EΞΟΔΙΟΣ AΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ Π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΡΓΥΡΙΟΥ

Την Παρασκευή 8 Απριλίου 2022 τελέστηκε η εξόδιος ακολουθία του μακαριστού Πρωτοπρεσβυτέρου π. Δημητρίου Αργυρίου, τέως Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Λεβαδείας, όπου και διηκόνησε για 50 έτη.

Της ακολουθίας προεξήρχε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος συγχοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρα. Στην εξόδιο συμμετείχαν ιερείς της Τοπικής μας Εκκλησίας, μοναστικές αδελφότητες της Μητροπόλεώς μας, οι ενορίτες της Ευαγγελίστριας και πιστοί που γνώριζαν και συνδέονταν με τον μακαριστό ιερέα.

Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος στο λόγο του φανερά συγκινημένος αναφέρθηκε στην πολυετή συνεργασία του με το μακαριστό π. Δημήτριο, κατά την ποιμαντορία του στη Βοιωτία, και εξέφρασε ευχαριστίες προς τον Πανάγαθο Θεό για τους συνεργάτες που είχε στο ποιμαντικό και κοινωνικοπρονοιακό έργο του στη Βοιωτία χαρακτηρίζοντας ως δώρο Θεού τον καλό του συνεργάτη π. Δημήτριο.

Επικήδειο λόγο εκ μέρους της Μητροπόλεως εκφώνησε ο Γενικός Αρχιερατικός Επόπτης της Μητροπόλεως π. Ανδρέας Δάρρας,  ενώ εκ μέρους του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Ιερού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Λεβαδείας ο Επίτροπος κ. Στέργιος Βαράκης διάβασε Ψήφισμα για το θάνατο του μακαριστού π. Δημητρίου.

Το βράδυ της Πέμπτης 7 Απριλίου ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Γεώργιος πλαισιούμενος από κληρικούς και ενορίτες υποδέχθηκε τη σορό του π. Δημητρίου στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Λεβαδείας, όπου για χρόνια διηκόνησε ο μακαριστός ιερέας, και τέλεσε τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του. 

Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στο πρόσωπο του π. Δημητρίου και την προσφορά του στην Ενορία της Ευαγγελίστριας, καθώς και στη διοίκηση της Μητροπόλεως, και ευχήθηκε ο Νικητής του θανάτου, ο Λυτρωτής και Σωτήρας Χριστός να αναπαύει τον μακαριστό π. Δημήτριο και να δίνει ενίσχυση και παρηγορία στην οικογένειά του.

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας

-------------------------------------

 Και ώσπερ επί της γης εν τη Εκκλησία σου λειτουργόν  

κατέστησας ούτω και εν τω ουρανίω  θυσιαστηρίω ανάδειξον.

Με αισθήματα βαθείας λύπης ο Πνευματικός Πατέρας Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος ο αδελφικός σου φίλος Ιλίου κ. Αθηναγόρας ο ευλαβής ιερός Κλήρος καί ο πιστός λαός της ενορίας Ευαγγελιστρίας Λιβαδειάς κυκλώνουν σήμερα τό σεπτό σκήνωμα, του πνευματικού τους πατρός και εφημερίου αξέχαστου π. Δημητρίου. 

Ό σεπτός αυτός πρεσβύτης, ό παλαιότερος ως τώρα ίσως παπάς τής Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας, φεύγοντας "έν γήρει πίονι" άπό τά επίγεια πρός τά ουράνια, άπό τά φθαρτά στά άφθαρτα, άπό τόν τόπο τούτο τής οδύνης καί του κλαύθμωνος πρός τά σκηνώματα τής αιώνιας χαράς καί απόλαυσης, πορεύεται με ήσυχη καί ήρεμη τή συνείδηση, γιατί μέ τήν τριπλή ιδιότητά του ώς άνθρωπος, ώς οικογενειάρχης, καί ώς Ιερέας επιτέλεσε ακέραιο τό καθήκον του, όσο, φυσικά, αυτό είναι δυνατό κατ' άνθρωπο. Υπηρέτησε το Ιερό Θυσιαστήριο με αυταπάρνηση και πίστη στο Θεό.

Ώς άνθρωπο τόν διέκρινε ευθύς καί άδολος χαρακτήρας, απλότητα, καλωσύνη, εργατικότητα, το έδειξε όλα αυτά τα χρόνια ως Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας, υπηρέτησε ως πιστός οικονόμος τρεις Μητροπολίτας της Ιεράς Μητροπόλεως, τον μακαριστό κυρό Νικόδημο, τον κ. Ιερώνυμο σημερινό Αρχιεπίσκοπο και τον σημερινό Μητροπολίτη Θηβών κ. Γεώργιο. Απηλλάγη αργότερα οικιοθελώς των καθηκόντων του Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου για λόγους υγείας, αλλά παρέμεινε στην ενορία του για αρκετό διάστημα.

Ώς οικογενειάρχης υπήρξε υποδειγματικός μέχρι τέλους. Παρά το άτυχο συμβάν τής καλής συζύγου - πρεσβυτέρας τού βίου του καί ήδη καί αυτής πρίν άπ' αυτόν μετάστασης άπό τά "ένθάδε εις τά έκείσε" Ασημίνας, ανάθρεψε τά παιδιά τους "εν παιδεία καί νουθεσία Κυρίου" καί τά είδε νά ανέρχονται στήν κοινωνία αξιοπρεπώς. Καί αυτά, πέρα άπό τή χαρά τής ικανοποίησης, τού ανταπέδωσαν τή χάρη καί τόν περιέβαλαν πάντοτε μέ υίική αγάπη καί φροντίδα. Κατά τή μακρά περίοδο τής ασθενείας του τά παιδιά του στέκονταν διαρκώς κοντά του, πάνω άπό τό προσκεφάλι του καί μάντευαν καί Ικανοποιούσαν κάθε του επιθυμία πρίν καλά - καλά αυτή εκδηλωθεί.

Ως ιερέας ό παπα-Δημήτρης υπήρξε ό καλός παπάς, είδος πού λίγο - πολύ τείνει νά εκλείψει άπό τήν εποχή μας. Επιτέλεσε τό λειτούργημά του πραγματικά - όπως σέ κάθε λειτουργία, καλούσε τούς πιστούς - μέ φόβο Θεού, πίστη καί αγάπη. Μέ φόβο Θεού, γιατί, είχε μελετήσει καλά τά λόγια του Μεγάλου Βασιλείου, πού είναι τυπωμένα στήν άρχή του Μεγάλου Ωρολογίου: "Σπούδασον, ώ ιερεύ, σεαυτόν... Φρόντισε, ώ ιερέα, νά είσαι εργάτης ανεπαίσχυντος, νά ορθοτομείς τόν λόγο της αληθείας".

Φοβόταν ώς τήν τελευταία στιγμή τό φρικτό Θυσιαστήριο καί ποτέ δέν είχε εξοικειωθεί μ' αυτό. Όταν στεκόταν μπροστά σ' αυτό, ένιωθε ιερό δέος καί συνεχές ρίγος. Μέ βαθιά πίστη, γιατί δέν ήταν επαγγελματίας παπάς άλλά ζηλωτής, καί όπου λειτουργούσε, είτε στην ενορία του είτε σε εξωκκλήσια είτε οπουδήποτε άλλου, έτσι επιβλητικός καθώς ήταν - οί παλαιότεροι τόν θυμόμαστε νέο - μετουσίωνε καί τό εκκλησίασμα σέ σφαίρες ουράνιας ευδαιμονίας. 

Πρόσθετε πίστη στό δύσπιστο αιώνα μας μέ μόνο τό παράδειγμά του. Μέ αγάπη γιά τόν άνθρωπο, γιατί κατά τό μακρό διάστημα τής ίερατείας του στή Βοιωτία, σέ χρόνια δύσκολα, κατόρθωσε νά κρατηθεί πάνω άπό διαφορές καί νά έχει μιά συμπεριφορά άψογη, ειρηνική, ενοποιητική, γεμάτη στοργή πρός όλους. 

Τό σπίτι του ήταν ανοιχτό οποιαδήποτε ώρα του 24ώρου καί ό καθένας, ντόπιος καί ξένος, ήταν καλοδεχούμενος άπό τόν παπα-Δημήτρη καί τήν πρεσβυτέρα του καί απολάμβαναν άβραμιαία φιλοξενία. Αλλά καί μέχρις εσχάτων, όταν γιά αρκετό διάστημα, όντας φιλομόναχος, μετά την εκδημία εις Κύριον της Πρεσβυτέρας του διέμενε στην ταπεινή οικία του όπου σκορπούσε και από εκεί τήν πνευματική του ανταύγεια καί πρόσφερε τή διδαχή του σέ όσους προσέρχονταν σ' αυτόν, εφαρμόζοντας τόν λόγο τού Ναζιανζηνού:"Τό ταπεινόν σώμα χρήσομεν τω Θεώ μέχρις άν διαρκή καί σθένωμεν"-"Ας χρησιμοποιήσουμε γιά τό θέλημα του Θεού τό αδύναμο σώμα μας όσο αυτό διαρκεί καί όσο έχουμε δύναμη". 

Γιά όλη αυτή τήν εκκλησιαστική του δραστηριότητα, ο τότε οικείος Επίσκοπος και νυν Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Ιερώνυμος του απένειμε κατά την Εκκλησιαστικήν τάξην τα προβλεπόμενα οφφίκια γιά τα οποία ό μεταστάς πρεσβύτερος  π. Δημήτριος αισθανόταν ιδιαίτερη ικανοποίηση καί χαρά. 'Αλλ' "ή ζωή ημών έστιν άνθος καί άτμίς τε καί δρόσος έωθινή αληθώς"-"ή ζωή μας είναι στ' αλήθεια λουλούδι καί ατμός καί δροσιά πρωινή" (Νεκρ. Στιχ. Μεγ. Εύχολ. ήχος β') καί φεύγει γρήγορα.

"Ετσι καί ή μεγαλόπρεπη βελανιδιά, ό εύσταλής καί μεγαλοπρεπής πρεσβύτης παπά-Δημήτρης Αργυρίου έγειρε κάτω άπό τό βάρος του χρόνου καί τής ασθενείας.

Πολυσέβαστέ μας παπα - Δημήτρη,

Πάλλευκος κατά τό σώμα καί τήν ψυχή, φεύγεις πρός τήν αιώνια Ελπίδα, αφού πρώτα σήκωσες "τόν Σταυρόν ώς ζυγόν" καί αφού βάδισες τή "στενή καί μακαρία οδό". Σήμερα, τό σεπτό σκήνωμά σου θά ενταφιαστεί στόν τάφο έως τήν ώρα τής κοινής αναστάσεως, μέσα στή λατρεία καί τή θλίψη τών παιδιών σου του παλιού σου ποιμνίου, πού αναγνωρίζει "τόν κόπον τής αγάπης σου" καί τής προσφοράς σου (Μεγ. Βασιλ. Επιστολή XLII). Έφυγες μέ τή βαθιά εκτίμηση καί τίς προσευχές όλων όσων σέ είχαν  έστω καί τά τελευταία χρόνια - γνωρίσει καί είχαν ωφεληθεί άπό τήν τιμία αναστροφή μαζί σου.

Σέ συνοδεύουν οι ευχές καί οί προσευχές όλων πού πρίν άπό λίγο παρεκάλεσαν τόν Κύριο τής δόξης νά σέ αναδείξει λειτουργό Του καί στό Ουράνιο Θυσιαστήριο.

"Ας είναι ή μνήμη σου μακαρία!   

Π. ΒΟΙΩΤΟΣ

Θυμίζουμε σήμερα την Επιστολή του νυν Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεωργίου που είχε αποστείλει στις 18 Μαΐου 2010 στον παραιτηθέντα δια λόγους υγείας τότε π. Δημήτριο Αργυρίου τις Μοναστικές Αδελφότητες και τα Εκκλησιαστικά Συμβούλια.