Επιβεβλημένος ο
σεβασμός στις τιμητικές αλήθειες για όλους αδιάκριτα (είτε μας αγαπούν είτε μας
αντιπαθούν) περισσότερο για τις αρετές των εκκλησιαστικών ταγών.
Και στην περίπτωση του Αρχιεπισκόπου
κ.κ. Ιερωνύμου συμπληρούντος 50 χρόνια Ιερατικής
Διακονίας το βασικό το οποίον πρέπει να τονισθεί τοις πάσι είναι η αφυλαργυρία
και η αφάνεια της προσωπικότητάς του.
Συνολικά 40 χρόνια εργάστηκε αφιλοκερδώς κυριολεκτικά, στην Βοιωτική Εκκλησία και 10 χρόνια μέχρι σήμερα στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο των
Αθηνών.
Ως Πρωτοσύγκελος στην Ιερά Μητρόπολη
Θηβών και Λεβαδείας το 1967 διεκρίθη ως συνδημιουργός, και πρώτος εργάτης μαζί
με τον τότε Μητροπολίτη και γέροντά του μακαριστό σήμερα κυρό Νικόδημο (Γραικό).
Γι΄ αυτήν την ακεραιότητά του η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας
της Εκκλησίας της Ελλάδος, τον εξέλεξε παμψηφεί την 1/10/1981, και τον
εγκατέστησε με την Υπ΄Αριθμ. Πρωτ. 3993/Διεκπ. 1875/13-10-1981 Συνοδική
Πράξη, Μητροπολίτην Θηβών και Λεβαδείας.
Όμως ο τότε Ποιμενάρχης Θηβών κ.
Ιερώνυμος δεν ζήτησε τίποτε για τον εαυτό του. Ούτε αμοιβές, ούτε τιμές, ούτε δόξες. Ολιγόλογος
χαρακτήρας, καλογερικός, ανεκτικός, ανεπηρέαστος από το «τι λέει ο κόσμος»
για τον καθένα. Σκόρπισε και σκορπίζει μέχρι και σήμερα απλόχερα αγάπη σε όλες
τις ψυχές.
Με την ανεκτικότητά του προς όλους κληρικούς και λαϊκούς καθώς και
την έκδηλη αγάπη του για τα Μοναχικά Τάγματα, την ακούραστη μέριμνά του, για τα
φρούρια της Ορθοδοξίας δηλαδή τις Ιερές Μονές της τότε Επαρχίας του, όπως το
ίδιο συνεχίζει και σήμερα ως Προκαθήμενος
της Ελλαδικής Εκκλησίας.
Επίσης με την συνεχή συνεργασία, του
Υπουργείου Πολιτισμού και της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, τότε εργάστηκε αδιάκοπα και ακούραστα για την αναστήλωση των
Αρχαιολογικών Μνημείων, και Βυζαντινών Εξωκλησιών της Επαρχίας του.
Έτρεχε και τρέχει στην χαρά, στον
πόνο, στις περιστάσεις του ποιμνίου του, χωρίς το παραμικρό κέρδος οικονομικά.
Όλα για το Φιλανθρωπικό έργο της Μητρόπολης, για τα Γηροκομεία, τα συσσίτια, τη
Στέγη Γερόντων Ψυχικής Υγιεινής και Α.Μ.ΕΑ. της Θήβας και της Λιβαδειάς.
Τους συμβουλευτικούς σταθμούς, την
Χριστιανική Αγωγή της Νεότητος, τις Κατασκηνώσεις, τα Συνέδρια, τις Εκδόσεις
εποικοδομητικών βιβλίων κ.α. Γι΄ αυτό και ο πιστός λαός της Βοιωτίας
μαρτυρεί μέχρι και σήμερα την υπερβολικά αθόρυβη, και σκληρή εργατικότητα του
τότε Ποιμενάρχη της κ. Ιερωνύμου.
Είθε η απέχθεια του Μακαριωτάτου για
το χρήμα, αλλά και το γεγονός ότι σέβεται την ανθρώπινη αξία (δεδομένου ότι
όλοι είμεθα Θεοδημιούργητα πλάσματα, με ατέλειες και ελλείψεις, με ανάγκες και
δυσχέρειες) να τις μιμηθούν έμπρακτα και άλλοι Ιεράρχες.
Επίσης με επίπονους αγώνες και συνεχή πιεστικά διαβήματα προς την τότε
κρατική ηγεσία και τους τοπικούς άρχοντες
προσπάθησε και πέτυχε με την βοήθεια Κλήρου και λαού της Επαρχίας του τότε την
απομάκρυνση του Κέντρου των Μαρτύρων του Ιεχωβά από την περιοχή του Ελαιώνα
Θηβών.
Επροστάτευσε και διαχειρίστηκε επωφελώς τα κληροδοτήματα της Ιεράς
Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας. Διετέλεσε πολλάκις μέλος της Διαρκούς Ιεράς
Συνόδου και των Συνοδικών Επιτροπών.
Το 1998 όταν ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος κυρός Σεραφείμ ενοσηλεύετο
βαριά στο Νοσοκομείο Λαϊκό και το τέλος ήταν προ των πυλών, τότε μεγάλη μερίδα
των Ιεραρχών επεσκέφθηκαν τον τότε Θηβών κ. Ιερώνυμο και του εζήτησαν να θέσει
υποψηφιότητα για τον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο των Αθηνών.
Αλλά ως σώφρων Ιεράρχης με την ταπεινότητα
που τον διακρίνει πάντοτε απήντησε στους Αγίους αδελφούς του ότι:Αρχιεπίσκοπον
έχομεν και είναι ντροπή να συζητάμε τέτοια πράγματα αυτή την ώρα.
Όταν εκοιμήθη ο Αρχιεπίσκοπος κυρός Σεραφείμ
οι πιέσεις εντάθηκαν και εγγράφως, με αποκορύφωμα την διπρόσωπη όπως απεδείχθη εκ
των υστέρων επιστολή του τότε Πειραιώς κ. Καλλινίκου.
Μια άλλη ομάδα Ιεραρχών που δεν έβλεπε
με καλό μάτι όμως την ανάδειξη του Θηβών στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο, έστησε την
πλαστή υπόθεση των οικονομικών της Εκκλησίας με το κατασκευασμένο πόρισμα που
όλοι γνωρίζουμε και έτσι έθεσαν τότε σε ομηρία τον Μητροπολίτη Θηβών με αποτέλεσμα
να μην εκλεγεί ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών το 1998.
Με την πάροδο του χρόνου όμως,
αναγνώρισαν το λάθος τους, αυτοί οι Αρχιερείς και οι ακολουθούντες αυτούς που
κατασκεύασαν αυτό το Πόρισμα και την 7ην Φεβρουαρίου 2008 με την έμπρακτη
μεταμέλειά τους ανέδειξαν τον από Θηβών και Λεβαδείας κ. Ιερώνυμο Αρχιεπίσκοπο
Αθηνών και Πάσης Ελλάδος.
Η εκλογή του στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο αποτελεί άξια
επιλογή και διαπιστώνουμε καθημερινά ότι ο Μακαριώτατος αναδεικνύει τις ανθρωπιστικές
αξίες της Ορθοδοξίας όλο και περισσότερο.
Σε μια εποχή μεγάλων αμφισβητήσεων και
προσδοκιών που διαψεύδονται καθημερινά, χρειαζόμαστε τον παρηγορητικό του λόγο,
την αγάπη του και την ενεργή στήριξη της εκκλησίας, που μετριάζει αδυναμίες και
καθιστά τη διαδρομή του ανθρώπου λιγότερο επώδυνη, στόχο τον οποίον εκπληρώνει
σήμερα με όλες του τις δυνάμεις ο Μακαριώτατος.
Το αναμφισβήτητο και πανάξιο
πνευματικό του ανάστημα που συγκερνά την άνωθεν ευλογία με την αγάπη του λαού
πιστεύουμε πως θα αποτελέσει στο μέλλον για την πατρίδα μας, μια φωτεινή και
νηφάλια αναφορά για τον χριστιανικό μας βίο που έτσι ώστε θα συμβάλει
καθοριστικά στην ανάδειξη της ίδιας της φυσιογνωμίας της Εκκλησίας και της
Ορθοδοξίας.
Η Αρχιεροσύνη του είναι παράδειγμα
δημοκρατικής και φωτεινής καθοδήγησης, με διάλογο, πειθώ και αρμονική σύνθεση
απόψεων. Κατ’ αυτά τα 50 χρόνια υπήρξαν
διάφορες οι ευθύνες, στις οποίες αποδείχθηκε ζηλωτής, διάκονος του Ευαγγελίου.
Και μεταξύ αυτών η Προεδρία του σήμερα στην Ιερά Σύνοδο κατά την οποία
συντονίζει τις προσπάθειες, ώστε η ταλαιπωρία που συνδέεται με τις παρούσες
δυσκολίες να φτάνει σε αίσιο πέρας.
Η ειλικρίνειά του, η σαφήνεια και το
θάρρος της γνώμης του είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό του, μιλά πάντοτε μετά
παρρησίας χωρίς να δειλιάζει και βάζει πάντοτε πάνω από όλα τον Κύριο και το
Ευαγγέλιο και απεχθάνεται τις κολακείες αλλά και τα χειροκροτήματα που δεν τον
συγκινούν.
Εμείς από το Ιστολόγιό μας ταπεινά παρακαλούμε τον Πολυεύσπλαχνο Κύριο να συνεχίσει να τον κρατάει θαλερό και
γενναιόδωρο εργάτη στον αμπελώνα του, για να ολοκληρώσει την καρποφορία του
έργου που του έχει αναθέσει Εκείνος! Μακαριώτατε,
πολλά τα Έτη σας.
Π. ΒΟΙΩΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου