ΚΑΚΟΤΗΤΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗ

 

Ο γνωστός Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος ξιφούλκησε και πάλι εχθές μέσα από το Ιστολόγιό του όπως πάντα όπου βρίζει Αρχιεπισκόπους, Πατριάρχες, Μητροπολίτες, είναι αυτός που διάβασε την κηδεία του χουντικού Ντερτιλή και ξεφτίλισε με την απαράδεκτη ανάρτησή του τον συνεπίσκοπό του βοηθό Επίσκοπο κ. Προκόπιο τον οποίο ο ίδιος είχε επιλέξει!!!

Για να γίνουμε πιο σαφείς ήρθε λοιπόν με νέο κείμενό του σκέτο σόου με τίτλο:ΑΠΟΒΡΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΗΚΩΣΑΝ ΚΕΦΑΛΙ! ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΞΩ ΑΠ' ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΦΤΥΣΤΕ ΤΟΥΣ! Διαβάστε το κατάπτυστο κείμενό του ΕΔΩ...

Ο  Αμβρόσιος έχει ξεχάσει ίσως πως έχει αποστρατευτεί από τη Χωροφυλακή και ως Εκκλησία που λέει ότι είναι νομίζει ότι μπορεί να γράφει να λέει ότι θέλει και να υβρίζει τους πάντες. Εκκλησία όμως είναι η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας και όχι τα φληναφήματα του κάθε Δεσπότη όταν βέβαια έχει και κάποια ηλικία.

Ασχολήθηκε λοιπόν στο κείμενό του για το Νόμο που ετοιμάζει η Κυβέρνηση για το σύμφωνο συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια. Θα έπρεπε ο Αμβρόσιος ως εκπρόσωπος της Εκκλησίας να γνωρίζει και να προσγειωθεί στην απόφαση της Ι.Σ.Ι. που έχει εκδοθεί στις 17 Οκτωβρίου 2013 για το σχετικό θέμα και που η Δ.Ι.Σ εχθές 9/12/2015 εμμένει σε αυτή την απόφαση της Ιεραρχίας όπου μεταξύ άλλων αναφέρει:

«Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, κατά την σημερινή Συνεδρίαση, εμμένει και επικαιροποιεί την απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Συνεδρίας της 17.10.2013, κατά την οποία επεσημάνθη ότι: «…σύγχρονα σχήματα οργάνωσης του ιδιωτικού βίου των ανθρώπων – εναλλακτικές μορφές οικογενείας – για την Εκκλησία και την θεολογία της περί γάμου και οικογενείας συνιστούν «εκτροπές» του οικογενειακού θεσμού, όπως αυτός διαμορφώθηκε και λειτούργησε επί αιώνες στη ζωή του εκκλησιαστικού σώματος.

Ο γάμος και η οικογένεια, γεγονός κατ’ εξοχήν εκκλησιαστικός και κοινωνικός θεσμός θεμελιώδους σημασίας, γίνεται, όλο και περισσότερο, ατομική υπόθεση που εντάσσεται στην σφαίρα του ιδιωτικού βίου. Φαινόμενα «εκτροπές» εξαιρετικά επίκαιρα και για την ελληνική πραγματικότητα, είναι ο πολιτικός γάμος, η μονογονεϊκή οικογένεια, η ελεύθερη συμβίωση και ο λεγόμενος γάμος των ομοφυλοφίλων’».

Η ανωτέρω Απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας θεωρείται σταθερή και αμετάκλητη. Διευκρινίζεται ότι αφετηρία των θέσεων της Εκκλησίας στο ανωτέρω ζήτημα είναι ο σεβασμός της αξίας του ανθρώπου, που είναι κέντρο της ορθόδοξης Θεολογίας, αλλά και θεμελιώδης αρχή στο ελληνικό Σύνταγμα.

 Από τον σεβασμό στην αξία του ανθρώπου απορρέει η απόρριψη οποιουδήποτε θεσμού υποκατάστατου, όπως το σύμφωνο συμβίωσης, με τον οποίο επιχειρείται ο υποβιβασμός της οικογενειακής ζωής στο επίπεδο των αστικών συναλλαγών, για την ανατροπή των οποίων αρκεί μία απλή αλλαγή γνώμης των συμβαλλομένων».

Η «αγάπη» του Αμβροσίου για τον πλησίον ξεχειλίζει και επιτίθεται σε ό,τι κι όποιον δεν του μοιάζει στον καθρέφτη, εξαπολύοντας κατηγορίες για «αιρέσεις» και «διαστροφές». Εκτοξεύει τα βέλη του παντού χωρίς όρια ενώ θα έπρεπε να κάνει πράξη αυτό που η εκκλησία κηρύττει δηλαδή την αγάπη και όχι το μίσος!!!!!!!

Όπως είπε ο Απόστολος Παύλος στη επιστολή του προς τους Κορίνθιους:Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.

Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει, η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.

O Xριστός Αμβρόσιε μίλησε σε πόρνες και Εβραίους, σε φτωχούς και περιθωριοποιημένους, άλλα μάλλον εσύ τώρα τα προσπερνάς αυτά. Μια ολόκληρη ζωή εσύ φανερώνεις ένα δημόσιο πρόσωπο απαράδεκτο και ασυνείδητο σημερινό δεσποτικό ύφος και ήθος σου, ξεχνάς οτι ο Θεός θα κρίνει όλα τα μύχια της καρδιάς σου και σε ολόκληρη την επι γης διαδρομή σου δεν θα διαγραφή εύκολα ΤΙΠΟΤΑ, κατάλαβέ το!!!

Εμείς δεν είμεθα εις θέση να γνωρίζουμε ούτε μας απασχολεί τι συμβαίνει με το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια άλλοι νομοθετούν αλλά δεν έχουμε και το δικαίωμα ως άνθρωποι να υβρίζουμε τον κάθε άνθρωπο για τις επιλογές του όπως κάνεις ανέντιμα Αμβρόσιε πάντα εσύ.

Η Εκκλησία πάντα στέκεται για το θέμα ΓΑΜΟΣ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ στο:«Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον... άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός.... αυξάνεσθε και πληθύνεσθε...». (Γεν. 1,27-28).

Ο Γάμος είναι η βάση της Κοινωνίας.

Από την διαμόρφωση της οικογένειας και την αγωγή των παιδιών εξαρτάται όλη η Κοινωνία. Ο Γάμος μόνον μέσα στην Εκκλησία του θεανθρώπου Ιησού Χριστού λαμβάνει πνευματική διάσταση, και έχει την προτεραιότητα έναντι πάσης συγγενείας. Είναι νέα ενότητα ο Γάμος, και δεν αποτελεί συνέχεια της οικογένειας του πατέρα  Δεν πρέπει να υπάρχουν παρεμβάσεις μέσα στο Γάμο, «...άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς ο θεός, λέγων, αυξάνεσθε και πληθύνεσθε.».

Γιά να συμπληρώσει έτι περαιτέρω ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, σε σχετικό ερώτημα των Φαρισαίων,«ουκ ανέγνωτε ότι ο ποιήσας απ΄ αρχής άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς; ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και κολληθήσεται τη γυναικί αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν; (= να κάνουν παιδιά, οικογένεια»). Γεν. 1,27-28. Ματθ. 19,3-6.

Είναι επίγειος θεσμός ο Γάμος, δεν είναι αιώνια η σχέση. Έχει τον χαρακτήρα της προσωρινότητας, γιατί «εν τη αναστάσει ούτε οι άνδρες παντρεύονται ούτε οι γυναίκες δίνονται σε γάμον, (δεν υπάρχει θέμα Γάμου), άλλ' ως άγγελοι Θεού εν ουρανώ εισί» (Ματθ. 22,30).

Εδώ στην γή ο Γάμος έχει ως σκοπό του τους απογόνους, και μέλη της Εκκλησίας. Είναι προσωπική κοινωνία ο Γάμος, και αυτή η κοινωνία των δύο είναι σε σχέση με το θεό. Στην αιωνιότητα θα υπάρχει σχέση - κοινωνία προς τον Θεό:«πρόσωπο προς πρόσωπον». (Α' Κορ. 13,12 ).

Η Χάρις, διά του Μυστηρίου του Γάμου, έρχεται για να εκπληρωθούν οι σκοποί του Γάμου. Δεν σώζει ο Γάμος ως Μυστήριον. Όλα τα πρόσωπα εξ ίσου θα αγαπώνται στην αιωνιότητα. Ο Γάμος είναι μιά κλειστή κοινωνία και έχει εγκόσμια αποστολή. Είναι ένα Μυστήριο ο Γάμος, που τελείται στην Εκκλησία του Θεανθρώπου σωτήρα μας Ιησού Χριστού.

Είναι μιά βιολογική σχέση ο Γάμος, και τότε προσλαμβάνει ορθό νόημα, όταν θα καταστεί Θείος δεσμός. Δηλαδή, όταν οι συνερχόμενοι σε Γάμου κοινωνία, θέλουν να ζήσουν κατά το θέλημα του Θεού. Είναι μιά δημόσια πράξη της Εκκλησίας ο Γάμος, που τον δέχεται, τον ευλογεί, και προσεύχεται γι' αυτόν.

Ο Γάμος, από την κλασική Αρχαιότητα. Στην επίσημη και νόμιμη μορφή του είχε διατηρήσει το θρησκευτικό του χαρακτήρα. Οι κοινωνιολόγοι ομολογούν, ότι σε όλα τα θρησκεύματα ο Γάμος περνά μέσα από την ισχύουσα θρησκευτική Τάξη, διό και «νόμιμος ήτο ο γάμος, όταν επετελείτο κατά τα καθιερωμένα θρησκευτικά νόμιμα»,(ΘΗΕ τόμ. Δ' σελ. 195-196  Ο ΓΑΜΟΣ).

Η Ορθόδοξη Εκκλησία δύναται να αρνηθεί, την τέλεση του Γάμου στα μέλη, τα οποία δεν ζούν κατά Θεόν, ή τελούν τον Γάμο κατ' αντίθετο νόημα, από το νόημα της Εκκλησίας. Η Εκκλησία δεν μπορεί να τελεί Χριστιανικό Γάμο, όπου δεν υπάρχουν Χριστιανοί (= πολιτικός γάμος).  Οι κίνδυνοι του πολιτικού γάμου είναι πολλοί

Το Κράτος προσδιορίζει το γάμο κατά την πολιτική και την ιδεολογία του, την άμορφη δηλαδή δύναμη του Κράτους, που σημαίνει τάση κρατικοποίησης κάθε μορφή ζωής, και τότε ο Γάμος ομολογεί πίστη στο Κρατικό καθεστώς. Απουσία της Εκκλησίας από την ευλογία του Γάμου σημαίνει περιφρόνηση του ζώντος Θεού. Άρνηση εμφάνισης μπροστά στον Θεό.

ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΑΜΟ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ  ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΩΡΕΙ ΜΟΙΧΕΙΑ.

Υπάρχουν δύο ακρότητες στον Γάμο:  

Α΄.Ο ασκητισμός και ο εγκρατισμός. Περιφρονούν το Γάμο, και τον θεωρούν ως αμαρτία καθ' εαυτόν. Η απόσταση από το Γάμο (=παρθενία), δεν είναι αντι/Χριστιανική. Είναι θεσμός η παρθενία, όταν γίνεται για την υπηρέτηση του καλλίτερου, γιά το θέλημα του Θεού και όχι, ποτέ, ως περιφρόνηση προς τον Γάμο.

Β΄.Η απολυτοποίηση του Γάμου, ότι δηλαδή ο Γάμος είναι το πάν. Ο Γάμος είναι το προ τελευταίο στάδιο σε σχέση προς την Βασιλεία του Θεού.Ο Γάμος, φυσικός και ασκητικός (= Μοναχισμός), έχει την έννοια της αλληλοσυμπλήρωσης. Ο Θεός σώζει το πρόσωπο, οι δεσμοί δεν σώζονται. Υπάρχουν δύο είδη ομάδων: α΄).Η φυσική ομάδα (οικογένεια, Γάμος, κοινωνία, Έθνος).β΄.)Οι κοινωνικές ομάδες (Εταιρίες, Οργανώσεις, κλπ. κλπ.). Η οικογένεια είναι ο εσώτατος απόρρητος κύκλος της ζωής του ανθρώπου, και παραμένει αναλλοίωτος παρά τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις.

Εμφανίζεται ως θεσμός,η οικογένεια προ της πτώσεως «άρσεν και θήλυ»,(Γέν. 1,27). Είναι δεδομένη άνωθεν η οικογένεια, και συνεπώς είναι ανεξάρτητος της θελήσεως του ανθρώπου. Δεν μπορεί να αλλάξει ό,τι είναι φυσικό, αλλά να βελτιωθεί, ή να στραφεί προς το χειρότερο, όπερ και επιχειρείται τούτο σήμερα.

 

Η σχέση του πατέρα, συζύγου και τέκνων είναι Φυσική και όχι ιστορική. Ο καθένας έρχεται στον κόσμο από συγκεκριμένους γονείς και ανήκει σε ορισμένο γένος (=ιστορικός παράγων).Δύο παράγοντες προσδιορίζουν τον άνθρωπο μέσα στην οικογένεια: α).Η κληρονομικότητα, και β).Το ιστορικό στοιχείο που το παίρνει από το περιβάλλον.

Η οικογένεια αποτελεί:το μόνο σταθερό κύτταρο της κοινωνίας, και διά της κοινωνίας υπάρχει δυνατότητα ισορροπίας ανάλογης του χαρακτήρα που θα λάβει η οικογένεια. Υπάρχει κρίση της οικογένειας, που είναι απόρροια της κρίσεως του πολιτισμού και οφείλεται κυρίως στο ερωτικό στοιχεία, το οποίον ενισχύεται από τον πανσεξουαλισμό της εποχής μας.

Ο πανσεξουαλισμός αποδεσμεύει από τις ψυχοπνευματικές δυνάμεις το άτομο, και έτσι του εξουδετερώνει κάθε δεσμό και τάξη. Τα πάντα λέγει ο πανσεξουαλισμός, ότι εξαρτώνται από τον έρωτα. Υπάρχει η τάση της απολυτοποίησης μιάς δύναμης, (Sex).

Είναι αδύνατος η αρμονία, του Γάμου χωρίς την πραγματική παρουσία του Θεού. Ένας τέλειος Γάμος υπάρχει μέσα στην Χριστιανική αγάπη, όπου και υπάρχει, η προσωπική σχέση, και αγαπάται το πρόσωπο ως όλον, ως προσωπικότητα. Η ερωτική σχέση απολυτοποιεί κάτι σε βάρος του προσώπου, και αυτό είναι η αμαρτία, ενώ πρέπει να αποβλέπουμε στο άλλο πρόσωπο «ως εαυτόν», (Ματθ. 19,19).

Η Εκκλησία τον Γάμο,τον βλέπει, όπως το Χριστό με την Εκκλησία. Σχέση τέλειας αγάπης, Ουσίας, ακατάλυτη σχέση. Πρέπει - οφείλει η Εκκλησία, να ενδιαφερθεί για την προπαρασκευή των νέων γιά το Γάμο. Να τους αφυπνίσει το συναίσθημα της ευθύνης. Να τους μάθει να ζούν στο Γάμο. Να γνωρίσει στους μέλλοντας να παντρευτούν τα καθήκοντα τους, και τους τρόπους να υπερνικούν τις δυσκολίες.

Ο Γάμος έχει την έννοια,του προορισμού, και όχι της ευτυχίας. Δεν οικοδομεί το νομικό στοιχείο (χειραφέτηση κλπ.) στο Γάμο, αλλά το προσωπικό, το πνευματικό.

Απαγορεύεται η διείσδυση του Κράτους στη ζωή των συζύγων, εκτός και αν υπάρχει αδυναμία λύσης των προβλημάτων. Υποχρεούται το Κράτος να ασκεί οικογενειακή πολιτική (= παιδεία, κατοικία, οικονομική βοήθεια, χώροι παιδικής χαράς, κλπ. κλπ.).

Ο Γάμος δεν είναι όπλο, βασικός θεσμός προς τον οποίον πρέπει, να αποβλέπει η Πολιτεία, και η Εκκλησία στην Ενοριακή της δραστηριότητα. Θέλημα του Θεού είναι η μονογαμία και αυτό είναι βασικό στοιχείο του Γάμου «άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς» (Γέν. 1,27).

Το Μυστήριο του Γάμου στην Εκκλησία αντικαθιστά το Γάμο κατά το αρχαίο θέλημα του Δημιουργού, όπου έγινε ο ίδιος νυμφαγωγός, «και ωκοδόμησεν Κύριος ο Θεός την πλευράν ήν έλαβεν από του Αδάμ εις γυναίκα, και ήγαγεν αυτήν προς τον Αδάμ» (Γέν, 2,22).

Ο σκοπός του Γάμου, είναι η πνευματική και αμοιβαία συμπαράσταση, « βοηθόν κατ' αυτόν» (Γέν. 2,18). Είναι η διαιώνιση του είδους ως θέλημα του Θεού, «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε» (Γεν, 1,28), η απόκτηση τέκνων ως μελών της Εκκλησίας, και η αμοιβαία αγάπη και φροντίδα, «εκτρέφει και θάλπει»,(Εφεσ. 5,22,33).

Ο άνδρας έχει προτεραιότητα, διότι πλάστηκε πρώτος. Η προτεραιότητα αυτή στη Γραφή εκφράζεται όχι ως δικαιώματα, αλλά ως καθήκοντα. Προ του Θεού άνδρας και γυναίκα είναι ίσοι και οι δύο, «ουκ ένι άρσεν και θήλυ, πάντες γαρ ημείς είς εστέ εν Χριστώ Ιησού» (Γαλ. 3,28).

Η προτεραιότητα του άνδρα νοείται ως θυσία προς προστασίαν της γυναίκας, όπως ο Χριστός λυτρώνει την Εκκλησία Του. Στο Γάμο, άνδρας και γυναίκας, υφίστανται καθήκοντα αμφότεροι, προς εκπλήρωσιν του σκοπού του Γάμου «ού καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον, ποιήσομεν αυτώ βοηθόν κατ΄ αυτόν» (Γέν. 2.18).

Ο Γάμος είναι αδιάλυτος, σε αντιστοιχία Χριστού Εκκλησίας «ούς ο θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη γωριζέτω» (Ματθ. 19,6), και σκοπός αυτής της σύζευξης του, ως φυσικό του τέρμα έχει τον θάνατο. Η ζωή των πιστών είναι επιστροφή στο αρχαίο σχέδιο του Θεού.

Ο Μωσαϊκός νόμος δεν έχει ισχύ για την Εκκλησία του Ιησού Χριστού, βέβαια υπήρξε μεν επί Μωυσέως το διαζύγιον, αλλά τούτο για την σκληροκαρδία των τότε ανθρώπων, δηλώνει ο Κύριος, «... Μωσής προς την σκληροκαρδίαν υμών επέτρεψεν» (Ματθ. 19,8).

Στη Γραφή υπάρχει, για ωρισμένες περιπτώσεις, διάλυση του Γάμου, και είναι, η περίπτωση της απιστίας (Ματθ. 19,9), όπου ο ένας από τους συζύγους είναι ελεύθερος για νέο Γάμο, και το φυσικό τέρμα του Γάμου ο θάνατος.

Πρέπει να γίνει γνωστόν προς πάντας, ότι Γάμος σημαίνει οικογένεια, και μόνον αυτό το Γάμο αποδέχεται η Ελληνική κοινωνία, και ευλογεί και προσεύχεται η Εκ­κλησία του Θεανθρώπου σωτήρα  Ιησού Χριστού. 

  

Π.ΒΟΙΩΤΟΣ