19 Μαρτίου, 2017

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΙΕΡΑΤΙΚΩΝ ΚΛΗΣΕΩΝ

 

Πρός
Τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα της Εκκλησίας της 'Ελλάδος
Θέμα:«Περί τών Ιερατικών Κλήσεων - Ή συμβολή τής οικογενείας στην καλλιέργεια και ανάδειξη τών Ιερατικών Κλήσεων»

Τέκνα έν Κυρίω αγαπητά,
Χωρίς αμφιβολία ό Θεός καλεί τίς ψυχές πού θέλει νά τεθούν στην υπηρεσία του. Μέ τρόπους πού μόνο Αυτός γνωρίζει καί χρησιμοποιεί λέγει στους εκλεκτούς Του: «Ακολουθεί μοι» καί ή ψυχή ή ανταποκρίνεται στό κάλεσμα του Θεού ή κωφεύει και αδιαφορεί γι' αύτη τήν κλήση.

Παρ' όλα αυτά μιά ιερατική κλήση γιά νά αναπτυχθεί καί νά καλλιεργηθεί χρειάζεται κατάλληλο περιβάλ­λον. Ή Ιστορία τών ιερατικών κλήσεων έχει άποδείξει ότι άπό καλές καί χρι­στιανικές οικογένειες προέρχονται καλοί κι άγιοι ιερείς. Στην καλλιέργεια καί ανάδειξη τών κλήσεων, μετά τήν θεία Χάρη, συμβάλλει ή οικογένεια. 

Ή συμ­βολή της μάλιστα είναι τέτοια πού, χωρίς νά διαψευσθούμε, μπορούμε νά τονί­σουμε, ότι σπάνια άπό κακή οικογένεια προήρχοντο καλοί ιερείς. Ότι είναι τό δένδρο είναι καί ό καρπός, έφ' όσον άπό τους καρπούς γνωρίζεται τό δένδρο (Ματθ. ιβ', 33).  

Μέ τήν ευκαιρία της σημερινής Κυριακής της Σταυροπροσκυνήσεως, πού μέ απόφαση της Ιεράς Συνόδου τής Εκκλησίας μας είναι αφιερωμένη στην προβολή τών ιερατικών κλήσεων. Θά αναφερθούμε στήν συμβολή τής οικο­γένειας στήν καλλιέργεια καί ανάδειξη τών ιερατικών ή μοναχικών κλήσεων;

 Στό ερώτημα μας μέ ποιό τρόπο συμβάλλει ή οικογένεια στό έργο τού Θεού απαντάμε:
α'μέ τήν πίστη της
β'μέ τίς θυσίες της,
γ'μέ τό παράδειγμα της καί
δ'μέ τήν προσευχή της.

1° Μέ τήν πίστη της
Ή οικογένεια πρέπει νά εκτιμά τήν αποστολή, τό χάρισμα καί τήν διακονία του ιερέως. Νά πιστεύει ακράδαντα, έμπρακτα, ζωντανά καί φλογερά, ότι ό ιερεύς είναι ένας άλλος Χριστός, μεσίτης μεταξύ Θεού καί ανθρώπων, εκείνος δηλαδή πού ομιλεί στόν Θεό γιά τούς ανθρώπους καί στους ανθρώπους γιά τόν Θεό.

Ό Θεός εξέλεξε ανθρώπους καί τούς έδωσε τέτοια εξουσία πού δεν τήν έδωσε ούτε στους αγγέλους. Κι αυτοί οί άνθρωποι είναι οί ιερείς.

Οί ιερείς, πού αναγεννούν μέ τή χάρη του Θεού τίς ψυχές.

Οί ιερείς μέ τήν εξουσία πού τούς έδωσε ό Θεός συγχωρούν τίς αμαρτίες των ανθρώπων.

Οί ιερείς πού κατεβάζουν τόν Υιό του Θεού στήν Αγία Τράπεζα καί Τόν προσφέρουν στόν ουράνιο Πατέρα υπέρ της τού κόσμου ζωής καί σωτηρίας καί «εις άφεσιν αμαρτιών καί «ζωήν αίώνιον».

Οί ιερείς πού είναι πατέρες, διδάσκαλοι, παρηγορητές του λαού τού Θεού. Ένας καλός ιερέας είναι ένας ανεκτίμητος πνευματικός θησαυρός, πού τόν απολαμβάνει καί τόν χαίρεται ή Εκκλησία, ή κοινωνία καί ή οικογένεια του.

Αποτελεί μεγίστη τιμή στήν οικογένεια νά προσφέρει στό Θεό, στήν Εκκλησία, στήν κοινωνία ένα τέτοιο ανεκτίμητο θησαυρό, όργανο της Χάριτος τού Θεού καί σκεύος εκλογής.

Οί γονείς πρέπει ακόμα νά πιστεύουν ότι τά παιδιά τους ανήκουν πρώτα στόν Θεό καί έπειτα σ΄ αυτούς. Ό Θεός είναι ό πατέρας πάντων ό υπέρτατος κυρίαρχος, νομοθέτης καί κυβερνήτης.

Ό Θεός χάρισε τά παιδιά στους γονείς γιά νά εκπληρωθούν τά σχέδια Του.Δεν επιτρέπεται οί γονείς νά αντιταχθούν στό θέλημα του Θεού, όπως ό Κύριος επισήμανε στόν απόστολο Παύλο στίς πύλες της Δαμασκού «Σκληρόν πρός κέντρα λακτίζειν» (Πράξ. κστ', 14).

Ή διδακτική ιστορία του Ιωνά καί άλλων αποδεικνύει σε όλους ότι ό Θεός ευρίσκει τρόπους νά πραγματοποιήσει τό σχέδιο Του. Παρά τά εμπόδια καί ενδεχόμενες τίς αντιρρήσεις καλεί σέ συνεργασία. Δέν επιτρέπεται οί γονείς νά αγνοήσουν ή νά περιφρονήσουν τήν κλήση των παιδιών τους.

Θά δώσουν λόγο στόν Θεό γιά τήν αντίδραση τους καί φέρουν τρομερή ευθύνη γιά όλα τά προβλήματα πού μπορεί νά δημιουργήσουν σέ μιά ψυχή, πού είναι αθάνατη καί πλάσθηκε γιά τήν αιωνιότητα κι όχι γιά νά ικανοποιεί τίς αδυναμίες καί τούς συναισθηματισμούς των γονέων.

 Σέ ανάλογη περίπτωση ό απόστολος Παύλος επισήμανε στους έπιδιώκοντες τήν ματαίωση του σχεδίου τού Θεού ότι «οίδαμεν γάρ τόν ειπόντα έμοί έκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος· καί πάλιν Κύριος κρίνει τόν λαόν αυτού. «φοβερόν τό έμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος» (Έβρ. ι', 30-31).

2° Μέ τίς θυσίες της
Ανθρωπίνως ίσως ή αφιέρωση στό Θεό ενός παιδιού μπορεί νά στοιχίζει στήν οικογένεια, στους γονείς. Είναι κάτι τό ανθρώπινο.Τό κατανοούμε.

Οί γονείς αγαπούν πάντα πολύ ένα καλό παιδί τους, τρέφουν πολλές ελπίδες γιά τό μέλλον του, τούς στοιχίζει όταν, όπως νομίζουν, θά τό χάσουν άπό κοντά τους.

Σκέπτονται, ότι όταν θά αφιερωθεί στό Θεό, θά περιορισθεί ή ζωή του, θά κοντύνει ό ορίζοντας τής αναπτύξεως του, θά υποχρεωθεί σέ θυσίες, δεν θά ανέλθει κοινωνικώς.

Καί πολλοί άλλοι αποτρεπτικοί συλλογισμοί πλήττουν ευλόγως τήν συνείδηση των γονέων. Αλλά ώς έδώ ομιλεί ή ανθρώπινη λογική.

Πρέπει όμως νά επιτρέψουν νά ακουσθεί καί ή λογική του Θεού κατά τήν οποία, άν τό πνευματικό συμφέρον τού παιδιού είναι νά ακολουθήσει αυτό τό δρόμο, γιατί οί γονείς νά του φέρουν εμπόδια;

Αν ό Θεός τό καλεί γιά κάτι πιό ευγενικό καί θείο, γιατί νά φέρουν προσκόμματα;  Βέβαια απαιτείται κάποια θυσία, αλλά χωρίς θυσία ψηλά κι ευγενικά έργα δέν επιτυγχάνονται πόσο μάλλον είναι δυνατόν νά επιτευχθεί ή καλλιέργεια τών κλήσεων, πού είναι τό έργο τών έργων, τό ευγενέστερο τών έργων.

Οί γονείς πού φιλοδοξούν νά δώσουν ιερείς στήν Εκκλησία, άς έχουν πάντα σέ μεγάλη υπόληψη τό πνεύμα τής θυσίας. Οί γενναίες καί πρό πάντων οί ιερατικές ψυχές δέν διαπλάθονται μέσα στή νωχέλεια, τήν μαλθακότητα, τόν εγωισμό καί τήν οκνηρία.

Αυτά όλα σκοτώνουν τίς ψυχές τών παιδιών. Τά παιδιά θά θυμούνται καί θά ευγνωμονούν τούς γονείς εκείνους πού συνέβαλαν στήν πραγματική μόρφωση τους.  

Κι άν γίνουν ιερείς ή ευγνωμοσύνη τους θά είναι πιό ειλικρινής καί εκδηλωτική. Παρεδρεύοντες στό ιερό θυσιαστήριο θά προσεύχονται γι' αυτούς στό Θεό μέ παρρησία. Δέν έχουν ψυχή ιερέως καί πνεύμα θυσίας οί γονείς εκείνοι πού επαναλαμβάνουν ότι γιά νά είναι κανείς ευτυχισμένος πρέπει νά είναι πλούσιος, ότι γιά ν' απολαύσει.

Είναι ανάγκη άν όχι νά περιφρονήσει τουλάχιστον νά λησμονήσει καί νά αδιαφορήσει γιά τούς άλλους, ότι ή ζωή είναι σύντομη κι ότι πρέπει νά είναι κανείς επιτήδειος γιά νά εξασφαλίσει τήν καλύτερη καί μεγαλύτερη μερίδα.

Αυτές οί σκέψεις καί ή νοοτροπία είναι άρνηση τού πνευματικού ήθους, εγωισμός, ειδωλολατρία.Ό Θεός γιά τήν θυσία αυτή θά ευλογήσει τούς γονείς καί τήν οικογένεια ανταποδίδοντας μέ τήν χάρη Του καί τήν ευλογία Του και όλα τά μέλη τής οικογένειας πνευματικές δωρεές ασύλληπτες άπό τόν νού τού άνθρώπου

3° Μέ τό παράδειγμά της
Τό παράδειγμα τών γονέων είναι μεγάλος συντελεστής στήν ιερατική μόρφωση τού παιδιού.

Μέ τή ζωή τους, άρα μέ κληρονομι­κότητα, διοχετεύουν στό παιδί τους τόν δικό τους τρόπο γιά νά σκέπτεται, νά αισθάνεται καί νά ενεργεί, χωρίς νά τό γνωρίζουν καί οι ίδιοι, τό πλάθουν καθ' ομοίωση τους, τού δίνουν τήν δική τους ηθι­κή φυσιογνωμία.

Γιά νά γίνει ένας καλός ιερέας χρειάζεται μιά υπο­δειγματική χριστιανική οικογένεια. Τό ίεροσπουδαστήριο πού ενδε­χομένως θά φοιτήσει ό νέος προσθέτει ένα βερνίκι στόν χαρακτήρα τού νέου, αλλά δέν δίνει τήν ουσία, τό ιερατικό πνεύμα.

Τό ιερατικό πνεύμα τό δίνει πρωτίστως ή οικογένεια. Ό θείος σπόρος χρειάζεται νά προφυλαχθεί, νά καλλιεργηθεί, ν' αναπτυχθεί μέ αγάπη καί σε­βασμό άπό χέρια λεπτά καί προσεκτικά, δηλαδή γονεϊκά.

Ή ηθική ατμόσφαιρα πού περιβάλλει τήν κούνια τού παιδιού θά διαμορφώσει τό ήθος του. Αν τό παιδί αναπνέει μολυσμένο αέρα, άν ή ανατροφή του είναι μαλθακή καί αισθησιακή, τό παιδί θά απο­βεί ανίκανο γιά άγνά καί υψηλά ιδεώδη, κακοαναθρεμμένο, χωρίς ηθική αξία, χωρίς πνευματικότητα.

Τά παιδιά τών αγίων δέν γεννώνται άγια, αλλά, ανθρωπίνως, έχουν μεγαλύτερη ευκολία νά αγιάσουν μέσα σέ μιά καλή χριστια­νική οικογένεια, όπου άναπνέεται τό άρωμα τής ευσέβειας καί τού φόβου τού Θεού καί όπου εύωδιάζουν τά κρίνα τών αρετών.

Στό σχολείο της οικογένειας ό Ίεροσπουδαστής θά διδαχθεί πρώτα όλες τίς μεγάλες αρετές πού θά τού είναι απαραίτητες γιά τήν μελλοντική διακονία του καί γιά νά έχει καρποφόρα αποστολι­κή δράση.

Στό σχολείο της οικογένειας θά διδαχθεί τό ιερό τούτο τρί­πτυχο της ιερατικής ζωής α' τήν αγνότητα, β' τήν αδελφική αγάπη καί γ' τήν αποστροφή τής αμαρτίας.

4° Μέ τήν προσευχή της
Ή ιερατική κλήση αναπτύσσεται όταν οί γονείς προσεύχονται γιά τό παιδί τους καί μαζί μ' αυτό. Αν ξέρουν νά προσεύχονται γι' αυτό, γιά νά ακολουθήσει τήν κλήση του, νά διατηρηθεί στη χάρη τού Θεού, νά κάνει πάντα το θέλημα τού Θεού.

Πολλοί γονείς παρακαλούν τόν Θεό γιά την υγεία τών παιδιών τους, ελάχιστοι όμως γιά τήν πνευματική τους υγεία, γιά νά τά διατηρήσει ό Θεός στή χάρη Του μακριά άπό τήν αμαρτία.

Άν ξέρουν νά προσεύχονται μέ τό παιδί τους γιά νά του δι­δάξουν τίς πρώτες προσευχές. Στά γόνατα τών γονιών επάνω θά μάθει τό παιδί νά κάνει τό σημείο του σταυρού, νά προφέρει τό γλυ­κό όνομα τής Παναγίας.

Οί γονείς θά τού διδάξουν νά προσεύχεται μπρος σέ μιά εικόνα, νά λέει τή βραδινή προσευχή του, νά παρακα­λεί γιά τούς γονείς του, τούς συγγενείς του, νά επικαλείται τόν φύ­λακα Άγγελο του.

Οί πρώτοι κατηχητές τού παιδιού είναι οί γονείς. Από αυτούς θά μάθει τά πρώτα στοιχεία τής πίστεως μας.

Τέκνα έν Κυρίω αγαπητά,
Οί φλογεροί ιερείς καί συνετοί ποιμένες καί πιστοί λειτουργοί τού Υψίστου προέρχονται άπό χριστιανικές οικογένειες πού ζουν μέ τήν πίστη, τήν ευσέβεια καί τήν αγάπη πρός τόν Θεό.
Ό Αθηνών ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ, Πρόεδρος
O Φθιώτιδος Νικόλαος
Ό Μάνης Χρυσόστομος
Ό Δημητριάδος καί Αλμυρού Ιγνάτιος
Ό Καισαριανής, Βύρωνος καί Υμηττού Δανιήλ
Ό Ύδρας, Σπετσών καί Αίγίνης Έφραίμ
Ό Πειραιώς Σεραφείμ
Ο Εδέσσης, Πέλλης καί Αλμωπίας Ίωήλ
Ό Ζιχνών καί Νευροκοπίου Ιερόθεος
Ο Έλευθερουπόλεως Χρυσόστομος
Ό Σερβίων καί Κοζάνης Παύλος
Ό Αλεξανδρουπόλεως Ανθιμος
Ό Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως Βαρνάβας

Ο Αρχιγραμματεύς
Ο Μεθώνης Κλήμης
 



Δεν υπάρχουν σχόλια: