15 Νοεμβρίου, 2014

Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙΟΝ

 Αγαπητοί Επισκέπται του Ιστολογίου,
Επειδή τώρα τελευταία με αφορμή, την επίσκεψη του Πάπα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο για τους εορτασμούς του Αγίου  Αποστόλου Ανδρέα κάποιοι θέλουν να «αγιοποιήσουν» τον κ. Βαρθολομαίο και τον κ. Φραγκίσκο όπου φτάνουν μέχρι και στις ημέρες του Πατριάρχη Αθηναγόρα και την συνάντησή του με τον τότε Πάπα. 

Για να καταλάβετε λοιπόν περί τίνος πρόκειται σας παραθέτω κατωτέρω ένα μικρό απόσπασμα από το κείμενο του Μητροπολίτη Ιταλίας Γενναδίου, στην συνέχεια θα διαβάσετε με προσοχή όμως, κείμενο εμπεριστατωμένο υπό τον τίτλο:Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙΟΝ.  

*Δημιουργήθηκε από Π. ΒΟΙΩΤΟ
Μητροπολίτης Ιταλίας Γεννάδιος: “Ο δύο Θεοπρόβλητοι καί Θεοτίμητοι πίσκοποι  Ρώμης καί Κωνσταντινουπόλεως….” 6 Νοεμβρίου 2014

...... πίσκοπος Ρώμης καί πίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, ο δύο Πατριάρχαι νατολς καί Δύσεως, Κορυφαί τιμς καί γάπης, λλά καί πρτοι Διάκονοι τς κκλησίας το Χριστο, λευθερώνονται πό τό πικίνδυνον συναίσθημα το Συναγωνισμο, τό ποον δημιουργε πολεμικήν καί χθρότητα, διαφοράς καί νισότητας, χι μόνον ες τήν πνευματικήν, λλά καί ες τήν κοινωνικήν ζωήν τν νθρώπων.

..... μεγαλοπρεπής, λλά καί δελφική, Συνάντησις τν δύο πρώτων πνευματικν γετν της Χριστιανικς κκλησίας ες τό νδοξότατον Φανάριον, τήν Καθέδραν το Οκουμενικο Πατριάρχου, πωσδήποτε θά μείν στορική καί λαμπροτάτη μέσα ες τούς αἰῶνας το παρελθόντος καί το παρόντος, λλά, βεβαίως, καί το μέλλοντος, μως, νομίζω ταπεινά τι Συνάντησις ατή θά μείν ες τήν ζωήν το πιστο λαο το Θεο ς μία σταθερή καί συναγώνιστη μπειρία καί πραγματικότης καταλλαγς καί δελφοσύνης, σημαντικοτέρα καί ξιολογωτέρα, βεβαίως, τν προηγουμένων Συναντήσεων,«Γέφυρα γάπης, ερήνης, λπίδος καί νότητος», διά τήν συνέχισιν τς θεϊκς ατν πορείας πρός τό Εαγγελικόν Μήνυμα: «να ν σι», διότι κατά πρτον.

.....Εναι πέροχον καί φωτεινότατον παράδειγμα πορεία ατή γάπης, ταπεινώσεως, προσευχς καί πιστότητος το πιστο τ θελήματι το Θεο. πιστροφή, λοιπόν, ες τούς χρόνους μας, τς πρώτης -ρχικς- θεϊκς γάπης, ποία χαριτώνει τήν νθρωπίνην καί κκλησιαστικήν πορείαν τς ζως καί τς διακονίας τν γιωτάτων Μορφν το Πάπα καί το Πατριάρχου, πορεία ατή τν δύο σεπτν νθρώπων, τούς ποίους βλέπομεν καί κούομεν, εναι μοναδική πορεία, ποία δηγε ες τήν συμπόρευσιν πρός κπλήρωσιν τς Διαθήκης το Σωτρος μας Χριστο: «να ν σιν», καί δή χει θησαυρόν νεκτίμητον τάς ξίας της, α ποαι σκορπίζουν τήν ερήνην, τήν λπίδα, τήν γαλλίασιν, τήν ελογίαν το Θεο.

..... Συνάντησις ες τήν Καθέδραν το Οκουμενικο Πατριάρχου, ποία θά εναι στορική καί περίλαμπρος πό πλευρς στορίας καί Πολιτισμο, θά χαρακτηρισθ, κατά τήν γνώμην μου, πρωτίστως ς «δελφική», μεγίστης σημασίας, διότι ες τό Φανάριον θά λάμψ, μέ Πατριαρχικήν σεμνότητα καί ναστάσιμον γαλλίασιν, τό μεγαλεον, δόξα καί δύναμις τς πρώτης - ρχικς - θεϊκς γάπης, τς ποίας ες τούς χρόνους, ες ος ζμεν καί κινούμεθα, ληθινοί ατς φορες εναι Πάπας Ρώμης καί Οκουμενικός Πατριάρχης, διάκονοι πιστοί τς Διαθήκης το Κυρίου: «να ν σι», καί ταπεινοί ργάται ες τό βοηθσαι τόν λαόν το Θεο ες τήν συμπόρευσίν του ες τό θεϊκόν ατό μήνυμα, σημεον ξαίσιον διά νά πιστεύσ κόσμος.

.....Θά γίνουν νδάλματα, ψίστης περιωπς καί κύρους παγκοσμίου, θά ποτελέσουν τρανότατον παράδειγμα δελφικς συνεργασίας διά τήν πιστροφήν τς πρώτης - ρχικς - θεϊκς γάπης καί θά εναι διά τούς παρευρισκομένους, καί δι’ λόκληρον τόν κόσμον, δρον καί ελογία το Θεο.

Ο δύο Θεοπρόβλητοι καί Θεοτίμητοι πίσκοποι Ρώμης καί Κων/πόλεως, πατερικόν παράδειγμα γάπης, ερήνης, λπίδος και νότητος, ες Φανάριον, μέ τούς λόγους καί τήν κκλησιαστικήν ατν συμπεριφοράν, θά καταδείξουν ες λους τήν πορείαν τήν ποίαν φείλει νά διατρέξ κάθε πιστός νθρωπος καί κάθε νθρωπος καλς θελήσεως, άν θέλ νά ξέλθ πό τήν κρίσιν: Θά πράξ σύμφωνα μέ τό Θέλημα το Θεο, διά νά εναι σος, λεύθερος, ερηνικός, άν θέλ νά χ βοηθόν καί συναντιλήπτορά του τόν Θεόν.

..... γάπη εναι Ατός Θεός, ποος δώρησεν ες τόν νθρωπον τήν σωτηρίαν καί τήν αώνιον ζωήν. Μέ ατήν τήν χαράν καί τήν δύναμιν θά χαριτώσουν ο δύο Σεπτοί Προκαθήμενοι τς Χριστιανικς κκλησίας τόν λαόν το Θεο, καί κόμη θά νθυμηθ τούς λόγους το Πάπα: «Εμεθα δελφοί, μς νώνει γάπη». Πατριάρχης πήντησε: «γιώτατε, περιμένω δ 11 αἰῶνας».  

..... Συνάντησις ες τήν Καθέδραν το Οκουμενικο Πατριαρχείου, τό Φανάριον, θά εναι «Πάσχα», θά εναι νάστασις, θά εναι χαρς Εαγγέλια, μέ ναστάσιμον γαλλίασιν, μέ γκυρα λπίδος, θά εναι μία Πασχαλινή δελφική πορεία καί συμπόρευσις, μέ προορισμόν τήν κπλήρωσιν καί τελείωσιν τς «Διαθήκης το Θεο», ποία θά εναι διά τήν Στρατευομένην κκλησίαν νεπανάληπτη καί λίαν επρόσδεκτη ορτή μετά τήν περίοδον το μεγάλου Σχίσματος, ορτή τς νότητος τν Χριστιανν.
----------------------
Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙΟΝ.

«Πεπράκαμεν τήν πίστιν ημών άντηλλάξαμεν τήν εύσέβειαν δια της Παπικής ασεβείας»(Μάρκος Ευγενικός).  

Ή προδοσία της Ορθοδοξίας είναι γεγονός άναμφισβήτητον, ότι συνετελέσθη δια της σκέψε­ως και λόγου εκ μέρους του Ταγού της Όρθοδοξίας Αθηναγόρα Α' και τών μετ' αύτού ασυνει­δήτων Επισκόπων και Κληρικών και προσωπι­κώς του εργαζομένου, ως κατηγγέλθη παρά τών Ελλήνων Αμερικής, δια τον άφελληνισμόν τών Όρθοδόξων Ελλήνων Αρχιεπισκόπου Αμερι­κής Ιακώβου.

Τάς λεπτομέρειας αρυόμεθα «εκ του Σχεδίου της Εκκλησίας», της πλήρους τ. ε. υποταγής "Ορ­θοδοξίας υπό τον Πάπαν έξυφανθέντος», τω 1961, ότε ό Άθηναγόρας Α'-κρίμασιν οις ό Κύριος οίδε-Οικουμενικός Πατριάρχης αποκατέστησε κανονικόν σύνδεσμον και έπαφήν προς τον προ τίνος εκλιπόντα Πάπαν Ίωάννην ΚΔ' και έκ πηγών προσκειμένων προς το Βατικανόν. Έκτοτε εξυ­φαίνεται ή συνωμοσία κατά της Όρθοδοξίας, πνεύ­μα δε ελευθεριότητος και απεμπολήσεως τών Όρθοδόξων δογμάτων και Παραδόσεων εισάγεται παρά τών όλιγογενείων και έξυρισμένων μισθοφοραρίων - τιτουλαρίων Επισκόπων Φα­ναρίου διά τών λογοτεχνικών - θεατρικού τύπου - δημοσιευμάτων εις τό φιλολογικόν και έκκλησιαστικόν όργανον του Πατριαρχείου «Απόστο­λος Ανδρέας».

Μετά την διάσκεψιν της Ρόδου τω 1964, καθ' ην ή δαιδαλώδης Πολιτική του Βατικανού, διά: του φερέφωνου της Άθηναγόρα του Α΄ έπέτυχεν τήν διάσπασιν δυστυχώς της ένότητος της Όρθοδοξίας, παρά τήν σθεναράν άντίστασιν τών Σλαυϊκών Εκκλησιών, διά μέσων ανομολόγητων, καθο­ρισθείσης συμφωνίας νά δύναται εκάστη επί μέ­ρους Εκκλησία νά συναπτή Διάλογον μετά του Βατικανού, άρχεται ή διάβρωσις τών έν διασπορά Ελλήνων του εξωτερικού. Έπισκεφθέντες προσφάτως τήν Μέσην Άνατολήν, Δαμασκόν.

Παλαιστίνην επί μήνα, πολλά ήκούσαμεν και έδιδάχθημεν περί τής ιστορικής συναντήσεως και του εναγκαλισμού του Πάπα Παύλου του ΣΤ' εις τό Άνάκτορον ('Αντιπροσωπείον) του Βατικανού επί του Όρους τών Έλαιών μετά τού 'Αθηναγόρα συμπαραστατουμένου υπό ακατάρτιστων Θεολογικώς Επισκόπων και του αξιοδακρύτου Αμερικής Ιακώβου, καθ' ήν  συνάντησιν συνετελέσθη ή ειδεχθεστέρα (από 1280 Συνόδου Λυώνος και υποταγής Εκκλησίας παρά Μιχαήλ Παλαιολόγου και του Πατριάρχου Ιωάννου Βέκκου προδοσία τής Όρθοδοξίας) και άπεμπολήθη ή Ελληνική και Όρθόδοξος συνείδησις.

Δεν δυνάμεθα να μή έξάρωμεν τήν υψηλόφρονα γνώμην και άνταξίαν άξιοπρέπειαν Έλληνος Πρωθιεράρχου του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Βενεδίκτου έπιδείξαντος άπάθειαν εις τήν συνάντησιν 'Αθηναγόρα και Πάπα και μη έπιτρέψαντος τω Μονάρχη τής Καθολικής Εκκλησίας Πάπα τω ΣΤ' νά διέλθη υπό τήν έπίσημον ιδιότητα του Αρχηγού τής Καθολικής διά του ιστορικού Ναού  Αγίας Ελένης έν Βηθλεέμ και κατέλθη εις προσκύνησιν Άγιου Σπηλαίου.

Και ύπεχρεώθη ό αγέρωχος Πάπας διά τής πλαγίας Πύλης, τού   Ναού της Βηθλεέμ νά εισέλθη εις τον παρακείμενον Καθολικόν Ναόν και εκείθεν διά τής υπογείου διαβάσεως νά κατέλθη εις προσκύνησιν του Αγίου Σπηλαίου. Ή φαεινή διάνοια του υποψηφίου Παπα Ανατολής Άθηναγόρα ουδέν έδιδάχθη εκ τής σθεναράς Όρθοδόξου γραμμής τών Πατριαρχών Αντιοχείας - Ιεροσολύμων.

ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΤΟΥ ΕΞΑΡΧΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΒΙΕΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΝΕΟΥ ΒΗΣΣΑΡΙΩΝΟΣ. Αί Έκκλησίαι τής Ευρώπης - Αμερικής και διασποράς, έκτελούσαι έντολάς του φερέφωνου Βατικανού  Άθηναγόρου, διασαλπίζουσιν λόγω και έργω ώς τετελεσμένον γεγονός τήν Ένωσιν Εκκλησιών τ.ε. τήν ύποταγήν τής Ορθοδόξου Εκκλησίας τω Ποντίφηκι Ρώμης.

Πλείστα εγράφησαν διά τον Άρχιεπίσκοπον Αμερικής Ίάκωβον και τήν συμπροσευχήν δια Λιτανειών και Λειτουργιών μετά τών Λατίνων και άλλων Έτεροδόξων και 'Αλλοδόξων Έκκλησιών, όν Ίάκωβον ή Έβραιομάσσωνική όργάνωσις Μπινάϊ Μπιρήθ εργαζομένη διά τήν παγκόσμιον επικράτησιν Σιωνισμού άνηγόρευεν τον Μασώνον Ίάκωβον τω  1963 «άνθρωπον του έτους».

ΦΡΙΞΟΝ ΗΛΙΕ ΚΑΙ ΣΤΕΝΑΞΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. Έκ τών ζηλωσάντων δόξαν τών Λατινοφρόνων Ιωάννου Βέκκου καί Βησσαρίωνος Ιε­ραρχών του Φαναρίου.

Πληροφορίαι έγκυροι έμφανίζουσι τήν θρησκευτικήν κατάστασιν τών έν Βιέννη σπουδαστών Ελλήνων ώς θλιβεράν καί άπαισιόδοξον. Καί τούτο, διότι ό Δορυφόρος Βατικανού έν Κεντρική Ευρώπη καί Έξαρχος  Άθηναγόρα  Μητροπολίτης Βιέννης Χρυσόστο­μος, έπιλήσμων γενόμενος του ενδόξου Μαρτυ­ρίου του 'Εθνομάρτυρος Μητροπολίτου Σμύρνης Χρυσοστόμου, θείου του έκ μητρός, απεμπόλησε τήν Όρθόδοξον συνείδησιν καί εις τάς μεγάλας καθημερινάς Εφημερίδας Βιέννης γράφει:

Ά­κουσον, Άκουσον,«Οτι δεν υπάρχει καμμία δια­φορά καί διαχωρισμός μεταξύ Όρθοδοξίας καί Κα­θολικισμού. Όλοι, τονίζει, έχουσι βαπτισθή εις τον Χριστόν καί πιστεύουσι εις ένα καί εις τον αυτόν Θεόν. Οί Όρθόδοξοι δύνανται χωρίς τύψεις συνειδή­σεως νά έπισκέπτωνται τάς Καθολικάς Εκκλησίας, ίνα έκτελώσι όμού  εκεί τήν Θείαν   Λειτουργίαν». Ή διάβρωσις τής Όρθοδοξίας υπό του νέου Βησσαρίωνος Μητροπολίτου Βιέννης Χρυσο­στόμου, έσχε θλιβερωτάτας συνεπείας καί εις τήν θρησκευτικήν συνείδησιν τών Όρθοδόξων Σπουδαστών προεκάλεσε σύνχυσιν καί αβε­βαιότητα. Δεν γνωρίζουσι πλέον τί όφείλουσι νά πιστεύωσι.

Τινές έκ τούτων διέκοψαν τήν έπαψήν προς τήν Όρθόδοξον Έκκλησίαν θεωρούντες αυτήν «ώς Διδασκαλείον ασεβείας» έτεροι δέ επηρεασμένοι έκ τής γενικής γνώμης τής λεγομένης Ενώσεως τών Εκκλησιών τήν οποίαν καλλιεργεί ό ημερήσιος καί περιοδικός Τύπος καί τό άφθονον χρυσίον προς έξαγοράν συνειδήσεων παρά τής Πολιτικής, επισκέπτονται τάς Ρωμαιοκαθολικάς Εκκλησίας καί μετέχουσι τών προσευχών καί ιεροτελεστιών. Άλλοι, τέ­λος, Σπουδασταί, έκλαβόντες τήν Όρθοδοξίαν ώς θεσμόν άσυγχρόνιστον καί πεπαλαιωμένον, προσηλυτίσθησαν υπό τών αιρέσεων Προτε­σταντών και τών Χιλιαστών.

Ό ανερχόμενος και κατερχόμενος τάς κλί­μακας του ανακτόρου Καρδιναλίου Βιέννης Konig Μητροπολίτης Όρθόδοξος Χρυσόστομος, ίνα εκδήλωση τήν πλήρη άφοσίωσίν του προς τήν Φιλενωτικήν Πολιτικήν του άξιοδακρύτου πάτρωνός του 'Αθηναγόρα έτέλεσεν τον π. Ίανουάριον 1966 εις τον Όρθόδοξον Μητροπολιτικόν Ναόν τής Βιέννης Οικουμενικήν Λειτουργίαν. Κατ' αυτήν παρέστησαν Καθολικοί, Ουνίται - τό προγεφύρωμα τών Καθολικών διά τήν κατάκτησιν τής Όρθοδοξίας -Προτεστάνται, Μεθοδισταί καί Χιλιασταί, Σαββατισταί καί Πεντηκοστηανοί.

"Ακουσον! Άκουσον! Κατ' αυτήν έγινε παράκλησις προ του Εικονοστασίου, τό όποίον κατηυγάζετο διά πολλών φώτων, υπέρ του Πάπα καί άπηυθύνθη ή ευχή υπέρ τής πραγ­ματοποιήσεως τών αποφάσεων τής προσφάτου Συνόδου του Βατικανού ανά τήν Οίκου-μένην!!! Μία τών αποφάσεων τής Συνόδου Βατικανού είναι καί ή καύσις τών νεκρών παρά τήν σαφή μαρτυρίαν Άγιας Γραφής «Γη εί καί εις γήν άπελεύσει» ώς καταδίκης τών Πρωτοπλάστων.Ευτυχώς υπάρχει έν Βιέννη κατάλειμμα ευσεβείας, Σύλλογος ζηλωτών Ελλήνων σπου­δαστών ύπό τήν; έπωνυμίαν του τελευταίου προ­μάχου τής Όρθοδοξίας έν Βυζαντίω «Αγίου Μάρκου Ευγενικού».

Οι θεοσεβείς Ορθόδοξοι σπουδασταί διεμαρτυρήθησαν εντόνως εις τό φερέφωνον Βατικανού-Έπίσκοπον Βιέννης Όρθόδοξον Χρυσόστομον αλλά εις μάτην  Ουδεμία προσοχή εδόθη, Ούδεμίαν πρόνοιαν διά τήν θρησκευτικήν τόνωσιν τών Ελλήνων σπουδαστών, οίτινες έν μέσω τών παφλαζόντων κυμάτων τών Έτεροδόξων Εκ­κλησιών απειλούνται νά παρασυρθώσι και άπολέσωσι τήν Έθνικήν και Όρθόδοξον συνείδησή των. 

Τούνο αποτελεί άπώλειαν χρόνου διά τον νέον Βησσαρίωνα Μητροπολίτην Χρυσόστομον.  Μέριμνα μόνον διά τήν εύνοιαν του Καρδινά­λιου Konig Βιέννης και είναι μέλος μεγάλης - Έπιτροπής αποτελούμενης έξ ανωτάτων Κρατικών και Πολιτικών αξιωματούχων Βιέννης, ού μην και Βιομηχάνων καί ανωτέρων Κληρικών. Ή Ε­πιτροπή ιδρύθη προ έτους διά τήν έπανασύνδεσιν τών Εκκλησιών υπό τον τίτλον Pro Oriente.

Κατά τήν τελετήν ιδρύσεως της παρέστη ό Κομισάριος Άθηναγόρα καί προεδρεύσας Διασκέψεως Ρόδου Νοέμβριον 1964 διαβόητος Επίσκοπος Ηλιουπό­λεως (τιτουλάριος) Μελίτων, αποσταλείς αμέσως μετά τήν παγίδευσιν Όρθοδόξων Αντιπροσωπει­ών «όπως εκάστη επί μέρους Εκκλησία συν­απτή Διάλογον μετά Βατικανού» προς τον Ποντίφηκα Ρώμης, όστις Μελίτων μετέφερε τους χαιρετισμούς και τάς εύχάς του 'Αθηναγόρου, προσενεγκών ώς προσωπικόν δώρον προς τον Καρδινάλιον Βιέννης πολύτιμον εικόνα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Τά σχόλια περιττεύουσιν. Άπευθυνόμεθα προς τινας Καθηγουμένους καί Λογίους Προεστώτας - Μοναχούς τών μεγάλων Ί. Μονών Ά­γίου Όρους Θιασώτας τής Πολιτικής του μεγαλοπράγμονος Αθηναγόρα, έξ αγνοίας προφανώς τών γεγονότων, άπευθυνόμεθα προς τον Έλληνικόν Λαόν και προς τούς Πολιτικούς ήγέτας Ελλάδος μεμυημένους έν πολλοίς εις τον Θρησκευτικόν συγκρητισμόν των Μασσωνικών Στοών, όπως άφυπνισθώσιν εκ του λήθαργου και δή την Διοικούσαν Έκκλησίαν τής Ελλά­δος τυρβάζουσαν περιπαθώς «περί τό έπαίσχυντον μεταθετόν, όπερ προεκάλέσε ή έφεσις κενής δόξης (Μωροδοξία) και ή μανία πλεονεξίας των Επισκόπων επί σκανδαλισμώ των συνειδήσεων πιστών, πως θέσωσι τέρμα εις την θλιβερωτάτην κατάστασιν, ήν προ­καλεί ή αλλοφροσύνη του νεωτέρου Βέκκου Άθηναγόρα και ήτις εγκυμονεί θανάσιμους κίνδυνους δια την Πίστιν των Πατερών μας και την έπιβίωσιν τής Ελληνικής Φυλής.

Κατώδυνοι την ψυχήν άναφωνούμεν τό του Μακαρίου Μάρ­κου τω όντι Ευγενικού άποσκορακίσαντος την ψευδοσύνοδον Φλωρεντίας 1439 δια τής περιλαλήτου εκφράσεως«Πεπράκαμεν τήν Πίστιν ημών άντηλλάξαμεν τήν πατρώαν εύσέβειαν δια τής Παπικής ασεβείας και ημείς προσθέτομεν δια τής Αθηναγορείου τερθρείας». Απίστευτος βλασφημία του Πατριάρχου Άθηναγόρα.

Ο ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗ ΤΟΝ ΠΑΠΑΝ.
 Θεολογικαί συνομιλίαι μεταξύ Ρώμης και Κων)λεως.

Άποκλειστικότης τής «die Presse» (Τύπος)
Επισήμου οργάνου του Βατικανού έν Αυστρία.

Ρώμη. «Φλέγομαι νά μεταβώ εις Ρώμην αλλά...»διηυκρίνησεν ό Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Αθηναγόρας εις μίαν συνέντευξίν του με τήν «CORRIERE della SERA» του Μιλάνου. Ό Πατριάρχης φοβείται ότι ή έντασις των σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος ένεκα τής Κύπρου θα ήδύνατο νά οδήγηση τήν Άγκυραν μέχρι σημείου, ώστε νά απαγορευθή ή επάνοδός του, εάν ήμέραν τινά ώφειλε νά μεταβή είς Ρώμην.

Έξέφρασεν όμως την έπιθυμίαν του νά συναντηθή ακόμα μίαν φοράν με τον Πάπαν, άλλα τώρα εις τήν Ρώμην. Περί τής πρώτης του συναντήσεως με τον Πάπαν Παύλον VI στην Ιερουσαλήμ είπεν ό Αθηναγόρας, ότι κατ’ ούδένα τρόπον ύπήρξεν προπαρασκευασμένη. Καθώς έδήλωσεν περαιτέρω ό Άθηναγόρας διεξάγονται θεολογικαί συνομιλίαι μεταξύ Ρώμης και Κωνσταντινουπόλεως:

«Ευρισκόμεθα ήδη εις την ενότητα μέ την έκκλησίαν της Ρώμης και έν ονόματι του Χριστού προσπαθούμεν να άποκαταστήσωμεν τάς κοινάς σχέσεις, αί όποιαι οφείλουν ν' απαλείψουν κάθε σκιάν των παρελθόντων αιώ­νων και τον ακόμη μωρότερον χωρισμόν. Οι Θεολόγοι εργάζονται ήδη προς αυτόν τον σκοπόν».Ό Πατριάρχης συνέχισε:«Πόσον μεγάλη αφροσύνη υπήρξε το νά χωρισθώμεν! Και τούτο ένεκα μιας έριδος μεταξύ ενός Πατρι­άρχου και ενός Καρδιναλίου. Εις την πράξιν τό σχίσμα ουδέποτε έθεσπίσθη και καθηγιάσθη». Οι Θεολόγοι έζήτησαν νά παραμερίσουν τάς διαφοράς Δογματικής Λειτουργικής και Κα­νονικής φύσεως, διότι θά ύπερεδοκιμάζετο ή ερ­γασία των.

Τά σχόλια περιττεύουσι. Τοις γάρ έχέφροσι εις λόγος έξαρκεί διά την διαπίστωσιν των  Όρθοδόξων φρονημάτων Πατριάρχου Άθηναγόρα και επιλέκτων Θεολόγων συνεργατών του.

ΣΧΟΛΙΑ εις τήν βλάσφημον συνέντευξιν Πατριάρχου Άθηναγόρα προς τόν ανταποκρι­τήν της Corriere della Sera Τεύχος «Κήρυκος» (Φύλλον Νοεμβρίου 1966) την οποίαν κατεχώρησε αποκλειστικώς τό έπίσημον όργανον του Βατικα­νού εν Αυστρία (Βιέννη) die Presse (ο τύπος).Έν τη συνεντεύξει κηρύσσεται γυμνή τη κε­φαλή, ή άπεμπόλησις της ορθοδόξου συνειδήσεως παρά του φερέφωνου Αμερικανικής Πολιτικής  κρίμασιν οις ό Κύριος οίδε - Οικουμενικού Πα­τριάρχου Αθηναγόρα Α'!

Συμπίπτει δε αυτή προς τον έορτασμόν εκ μέρους τής Ελληνικής και έκ των Σλαυϊκών Εκκλησιών Ορθοδόξων ενός κοσμοϊ­στορικού γεγονότος επί τή συμπληρώσει 11 εκα­τονταετηρίδων του εκχριστιανισμού των Σλαύων παρά των δυο Αγίων Αδελφών έκ Θεσσαλονίκης Κυ­ρίλλου και Μεθοδίου.Τό μεγαλειώδες τούτο έργον των δύο Αγίων Αδελφών συνετελέσθη δια τής Χάριτος του Πα­ναγίου Πνεύματος και τής ακλονήτου πίστεώς των εις την Όρθοδοξίαν, ήτις περικλείει δύναμιν έκπολιτιστικήν.

Ούτοι ουδόλως έθυσίασαν τά Ελληνορθόδοξα ιδανικά εις την σοφιστικήν Πολιτικήν της Οι­κουμενικότητας την έπινοηθείσαν προς παραπλάνησιν της κοινής γνώμης παρά του φιλοδοξούντος νά προχειρισθή Β' Πάπας έν τή Ανα­τολή Πατριάρχου Άθηναγόρα, άπεμπολήσαντος την Όρθόδοξον συνείδησιν έναντι ελεεινής Πα­πικής ευλογίας και υποταγής Ανατολικής Έκκλησίας τω Ποντίφηκι Ρώμης,

Ενεκάρτέρησαν εις α­πηνείς διωγμούς και τάς μηχανορραφίας κινηθέντας παρά των λατρευτών φίλων Άθηναγόρα Λατίνων Κληρικών, προς ματαίωσιν του ιεραπο­στολικού των έργου και ό μεν Κύριλλος προώρως έξεδήμησε προς Κύριον έν Ρώμη τω 866, ο δε Μεθόδιος περιεβλήθη τόν Φωτοστέφανον Μάρ­τυρος τω 855 μ.Χ. Φευ!

Και όμως ή φαεινή διάνοια 'Αθηναγόρα έχαρακτήρισε τό σχίσμα των Εκκλησιών ώς μωρίαν και ώς άφρονα τον έπιφανέστατον άνδρα του Βυζαντίου τον ιερόν και μέγαν Φώτιον Καθηγητήν του Άγίου Κυρίλλου έν τω Πανεπιστημίω Μαγγναύρας (Κων/πόλεως) όστις ενέπνευσε τους δυο Αγίους Αδελφούς Κύριλλον - Μεθόδιον εις τό ευγενές και μέγα έργον του Ευαγγε­λισμού των Σλαύων, εις την συνέντευξίν του προς τον άνταποκριτήν της Corriere della Sera.

Ο Tem-pora ο mores! Προς τον θαλαμηπόλον του Βατι­κανού Πατριάρχην Άθηναγόραν Α' και τους παρ' αύτω έξυρισμένους μισθοφοραρίους Επι­σκόπους και κληρικούς, προσήκει ώς άπάντησις εις τους χαλεπούς καιρούς, ου διανύομεν, ή δο­θείσα τω 1629 προς τούς Καλβινιστάς τοιαύτη του μεγαλόφρονος Πατριάρχου Αλεξανδρείας Γερασίμου Α' ανδρός διακριθέντος δια την υψη­λήν Θεολογικήν και Φιλοσοφικήν Παιδείαν.

Ιδού αύτη ώ Λατινόφρονες Φαναριώται: «Ημείς ώς μηδόλως άποστατήσαντες των παραδοθέντων εγγράφως και άγράφως τη Εκκλησία, όρων υπό των έγγύτερον του Χριστού Πατέρων και της πρώτης Πίστεως, ουδέ καν άνεχόμεθα τό όνομα της αποκαταστάσεως (μετά των κακοδόξων Λα­τίνων) να ήχήση τα ώτα μας».

Τά σχόλια περιττεύουσι. Τοις γαρ έχέφροσι και εις λόγος έξαρκεί προς διαπίστωσιν των κα­κοδόξων φρονημάτων των εξωμοτών Φαναρίου έκλαμβανόντων ώς Κάφρους τον Όρθόδοξον Ελληνικόν Λαόν.

Δια τους ζηλώσαντας την δόξαν του Λατινόφρονος Πατριάρχου Ιωάννου Βέκκου ύποτάξαντος την Άνατολικήν Έκκλησίαν εις τον Πάπαν Ούρβανόν Δ' προστάξει του Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου έν Λυώνι της Γαλλίας 1280  Άθηναγόραν Α' και τον θαλαμηπόλον Βατικα­νού Ίάκωβον Αμερικής παραθέτω κατωτέρω στίχους εκ βιβλίου εκδοθέντος 1806 «Εκκλη­σιαστικής Ιστορίας Σύμμικτα» ως απεικονί­ζοντας τάς σκέψεις των εξωμοτών Όρθοδοξίας - και κρίμασιν οις ό Κύριος οίδε Ταγών αυτής.

Ταύτα δε στοχαζόμενος και ό Παλαιολόγος (γράφε Άθηναγόρας) Την "Ενωσιν προέβαλε, μάλιστα δε ευλόγως. Έγραφεν ουν τω Ούρβανώ (Παύλω ΣΤ')πέμπων τε και λεγάτους. Αρχιερείς (Μελίτωνα Ηλιουπόλεως) και Άρχοντας αυτούς και δεσποτάτους.  Δέχεται δε την Ένωσιν μετά καινοτομίας άπάσης ουν τής Δυτικής εκείνης Εκκλησίας Ήρχισε δε και αυστηρώς πάσι νά έπιτάττη Και τοις λογάσι μάλιστα, τοις τότε Άθωνίταις Τότε αυτοί οί Μοναχοί του Άθω οί Άββάδες.

Εκείνοι οί Σεβάσμιοι του Όρους οί λογάδες, Έγραφαν τοις Χριστιανοίς τοις τότε Όρθοδόξοις «ο Βασιλεύς (γράφε Πατριάρχης) χριστιανοί γέγονε Λατινόφρων. Τά των Λατίνων δόγματα ζητεί ό ματαιόφρων Τάς ασεβείς του προσταγάς ποτέ νά μή δεχθήτε Τανυν δέ έκ των Παπικών δογμάτων φυλαχθήτε. ώ Άθηναγόρα φιλόχριστε, πώς θέλεις νά βιάσης πράγματα ασυμβίβαστα θέλεις νά συμβιβάσης; Εκείνοι οί προστάται δέ της αληθούς θρησκείας Και της του Χριστού Καθολικής αγίας Έκκλησίας. Πάντες κοινώς άντέλεγον, αύτώ ήναντιουντο Και κατά της Ενώσεως αυτής άπελογούντο. 

Τότε πολλούς έξώρισε Μιχαήλ ό Λατινόφρων Τον πατριάρχην Ιωσήφ τον και ήγιασμένον. Έπειτα δέ προσέταξε Βέκκω τω Ιωάννη Τήν Έκκλησίαν του Χρίστου ευθέως νά ποιμάνη. Επιστρέφων έκ τής επιδρομής κατά του Αγίου Όρους και των διαπραχθέντων άνο σιουργημάτων βεβηλώσεως Ί Μονών, πνιγμών και θανάτων ευλαβών πατέρων. Απέθανε εις τήν όδόν ό Μιχαήλ άπό πανώλην Και ούτως ουν αποθανών όδυνηρώς βιαίως έμεινε μετά θάνατον αυτός τυμπανιαίος.

Έργα και Ήμέραι του Μεγαλοπράγμονος
υποψηφίου Πάπα Ανατολής 'Αθηναγόρου του Α΄

Σταχυολογούμεν εκ Περιοδικών ολίγα τινά των κατορθωμάτων του. Ώς εκπρόσωπος της Εκκλησίας Ελλάδος τω 1928 εις το θρησκευτικόν Συνέδριον Χάγης μετά των Καθολικών, Διαμαρτυρομένων, Ιουδαίων, Μωαμεθανών, Είδολωλατρών συμττροσηυχήθη (Σταυρός 7-5-29). Ή ασεβής αύτη ενέργεια ή μάλλον διακωμώδησις Όρθοδοξίας προσκρούει ρητώς εις Ιερούς Κανόνας 'Αποστολικούς 45 και 64. Ό ME' επιβάλει κυρώσεις «Συνευξάμενος μό­νον αίρετικοίς άφοριζέσθω...» ό δέ 64 'Αγίων Αποστόλων «Έάν τις είσέλθη είς συναγω­γήν Ιουδαίων ή αιρετικών προσεύξασθαι ό Κληρικός καθαιρείται..».

Αναγράφει «ο Χρόνος Κων/πόλεως 22-7-51) ότι ό πολύς ορθοδοξίας. Πατριάρχης Άθηναγόρας διεκήρυξε: «Ή ορθόδοξος Εκκλη­σία από Δογματικής απόψεως είναι γυμνή». Ή Δογματική του επισημότατου έν τη Ανατο­λική Εκκλησία σοφού Δογματολόγου αειμνήστου Καθηγητού εν τώ Πανεπιστημίω Αθηνών και Διδασκάλου ημών Χρίστου Ανδρούτσου δεν είναι Εκκλησία!!! Και τούτο, διότι ο σοφός Ανδρούτσος εν τη Συμβολική του σελίς 307 βροντοφωνεί: «όπου δεν υπάρχει ενότης εν τη διδασκαλία, δεν δύναται να υπάρξη Εκκλησιαστική κοινωνία εν προσευχαίς και Μεταλήψει εκδηλουμένη».

Ως αναγράφει «Η Φωνή Εκκλησίας 30-9-48 τη συμπράξει των Μασσωνικών Στοών δια του χρήματος και της ενεργείας του τότε Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Τρούμαν Τέκτονος και τη εγκρίσει του τότε Προέδρου της Τουρκίας Ινονού ο Αθηναγόρας εξεπόρθησε τον Οικουμενικόν Θρόνον. Ο συνετός Πατριάρχης Μάξιμος θεωρηθείς ως ασθενής απεμακρύνθη. Πληροφορηθείς την ενθρόνισιν Αθηναγόρα ο σεμνός Μάξιμος ανέκραξε «Παιδία η πόλις εάλω (εκυριεύθη)».

Έξαλλος εξ’ ενθουσιασμού ο Αθηναγόρας ανέκραξεν, «Ο Ινονού κατέκτησε κυριολεκτικώς την καρδίαν μου». Δημοσία εδήλωσεν, ως αναγράφει «ο Ελληνικός Βορράς-Θ)νίκης 13-2-49 ο μεγαλόνους Αθηναγόρας «Ότι τά κοινά εις αμφοτέρας τας Θρησκείας (Ορθοδοξίας  Μωαμεθανισμού) είναι η πίστις εις τον Θεόν και η ειρηνική διαβίωσις των ανθρώπων.

Σχολιάζων τάς δηλώσεις του - Αθηναγόρου προς Τούρκους δημοσιογράφους (ό Χρόνος Κων)πόλεως 20-3-40 γράφει «ό Άθηναγόρας είπε. Ή κατάληψις Κων)πόλεως υπό των Τούρκων 1453 ήτο δώρημα Θεου. Και οτι άπατώμεθα και άμαρτάνομεν, εάν νομί-ζωμεν, ότι ή ορθόδοξος πίστις κατήλθεν εξ ουρανού και ότι τά άλλα θρησκεύματα Μουσουλμάνων, Διαμαρτυρομένων, Καθολικών, Βουδδιστών, είναι ανάξια καί προσέθηκεν ό μεγαλόνους Πατριάρχης Φαναρίου, «οτι όταν μετέβη εις τό Έγιούπ προσηυχήθη μετά του Τούρκου μεγάλου Χαλίφη Ίμάμη» οί Τούρ­κοι δημοσιογράφοι έκπληκτοι έγραφον, ότι δια πρώτην φοράν εκ του Φαναρίου ακούονται τοιούτοι λόγοι!!!

Ο Άθηναγόρας θεωρών τους Ί Κανόνας ώς πεπαλαιωμένους έκηρύχθη υπέρ του γά­μου όλων τών βαθμών της Ίερωσύνης καί επέ­τρεψε να λειτουργήσωσι δίγαμοι καί τρίγαμοι. Ύπομιμνήσκομεν την χειροτονίαν, έγκρίσει του διαπρεπούς Κανονολόγου Άθηναγόρα, διγάμου Γραμματέως "Ι Μητροπόλεως Ιωαννί­νων εις Πρεσβύτερον προ ολίγων ετών και όστις προκειμένου να δικασθή παρά του Συνο­δικού Δικαστηρίου μετά του χειροτονήσαντος αυτόν Μητροπολίτου Ιωαννίνων Σεραφείμ, δι­έφυγεν εις Κων)πολιν και ίερατεύει προς διακωμώδησιν Όρθοδοξίας, ήδη εύκλεώς εις Ρόδον.

«Ό ασεβής έλθών εις βάθος κακών κα­ταφρονεί τά πάντα». (Σολομών).
Και ό υποψήφιος Πάπας Ανατολής Παγκό­σμιος Άθηναγόρας τείνει νά άπαλείφη και αυ­τήν την έννοιαν της Ορθοδοξίας ως Θείου καθιδρύματος δια τον καταρτισμόν τών Αγίων και ήθικήν άπολύτρωσιν τών ανθρώπων εκ τής αμαρτίας. Ιδού τί γράφει («ό Χρόνος» δια τον έπηρμένον Άθηναγόραν.

Προσεκάλεσεν εις τό Πατριαρχείον τό ιερόν Κογκλάβιον τον Κλήρον και σύν τοις άλλοις είπε ότι: «τό σώμα τών Θεολόγων Κληρικών πρέπει νά ειδικευθή εις εξωτερικά, τής Δύσεως Πανεπιστήμια και προ παντός εις τό εις Παρισίους Ρωσσικόν Ίνστι-τούτον Αγίου Σεργίου». Διατί ή προτίμησις αύτη; Διότι τούτο ιθύνεται παρά του  Ρώσσου Επισκόπου Κατάνης Κασσιανού (εγνωσμένου Μάσσόνου) και ύπό τήν Προεδρίαν του οποίου τό Συνέδριον των Εκκλησιών κατά Οκτώβριον 1947 ίδρυσε την «Παγκόσμιον Πνευματικήν Βουλήν».

Eν τη όποία αντιπροσωπεύονται πάσαι αί θρησκείαι του Κόσμου, εργαζόμενοι προς θεμελίωσιν μιας Παγκοσμίου Πίστεως, εν τη οποία ό Ιησούς Χριστός θά έχη μίαν έορτάσιμον ή­μεραν μίαν ο Μωϋσής μίαν ό Μωάμεθ μίαν ό Βούδας και ου τω καθ' έξης.  Πρόκειται περί άναβιώσεως του Θρησκευτικού Συγκρητισμού Β' αιώνος μ. Χ. του γιγαντείου τούτου συστή­ματος πλάνης, προς έξανθρώπησιν του Χριστια­νισμού έκ της θείας προελεύσεώς του. Συνεχώς καταγγέλλει,«Ό Χρόνος» Κων)λεως, ότι ό Άθηναγόρας διεκήρυξε δημοσία ότι ό Προτενσταντισμός είναι ή καλλιτέρα θρη­σκεία του κόσμου και θά έπιβληθή μίαν ήμέραν κλπ.

Πληρούνται αναντιρρήτως εν τω προσώπω των εξωμοτών Φαναρίου, όσα έγραφε δια τήν έποχήν του ΙΔ' αιώνα ό μεγαλόνους Μο­ναχός - επιφανής Θεολόγος Ιωσήφ Βρυέννιος κατά τών Λατινοφρόνων,«Θείοι Νόμοι περι­φρονούνται, Πατέρων όρια αιώνια υπερβαί­νονται, πωλούνται τα θεία, βασιλεύσαι πάλιν ή αμαρτία βιάζεται και πρέπει εντελώς να ύποκύψωμεν; Ει πρέπει έν τούτοις νά σιγή­σω μεν; Και ποιος Άδης έρεύξεται τούτο; Τό­μος Β' σελίς 259.

Κατώδυνος την ψυχήν δια την Δογματικήν και Κανόνικήν άποχαλινωσιν του ποτέ κλεινού Φαναρίου κατακλείω τό πένθιμον τούτο Συναξάριον δια της εκφράσεως της περιλαλήτου καί Σοφής Άννης θυγατρός του μεγάλου Βασιλέ­ως Αλεξίου Α' Κομνηνού έν τη «Άλεξιάδι» ούτω λεγούσης: Αισχύνομαι νά περιγράφω τάς παρεκτροπάς Ανωτάτων Κληρικών, ίνα μη μολυνθή ή γραφίς μου. Ό δυνάμενος νοείν, νοείτω!!!

Υ.Γ. Έν έκτάσει ό έλλόγιμος Μοναχός αγιο­ρείτης Αρσένιος Κοττέας πρόμαχος των Πατερικών παραδόσεων καί δογμάτων καί ένθερ­μος της Όρθοδοξίας μαχητής αποκαλύπτει δια σοφών συγγραμμάτων τήν καταχθόνιον δράσιν Μυστικών Εταιρειών έν τη Όρθοδοξία. Ειδικώτερον δια τον Ήρόστρατον Φαναρίου Άθηναγόραν καταπληκτικά φέρει εις τό φώς διά α­ξιολόγου συγγραφής «Προβολεύς κατά τών Ήροστράτων της Ανατολικής Όρθοδόξου Εκκλησίας τω 1952».


Δεν υπάρχουν σχόλια: