«Τον Νυμφίον, αδελφοί αγαπήσωμεν, τας λαμπάδας εαυτών ευτρεπίσωμεν, εν αρεταίς εκλάμποντες και πίστει ορθή, ίνα, ως αι φρόνιμοι του Κυρίου Παρθένοι, έτοιμοι εισέλθωμεν, συν αυτώ εις τους γάμους. Ο γαρ Νυμφίος δώρον, ως Θεός, πάσι παρέχει τον άφθαρτον στέφανον».
ΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙ ΤΟΥ ΑΔΑΜ
Είναι ένα μικρό παρεκκλήσι που βρίσκεται κάτω από το Γολγοθά και συγκεκριμένα κάτω από το σημείο που στήθηκε ο Σταυρός του Χριστού. Μάλιστα στον ανατολικό τοίχο υπάρχει ρωγμή που συνδέει τα δυο σημεία. Η παράδοση αναφέρει ότι σ΄ αυτή την θυρίδα ο Νώε τοποθέτησε τα κρανία του Αδάμ και της Εύας, που στη συνέχεια βαπτίστηκαν με το αίμα του Κυρίου που έτρεξε από το Σταυρό, δηλαδή το αίμα του Κυρίου εξάγνισε και ξέπλυνε τα αμαρτήματα των πρωτοπλάστων.
Η ΦΥΛΑΚΗ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΕΤΡΟΥ
Κοντά στη μονή του Πραιτωρίου και αμέσως μετά το λιθόστρωτο προς την βορειοανατολική πλευρά υπάρχει Ναός προς τιμήν του Αγίου Νικοδήμου. Η Μονή είναι κτισμένη στα ερείπια της οικίας του Σίμωνος του Φαρισαίου. Στην οικία αυτή φιλοξενήθηκε ο Χριστός και συνομίλησε με τον Νικόδημο ο οποίος ήταν μυστικός μαθητής του Χριστού. Ο Νικόδημος μαζί με τον Ιωσήφ από Αριμαθαίας ζήτησαν από τον Πιλάτο, μετά τη Σταυρική θυσία το σώμα του Ιησού και το ενταφίασαν. Στον υπόγειο χώρο του Ναού υπάρχει η φυλακή του Αποστόλου Πέτρου, ο οποίος ελευθερώθηκε θαυματουργικά από τον άγγελο. Η Μονή αυτή είναι περισσότερο γνωστή ως μοναστήρι της φακής, γιατί κατά την παράδοση σ΄ αυτό μαγείρευαν φακή για να τρέφονται οι εργάτες οι οποίοι έκτιζαν τον Ναό της Αναστάσεως. Μάλιστα φυλάσσεται στη Μονή και μεγάλο καζάνι, το καζάνι της Αγίας Ελένης.
Π Ρ Α Ι Τ Ω Ρ Ι Ο
Την εποχή του Χριστού ήταν τα Δικαστήρια, το Διοικητήριο και το σπίτι του Ρωμαίου Διοικητού Πιλάτου. Στο σημείο αυτό μεταφέρθηκε ο Χριστός μετά τον Άννα και τον Καϊάφα για να δικαστή και να αρχίση την πορεία του μαρτυρίου Του με τις μαστιγώσεις, την κόκκινη χλαμύδα, τον κάλαμον, τους εμπαιγμούς και το ακάνθινο στεφάνι. Στο χώρο του Πραιτωρίου βρίσκονται οι φυλακές του Χριστού, του Βαραββά και των ληστών, όπως και η δεξαμενή της Αγίας Ελένης, η οποία χρησιμοποιόταν ως υδραγωγείο των φυλακών. Οι φυλακές αυτές σήμερα, εκτός από δέος που μας προκαλούν, μαρτυρούν και τον τρόπο βασανισμού και φυλακίσεως των καταδίκων της εποχής τους. Στο Πραιτώριο κάθε Μεγάλη Παρασκευή, γίνεται από το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο, αναπαράσταση της πορείας του μαρτυρίου του Χριστού.
ΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ
Η Οδός αυτή του Μαρτυρίου είναι γνωστή ως VIA DOLOROSA που σημαίνει οδός θλίψεως. Η Οδός του Μαρτυρίου έχει μήκος ένα χιλιόμετρο και αρχίζει από το Πραιτώριο και το Γολγοθά, στο Ναό της Αναστάσεως. Είναι η οδός την οποίαν ακολούθησε ο Χριστός φέροντας το Σταυρό Του. Κατά την πορεία του Χριστού μέχρι το Γολγοθά, έγιναν οι πιο κάτω στάσεις:
1. Στην Πύλη της καταδίκης, καμάρα που συνδέεται με τα αρχαία τείχη της Ιερουσαλήμ.
2. Στο σημείο που γονάτισε ο Χριστός πέφτοντας κάτω από το βάρος του Σταυρού. Στο σημείο αυτό υπάρχει πέτρα στον τοίχο, που φέρει το σημάδι από το γονάτισμα του Χριστού. Εδώ οι Εβραίοι ανάγκασαν τον Σίμωνα τον Κυρηναίο «Ίνα άρη τον Σταυρόν Αυτού.
ΓΕΘΣΗΜΑΝΗ
Η κοιλάδα η οποία σχηματίζεται μεταξύ του όρους των Ελαιών και του λόφου Μορία των Ιεροσολύμων, ονομάζεται Γεθσημανή ή Κοιλάδα του Ιωασαφάτ ή του Χειμάρρου των Κέδρων, ο οποίος αφού διασχίση την έρημο της Ιουδαίας, περνά από τη Λαύρα του Αγίου Σάββα και καταλήγει στη Νεκρά Θάλασσα. Σύμφωνα με την παράδοση, στην κοιλάδα αυτή θα γίνη η Β΄ Παρουσία και η κρίση του κόσμου. Αυτό πρέπει να σχετίζεται και με την ονομασία Ιωασαφάτ, που στα εβραϊκά σημαίνει Γιαχβέ – Σαφότ, δηλαδή ο Θεός κρίνει. Παρόμοια χριστιανική παράδοση η οποία συνδέεται με την ανωτέρω ερμηνεία, είναι και αυτή της κεκλεισμένης χρυσής πύλης, η οποία θα ανοίξη κατά την Β΄ Παρουσία. Η τοποθεσία της Γεθσημανή περιβάλλεται από ελαιώνες και πιστεύεται ότι από εδώ πήρε και το όνομα της η περιοχή, γιατί στην εβραϊκή γλώσσα Γεθσημανή σημαίνει ελαιοτριβείο. Στην Γεθσημανή εκτός από τον τόπο της τελευταίας προσευχής και το χώρο της προδοσίας, βρίσκεται και το Θεομητορικό Μνήμα.
ΤΑΦΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
Στο βάθος της κοιλάδας του Ιωσαφάτ και σε απόσταση αναπνοής από τον κήπο της Γεθσημανή, βρίσκεται ο Ναός της κοιμήσεως της Θεοτόκου που κτίσθηκε από την Αγία Ελένη το 326 μ.Χ., όταν επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους και άρχισε να ανεγείρη Ναούς. Για να φτάση κανείς στο Θεομητορικό μνήμα που βρίσκεται σε μονόλιθο βράχο μέσα στον οποίο οι Απόστολοι τοποθέτησαν το σώμα της Θεοτόκου, θα πρέπει να κατεβή 48 σκαλοπάτια. Καθώς κατεβαίνει, στη μέση της σκάλας αριστερά και δεξιά συναντά δυο παρεκκλήσια. Το αριστερό περιλαμβάνει τον τάφο του Ιωσήφ του μνήστορος και το δεξιό τους τάφους των γονέων της Παναγίας, Ιωακείμ και Άννας.
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Η Εκκλησία των Εθνών που ανήκει στους καθολικούς είναι ο χώρος της Τελευταίας Προσευχής και της Αγωνίας του Χριστού. Στο εσωτερικό της Εκκλησίας αυτής υπάρχει βράχος, που κατά την παράδοση προσευχήθηκε ο Χριστός πριν από το Πάθος. Σώζονται επίσης ερείπια παλαιάς χριστιανικής Βασιλικής η οποία κτίσθηκε το 378 395 μ.Χ., επί της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Θεοδοσίου. Στο χώρο αυτό ο κάθε προσκυνητής βλέπει με τα μάτια της φαντασίας του το Χριστό να προσεύχεται με υψωμένα τα χέρια και ως άνθρωπος να ζητά από τον πατέρα : «Πάτερ μου, ει δυνατόν παρελθέτω απ΄ εμού το ποτήριον τούτο».
Ο ΤΟΠΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ
Ακριβώς δίπλα από την Εκκλησία των καθολικών της Τελευταίας Προσευχής και της Αγωνίας, υπάρχει κήπος από ελαιόδεντρα τα οποία χρονολογούνται από την εποχή του Χριστού. Σ΄ αυτόν τον κήπο κατά την παράδοση έφερε ο Ιούδας τους γραμματείς και τους Φαρισαίους με φανούς και λαμπάδες και με το φιλί πρόδωσε το διδάσκαλο Του. Με τη σύλληψη του Χριστού που ακολούθησε, άρχισε και το Πάθος του Κυρίου.
Ο ΤΟΠΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ
ΤΟΥ ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΥ
ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ
Η Γεθσημανή σχετίζεται και με τον τόπο του λιθοβολισμού του Αρχιδιακόνου Στεφάνου ο οποίος ονομάζεται και Πρωτομάρτυρας, διότι ήταν ο πρώτος χριστιανός που μαρτύρησε. Ο Στέφανος δέχθηκε με υπομονή τον δια λιθοβολισμού μαρτυρικό θάνατο προσευχόμενος στον Κύριο και λέγοντας: «Κύριε Ιησού Χριστέ δέξαι το Πνεύμα μου». Την ώρα του λιθοβολισμού προσευχόταν και για τους κατηγόρους του λέγοντας: «Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην». Στο χώρο που πότισε με το αίμα του ο Πρωτομάρτυρας Στέφανος, κτίστηκε μεγαλοπρεπής βασιλική τον Δ΄ αιώνα, η οποία στη συνέχεια καταστράφηκε από επιδρομές. Τον Ε΄ αιώνα έκτισε εκκλησία στο χώρο του μαρτυρίου ο αρχιεπίσκοπος Ιουβενάλιος, ο μετέπειτα Πατριάρχης Ιεροσολύμων, όπου κατέθεσε και τα λείψανα του Αγίου. Ερείπια αυτής της Εκκλησίας βρέθηκαν στο χώρο του μαρτυρίου.
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Βρίσκεται σε μια καταπράσινη κοιλάδα δυτικά των Ιεροσολύμων. Η Μονή ιδρύθηκε το 4ο αιώνα από την Αγία Ελένη στο σημείο όπου κατά την παράδοση ο Λώτ φύτεψε τα τρία ραβδιά, τα οποία έγιναν ένα τρισύνθετο δέντρο, από το οποίο κατασκευάστηκε ο Σταυρός του Χριστού. Οι Πέρσες το 614 μ.Χ. κατέστρεψαν το μοναστήρι το οποίο ξανακτίστηκε από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Τον 11ο αιώνα πέρασε στους Ίβηρες για να αγοραστή στη συνέχεια από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων μετά την πτώχευση των Ιβήρων. Η παράδοση αναφέρει σχετικά ότι ο Λώτ μαζί με τις θυγατέρες του, αφού σώθηκαν από την καταστροφή των Σοδόμων, κατέφυγαν σε μια σπηλιά. Εκεί οι θυγατέρες του τον μέθυσαν και ο Λώτ κοιμήθηκε με αυτές.
Όταν ο Λώτ συνήλθε και κατάλαβε την αμαρτία την οποία έπραξε, μετάνοιωσε και εξομολογήθηκε στο θείο του Πατριάρχη Αβραάμ. Παρά το γεγονός αυτό, ο Λώτ συνέχισε να προσεύχεται και να ζητά από το Θεό να του συγχωρέση το βαρύ αυτό αμάρτημα. Μια μέρα παρουσιάσθηκε μπροστά του ένας άγγελος ο οποίος του έδωσε τρία ραβδιά από πεύκο, κυπαρίσσι και κέδρο, λέγοντάς του συγχρόνως να τα φυτέψη και να τα ποτίζη κουβαλώντας νερό από τον Ιορδάνη Ποταμό.
Αν ριζώσουν τα τρία κλαδιά, θα είναι σημείο ότι ο Θεός δέχτηκε τη μετάνοια. Γεμάτος χαρά ο Λώτ έπραξε κατά την παραγγελία του Αγγέλου. Καθώς επέστρεφε από τον Ιορδάνη με το νερό για το πότισμα συναντούσε το διάβολο, (ο οποίος φθονεί τη μετάνοια), άλλοτε ως ένα διψασμένο άνθρωπο και άλλοτε ως ένα φτωχό που ζητούσε νερό, μέχρι που τελείωνε το νερό. Αυτό γινόταν καθημερινά και ο Λώτ άρχισε να απελπίζεται. Τότε και πάλιν παρουσιάσθηκε ο Άγγελος που τον πληροφόρησε, ότι τα ραβδιά ρίζωσαν χωρίς νερό. Με το ρίζωμα των τριών κλαδιών ο Λώτ βεβαιώθηκε ότι ο Θεός δέχτηκε τη μετάνοιά του. Το δέντρο αυτό μεγάλωσε με ένα κορμό και τρία κλαδιά, από πεύκο, κυπαρίσσι και κέδρο. Όταν αργότερα κτιζόταν ο Ναός του Σολομώντος, ο βασιλιάς Σολομών διέταξε την κοπή του τρισύνθετου δέντρου, για να το χρησιμοποιήση για την ανοικοδόμηση του Ναού. Παρά το μέτρημα και το κόψιμο, δεν ταίριαζε πουθενά, γιατί άλλοτε μίκραινε και άλλοτε μεγάλωνε. Έτσι το άφησαν εκεί αχρησιμοποίητο ως καταραμένο ξύλο. Όταν έφτασε η στιγμή της σταυρώσεως του Χριστού, ο Καϊάφας θυμήθηκε το καταραμένο ξύλο και διέταξε να φτιάξουν το σταυρό του Χριστού από το ξύλο αυτό, που είχε την ιδιότητα της αυξομειώσεως, ώστε να είναι πιο φρικτό το μαρτύριο του Χριστού.
Με τη σταύρωση όμως το ξύλο αυτό της κατάρας έγινε ο Τίμιος Σταυρός, το σύμβολο όλων των Χριστιανών και ξύλο ευλογίας. Στο μοναστήρι αυτό στάθμευσε και ο Ηράκλειος, όταν έφερε πίσω τον Τίμιο Σταυρό που είχαν κλέψει οι Πέρσες. Στο μοναστήρι του Τιμίου Σταυρού στο οποίο λειτούργησε από το 1855 μ.Χ. μέχρι το 1909 η Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού, ο κάθε προσκυνητής μπορεί σήμερα να δη την οπή, το σημείο που ο Λώτ φύτεψε τρισύνθετο δέντρο. (Τη Επαύριω η Συνέχεια)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου