ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ

Ο θάνατος του Κώστα Σημίτη συν τοις άλλοις, κατέδειξε συμπεριφορές μεγαλοσύνης και μικρότητας. Και δεν αναφερόμαστε  στον συρφετό των ανωνύμων τρολ του διαδικτύου ή την ακκιζόμενη ελληνική καρικατούρα της Λεπέν. Ήταν μικρότητα η απουσία δύο πρώην Πρωθυπουργών και ενός πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας, των Προκόπη Παυλόπουλου, Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Καραμανλή.

Το πρωτόκολλο δεν είναι μια συρραφή ουδέτερων κανόνων καθωσπρεπικής συμπεριφοράς. Έχει ουσία και εσωτερική λογική, υποδεικνύοντας στην πολιτική τάξη της χώρας ότι υπάρχουν στιγμές όπου η σύμπνοια προέχει των αντιθέσεων. Ο Πρωθυπουργός με την ομιλία του δεν ανταποκρίθηκε απλώς στο πρωτόκολλο. Γι’ αυτό θα αρκούσε η απλή παρουσία του.

Αντιθέτως, αξιοποίησε τη στιγμή για να στείλει τα δικά του μηνύματα, στοχεύοντας το κοινό που ήταν ευμενές στην πολιτική Σημίτη. Θύμισε φυσικά ότι οι δύο παρατάξεις, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, «κατάφεραν και συναντήθηκαν σε δύο κρίσιμες επιλογές. Την ένταξη της Ελλάδας στο ευρώ και την είσοδο της Κύπρου στην ΕΕ».

Ίσως εννοούσε ότι η ΝΔ αποδέχτηκε και χειροκρότησε την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Σύμπραξη και ενεργή υποστήριξη της προσπάθειας  από τον τότε αρχηγό της ΝΔ, Κώστα Καραμανλή, δεν είχε υποπέσει στην αντίληψή μας. Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε σε «τρεις ορατές παρακαταθήκες» του εκλιπόντος: Στην «αταλάντευτη πίστη» του στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και την προσπάθειά του να συγκλίνει με τα πιο ανεπτυγμένα κράτη της Ευρώπης.

Στον τρόπο της διακυβέρνησής του «με πρωταγωνιστή το μπλοκάκι» που κατέγραφε μεθοδικά τις προτεραιότητες οι οποίες από διακηρύξεις έπρεπε να γίνουν πράξη «με σχεδιασμό, επίπονη δουλειά και έλεγχο» με στόχο μετρήσιμο αποτέλεσμα. Και η Τρίτη είναι το γεγονός ότι ο Κώστας Σημίτης, εκτός από την ενασχόλησή του με την πολιτική, πάντα έβρισκε χρόνο αν διαβάζει, να ακούει μουσική, να παρακολουθεί θέατρο, ενώ αγάπησε τον ρόλο του απλού συζύγου και πατέρα. 

Παράλληλα, αναφέρθηκε σε αποστάγματα της πορείας του Σημίτη, όπως η άποψή του πως «η κυβέρνηση δεν υπάρχει για διαιωνίζει την εξουσία αλλά για να διαμορφώνει  μια καλύτερη κοινωνία», και την ευψυχία του να βαδίζει κόντρα στο ρεύμα.

Ίσως ο κ. Μητσοτάκης μέσω των ανωτέρω θέλησε σκοπίμως να κάνει προβολή πτυχών της δικής του πολιτικής του φιλοσοφίας. Οπωσδήποτε όμως στόχευε και στο target group των κεντροαριστερών ψηφοφόρων, εκπέμποντας το μήνυμα ότι εμφορείται από τις ίδιες απόψεις και ιδιότητες: Ήτοι τον ευρωπαϊσμό, τον εκσυγχρονισμό, τον τεχνοκρατισμό, την αποτελεσματικότητα και τα μετρήσιμα μεγέθη διακυβέρνησης,

Φυσικά, αυτά απέχουν κατά τη γνώμη μας από τη μέση πολιτική συνείδηση της ΝΔ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αδιανόητη για την εποχή μας, δυσαρέσκεια κυβερνητικών βουλευτών, επειδή η κα. Σακελλαροπούλου βρέθηκε στο wine bar τη βραδιά της ψήφισης του νομοσχεδίου, με τους πρωτεργάτες του.

Η δυσαρέσκεια ασκεί πίεση στον Πρωθυπουργό, σε σημείο που στο απολογιστικό μήνυμά του για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης «ξέχασε» να το αναφέρει. Δεν έχει σημασία το νομοσχέδιο, που θα μπορούσε και να μην έχει έρθει προς ψήφιση. Έχει σημασία το βάρος που του προσδίδει το συγκεκριμένο τμήμα της ΝΔ, την στιγμή που Τραμπ θα αναθέσει τα οικονομικά της υπερδύναμης σε οικονομολόγο παντρεμένο με άντρα με τον οποίο έχει και δυο παιδιά! 

Οπότε ο Μητσοτάκης καλείται να συγκεράσει την «βαθιά» ΝΔ με την έμμεση έκκληση στο κεντρώο ακροατήριο. Ένα ακροατήριο που δεν είναι  πολιτικά ομοιογενές όπως παλιότερα. Νέες ηλικίες και νέα στρώματα, μορφωμένα, τεχνοκρατικώς επαρκή,  ταξιδεμένα, σε συντονισμό με τη σύγχρονη εποχή, έχουν ανέλθει στο προσκήνιο.

Καλείται φυσικά να συγκεράσει τις στοχεύσεις του και στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας, αφού άφησε να αναπτύσσεται επί μήνες η σχετική φιλολογία. Τα όσα ανέφερε στην κηδεία Σημίτη, προϊδεάζουν για πρόσωπο από τον χώρο της  Κεντροαριστεράς. Αλλά είναι και το κόμμα που τον τραβάει από το μανίκι.

Το πρόσωπο του ΠτΔ που κοσμεί ένα θώκο χωρίς εξουσίες, προσέλαβε στη χώρα υπερβολικές διαστάσεις και τροφοδοτεί πολιτικές σημάνσεις που διογκώθηκαν μέσα από την ακατάσχετη μικροπολιτική συζήτηση. Και σίγουρα θα είναι δείκτης προσανατολισμού του Πρωθυπουργού σε ποια ακροατήρια θα απευθυνθεί στις επόμενες εκλογές.

Προς το παρόν, δείχνει να απευθύνεται στο Κέντρο πιέζοντας το ΠΑΣΟΚ του Ν. Ανδρουλάκη. Ούτως ή άλλως, εκεί βρίσκεται ο όγκος των ψηφοφόρων που έχει αποβάλει τις ιδεοληψίες, τις δεσμευτικές  κομματικές ταυτίσεις, και τον συναισθηματισμό. Ψηφίζει προτάσσοντας  ως επί το πλείστον, την ορθή σκέψη.