KΑΙ ΑΝ ΖΗΤΗΣΕΙ ΚΑΙ… ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ;

Με τη φόρα που έχει πάρει μπορεί να μας πει ότι χρειάζεται και την Κρήτη για λόγους εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ. Τι θα κάνουν οι εν Ελλάδι οπαδοί του, οι οποίοι σημειωτέον είναι και άγριοι στα εθνικά θέματα; Θα ζητήσουν να προτάξουμε τα στήθη μας αναφωνώντας «μολών λαβέ» ή θα συμφωνήσουν με τον πρόεδρο;

Για να το σοβαρέψω: η όλη κατάσταση με τον πρόεδρο τείνει προς τη γελοιότητα. Δεν μπορεί να πάρεις στα σοβαρά έναν άνθρωπο που με τον τσαμπουκά του ζητά την αλλαγή συνόρων. Ακόμα και αν είναι πλανητάρχης. 

Πιτσιρικάδες φωνάζαμε «το αφεντικό τρελάθηκε και τάβαλε όλα τζάμπα». Σήμερα άνετα μπορούμε, κάνοντας τη σχετική πλάκα, να φωνάξουμε: «το αφεντικό τρελάθηκε και τα θέλει όλα τζάμπα». Εκτός αν ο Ιανουάριος είναι ο μήνας που το αφεντικό σεληνιάζεται. Θυμηθείτε και τον Ιανουάριο του 2021, με την εισβολή των αγριανθρώπων στο Καπιτώλιο.

Η αντίστροφη μέτρηση για την ορκωμοσία Τραμπ έχει ξεκινήσει. Κανονικά θα πρέπει να υπάρχει ένας παγκόσμιος χρονομέτρης που να μετρά από το 12 ως το μηδέν –τόσες είναι οι ημέρες που έχουν απομείνει– ώστε όλη η ανθρωπότητα να βιώνει καθημερινά την έλευση του μεγάλου γεγονότος. Και οι Γροιλανδοί, οι Παναμέζοι και οι Καναδοί να περιμένουν με αγωνία τι απόφαση θα πάρει για τη μοίρα τους ο πρόεδρος.

Η ύστατη ελπίδα μου είναι –και σοβαρολογώ– ο Ντόναλντ Τραμπ, επειδή έχει το στοιχείο του τρολαρίσματος μέσα του, να μας τρολάρει με όλα αυτά που λέει. Ή να θέλει να μας κρατά σε αγωνία. Και στο τέλος της ημέρας όλοι να πούμε με ανακούφιση «πολλή φασαρία για το τίποτα». Υπάρχει όμως ένα ανησυχητικό σημείο στην όλη υπόθεση που με προβληματίζει. Ο πρόεδρος είναι ανιστόρητος και εντελώς ρηχός. Πιστεύει πως η πολιτική είναι ένα διαρκές deal και αυτός, ως ικανότατος επιχειρηματίας, έχει το πάνω χέρι στη διαπραγμάτευση. 

Όμως η πολιτική δεν είναι μόνο deal. Είναι και οι πρόνοιες για τα επόμενα βήματα, αν το deal δεν πάει καλά. Είναι και οι συμμαχίες που διαμορφώνουν τους συσχετισμούς των δυνάμεων, ώστε να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Και κυρίως, η ικανότητά να μετρά ο ηγέτης σωστά τον απέναντι. Ο πρόεδρος, μαζί με κάποιους συνεργάτες του, δίνουν την εικόνα ταύρων εν υαλοπωλείω. 

Προς το παρόν μένουν στα λόγια κι ας ελπίσουμε να μείνουν εκεί και όταν αρχίσουν τα έργα να επιδείξουν την απαραίτητη σύνεση και ψυχραιμία. Διότι το να σταθεί απέναντι στην παράνοια της woke ατζέντας –και καλά κάνει– είναι μία από τις πολλές πτυχές της πολιτικής του. Υπάρχουν άλλα, πολύ σοβαρότερα θέματα, στα οποία θα δοκιμαστεί. 

Και για εμάς τους Έλληνες, ελπίζω οι θωπείες του με τον Ερντογάν να μείνουν στα προκαταρκτικά και να μην ολοκληρωθούν, διότι σε αυτήν την περίπτωση την έχουμε «βάψει». Και να δω τότε πού θα κρυφτούν οι εν Ελλάδι θαυμαστές του.