ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΠΟΛΥ ΚΡΙΣΙΜΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

Ενώπιον ενός ακόμη επικίνδυνου αδιεξόδου βρίσκεται η Ελλάδα, έξι χρόνια μετά την έναρξη της πρωτοφανούς κρίσης, με τα τρία Μνημόνια και τις απίστευτες οικονομικές συνέπειες για μεγάλα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Η πρώτη φάση της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές ξεκίνησε, χθες, εν μέσω πολιορκίας αγροτών και ελεύθερων επαγγελματιών, αλλά και μιας γενικευμένης κοινωνικής αναταραχής.

Η κυβέρνηση, σε σχέση με ένα χρόνο πριν, καλείται να αντιμετωπίσει, εκτός των απαιτήσεων των Θεσμών, και την οργή των πολιτών. Η διάψευση των προσδοκιών και η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να διαχειριστεί τις ελπίδες που καλλιέργησε και ποτέ δεν υλοποιήθηκαν, ασφαλώς δημιουργούν νέα δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό.

Το γεγονός και μόνο ότι συζητούνται σενάρια περί παραίτησης της κυβέρνησης, οικουμενικές ή ακόμη και εκλογές, δείχνει ότι υπάρχουν πολλά και σοβαρά αδιέξοδα σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Δυστυχώς για τη χώρα έρχεται να προστεθεί και το μείζον πρόβλημα του Προσφυγικού, δημιουργώντας ένα εξαιρετικά ασφυκτικό πλαίσιο.

Δεν είναι ίσως υπερβολή να πει κανείς ότι είναι η ώρα των μεγάλων αποφάσεων για το πολιτικό σύστημα. Χθες ο πρωθυπουργός είπε το αυτονόητο: Η αξιολόγηση πρέπει να κλείσει πάση θυσία ώστε να ξεκινήσει ο διάλογος για την αναδιάρθρωση του χρέους και ταυτόχρονα να αρχίσουν να εισρέουν κεφάλαια και να υλοποιούνται επενδύσεις.

Μένει μόνο να υλοποιηθεί αυτή η δέσμευση του πρωθυπουργού εν μέσω ενός κυκεώνα αντιδράσεων. Ωστόσο, φαίνεται να είναι μονόδρομος η εφαρμογή της συμφωνίας με τους δανειστές. Και η παρούσα Βουλή και οι πολίτες γνώριζαν από το καλοκαίρι ότι θα είναι δύσκολο το τρίτο Μνημόνιο.

Ούτε η κυβέρνηση, ούτε η αντιπολίτευση ξοδεύτηκαν προεκλογικά σε ανέξοδες υποσχέσεις. Επομένως, είναι η ώρα να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του. Η κυβέρνηση να πάρει τις σωστές αποφάσεις μη υπολογίζοντας το πολιτικό κόστος.

Η αντιπολίτευση να συναινέσει στα θετικά και να προτείνει διαφορετικές λύσεις στα αρνητικά. Και η κοινωνία να αποδεχθεί ότι κάποιοι θα «ξεβολευτούν» κι ότι δεν μπορεί να πληρώνουν πάντα οι ίδιοι τις επιπτώσεις της κρίσης. Βεβαίως, οι πράξεις από τα λόγια απέχουν πολύ...