Η ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΓΕΜΑΤΗ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ

 

Μέχρι και 340 τρις κυβικά πόδια φυσικού αερίου εκτιμάται ότι υπάρχει στην Ανατολική Μεσόγειο, σύμφωνα με το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ ποσότητα που ξεπερνάει τα αποθέματα των ΗΠΑ. Μιλώντας στην εφημερίδα «Καθημερινή», ο πρώην συντονιστής των ΗΠΑ για την ενέργεια στην Ευρασία, Ρίτσαρντ Μόρνινγκσταρ αναφέρει:

«Το αέριο της Ανατολικής Μεσογείου είναι μια τεράστια ευκαιρία για όλη την περιοχή», και προσθέτει ότι «δεν είχε υπάρξει ποτέ στο παρελθόν μια τόσο θετική προοπτική, που όμως αντιμετωπίζει πολλά εμπόδια και χρειάζεται πολλή δουλειά για να υπερπηδηθούν».

«Για λόγους ενεργειακής ασφάλειας, οι ανακαλύψεις στην Ανατολική Μεσόγειο είναι πολύ σημαντικές. Η Ευρώπη εξαρτάται κυρίως από τη Ρωσία αλλά και τη Νορβηγία, της οποίας όμως οι ποσότητες μειώνονται δραματικά.

Ετσι, το αέριο της Ανατολικής Μεσογείου προσελκύει την προσοχή καθώς μπορεί να αποτελέσει την απάντηση, μια πολύ καλή εναλλακτική ή, καλύτερα, συμπληρωματική πηγή στις ήδη υφιστάμενες», επισημαίνει ο επικεφαλής του προγράμματος διεθνών ενεργειακών πηγών του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ενέργειας, Χανς Βίλχελμ Σίφερ. Όπως αναφέρει η εφημερίδα, μεγάλο ζήτημα είναι η μεταφορά του αερίου και οι επιλογές είναι οι εξής:

•Η πρώτη επιλογή είναι η κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού από τα ισραηλινά κοιτάσματα προς την Τουρκία, μέσω των ΑΟΖ της Κύπρου και του Λιβάνου.

•Η δεύτερη αφορά τη μεταφορά μέσω Κύπρου, εάν λυθεί το Κυπριακό. Σε αυτή την περίπτωση θα υπάρξει ένας συνδυασμός υποθαλάσσιων και επίγειων αγωγών.

•Η τρίτη είναι το ισραηλινό και κυπριακό αέριο να καταλήγουν στην Αίγυπτο, όπου, όπως και το αιγυπτιακό, θα υγροποιούνται στα δύο υπολειτουργούντα τερματικά. Από εκεί θα μεταφέρονται με πλοία στις ευρωπαϊκές, και όχι μόνο, αγορές. Η συγκεκριμένη επιλογή προσφέρει μεγαλύτερη ευελιξία σε ό,τι αφορά τους τελικούς προορισμούς, αλλά μακροπρόθεσμα το κόστος είναι μεγαλύτερο.

•Η τέταρτη  επιλογή αφορά την κατασκευή του αγωγού EastMed, που θα συνδέει τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου με την Ελλάδα και, από εκεί, την Ιταλία. Προς το παρόν, θεωρείται η πλέον απαιτητική επιλογή λόγω του μεγαλύτερου κόστους, απόρροια της μακράς απόστασης, του μεγάλου βάθους και της δύσκολης γεωλογίας.

«Συνήθως ο πιο φθηνός τρόπος είναι ο αγωγός, αλλά σε αυτή την περίπτωση οι υπολογισμοί είναι πιο περίπλοκοι», λέει ο Χανς Βίλχελμ Σίφερ. Ωστόσο, οι προοπτικές εκμετάλλευσης δυσκολεύουν λόγω της έκρυθμης κατάστασης που επικρατεί στις χώρες που περικυκλώνουν την περιοχή, όπως οι συγκρούσεις της Τουρκίας με την Κύπρο και την Αίγυπτο.