεπαστον πόλιν σας, κατόπιν ευγενούς προσκλήσεως του ιερωτάτου Μη­τροπολίτου σας κ. Χρυσοστόμου.

Είμεθα ευτυχείς ευρίσκοντες επί του Ιερού Συνθρόνου της θεοσώστου Μητρο­πόλεως Μεσσηνίας, ποιμενάρχην νέον την ηλικίαν, άξιον, πλούσιον την θεολογικήν και την θύραθεν σοφίαν, φερέλπιδα κατά πάντα, αντάξιον διαπρεπών προκατόχων του! (Τί ειρωνεία! Τί την θέλατε αυτήν την φράσιν «αντάξιον διαπρεπών προκατόχων του»), που ούτοι ήσαν ορθοδοξότατοι και αντιπαπικοί, ενώ, ο Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσόστο­μος Σαββάτος ανατραφείς παπικώ γάλακτι, ερωτοτροπεί προς τους παπικούς «έδωσα ναόν εις τους παπικούς, ...» (περιοδ. Flash Μεσσηνίας Δεκεμβρίου 2009 - Ιανουαρίου 2010;).

Ο ειδήμων της συμπεριφοράς του επισκόπου κ.κ. Σαββάτου διαγιγνώσκει ότι καραμπινάτα διαστρέφετε την αλήθειαν και κηρύττετε ψεύδος, αφού γνωρίζει κάλλιον υ­μών τα έργα και τας ημέρας του κ.κ. Σαββάτου. Εν συνε­χεία: Εις την μεγάλην Εκκλησίαν ο ιερώτατος Μητροπολί­της σας είναι παλαιόθεν ευφήμως γνωστός και ως κληρι­κός, και ως πανεπιστημιακός καθηγητής, και ως εκπρό­σωπος της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος εις διαφό­ρους και διεκκλησιαστικάς συναντήσεις. Τον αγαπώμεν και τον τιμώμεν και ευχόμεθα η ποιμαντορία του να είναι μακρά θεοφιλής, πλουσία εις καρπούς πνευματικής, κοι­νωνικής και επιστημονικής εργασίας, κατ' αναλογίαν των πολλών ταλάντων, με τα οποία τον έχει προικίσει ο Θε­ός!».

Ποίος είναι άξιος Παναγιώτατε;

Αυτά τα επαίσχυντα είπατε, Παναγιώτατε, εις την προσφώνησίν σας προς τον Μητροπολίτην Μεσσηνίας κ.κ. Σαββάτον. Γιατί, Παναγιώτατε, προκαλείτε τόσον βάναυ­σα το ορθόδοξον αίσθημα; Ο λόγος σας αυτός συνιστά μνημείον αίσχους, που θα καταγραφή με τα μελανότερα χρώματα εις την ιστορίαν της πατριαρχίας σας. Πραγματικόν όνειδος της ποιμαντικής διακονίας σας. Αισχύνη και κηλίδα εις την προσωπικήν σας ζωήν. Ποιος είναι άξιος, Παναγιώτατε; Ποιος είναι ο φέρελπις; Ο Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσόστομος Σαββάτος; Και τι είναι α­κριβώς, αυτό που τον κάνει άξιον;

Το εκκοσμικευμένον φρόνημα του; Το ήθος του; Η αγοραία γλώσσα που χρη­σιμοποιεί (οράτε περιοδ. Flash Μεσσηνίας Δεκεμβρίου 2009 - Ιανουαρίου 2010 και εφημερίδες Καλαμάτας). Η έμφυτος θρασύτητα του; Οι αιρετικές πεποιθήσεις του; Ο αυταχισμός του; (Έχει τιμωρήσει με το επιτίμιον της ακοινωνησίας απάσας τας μοναζούσας της ιεράς Μονής Αγί­ων Κωνσταντίνου και Ελένης Καλαμάτας επί (4) τέσσερις μήνας από 29-10-2009 έως σήμερον, δεσποτικώς και δικτατορικώς, χωρίς να καλέση ταύτας εις έγγραφον απολογίαν, όπως προβλέπουν οι εκκλησιαστικοί κανονισμοί. Τρεις εκ των μοναζουσών είναι ασθενείς και υπέργηροι. Μία δε 98 ετών.

Τώρα αναμένει ανακριτήν, ως μας επλροφόρησεν η ειρημ. «ΦΩΝΗ» Καλαμάτας της 2-2-2010. Αλλά, ως φαίνεται, ο ανακριτής δεν θα έλθη ποτέ). Το αδίστακτον του χαρακτήρος του; Η παντελής έλλειψις ιεροπρεπείας του; Η κατά χρονικά διαστήματα φοίτησις εις τα καφενεία της παραλίας της Καλαμάτας; Η αναρρίχησις εις τον επισκοπικόν θρόνον τη μεσιτεία πολιτικών αρχό­ντων; Το νεωτεριστικόν και Νεοβαρλααμικόν φρόνημα του; Η απείθειά του προς τας εντολάς της Συνόδου της Ιεραρχίας που του καθώρισε τα δογματικά και κανονικά πλαίσια που πρέπει να κινήται, όταν την εκπροσωπή;

«Εν σοι μένει», Παναγιώτατε

Παναγιώτατε ένα μόνον, σας μένει, για να περισώσετε την αξιοπρέπειαν και το κύρος σας. Αν, όπως λέτε, τιμάτε, τον π. Επιφάνιον ως σοφόν διδάσκαλον και χαρισματικόν πνευματικόν, το καλλίτερον μνημόσυνον που μπορείτε να κάνετε εις την αγίαν ψυχήν του είναι να πείσετε τον Μη­τροπολίτην Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσόστομον Σαββάτον, να παραιτηθή αμέσως και να απέλθη από τα αγιασμένα χώ­ματα της Μεσσηνίας. Τίποτε ολιγώτερον από αυτό δεν θα καθησύχαση την συνείδησιν του κόσμου, του οποίου βά­ναυσα προκαλέσατε το ορθόδοξον φρόνημα με τις αμετροέπειές (σας), και τις γλοιώδεις κολακείες σας προς τον επίσκοπον Μεσσηνίας κ.κ. Σαββάτον.

Εις την ιδιαιτέραν πατρίδα του μακαριστού Γέροντος π. Επιφανίου Θεο­δωροπούλου επραγματοποιήσατε επίσκεψιν. Κύριος γνω­ρίζει τους αλαλήτους στεναγμούς της περιλύπου ψυχής του (του π. Επιφανίου) που βλέπει τον αλλοτριοεπίσκοπον της Καλαμάτας να μιαίνη με την παρουσίαν του τα αγια­σμένα, με αίμα, (του Παπαφλέσσα και των παλληκαριών του) χώματα της Μεσσηνίας. Μετανοήσατε, Παναγιώτατε δια το κακό που κάνετε εις την άγιαν Ορθοδοξίαν σπέρνοντας αιρέσεις, άκάνθας και τριβόλους.

Ο καιρός, της επί γης παρουσίας, άδηλος. Αλλά και υμίν αδηλότερος. Τα έ­τη του ανθρώπου, εβδομήκοντα (ψαλμός Δαβίδ). Απέλθε­τε εν μετανοία και Ορθοδοξία, που εγκαταλείψατε, λακτίζοντες ταύτην, με τα αντιχριστιανικά σας έργα.

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ   7/3/2010