ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΝΤΡΙ ΟΠΟΙΟΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟΝ ΤΡΩΕΙ Ο ΛΥΚΟΣ;

 

Όσο και να φωνάζουν μερικοί, όσο κι αν διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, όσο κι αν κονταροχτυπιούνται με ιδεολογικούς αντιπάλους, αφού περάσουν κι από καμιά δεκαριά τηλεοπτικούς σταθμούς για να δείξουν την (ανύπαρκτη) λεοντή του Ηρακλή, στο τέλος, μπροστά στον κίνδυνο να γίνουν εκλογές και να βρεθούν έξω του νυμφώνος, βρίσκουν χίλιες-μύριες δικαιολογίες για να μη διαλυθεί το κυβερνών κόμμα και βρεθούν έξω από το μαντρί.

ΔΙΑΒΑΣΑ με πραγματικό ενδιαφέρον μία ανακοίνωση που εξέδωσε το Ποτάμι. Ένα πολιτικό κόμμα με το οποίο μπορείς να διαφωνήσεις σε πολλά πράγματα, αλλά ορισμένες φορές λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους. 

Ας δούμε τι λέει η ανακοίνωση αυτή:«Μπροστά στον κίνδυνο να χάσουν τους μισθούς τους και το μερτικό στην εξουσία, οι αντάρτες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ανακαλύπτουν ξανά την ενότητα», τονίζει σε ανακοίνωσή του το Ποτάμι και προσθέτει:«Αφού μάλωσαν για το Μνημόνιο, αφού διχάσθηκαν στις ψηφοφορίες, τώρα ψάχνουν τον τρόπο να επιστρέψουν στο μαντρί.

Και ο Πρωθυπουργός συμπράττει με την ανοχή του σε αυτήν την κοροϊδία. Στις κρίσιμες ψηφοφορίες για τη χώρα έπρεπε να ξεκαθαρίσει ότι όποιος δεν ψηφίζει φεύγει. Οι βουλευτές δεν εκλέγονται για τα προνόμια, εκλέγονται για τις ευθύνες και για τις δύσκολες αποφάσεις».

Ούτε λίγο - ούτε πολύ ορισμένοι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος (με τους οποίους προσωπικά δεν έχουμε απολύτως τίποτε, αλλά πολιτικά σχολιάζουμε το θέμα) υπέγραψαν από κοινού μία ανακοίνωση στην οποία διατυπώνουν την επιθυμία να γίνει μια ενωτική κίνηση ώστε να παραμεριστούν τα όποια «ναι», «όχι» ή «παρών» και να βρούνε μια άλλη πορεία.

Το κείμενο αυτό, όπως λένε, «δεν αποτελεί αιτιολόγηση της ψήφου μας - αυτό δεν μπορεί να γίνει, ασφαλώς, σε ένα ενιαίο κείμενο. Αποτελεί μια απόπειρα να καταγράψουμε την κοινή αγωνία αλλά και τα συγκλίνοντα σκεπτικά μας για το παρόν και το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, του κόμματος στο οποίο ανήκουμε και από το οποίο αντλήσαμε την έμπνευση, την ορμή και την πολιτική δύναμη που μας έφερε ως εδώ. Ασφαλώς, η ψήφος έναντι του Μνημονίου έχει εξαιρετικά βαρύνουσα σημασία.

-Ωστόσο, και ενώ η καθεμία και ο καθένας αναλαμβάνει το βάρος της επιλογής του, ενώ οι διαφορετικές στάσεις στην ψηφοφορία δημιουργούν πολιτικές αποστάσεις και εμπόδια, ταυτόχρονα υπάρχουν σοβαρά κοινά σημεία και ισχυροί δεσμοί, σε προσωπικό, πολιτικό και αξιακό επίπεδο.

-Πίσω από το "Ναι", το "Όχι" και το "Παρών", πέρα από τις προφανείς διαφορές, υπάρχουν παρόμοιες, ακόμα και κοινές αντιλήψεις. Αυτά τα κοινά προσπαθεί να εκφράσει, σε μια πρώτη μορφή, το κείμενο.

Και είμαστε ανοιχτοί στην κριτική για όσα λέμε, για τις αντιφάσεις και τις ελλείψεις μας τις γνωρίζουμε, αλλά τις θεωρούμε αναπόφευκτες, ακόμα και προωθητικές, σε σχέση με τις ακλόνητες βεβαιότητες που δεν οδηγούν, κατά τη γνώμη μας, πουθενά.

-Η αποδοχή της μνημονιακής συμφωνίας έρχεται ως αποτέλεσμα ενός σκληρού εκβιασμού προς την ελληνική κυβέρνηση υπό την απειλή μιας άτακτης χρεοκοπίας, η οποία, δεδομένων των συνθηκών, θα έπληττε πρωτίστως τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα.

-Η μνημονιακή αυτή συμφωνία επιτείνει την ύφεση και ενισχύει την κοινωνική αδικία. Η συμφωνία δεν είναι βιώσιμη, οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά, πολύ περισσότερο καθώς έρχεται να εφαρμοστεί σε μια κοινωνία η οποία έχει ήδη πολλά υποστεί τα τελευταία χρόνια. (…).

Λένε κι άλλα πράγματα στο κείμενό τους. Αναγνωρίζουν – λέει - τα λάθη που έγιναν στη διαπραγμάτευση, απουσία μάλιστα σοβαρού κυβερνητικού σχεδιασμού εναλλακτικών δρόμων και διεξόδων. «Όλα αυτά βέβαια στο πλαίσιο - και αυτό είναι το πιο σημαντικό - ενός εξαιρετικά αρνητικού συσχετισμού διεθνώς, με τους εκβιασμούς των δανειστών να δίνουν τον τόνο.

Είναι σαφές ότι σε καμία περίπτωση οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις της Ευρώπης δεν θα ευνοούσαν μια αριστερή κυβέρνηση, προκειμένου να καταργήσει τις πολιτικές λιτότητας και να αποδώσει κοινωνική δικαιοσύνη.

Και πιο κάτω:«Πρέπει, επειγόντως, να βρούμε τρόπους να μην επικρατήσει η λογική του μνημονιακού μονόδρομου. Οφείλουμε να αναζητήσουμε εναλλακτικές λύσεις, να επεξεργαστούμε συγκροτημένα ένα νέο πολιτικό σχέδιο το οποίο θα μπορέσει να δώσει διέξοδο στην ελληνική κοινωνία (…)»

Καταλήγουν δε ως εξής:«Οι βουλευτές και οι βουλεύτριες που συνυπογράφουμε το κείμενο, είτε ψηφίσαμε "Ναι" είτε "Όχι" είτε "Παρών", αισθανόμαστε όλες και όλοι το βάρος της αποτυχίας.

Και είμαστε αποφασισμένοι να συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις για να φτάσει ο ΣΥΡΙΖΑ ενωμένος στις συνεδριακές διαδικασίες που πρέπει να ξεκινήσουν αμέσως. Και είναι αυτονόητο, για μας, ότι το συνέδριο και οι διαδικασίες του πρέπει να διεξαχθούν πριν τις εκλογές.»

Ερώτημα: Όλα αυτά, που γράφουν οι καλοί αυτοί κύριοι και κυρίες, δεν τα γνώριζαν όταν ψήφιζαν ο καθένας με τον τρόπο του ή την όποια επιχειρηματολογία χρησιμοποιούσε για το 3ο Μνημόνιο; Δεν τα γνώριζε; Τι να πει κανείς!.. Εκείνο το οποίο εισπράττουμε εμείς σαν πολίτες από κάτι τέτοιες κινήσεις είναι μονάχα τούτο:

Όσο και να φωνάζουν μερικοί, όσο κι αν διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, όσο κι αν κονταροχτυπιούνται με ιδεολογικούς αντιπάλους, αφού περάσουν κι από καμιά δεκαριά τηλεοπτικούς σταθμούς για να δείξουν την (ανύπαρκτη) λεοντή του Ηρακλή, στο τέλος, μπροστά στον κίνδυνο να γίνουν εκλογές και να βρεθούν έξω του νυμφώνος, βρίσκουν χίλιες - μύριες δικαιολογίες για να μη διαλυθεί το κυβερνών κόμμα και βρεθούν έξω από το μαντρί. 

Το έλεγε παλιότερα και ο Ευάγγελος Αβέρωφ: «Όποιος βγαίνει έξω από το μαντρί τον τρώει ο λύκος»!.