ΤΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

Εις το μυστήριον της θείας Κοινωνίας τελετουργείται κατά την Αγίαν ημών πίστιν μετουσίωσις του άρτου και του οίνου εις σώμα και αίμα του Κυρίου, ούτω  δε μεταλαμβάνομεν αυτού τού σώματος και του αίματος τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.  

Το μυστήριον τούτο παρεδόθη τοις Αποστόλοις 

υπ’ Αυτού τού Κυρίου και δια των Αποστόλων 

εις ημάς. Τα σχετικά χωρία τής Γραφής είναι τα εξής:

Ματθ.Κστ’26-29.«Εσθιόντων δε αυτών λαβών ο Ιησούς τον άρτον και ευχαριστήσας έκλασε (ευλόγησε) και εδίδου τοις μαθηταίς και είπε, Λάβετε φάγετε τούτο εστί το σώμα μου και λαβών το ποτήριον και ευχαριστήσας έδωκεν αυτοίς λέγων, πίετε εξ αυτού πάντες τούτο γαρ εστί το αίμα μου το της καινής διαθήκης το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών». (Προβ. και Μάρκ. Ιδ’ 22-25 και Λουκ. Κβ΄ 17-20).

Δια της κατηγορηματικής αντωνυμίας «τούτο» και του ρήματος «εστί» ετελεσιουργήθη, αναντιρρήτως, υπό του Κυρίου το μυστήριον της  μετουσιώσεως του άρτου εις σώμα Του και του Οίνου εις Αίμα Του. Εις βεβαίωσιν δε τούτου πολλάκις ο Κύριος ετόνισε προηγουμένως και τα ακόλουθα:

Ιωάν.Στ΄51.«Εγώ ειμί ο άρτος ο ζων, ο εκ του Ουρανού 

καταβάς εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, ζήσεται εις 

τον αιώνα. Και ο άρτος δε ον εγώ δώσω, η σάρξ μου εστί».

ΙδίουΣτ΄53 -57 «Αμήν αμήν, λέγω υμίν, εάν μη φ ά γ η τ ε την σάρκα του υιού του ανθρώπου και π ι ή τ ε αυτού το αίμα ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς. Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον…η γαρ σάρξ μου αληθώς έστι βρώσις, και το αίμα μου αληθώς εστί πόσις. Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ».

Ότι δε πρόκειται περί μυστηρίου τελεσθέντος υπό του Κυρίου ουχί μόνον κατά τον «Μυστικόν Δείπνον», αλλά δια να συνεχίζηται μέχρι συντελείας του αιώνος τούτου, συνάγεται προδήλως, ου μόνον εκ των υπό του Κυρίου ως ανωτέρω λεχθέντων γενικώς και αορίστως «εάν φάγητε… και πίητε…» και «ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα…», αλλά και εκ των  επεξηγηματικών μαρτυριών του Αποστόλου Παύλου εχουσών ούτως:

Α΄Προς Κορινθίους1-16: «τὸ ποτήριον τῆς  εὐλογίας ὃ   εὐλογοῦμεν,  οὐχὶ   κοινωνία  τοῦ  αἵματος  τοῦ Χριστοῦ  ἐστι;  τὸν  ἄρτον ὃν  κλῶμεν, οὐχὶ  κοινωνία  τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ εστίν;».

Αυτόθι Ια΄23-30. «Εγώ γαρ παρέλαβον από του Κυρίου ο και παρέδωκα υμίν, ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός εν τη νυκτί η παραδίδετο έλαβεν άρτον  και ευχαριστήσας έκλασε και είπε, Λάβετε φάγετε τούτο μου εστί το σώμα το υπέρ υμών κλώμενον, τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν». 

Ωσαύτως και το ποτήριον μετά το δειπνήσαι λέγων, τούτο το ποτήριον η Καινή Διαθήκη εστίν εν τω εμώ αίματι. Τούτο ποιείτε οσάκις εάν πίνητε, εις την εμήν ανάμνησιν.  Οσάκις γαρ άν  εσθίητε τον άρτον τούτον και το ποτήριον τούτο πίνητε, τον θάνατον του Κυρίου  καταγγέλλετε 

Ώστε ος αν εσθίη τον άρτον τούτον και πίνη το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, ένοχος έσται του σώματος και του αίματος του Κυρίου.Δοκιμαζέτω  δε  άνθρωπος  εαυτον,  και ούτως  εκ του  άρτου  εσθιέτω  και   του  ποτηρίου  πινέτω  ο  γαρ  εσθίων  και  πίνων  αναξίως  κρίμα  εαυτώ  εσθίει   και  πίνει,  μη  διακρίνων  το  σώμα   του  Κυρίου».

ΠροςΕβρ.Ιγ10: «Ἔχομεν θυσιαστήριον, ἐξ οὗ φαγεῖν οὐκ ἔχουσιν ἐξουσίαν οἱ τῇ σκηνῇ λατρεύοντες·». Ως τοιούτους εννοεί αναντιρρήτως ο θείος Παύλος τους Ισραηλίτας. Και περί του υπερφυούς όμως τούτου μυστηρίου έχομεν προσέτι και υπερόχους μαρτυρίας πολλών Αποστολικών και μεταγενεστέρων πατέρων της αγίας Εκκλησίας ημών¹ .

-------------------

1.Ιγνατίου,Επιστολή προς Σμυρν. Κεφ.7.1,

Προς Φιλαδελφ., Κεφ.4,

Προς Ρωμ. 7.3,

Κλημ. Αλεξανδρ. Παιδαγωγ.

Βιβλ 1, Κεφ. 6-42 κ.α.

Προβλ. Π. Δουληγ. μν. Εργ.  Σελ. 202-206