ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "ΜΕΣΑ Η ΕΞΩ" ΑΛΛΑ "ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΤΕ ΜΕΣΑ ΕΙΤΕ ΕΞΩ"

 

Πλήθος οι αναλύσεις για τις ζημιές της ΕΕ σε περίπτωση BREXIT αλλά και κάποιες αναλύσεις  για τα οφέλη της ΕΕ στην ίδια περίπτωση. Πλήθος αναλύσεων για τις ζημιές της Βρετανίας σε περίπτωση BREXIT αλλά και αναλύσεις για τα οφέλη της Βρετανίας στην περίπτωση αυτή. Μα πως είναι δυνατόν να ισχύει και το ένα και το αντίθετό του;

Πως είναι δυνατόν και για την ΕΕ και για την Βρετανία άλλοι να επιχειρηματολογούν ότι θα ζημιωθούν σε περίπτωση Brexit και άλλοι να τονίζουν ότι θα ωφεληθούν; Αυτό ακριβώς ήταν και το θέμα της συζήτησής μου με έναν πολύ γνωστό αρθογράφο των FT. Αφού βέβαια συμφωνήσαμε και οι δύο ότι όπως φαίνονται πια τα πράγματα το Remain θα κερδίσει με μεγάλη διαφορά, στη περίπτωση του Brexit καταλήξαμε στο εξής: 

Στο ότι μετά την βραχυπρόθεσμη αναταραχή και των ζημιών που αυτή θα προκαλέσει και στις 2 πλευρές, και στη Βρετανία και στην ΕΕ, (αφού πάντα κάθε αναταραχή δημιουργεί ζημιές) όλα θα εξαρτηθούν από την θέση και την πορεία και των δύο στο παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι.

Εάν τελικά θα ωφεληθούν ή θα ζημιωθούν εξαρτάται από την οικονομική πολιτική που θα ακολουθήσουν. Εάν η οικονομία της ΕΕ μετά την αποχώρηση της Βρετανίας γίνει πιο ανταγωνιστική σε σχέση με τις άλλες παγκόσμιες οικονομικές δυνάμεις τότε η ΕΕ θα ωφεληθεί. Το ίδιο ισχύει και για την Βρετανία. Εάν η χώρα γίνει πιο ανταγωνιστική παγκοσμίως και υπογράψει μια καλή συμφωνία με την ΕΕ τότε και αυτή θα ωφεληθεί.

Αν οι οικονομίες και των δύο γίνουν λιγότερο ανταγωνιστικές σε σχέση με τις άλλες χώρες τότε μακροπρόθεσμα θα ζημιωθούν. Γιατί μη ξεχνάτε ότι μέσα στην ΕΕ μέλη της είναι και η Ολλανδία και η Ελλάδα. Οι οικονομίες τους όμως διαφέρουν τρομακτικά. Έξω από την ΕΕ είναι και η Σιγκαπούρη και η Ζιμπάμπουε με ακόμα τρομακτικότερες διαφορές των οικονομιών τους. Στο θέμα της οικονομίας λοιπόν η απάντηση δεν είναι «μέσα ή έξω» αλλά «τι κάνεις είτε μέσα είτε έξω» προκειμένου να αυξήσεις την ανταγωνιστικότητά σου.

Η πραγματική απάντηση λοιπόν στην ερώτηση αν ζημιωθεί η ΕΕ από την έξοδο της Βρετανίας είναι «εξαρτάται τι θα κάνει η ΕΕ μετά το Brexit«.Βέβαια στο πρώτο χρονικό διάστημα θα υπάρξουν έντονες αρνητικές οικονομικές αναταράξεις (πτώση στα χρηματιστήρια, πτώση του Ευρώ) καθώς η ΕΕ από το 23.8% του παγκόσμιου ΑΕΠ θα πέσει στο 20%.

Χωρίς τη Βρετανία το μερίδιο της ΕΕ στο παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι μειώνεται σημαντικά καθώς το Σίτι του Λονδίνου δεν θα προσμετράται πλέον. Επίσης το μερίδιο της ΕΕ στη παγκόσμια εκπαίδευση μειώνεται σημαντικά αφού στα βρετανικά πανεπιστήμια φοιτούν εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητές από όλες τις χώρες του κόσμου.

Βέβαια οι αρνητικές αυτές εξελίξεις μπορεί να λειτουργήσουν σε μια δεύτερη φάση ως ιδιαιτέρως θετικές για μια μεγαλύτερη ολοκλήρωση και ενδυνάμωση της ευρωπαϊκής ταυτότητας αφού πλέον το πιο ευρωσκεπτικιστικό κομμάτι της ΕΕ θα έχει αποχωρήσει. Τμήμα των οικονομικών λειτουργιών που σήμερα μονοπωλούνται από το Σίτι του Λονδίνου μπορεί να αναληφθούν από άλλες ευρωπαϊκές χώρες ισχυροποιώντας τις οικονομίες τους και ταυτόχρονα ενισχύοντας την οικονομική ολοκλήρωση της ΕΕ.

Η Φρανκφούρτη, το Παρίσι, το Αμστερνταμ θα ισχυροποιήσουν τα οικονομικά τους δίκτυα ως αποδέκτες εταιριών που σήμερα έχουν μέν την βάση τους στην Βρετανία όμως ο χώρος δραστηριότητάς τους είναι το σύνολο της ΕΕ.Ακόμα και η Αθήνα μπορεί να ωφεληθεί σημαντικά από ένα Brexit καθώς μπορεί να προσελκύσει ακόμα περισσότερo τις δραστηριότητες και υπηρεσίες γύρω από το παγκόσμιο θαλάσσιο εμπόριο και τη ναυτιλία που σήμερα καλύπτει το Σίτι.

Γιατί ενώ η βρετανική ναυτιλία είναι πλέον ανύπαρκτη, το Λονδίνο είχε κατορθώσει να παραμείνει παγκόσμιο ναυτιλιακό κέντρο. Με την αποχώρηση της Βρετανίας η ενδυνάμωση του Πειραιά θα επιταχυνθεί. Ετσι λόγω της κυρίαρχης θέσης της ελληνικής πλοιοκτησίας στο κόσμο η Ελλάδα εύκολα θα μπορούσε να γίνει το κέντρο της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας ναυτιλίας.

Αλλά και στην εκπαίδευση, με την αποχώρηση της Βρετανίας ενώ θα μειωθεί το ευρωπαϊκό μερίδιο στον κόσμο, πολλές ευρωπαϊκές χώρες θα ενδυναμώσουν το εθνικό τους σύστημα προσφέροντας αγγλόφωνες σπουδές σε διεθνές επίπεδο που σήμερα μονοπωλούνται από τη Βρετανία, όπως για παράδειγμα οικονομικά στην Ολλανδία, την Αυστρία, την Ιταλία και  τη Γερμανία, ναυπηγική και υπολογιστές στη Γερμανία, φιλοσοφία, ανθρωπιστικές σπουδές και ναυτιλιακά στην Ελλάδα κ.λ.π.