ΕΙΔΗΣΗ ΣΟΚ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

 

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, η κυβέρνηση Θάτσερ στη Βρετανία αποφάσισε να επιβάλλει ένα νέο φόρο στα νοικοκυριά, ο οποίος έμεινε με το όνομα polltax. Το ποσό που αναλογούσε σε κάθε οικογένεια καθοριζόταν από το πόσα άτομα έμεναν σε ένα σπίτι, χωρίς να σχετίζεται το εισόδημά τους.

Μετά από αυτό, εμφανίστηκε ένα κίνημα πολιτών που αρνήθηκαν συντεταγμένα να πληρώσουν. Ξεκίνησε από τη Σκωτία και επεκτάθηκε σε όλη τη χώρα, κι έτσι της δεύτερη χρονιά που συνέχιζε να επιβάλλεται ο νόμος, Δεν πλήρωσε περίπου το 30% των φορολογούμενων (διευκρινίζεται πως η άρνηση αφορούσε ΜΟΝΟ τον polltax – ή communitycharge επίσημα).

Η αντίδραση της Θάτσερ ήταν τυπική. Απειλές, διαστρέβλωση, επιλεκτικές δίκες και καταδίκες…και απόπειρα καταστολής του κινήματος όπου έβγαινε στο δρόμο. Αποκορύφωμα του κινήματος η τεράστια πορεία του της 31ης Μαρτίου του 1990, όταν πάνω από 300.000 άνθρωποι συγκρούστηκαν στο Λονδίνο με την αστυνομία, η οποία δεν κατάφερε να έχει υπό έλεγχο τους ξεσηκωμένους πολίτες. 

Μετά τα επεισόδια οι εργατικοί και η πιο επίσημη αριστερά (δηλαδή το militant) καταδίκασαν τα επεισόδια (ο “εργατικός” Κίνοκ είπε πως τα έκαναν αναρχικοί χούλιγκαν). Το κίνημα ωστόσο διογκωνόταν μέρα με τη μέρα, οπότε κάποια στιγμή οι κατά τόπους αστυνομίες και δικαστικές αρχές ανέφεραν ότι δεν πρόκειται να συνεχίσουν να καλούν σε δίκη άλλους πολίτες, μιας και τα δικαστήρια και η αστυνομία είχαν κατακλυστεί.
 

Η αποτυχία του polltax έριξε τελικά τη Θάτσερ. Με τη λαϊκή αγανάκτηση να είναι στα ύψη και το νόμο ουσιαστικά να έχει εξευτελιστεί, οι εσωκομματικοί της αντίπαλοι της έδωσαν μια καλή τρικλοποδιά και την ανάγκασαν σε παραίτηση.  Η πορεία αυτή ήταν μια σημαντική κορύφωση για το κίνημα. Θεωρείται η μεγαλύτερη πορεία τότε στη Βρετανία (η οποία στη συνέχεια ξεπεράστηκε από τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις το 2003 και την φετινή εργατική πορεία στις 26 Μάρτη 2011). 

Υπολογίζεται ότι συμμετείχαν σε αυτή γύρω στα 250.000 άτομα. Η πορεία ήταν μεγαλειώδης και ειρηνική, με μόνη εξαίρεση κάποια επεισόδια των διαδηλωτών. Να σημειωθεί ότι η εφημερίδα Guardian ανέφερε εκείνη την περίοδο ότι η άρνηση πληρωμής είχε φτάσει στο «40-50% σε μεγάλες πόλεις της χώρας» και «ακόμη υψηλότερα στο Λονδίνο».