ΘΑ ΕΜΠΟΔΙΣΕΙ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΑΕΡΙΟΥ Η ΤΟΥΡΚΙΑ

 

Για μια ακόμη φορά το Κυπριακό εξαρτάται από ημερομηνίες σταθμούς και οι εξελίξεις διαμορφώνονται, συνήθως,  αναλόγως και των όσων διαδραματίζονται στην Τουρκία. Τώρα, η προσοχή είναι στραμμένη στην 6η Απριλίου, όταν δηλαδή θα λήξει η τουρκική NAVTEX για έρευνες στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).

Η μη ανανέωση της οδηγίας σε συνδυασμό με το τεχνικό διάλειμμα στο οποίο θα προχωρήσει η ιταλική εταιρεία ΕΝΙ, θα επιτρέψουν στην επανάληψη των συνομιλιών. Την ίδια ώρα, όμως, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και οι τουρκικοί σχεδιασμοί στην περιοχή. Η Άγκυρα κινείται πρωτίστως στη βάση των όσων δήλωσε ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τον περασμένο Δεκέμβριο. Είχε αναφέρει «αν η Κύπρος αγνοήσει την προειδοποίηση για το απαράδεκτο των μονομερών εργασιών στην Ανατολική Μεσόγειο, η Άγκυρα θα συνεχίσει τις έρευνες για φυσικό αέριο στα ανοικτά του νησιού.» 

Το «Μπαρμπαρός» είναι στην περιοχή, η NAVTEX είναι σε ισχύ και αναμένει το επόμενο βήμα της Λευκωσίας. Οι τουρκικοί σχεδιασμοί δεν είναι σημερινοί. Έχει, όμως, ενδιαφέρον να αναδεχθούν κάποιοι από αυτούς μέσα από απόρρητα έγγραφα. Το 2012 είδαν το φως της δημοσιότητας, απόρρητες πληροφορίες που περιλαμβάνονται στην ηλεκτρονική αλληλογραφία της Stratfor, της αμερικανικής ιδιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών που έχει χαρακτηριστεί ως «σκιώδης» CIA (ρεπορτάζ στα αθηναϊκά Νέα).

  

Στα έγγραφα, που κυκλοφόρησαν μέσα από το Wikileaks, η Τουρκία παρουσιαζόταν αποφασισμένη για στρατιωτική αντιπαράθεση στην Ανατολική Μεσόγειο όταν η Κυπριακή Δημοκρατία φθάσει στο στάδιο παραγωγής του φυσικού αερίου από το Οικόπεδο 12. Ο αναλυτής της Stratfor επικαλούμενος τουρκικές πηγές σημείωνε πως«η επίσημη πολιτική της Τουρκίας είναι να περιμένει μέχρι η Κύπρος να μπει στο στάδιο παραγωγής για να αναλάβει αποφασιστική δράση.

Μια στρατιωτική αντιπαράθεση είναι πιθανή μέχρι τότε, παρ’ όλο που οι ναυτικές διενέξεις θα λάβουν χώρα με συγκρατημένο τρόπο. Αυτό είναι παράξενο, και παρ’ ότι μπορεί να δείξουν αυτοσυγκράτηση, υπάρχει χώρος για λάθος υπολογισμούς και λάθη που θα μπορούσαν να κλιμακώσουν την κατάσταση». Οι αναλυτές θεωρούσαν ότι η τόσο η Λευκωσία όσο και η Αθήνα, εκμεταλλεύθηκαν τη ρήξη των τουρκοϊσραηλινών σχέσεων για να συμμαχήσουν με το Ισραήλ. Εκείνο με την πλευρά του, σημείωναν, «χαίρεται που βλέπει την Τουρκία να πιέζεται».

Η τακτική της Άγκυρας, όπως προκύπτει και από τα όσα διαδραματίζονται τόσο στο παρασκήνιο όσο και με δημόσιες τοποθετήσεις (ή και δημοσιεύματα), είναι η ακύρωση των κυπριακών σχεδιασμών στα ενεργειακά. Αλλά παράλληλα διά της διαχείρισης να προωθήσει τη θέση πως η Κυπριακή Δημοκρατία είναι «εκλιπούσα». Η τουρκική αντίδραση στηρίζεται στη λογική πως δεν μπορεί να σταθεί με απάθεια στους κυπριακούς και ελλαδικούς σχεδιασμούς.

Η μη αντίδραση, σύμφωνα με την τουρκική προσέγγιση θα θεωρηθεί αδυναμία και θα ενθαρρύνει την Ελλάδα να προωθήσει την πολιτική της στο Αιγαίο. Αναλυτές υποδεικνύουν πως η Άγκυρα δεν θα αφήσει τη Λευκωσία να προχωρήσει μέχρι τέλους με τις έρευνες. Όπως τονίζεται «η Τουρκία μπορεί να ανεχθεί την κυπριακή φάση των ερευνών, αλλά η πολιτική της είναι να εμποδίσει την παραγωγή με κάθε κόστος.

Η πραγματική πρόκληση για την Τουρκία θα προκύψει όταν η Κύπρος φτάσει στη φάση παραγωγής, αν στο μεταξύ δεν βρεθεί ένας συμβιβασμός ανάμεσα στις δύο πλευρές».