«Ἄγγελοι τὴν Κοίμησιν τῆς Παρθένου ὀρῶντες
ἐξεπλήττοντο, πῶς ἡ Παρθένος ἀπαίρει ἀπό τῆς
γῆς εἰς τὰ ἄνω».
Ἡ Ἐκκλησία μας μὲ πολλὴ εὐλάβεια ἑορτάζει τὴν Κοίμηση καὶ Μετάσταση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἀπὸ τὰ πρόσκαιρα καὶ γήϊνα στὰ ἐπουράνια. Πολλὲς ἑορτὲς ἔχουν καθιερωθεῖ πρὸς τιμὴ τῆς Παναγίας, ἀλλὰ ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἔχει λάβει ξεχωριστὴ θέση στὸ Ὀρθόδοξο πλήρωμα. Ἡ ἐποχὴ τοῦ καλοκαιριοῦ καὶ ἡ ἀφθονία τῶν καρπῶν τῆς γῆς συντελοῦν στὴν ἀνύψωση τοῦ ἐνθουσιασμοῦ πρὸς τὸν πανηγυρικὸ ἑορτασμὸ τῆς ἑορτῆς. Ἰδιαιτέρως τὸ καλοκαίρι ποὺ ἑορτάζει καὶ πανηγυρίζει ἡ ἑλληνικὴ ὕπαιθρος. Πολλὰ τὰ προσκυνήματα καὶ μεγαλοπρεπεῖς οἱ ἑορτασμοί. Τῆς ἑορτῆς προηγεῖται δεκαπενθήμερος νηστεία, ποὺ τηρεῖται ἀπὸ τὴν πλειοψηφία καὶ συντελεῖ στὴν πνευματικὴ προετοιμασία τῆς ἑορτῆς. «Αἱ γενεαί πᾶσαι μακαρίζουσι», κατὰ τὸν Ὑμνωδό, τὴ μόνη Θεοτόκο. Ἔζησε στὸν παρόντα κόσμο αἰσθανθεῖσα τὴν ὑπέρτατη εὐτυχία καὶ ἠθικὴ ἱκανοποίηση.
«Κεχαριτωμένη» καὶ «εὐλογημένη» καὶ «Μητέρα τοῦ Θεοῦ» ὀνόμασε ὁ Ἄγγελος τὴν ἐκ Ναζαρέτ Μαρία. Εἶναι ὁ ἀντιπροσωπευτικὸς τύπος τῆς ἀνθρωπότητος στὸ θεϊκό ἔργο τῆς ἀπολυτρώσεως. Ἐβρεφούργησε τὸν Κτίστη. Ἡ Παναγία, ἄνθρωπος ἐξ΄ ἀνθρώπων, ἀξιωθεῖσα ὑπὸ τῆς θείας χάριτος νὰ γίνει Μητέρα τοῦ Θεοῦ, δὲν θὰ παύσει ποτέ νὰ συγκινεῖ τὴν ἀνθρώπινη ψυχὴ καὶ νὰ δέχεται τὴν ἀναφορὰ τῶν ἀνθρώπινων πόθων καὶ ἐλπίδων. Τὴν ἀναφορὰ τῶν ἐν κινδύνοις καὶ θλίψεσι καὶ ἀνάγκαις εὑρισκομένων. Εἶναι ἡ Μεσίτρια πρὸς τὸν Θεὸ ὑπὲρ τῶν συνανθρώπων της. Πρέσβειρα ἀντιπροσωπευτική τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς πρὸς τὸν Πλάστη. Ἐπὶ θρόνου δόξης καθημένη, ὡς Βασίλισσα τῶν Οὐρανῶν καὶ τῆς γῆς, θὰ κατέχει ἀσάλευτη τη βασιλοπρεπῆ θέση της στὴν ἀνθρώπινη καρδιά.
Κατὰ τὴ δεκαπενθήμερη νηστεία ψάλλονται οἱ Παρακλήσεις ὡς ἀναφορὰ τῶν χειμαζομένων πρὸς Αὐτήν. Ὁ Ὑμνωδὸς τῆς Ἐκκλησίας μας τὴν θεωρεῖ «γέφυραν μετάγουσαν τοὺς ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν. Πύργον ἀσάλευτον τῆς Ἐκκλησίας. Πρέσβειραν τοῦ κόσμου, Ἐλπίδα καὶ προστασίαν τῶν πιστῶν».
Ὡς ἱστορικὸ πρόσωπο ἡ Θεομήτωρ ἐδοκίμασε τὴν ἀνθρώπινη χαρὰ καὶ τὴν ἀνθρώπινη πικρία. Ἡ καρδιά της πλημμυρισμένη ἀπὸ αἰσθήματα ἁγιότητος, ἐδοκίμασε τὴ γοητεία τῶν παλμῶν τῆς ὑπέρτατης ἀνθρώπινης εὐτυχίας. Μὲ τὴ συναισθηματικὴ εὐδαιμονία, τὴν ὁποία ἐσκιαγράφησε ὁ εὐαγγελιζόμενος Ἄγγελος ἐτόνισαν τὰ παρθενικά της χείλη τὸν ὕμνο τῆς ἀπροσμέτρητης τιμῆς, τὴν ὁποία ἀπειργάζονταν τὰ ὑπερφυῆ γεγονότα. «Ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί μὲ πᾶσαι αἱ γενεαί». Οἱ πραγματικότητες ὅμως ποὺ δημιουργεῖ στὴ ζωὴ ἡ ἁμαρτία πλήγωσαν βαθύτατά τη μητρικὴ καρδιά τῆς Θεοτόκου. Εἶδε τὸν υἱό της νὰ μεγαλύνεται μὲ τὴ δύναμη τοῦ θεϊκοῦ τοῦ μεγαλείου καὶ νὰ συντρίβεται κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ἀνθρώπινης κακίας. Τὸν ἀντίκρυσε ἄπνουν πάνω στὸ ξύλο τῆς ἀτιμώσεως καὶ τὸν εἶδε νὰ ἐξαφανίζεται στὸ βάθος τοῦ σκοτεινοῦ του τάφου. Ἡ μητρική της καρδιά δοκιμάσθηκε σκληρῶς. Ἀπὸ τὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου, μὲ σφιγμένη τὴ μητρική της καρδία, ἐπέστρεψε συντρίμμια στὸν οἶκο τοῦ Ἰωάννη. Καὶ κατέφυγε στὴν προσφιλῆ της προσευχή, γιὰ νὰ βαλσαμώσει τὸν πόνο της. Ἀλλὰ δὲν ἐβράδυνε νὰ συντελεσθεῖ τὸ θαῦμα τῶν θαυμάτων. Ἀπὸ τὸν σκοτεινὸ καὶ σφραγισμένο τάφο ἀνέβλυσε ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς. Ὁ Υἱὸς της ἀνέστη. Ἡ Ἀνάσταση ἐπλήρωσε χαρᾶς τὰ σύμπαντα. Ὑπερεπλήρωσε καὶ τὴν ψυχὴ τῆς Παναγίας, ἡ ὁποία ἀνεδείχθη «Πλατυτέρα τῶν Οὐρανῶν». Ὡς πρόσωπο λοιπὸν ἡ Παναγία κατέχει θέση κοντὰ στὸν κόσμο καὶ κοντὰ στὸ Θεό. Εἶναι ὁ πρῶτος ἅγιος ποὺ τόσο τιμήθηκε ἀπὸ τὸ Θεό, ὥστε νὰ γίνει τὸ μέσο, μὲ τὸ ὁποῖο παρασχέθηκε ἡ χάρη καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο.
Μὲ συγκίνηση τιμοῦμε τὴ μνήμη της. Εἶναι γιὰ ὅλους μας ὑπέροχο παράδειγμα μιμήσεως. Ἂς ἐμπνευσθοῦμε ἀπὸ τὴν καρτερικότητά της μὲ τὴν ὁποία ὑπέμεινε τὸ θάνατο τοῦ Υἱοῦ της. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἄλλος λίγο, ἄλλος πολύ, δοκιμάζουμε δυσκολίες, ἀντιξοότητες καὶ πόνο στὴν πορεία τῆς ζωῆς μας. Ἐκείνη μὲ πόση πιστὴ καὶ εὐλάβεια ὑπέμεινε τὸ δικό της πόνο. Καὶ ἐμεῖς ἂς μὴν καπτόμεθα στὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς, ὅσο μεγάλες κι΄ ἂν εἶναι. Πάντοτε νὰ ζητοῦμε τὴν ἐνίσχυση καὶ τὴν ἀνακούφιση στὴν προσευχή, στὴ συνομιλία μὲ τὸ Δημιουργό μας!
Ἰδιαιτέρως ἂς συγκινηθοῦμε ἀπὸ τὴν ἁγιότητα τοῦ βίου της. Ἡ ἀρετὴ εἶναι ὑπέρτατο ἰδεῶδες τῆς ζωῆς, ὄχι μόνο στὸ χριστιανισμό, ἀλλὰ καὶ στὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γραμματεία. Σπουδαῖο τὸ τοῦ Σοφοκλέους «Τὴν εὔσεπτον ἁγνείαν λόγων τε ἔργων τε πάντων ὢν νόμοι πρόκεινται ὑψίποδες». Ἡ Παναγία ἀποτελεῖ ἰδεῶδες πρότυπο τοῦ γυναικείου φύλου. Οἱ νεάνιδες νὰ μιμηθοῦν τὴν καθαρότητα καὶ τὴν ἁγνότητα τῆς ζωῆς της, οἱ δὲ μητέρες τὴν ἀφοσίωση καὶ τὴ θυσία γιὰ τὴν ἀνατροφὴ τοῦ υἱοῦ της. Ὁ σπουδαιότερος προορισμὸς τῆς Μητέρας εἶναι ἡ καλή, ἡ χριστιανικὴ ἀνατροφὴ καὶ διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν της.
Ἡ 15η Αὐγούστου ὑπενθυμίζει τὴ μετάσταση τῆς Μητέρας τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὰ ἐπίγεια στοὺς κόλπους τοῦ Υἱοῦ της. Ἐμεῖς μὲ εὐλάβεια ἀπευθύνουμε θερμή προσευχὴ νὰ μεσιτεύει πρὸς τὸν Υἱό της νὰ μᾶς ἐνισχύει στὴν πορεία τῆς χριστιανικῆς μας ζωῆς πρὸς τὰ ἐνάρετα καὶ τὰ ἀγαθά. Ἡ Παναγία εἶναι ἡ κλίμακα ποὺ ἑνώνει τὸν Οὐρανὸ μὲ τὴ γῆ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου