Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΘΙΞΙΑ

 

Παραιτήθηκε ο κ. Σακελαρίου από τη θέση του προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας. Δεν άντεξε άλλο να υπηρετεί ένα παντελώς αντισυνταγματικό καθεστώς όπου, όπως λέει ο ίδιος, οι πολίτες είναι «θύματα των μνημονίων και της κλιμακούμενης επικυριαρχίας του οικονομικού παράγοντος επί του θεσμικού»!

Καταλαβαίνετε τι καταγγέλλει ο ανώτατος αυτός δικαστικός; Ότι η χώρα δεν κυβερνάται από τους συνταγματικά θεμελιωμένους θεσμούς και το δίκαιο, αλλά από την αυθαιρεσία του «οικονομικού παράγοντος», δηλαδή των άνομων συμφερόντων των δανειστών, που επιβάλλουν τη θέλησή τους παρά κι ενάντια στο Σύνταγμα.

Διαβάστε επακριβώς την επίμαχη αποστροφή 

της επιστολής παραίτησης του κ. Σακελαρίου:

«Έχω τη συνείδησή μου ήσυχη, διότι δεν αποχωρώ αμαχητί, αφού όλα αυτά τα χρόνια αγωνίσθηκα, με τη βοήθεια του Θεού, τον αγώνα τον καλό.

Τη στιγμή, όμως, αυτή η σκέψις μου στρέφεται στους απλούς πολίτες, που είναι τα θύματα των μνημονίων και της κλιμακούμενης επικυριαρχίας του οικονομικού παράγοντος επί του θεσμικού.

Οι αντοχές των οποίων συνεχώς δοκιμάζονται από τα αλλεπάλληλα οικονομικά μέτρα, που λαμβάνονται με την επίκληση του λεγομένου δημοσιονομικού συμφέροντος και που συνεπάγονται υπέρογκες γι’ αυτούς επιβαρύνσεις, λόγω του σωρευτικού τους χαρακτήρος.

Ήδη, από την εποχή του πρώτου μνημονίου, ορισμένοι συνάδελφοί μου μεταξύ των οποίων και εγώ, είχαμε, με τις μειοψηφίες μας επισημάνει, τη μη συμβατότητα των ρυθμίσεων του μνημονίου με το Σύνταγμα και είχαμε, εγκαίρως, προειδοποιήσει.

Χωρίς δυστυχώς να εισακουστούμε, για την επερχόμενη πλήρη επικυριαρχία του οικονομικού επί του θεσμικού, που επηρέασε, καίρια, το σύνολο σχεδόν της κρατικής δράσεως και σηματοδότησε την συνακόλουθη υποχώρηση του Κράτους Δικαίου και του Κοινωνικού Κράτους.»

Με άλλα λόγια, ο παραιτηθείς Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας καταγγέλλει ολόκληρο το καθεστώς που επιβλήθηκε στη χώρα από τα μνημόνια και τον «οικονομικό παράγοντα».

Με τρόπο που κανείς άλλος ανώτατος αξιωματούχος εν ενεργεία – και μάλιστα ανώτατος δικαστικός – δεν τόλμησε να κάνει. Ούτε καν οι Ενώσεις Δικαστών και Εισαγγελέων.

Είναι ο πρώτος κι ο μοναδικός έως σήμερα ανώτατος λειτουργός απ' όλους τους θεσμούς της πολιτείας που παραιτείται γι’ αυτούς τους λόγους. Καταγγέλλει επί της ουσίας ότι το αντισυνταγματικό καθεστώς των μνημονίων δεν του επιτρέπει να ασκήσει ευσυνείδητα τα καθήκοντά του ως Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Κι έτσι θέτει ολόκληρο το δικαστικό σώμα προ των ευθυνών του. Λέγοντας ξεκάθαρα προς τους συναδέλφους του ότι είτε οφείλουν να υπηρετούν τη δικαιοσύνη προς όφελος του πολίτη με βάση το Σύνταγμα, είτε οφείλουν να παραιτηθούν.

Θα ήθελα πολύ να δω ποιος δικαστής θα τολμήσει μετά από μια τέτοια επιστολή παραίτησης του Προέδρου του ΣτΕ, να δικάσει υποκύπτοντας στις πιέσεις έξωθεν και άνωθεν προκειμένου να καταπατήσει το Σύνταγμα. 

Ποιος δικαστής θα τολμήσει να ποδοπατήσει όρκους, συνείδηση και προσωπική εντιμότητα για να γίνει τυφλό όργανο του αντισυνταγματικού καθεστώτος που έχει επιβληθεί στην πατρίδα μας.

Η επιστολή του κ. Σακελαρίου δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να επαναλαμβάνει όσα κατήγγειλαν με τη στάση τους και με το λόγο τους ανώτατοι δικαστικοί σαν τον Κωνσταντίνο Τσάτσο.

Ο οποίος ως Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας αρνήθηκε το 1967 να νομιμοποιήσει τις πράξεις του τότε εισαγγελέα Κόλλια και πρώτου πρωθυπουργού της χούντας.

Ο περιβόητος Κόλλιας είχε διακηρύξει ως εισαγγελέας του Αρείου Πάγου τα εξής στις 21 Απριλίου 1967:«Η εκτροπή είναι επιβεβλημένη δια την σωτηρίαν της πατρίδος…». 

Ή όπως το εξέφραζε ο έτερος Καππαδόκης της χούντας, ο ελληνοπρεπής Παττακός, «το Σύνταγμα και οι νόμοι εκοιμήθησαν, η Πατρίς όμως εσώθη…» (Λόγος στη Σπάρτη, 21/1/1968).

Τι διαφορετικό μας λένε σήμερα όσοι υπηρετούν τα μνημόνια και τις πολιτικές τους;Όσοι δεν αποδέχθηκαν την εκτροπή, ή την κοίμηση του Συντάγματος καθαιρέθηκαν, χλευάστηκαν ως «υποχείρια αντεθνικών δυνάμεων» και οδηγήθηκαν στην εξορία.

Ποτέ όμως δεν τόλμησε το πολιτικό κατεστημένο της χώρας να προχωρήσει σε ανάλογη με τη σημερινή εκτροπή και πραξικόπημα, κοιμίζοντας το Σύνταγμα με την τόσο ολοφάνερη πρόθεση να εξυπηρετηθούν ξένα συμφέροντα και ιδιαίτερα τα συμφέροντα του «οικονομικού παράγοντα». 

Ποτέ πριν κανένας επίδοξος δικτάτορας ή δωσίλογος σ’ αυτή την χώρα δεν τόλμησε να οργανώσει τέτοιο πραξικόπημα εναντίον του Συντάγματος υπηρετώντας τόσο φανερά ξένα εξωθεσμικά και αντισυνταγματικά κέντρα.

Κανονικά η παραίτηση του ανώτατου δικαστικού, θα έπρεπε να ταρακουνήσει συθέμελα το πολιτικό σύστημα της χώρας. Ωστόσο, αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίστηκε η άρνηση Πολυζωίδη και Τερτσέτη επί ξενοκρατίας της βαυαρικής αντιβασιλείας. 

Ή όπως αντιμετωπίστηκαν όσοι δικαστές δεν επέτρεψαν να λερωθεί η ακεραιότητα του δικαστού τους βίου με την μετατροπή τους σε τυφλά όργανα της χούντας.

Η μόνη διαφορά είναι ότι η κυβέρνηση σήμερα και το πολιτικό σύστημα δεν έχουν τη δυνατότητα της φυλάκισης, της εξορίας ή της παραδειγματικής τιμωρίας του θρασύτατου δικαστή. 

Όχι πώς δεν θα ήθελαν να είχαν τη δυνατότητα να τον στείλουν σε κανένα ξερονήσι, έτσι για παραδειγματισμό. Δεν μπορούν να το κάνουν γιατί τρέμουν μην τυχόν και ξυπνήσει από τον πολιτικό και κοινωνικό λήθαργο ο λαός και τότε ουαι κι αλίμονό τους.

Κι έτσι έχουν επιδοθεί σ’ αυτό που ξέρουν καλά: στη λοιδορία, τη σπίλωση, την κατασυκοφάντηση σε βαθμό τέτοιο ώστε να αναγκάσουν όχι μόνο τον συγκεκριμένο δικαστή, αλλά και όσους άλλους διαθέτουν ακόμη συνείδηση να λουφάξουν. 

Κάθε λογής χυδαίο υποκείμενο από τους Πολάδηκες έως τους πιο σιχαμερούς της δημοσιοκαφρίλας έχουν ξεχυθεί να πνίξουν κάτω από τόνους βρωμιάς και υπονοουμένων την καταγγελία του έντιμου ανώτατου δικαστή.

Μαζί τους και το σύνολο των πολιτικών κομμάτων, από τη ΝΔ μέχρι το τελευταίο γκρουπούσκολο της λεγόμενης ριζοσπαστικής αριστεράς. Παριστάνουν ότι δεν άκουσαν, δεν είδαν και δεν κατάλαβαν το μέγεθος της καταγγελίας που κάνει με την επιστολή του ο παραιτηθείς Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Ωστόσο, όπως έλεγε κι ο Αϊνστάιν, «ένας έμφυτα ελεύθερος κι ευσυνείδητος άνθρωπος μπορεί να καταστραφεί σαν άτομο, αλλά δεν μπορεί ποτέ να υποδουλωθεί ή να χρησιμοποιηθεί σαν τυφλό όργανο.»

Ο κ. Σακελλαρίου απέδειξε ότι ανήκει σ’ αυτή την σπάνια κατηγορία των έμφυτα ελεύθερων και ευσυνείδητων ανθρώπων, που κοσμούν πάντα τους λαούς και την ανθρωπότητα. 

Όσο λίγοι κι αν είναι έναντι όσων αναδύονται από τον βόθρο και τον υπόκοσμο της ιστορίας για να επιτελέσουν εγκλήματα εναντίον του λαού και της ανθρωπότητας, για τα οποία φημίζεται το είδος τους.