ΜΕ ΑΡΩΜΑ ΜΕΡΚΕΛ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Ποιο ήταν το κύριο επίδικο ζήτημα της επίσκεψης Μέρκελ; Η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Με την επίσκεψη Μέρκελ τέθηκε οριστικά στα σκαριά η πολιτική συμφωνία ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ κατ’ επιταγή του Βερολίνου.

Από την επίσκεψη και μετά οι πολιτικές εξελίξεις που βλέπουμε με την αποχώρηση του κ. Καμμένου, την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, κοκ, δεν είναι παρά η διαδικασία προετοιμασίας της νέας συγκυβέρνησης.

Η συγκυβέρνηση αυτή προετοιμαζόταν στο παρασκήνιο εδώ και μήνες. Ειδικά στα υπουργεία των ΑΝΕΛ και όχι μόνο, στελέχη της ΝΔ προήχθησαν σε διευθυντικές θέσεις προκειμένου να εξασφαλίσουν το ομαλό πέρασμα στη νέα συγκυβέρνηση χωρίς περίοδο «προσαρμογής». 

Άλλωστε γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο έχει ψηφιστεί και το σύστημα απλής αναλογικής για τις μεθεπόμενες βουλευτικές εκλογές, η οποίες είναι πάρα πολύ πιθανόν να διεξαχθούν αμέσως μετά από τις αναμενόμενες. Ίσως και μέσα στο 2019.

Μόνο που η Μέρκελ βιάζεται.Όχι μόνο γιατί η μερίδα του λέοντος της Γερμανίας από την γενική εκποίηση και διάλυση της Ελλάδας, απειλείται από την επιθετική ενίσχυση της θέσης των ΗΠΑ και του Ισραήλ τα τελευταία δυο χρόνια. 

Αλλά και γιατί γνωρίζει άριστα την κατάσταση τόσο της καταρρέουσας Ελλάδας, όσο και της εύθραυστης ευρωζώνης που κρατά τη Γερμανία με τα χίλια ζόρια στην επιφάνεια εν μέσω μιας παγκόσμιας κρίσης, η οποία όλο και βαθαίνει. 

Το 2019 δείχνει να είναι μια από τις πιο δύσκολες χρονιές από την εποχή που εκδηλώθηκε η κρίση χρέους τόσο για την Ελλάδα, η οποία θα χρειαστεί νέα χρηματοδότηση πριν βγει το έτος, όσο και για την ευρωζώνη.

Το Βερολίνο λοιπόν χρειάζεται μια νέα συγκυβέρνηση στην Ελλάδα. Μια συγκυβέρνηση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, ασχέτως αν αυτή προκύψει μετά τις εκλογές, ή πριν απ’ αυτές.

Ασχέτως αν θα πάρει τη μορφή αρχικά μιας κυβέρνησης τύπου Παπαδήμου, ή όχι. Και την χρειάζεται επειγόντως όχι μόνο για να εξασφαλίσει τα συμφέροντά της από το ξεπούλημα και τη διάλυση της Ελλάδας.

Αλλά ιδίως για να ενισχύσει τη θέση του στα Βαλκάνια, προκειμένου να περιφρουρήσει την σχετική αυτονομία των γεωστρατηγικών επιλογών της Γερμανίας έναντι της κλιμακούμενης όξυνσης των σχέσεων ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία.

Τα ευχαριστήρια της κ. Μέρκελ προς τον κ. Τσίπρα για την συμφωνία των Πρεσπών αποδεικνύουν ότι το Βερολίνο βλέπει τα Βαλκάνια ως δικό του προνομιακό χώρο για την ενίσχυση μιας σχετικά αυτόνομης στρατηγικής διείσδυσης έναντι των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Δεν έχει άλλωστε πολλές επιλογές. 

Αν χάσει η Γερμανία τη δυνατότητα να κινείται στα Βαλκάνια σχετικά αυτόνομα με πρωτοβουλίες και ενέργειες που δεν υπακούουν απαραίτητα στους στρατηγικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, τότε δεν της μένει κανένας άλλος ζωτικός χώρος όπου μπορεί να διεκδικήσει ρόλο στο παιχνίδι της παγκόσμιας ηγεμονίας.

Στην βόρεια Αφρική, καθώς και στην υποσαχάρια, όσο κι αν προσπάθησε η κ. Μέρκελ να οικοδομήσει ισχυρά προγεφυρώματα για τα αυτοτελή γερμανικά συμφέροντα, τα αποτελέσματα είναι μάλλον ισχνά. 

Στη Μέση Ανατολή το ίδιο. Κι έτσι μένει μόνο η ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση για να υποστηρίξει το τεράστιο πλεόνασμα κεφαλαίων που εξάγει στο εξωτερικό η Γερμανία.

Μόνο πού στην ευρωζώνη, όπως και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η δημοσιονομική κρίση παίρνει όλο και περισσότερο διαστάσεις μιας εκ βάθρων κοινωνικοπολιτικής αναταραχής. Κι απ’ αυτήν καμιά αυτοκρατορία κοινού νομίσματος δεν μπορεί να επιβιώσει, όσο κι αν ενισχυθούν οι διαδικασίες πολιτικής ενοποίησης.

Για τη Γερμανία λοιπόν προέχει σήμερα πολύ περισσότερο από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν πήρε την πρωτοβουλία διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας με την επαναφορά της φυλετικής διαίρεσης των πληθυσμών στα Βαλκάνια, να κερδίσει και να κρατήσει μια δεσπόζουσα θέση στις εξελίξεις της χερσονήσου. 

Πρώτα και κύρια μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της προσάρτησης σ’ αυτήν των κρατικών ερειπίων που δημιουργήθηκαν από την επέμβαση για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.

Γι’ αυτήν την στρατηγική της Γερμανίας ο Τσίπρας και η συμμορία του αποδείχθηκε αξεπέραστο πολιτικό κεφάλαιο. Ποιος θα μπορούσε να κάνει καλύτερη δουλειά για τα ξένα συμφέροντα και ιδίως για τα συμφέροντα της Μέρκελ; 

Ποια άλλη κυβέρνηση από την έναρξη της μεταπολίτευσης το 1974 έως σήμερα μπόρεσε να ολοκληρώσει σχεδόν τη θητεία της υιοθετώντας πολιτικές που θυμίζουν εποχές Παπάγου και Πιουριφόι; 

Πότε υπήρξε χειρότερο για τον ελληνικό λαό και την πατρίδα του κοινοβούλιο από την εποχή του εμφυλίου έως σήμερα, το οποίο μάλιστα κατόρθωσε να ολοκληρώσει σχεδόν τη θητεία του;

Γιατί λοιπόν η Μέρκελ να θέλει να αλλάξει τον Τσίπρα; Γιατί να προτιμήσει τον κ. Μητσοτάκη ή κάποιον άλλον; Ιδίως σε μια περίοδο όπου το ξεπούλημα της χώρας θα πάρει διαστάσεις εθνικού ακρωτηριασμού;

Να γιατί κατά την επίσκεψή της, η κ. Μέρκελ δεν κράτησε ούτε καν τα προσχήματα. Όχι μόνο εκθείασε τα «επιτεύγματα» του κ. Τσίπρα, αλλά στράφηκε ανοιχτά και εναντίον του κ. Μητσοτάκη αδειάζοντάς τον σ’ όλα τα βασικά μυθεύματα της πολιτικής του.

Απαντώντας σε ερώτηση της Deutsche Welle, η κ. Μέρκελ διαβεβαίωσε πως κατά τη συνάντηση της με τον κ. Μητσοτάκη το μεσημέρι της Παρασκευής θα συζητήσουν και για την Συμφωνία των Πρεσπών. Αναμένει πως σε αυτή τη συζήτηση θα υπάρξουν «σαφώς διαφορετικές απόψεις». 

Η ίδια δεν σκοπεύει να αναμιχθεί σε διαφορές που επικρατούν γύρω από το ονοματολογικό ανάμεσα στα ελληνικά κόμματα, θα υποστηρίξει όμως στη συνομιλία της με τον κ. Μητσοτάκη πως θα πρέπει να λήξει η διένεξη για το όνομα. «Δεν είναι η πρώτη φορά που θα μιλήσω γι’ αυτό με τον κ. Μητσοτάκη», διευκρίνισε. 

Όπως επισήμανε, σε όλες τις δημοκρατίες του κόσμου ισχύει ο κανόνας ότι η αντιπολίτευση θα πρέπει να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση, «αλλά σε θέματα μεγάλης εθνικής σημασίας θα πρέπει να επιδιώκεται να αναζητηθεί μια κοινή γραμμή.»

Η προκλητική αυτή δήλωση της κ. Μέρκελ, όπως και γενικά ο τρόπος με τον οποίο δημόσια στήριξε πολιτικά τον Τσίπρα και την κυβέρνησή του, θορύβησαν τη Νέα Δημοκρατία. Αμέσως η ηγεσία της ΝΔ φρόντισε να «ρεφάρει» τις εντυπώσεις διακινώντας μέσω του ΑΠΕ ότι:

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχει την Παρασκευή μια εποικοδομητική και εφ' όλης της ύλης συζήτηση με την καγκελάριο της Γερμανίας, Άγκελα Μέρκελ, την οποία καλωσορίζει στην Ελλάδα. Για τις σημερινές δηλώσεις Μέρκελ για το ονοματολογικό, οι ίδιες πηγές της ηγεσίας της ΝΔ, ανέφεραν ότι:

Η ΝΔ εκφράζει την ικανοποίησή της για το γεγονός ότι η καγκελάριος επιβεβαίωσε ότι κατανοεί την αντίθεση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού στη Συμφωνία των Πρεσπών, όπως και για την παραδοχή της ότι δεν μπορεί να επηρεάσει τη θέση της ΝΔ και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Πρόκειται για μνημείο υποτέλειας και εθελοδουλίας. Να σε κατσαδιάζει η κ. Μέρκελ και να απαιτεί να συμμορφωθείς εις στας έξωθεν και άνωθεν απαιτήσεις μιας δήθεν «εθνικής πολιτικής» κι εσύ να δηλώνεις ότι είσαι ικανοποιημένος γιατί – άκουσον, άκουσον! – σου αναγνωρίζει το δικαίωμα να έχεις διαφορετική άποψή. 

Βέβαια η κ. Μέρκελ είπε ευθαρσώς ότι η ΝΔ έχει κάθε δικαίωμα να έχει διαφορετική άποψη, αρκεί να εφαρμόζει την «εθνική πολιτική» που συμφέρει και υποδεικνύει το Βερολίνο. Κι αντί ευσχήμως η ΝΔ να βάλει στη θέση της την κ. Μέρκελ, τι έκανε; Δήλωσε ικανοποιημένη. 

Τι περιμένει κανείς από το κόμμα που υπήρξε ιστορικά τον θεματοφύλακα του δοσιλογισμού στην Ελλάδα από την εποχή της παλιάς ναζιστικής κατοχής;

Μάλιστα ο κ. Μητσοτάκης την επομένη της συνάντησης με την κ. Μερκελ δεν μπόρεσε να κρύψει το πόσο σαστισμένος είναι. «Με την Καγκελάριο Μέρκελ μιλήσαμε και σήμερα ειλικρινά. 

Όπως ξέρουν να συζητούν μεταξύ τους οι δυνάμεις του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, που είναι διαχρονικά υπέρ της Ευρώπης και δεν την αντιμετωπίζουν σαν σημαία ευκαιρίας,» δήλωσε ο κ. Μητσοτάκης θέλοντας να διασκεδάσει την εκδήλωση προκλητικής προτίμησης από την κ. Μέρκελ προς τον κ. Τσίπρα.

Οι δηλώσεις αυτές αφορούν όχι τον ελληνικό λαό, αλλά το κύκλωμα συμφερόντων και επιτηδείων της πολιτικής που περιμένει που ζει και αναπαράγεται με την κρατική κουτάλα στο χέρι.

Σ’ αυτούς απευθύνεται ο κ. Μητσοτάκης όταν λέει ότι ο άνθρωπος της Μέρκελ στην Ελλάδα είναι αυτός, μιας και υπήρξε πάντα πιστό σκυλί του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και διαχρονικά της ΕΕ.

Για την οποία ο ίδιος, η οικογένειά του και το κόμμα του έχουν πουλήσει και ξεπουλήσει την Ελλάδα όχι μια, ούτε δυο, ούτε τρεις, αλλά πολλάκις.Είναι μαζί κι ένα παράπονο. 

Το ίδιο που σημείωνε στο ημερολόγιο του και ο Ι. Μεταξάς για τους Μουσολίνι και Χίτλερ, όταν αυτοί πρόδωσαν έναν ομοϊδεάτη τους για να κηρύξουν πόλεμο στην Ελλάδα. 

Έτσι κι ο κ. Μητσοτάκης αναρωτιέται εμμέσως πλην σαφώς πώς γίνεται και η ομοϊδεάτης του κ. Μέρκελ αντί να ενισχύει ένα τόσο πιστό σκυλί δικό της, του ΕΛΚ και της ΕΕ, σαν τον ίδιο και το κόμμα του, ενισχύει τόσο προκλητικά κάποιον σαν τον Τσίπρα που αντιμετωπίζει όλα αυτά ως «σημαία ευκαιρίας».

Όπως και να ‘χει, ο Τσίπρας πήρε το χρίσμα από την κ. Μέρκελ. Κι έτσι με τις πλάτες του Βερολίνου κι ότι αυτό συνεπάγεται με όρους εξαγοράς πολιτικής επιρροής στο ελληνικό κοινοβούλιο, προχώρησε στο «διαζύγιο» με τον κ. Καμμένο. 

Πρόκειται για ένα σοβαρό εμπόδιο προκειμένου να τα βρουν στο άμεσο κοντινό μέλλον ο κ. Μητσοτάκης με τον κ. Τσίπρα, μιας και για την σημερινή ηγεσία της ΝΔ ο κ. Καμμένος συνιστά κόκκινο πανί.

Άλλωστε για τον κ. Καμμένο είναι η τελευταία ευκαιρία για μια «ηρωική» έξοδο από την πιο δοσιλογική κυβέρνηση της μνημονιακής κατοχής. Να δείτε που θα έχει το θράσος να εμφανιστεί ξανά ως μέγας πατριώτης αγκαλιά με τον Δημήτρη Καμμένο και το συνονθύλευμα της ακροδεξιάς που προσπαθεί να συγκεντρώσει γύρω του. 

Στο κάτω-κάτω της γραφής έχει ήδη δρομολογηθεί ο εθνικός ακρωτηριασμός της Ελλάδας είτε μέσω του Υπερταμείου, είτε μέσω συμφωνιών τύπου Πρεσπών. Θα λείψει ο Μάρτης από την Σαρακοστή;