ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΜΟΝΕΣ ΓΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΝΦΙΑ

 

Επικαλείται την απαλλαγή των Αγιορείτικων Μονών - για τα εκτός Αγίου Όρους μη λατρευτικά ακίνητά τους- και επί της ουσίας ζητεί ανάλογη μεταχείριση για τα Μοναστήρια εντός της δικαιοδοσίας της

Εγκύκλιο Σημείωμα μαζί με υπόδειγμα ένστασης (ενδικοφανούς προσφυγής) απέστειλε σήμερα η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος σε σχέση με τη δυνατότητα προσφυγής των Ιερών Μονών της κατά των εκκαθαριστικών σημειωμάτων του ΕΝΦΙΑ που αναρτήθηκαν στο ΤΑXIS τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 2014.

Η Ιερά Σύνοδος ενημερώνει τις Ιερές Μονές ότι υπάρχει η δυνατότητα άσκησης προσφυγής στην κατά τόπον αρμόδια ΔΟΥ (η προθεσμία λήγει 30.9.2014 για όσα εκκαθαριστικά αναρτήθηκαν τον Αύγουστο 2014 και δεν διορθώθηκαν με νέα εκκαθαριστικά) και αποστέλλει και υπόδειγμα προσφυγής, στο οποίο ο εκπρόσωπος ή πληρεξούσιος δικηγόρος κάθε Ιεράς Μονής θα συμπληρώσει τα στοιχεία που την αφορούν και θα καταθέσει ιδιοχείρως ή θα ταχυδρομήσει με συστημένη επιστολή την προσφυγή στην τοπική ΔΟΥ. Βασικό επιχείρημα της ενδικοφανούς προσφυγής είναι ότι με τις διατάξεις του Ν. 4223/2013 εισάγεται άνιση φορολογική μεταχείριση σε βάρος των Ιερών Μονών της Εκκλησίας της Ελλάδος για τα ακίνητά τους εντός της ελλαδικής επικράτειας, εφόσον δεν τα χρησιμοποιούν για λατρευτικούς, θρησκευτικούς ή κοινωφελείς σκοπούς (οπότε στην περίπτωση αυτή απαλλάσσονται από τον ΕΝΦΙΑ) σε σχέση με την ίδια κατηγορία μη ιδιοχρησιμοποιούμενων ακινήτων των Αγιορειτικών Μονών, που βρίσκονται εκτός Αγίου Όρους και μέσα στην ελλαδική επικράτεια. 

Η Εκκλησία της Ελλάδος θεωρεί ότι τα ειδικά φορολογικά προνόμια, τα οποία εξουσιοδοτείται να θεσπίσει ο νομοθέτης κατά το άρθρο 105 παρ. 5 του Συντάγματος για το Άγιο Όρος, αφορούν μόνο την «περιοχή του Αγίου Όρους», όπως αυτή περιγράφεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 105 του Συντάγματος («Η χερσόνησος του Άθω, από τη Μεγάλη Βίγλα και πέρα, η οποία αποτελεί την περιοχή του Αγίου Όρους, είναι, σύμφωνα με το αρχαίο προνομιακό καθεστώς του, αυτοδιοίκητο τμήμα του Ελληνικού Κράτους,…».). 

Επομένως κατά την επιχειρηματολογία αυτή, όσες φορολογικές απαλλαγές τυχόν εισάγει ο νομοθέτης για τις εκτός του Αγίου Όρους ιδιοκτησίες των Αγιορειτικών Μονών στηρίζονται όχι στο άρθρο 105 παρ. 5 Συντ., αλλά σε συνταγματικές διατάξεις και λόγους δημοσίου συμφέροντος, που αφορούν και την Εκκλησία της Ελλάδος, όπως η προστασία της θρησκευτικής αποστολής των εκκλησιαστικών νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου και επομένως πρέπει, για λόγους ισότητας, να ισχύουν και για τα όμοια ακίνητα των Ιερών Μονών της Εκκλησίας της Ελλάδος. Μάλιστα, προστίθεται ότι η διαφορά κανονικής υπαγωγής του Αγίου Όρους στον Οικουμενικό Πατριάρχη και των ελλαδικών Μονών στον τοπικό Μητροπολίτη δεν αποτελεί κάποια διαφοροποίηση ως προς την φοροδοτική τους ικανότητα, την οποία επιτρέπεται ο νομοθέτης να λάβει υπ'  όψιν, όταν πρόκειται για ακίνητα εκτός Αγίου Όρους. 

Eγκύκλιο σημείωμα της Ιεράς Συνόδου:

Ἀριθμ. Πρωτ. 4802/Διεκπ. 2146

Ἀθήνῃσι 29ῃ Σεπτεμβρίου 2014

Φέρεται εἰς γνῶσιν ὑμῶν ὅτι ὑφίσταται κατά τόν Νόμον 4174/2013 (ἄρθρον 63) ἡ δυνατότης ἀσκήσεως ἐνστάσεως «ἐνδικοφανοῦς προσφυγῆς» κατά τῶν ἐκκαθαριστικῶν σημειωμάτων - «Πράξεων Διοικητικοῦ Προσδιορισμοῦ» τοῦ ΕΝΦΙΑ, ἡ ὁποία λήγει ἐντός 30 ἡμερῶν ἀπό τῆς λήψεως γνώσεως τοῦ ἐκκαθαριστικοῦ σημειώματος - «Πράξεων Διοικητικοῦ Προσδιορισμοῦ» τοῦ ΕΝΦΙΑ. Συνεπῶς, προκειμένου περί Πράξεων Διοικητικοῦ Προσδιορισμοῦ τοῦ ΕΝΦΙΑ, αἱ ὁποῖαι ἀνηρτήθησαν διά τῆς ἱστοσελίδος www.gsis.gr (ΤΑΧIS) τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν ἐντός τοῦ μηνός Αὐγούστου 2014 καί δέν ἠκολούθησε νεωτέρα ἐκκαθάρισις τοῦ φόρου (δέν ἀνηρτήθη δηλαδή νέα Πρᾶξις Διοικητικοῦ Προσδιορισμοῦ τοῦ ΕΝΦΙΑ) ἐντός τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου 2014, ἡ 30μερος προθεσμία πρός ἄσκησιν ἐνστάσεως λήγει τήν 30ήν Σεπτεμβρίου 2014.

Εἰς ὅσας περιπτώσεις, ὅμως, ἔχει ἀναρτηθῆ νεωτέρα «Πρᾶξις Διοικητικοῦ Προσδιορισμοῦ» τοῦ ΕΝΦΙΑ κατά μῆνα Σεπτέμβριον 2014, ἡ 30μερος προθεσμία λήγει τήν ἀντίστοιχον (τῆς ἀναγραφομένης ἡμερομηνίας ἐκδόσεως τῆς Πράξεως) ἡμέραν τοῦ ἑπομένου μηνός Ὀκτωβρίου 2014.Ἡ ἐνδικοφανής προσφυγή ἀποστέλλεται πρός τήν οἰκείαν Δ.Ο.Υ. καί εἴτε κατατίθεται ἰδιοχείρως ὑπό ἐξουσιοδοτημένου ἐκπροσώπου εἴτε ἀποστέλλεται ταχυδρομικῶς διά συστημένης ἐπιστολῆς (μέσῳ ΕΛΤΑ ἤ ταχυδιανομῆς), ἀρκεῖ νά ἀποσταλῇ ἐντός προθεσμίας, ἀσχέτως τῆς ἡμέρας παραλαβῆς της ὑπό τῆς οἰκείας Δ.Ο.Υ. Ἡ ἐνδικοφανής προσφυγή ἀπευθύνεται πρός τήν Διεύθυνσιν Ἐπιλύσεως Διαφορῶν τῆς Γενικῆς Γραμματείας Δημοσίων Ἐσόδων τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν. Ἡ ἄσκησις ἐνδικοφανοῦς προσφυγῆς ἐπιφέρει ἄμεσον ἀναστολήν καταβολῆς ποσοστοῦ 50% τοῦ ὀφειλομένου ΕΝΦΙΑ, ἐνῷ τό ὑπόλοιπον 50% ὀφείλεται.

Εἰς τό κείμενον τῆς ἐνδικοφανοῦς προσφυγῆς δύναται νά περιληφθῇ καί αἴτημα ἀναστολῆς τῆς καταβολῆς ὁλοκλήρου τοῦ ΕΝΦΙΑ (ἤτοι καί τοῦ λοιποῦ ποσοστοῦ 50%) λόγῳ ἀνεπανορθώτου βλάβης. Ἐάν τό αἴτημα δέν ἀπαντηθῇ ἐντός 20 ἡμερῶν ἀπό τῆς καταθέσεως τῆς ἐνδικοφανοῦς προσφυγῆς, τότε θεωρεῖται σιωπηρῶς ἀπορριφθέν καί παραμένει ἐν ἰσχύι ἡ ἀναστολή καταβολῆς τοῦ ποσοστοῦ 50% ἀπό τῆς καταθέσεως τῆς προσφυγῆς.Ἐάν ἡ Διεύθυνσις Ἐπιλύσεως Διαφορῶν τῆς Γενικῆς Γραμματείας Δημοσίων Ἐσόδων τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν δέν ἀπαντήσῃ ἐντός 60 ἡμερῶν ἀπό τῆς καταθέσεως τῆς προσφυγῆς, αὐτή θεωρεῖται σιωπηρῶς ἀπορριφθεῖσα. Ἐάν ἡ ἐνδικοφανής προσφυγή ἀπαντηθῇ ἐντός τῶν 60 ἡμερῶν ἤ παρέλθῃ ἄπρακτον διάστημα 60 ἡμερῶν, ὁπότε συντελεῖται σιωπηρά ἀπόρριψις, δέον νά ἀσκηθῇ ἐντός 30 ἡμερῶν ἀπό τῆς παραλαβῆς τῆς ῥητῆς ἀπαντήσεως ἤ ἀπό τῆς παρόδου τῶν 60 ἡμερῶν φορολογική προσφυγή ἐνώπιον τοῦ ἁρμοδίου κατά τόπον Μονομελοῦς Διοικητικοῦ Πρωτοδικείου (ἐάν ὁ προσδιορισθείς ΕΝΦΙΑ εἶναι ποσοῦ ἕως καί 150.000 εὐρώ) ἤ Διοικητικοῦ Ἐφετείου (ἐάν ὁ προσδιορισθείς ΕΝΦΙΑ εἶναι ποσοῦ ἕως καί 150.000 εὐρώ).

Εἶναι δυνατόν νά μήν ἀναμείνῃ κανείς τήν πάροδον τῶν 60 ἡμερῶν, ἀλλά νά καταθέσῃ ἀμέσως φορολογικήν προσφυγήν κατά τῆς σιωπηρᾶς ἀπορρίψεως τῆς ἐνδικοφανοῦς προσφυγῆς, ἀκόμη καί πρό τῆς παρόδου τῶν 60 ἡμερῶν, ἀρκεῖ τό ἑξηκονθήμερον νά ἔχῃ παρέλθει κατά τήν ἡμερομηνίαν πρώτης συζητήσεως τῆς φορολογικῆς προσφυγῆς ἐνώπιον τοῦ Διοικητικοῦ Πρωτοδικείου ἤ Ἐφετείου (ἄρθρον 63 παρ. 5 Κώδικος Διοικητικῆς Δικονομίας «Η προσφυγή ασκείται παραδεκτώς και πριν από τη συντέλεση της παράλειψης ή της τεκμαιρόμενης απόρριψης της ενδικοφανούς προσφυγής, εφόσον όμως η συντέλεση αυτή έχει επέλθει κατά την πρώτη συζήτηση του ένδικου βοηθήματος της προσφυγής»).

Ὑπό τό δεδομένον ὅτι συνήθως αἱ ἐνδικοφανεῖς προσφυγαί δέν ἀπαντῶνται ἐντός τῶν 60 ἡμερῶν, ἐνῷ ὁ προσδιορισμός τῆς ἡμερομηνίας συζητήσεως τῶν φορολογικῶν προσφυγῶν εἰς τά διοικητικά δικαστήρια ἀργεῖ, ἡ παραπάνω λύσις ἐνδείκνυται πρός οἰκονομίαν χρόνου. Ὑπόδειγμα ἐνστάσεως προκειμένου περί μοναστηριακῶν ἀκινήτων ἀκολουθεῖ συνημμένως, τό ὁποῖον διατίθεται καί εἰς ἠλεκτρονικήν μορφήν εἰς τήν ἱστοσελίδα www.ecclesia.gr/Eγκύκλιοι.

 Ἐντολῇ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

       Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

   † Ὁ Διαυλείας Γαβριήλ

Ακολουθεί το υπόδειγμα της ενστάσεως:

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ

ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΣΟΔΩΝ

ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

(δια της Δ.Ο.Υ. …………..)

ΕΝΔΙΚΟΦΑΝΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗ (άρθρο 63 Ν. 4174/2013)

Της Ιεράς Μονής… της Ιεράς Μητροπόλεως …., νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου (άρθρο 1 παρ. 4 του Ν. 590/1977), έδρα ….. ΤΚ…. , με ΑΦΜ ……… (Δ.Ο.Υ….νομίμως εκπροσωπουμένης

ΚΑΤΑ

Της από 31.7.2014 Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού ΕΝ.Φ.Ι.Α. οικ. έτους 2014 (χρήση 2013) με Αρ. Χρηματικού Καταλόγου (Χρημ. Καταλ.) …. Και Αρ. Ειδοποίησης …. , με την οποία προσδιορίσθηκε συνολικός Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων ποσού ......ευρώ.

______________________

Προσφεύγουμε κατά της ανωτέρω πράξεως διοικητικού προσδιορισμού Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων, με την οποία, σε εκτέλεση των διατάξεων του Ν. 4223/2013, προσδιορίσθηκε σε βάρος της Ιεράς Μονής μας το ανωτέρω αναφερόμενο ποσό Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων και αιτούμαστε την ακύρωσή της.Οι διατάξεις του Ν. 4223/2013, οι οποίες αφορούν τις Ιερές Μονές της Εκκλησίας της Ελλάδος, που είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου κατά το άρθρο 1 παρ. 4 του Ν. 590/1977, είναι αντισυνταγματικές και αντίθετες στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).

Ειδικότερα το άρθρο 3 παρ. 1 περ. δ΄ και στ(α) του Ν. 4223/2013 δεν απαλλάσσει τα ακίνητα των Ιερών Μονών, ν.π.δ.δ. της Εκκλησίας της Ελλάδος, τα οποία δεν ανήκουν στην Γενική Κυβέρνηση (άρθρα 1 παρ. 4 του Ν. 590/1977, 68 παρ. 1 υποπαρ. 3 του Ν. 4235/2014) από την υποχρέωση καταβολής του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας για τα ακίνητά τους, ει μη μόνο για τα ιδιοχρησιμοποιούμενα ακίνητα τους, που χρησιμοποιούν για λατρευτικούς, θρησκευτικούς, φιλανθρωπικούς και κοινωφελείς σκοπούς  (: «Απαλλάσσονται από τον ΕΝ.Φ.Ι.Α. τα δικαιώματα στα ακίνητα που ανήκουν: … δ) Σε Ν.Π.Δ.Δ. που δεν εντάσσονται στους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης και ιδιοχρησιμοποιούνται αποκλειστικά για την εκπλήρωση μορφωτικού, εκπαιδευτικού, πολιτιστικού, αθλητικού, θρησκευτικού, φιλανθρωπικού και κοινωφελούς σκοπού ή παραχωρούνται δωρεάν στο Δημόσιο. … στ) α)Σε νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες των γνωστών θρησκειών και δογμάτων κατά την παρ. 2 του άρθρου 13 του Συντάγματος και ιδιοχρησιμοποιούνται για την εκπλήρωση του λατρευτικού, θρησκευτικού και κοινωφελούς έργου τους.»).

Oι παραπάνω διατάξεις είναι αντίθετες στα άρθρα 4 παρ.1-5 και 78 παρ. 4 Συντ.  και 9 και 11 της ΕΣΔΑ και 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, διότι εισάγουν άνιση φορολογική μεταχείριση για την ίδια κατηγορία θρησκευτικών νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου ως προς τα ίδια ακίνητά τους, τα οποία βρίσκονται μέσα στην ελλαδική επικράτεια. Ειδικότερα, η διάταξη του άρθρου 3 παρ. 1 περ. στ(β) του Ν. 4223/2013 απαλλάσσει τα ακίνητα που ανήκουν: «στ. (β) Στις υποκείμενες στο ειδικό συνταγματικό καθεστώς Ιερές Μονές του Αγίου Όρους, κείμενα εντός ή εκτός αυτού.». 

Η αμέσως ανωτέρω διάταξη απαλλάσσει του ΕΝ.Φ.Ι.Α. όχι μόνο τα ακίνητα των Ιερών Μονών του Αγίου Όρους, τα οποία βρίσκονται εντός του εδάφους του Αγίου Όρους, αλλά ακόμα και αυτά, που βρίσκονται και εκτός Αγίου Όρους και ακόμα και εάν δεν ιδιοχρησιμοποιούνται για λατρευτικούς – θρησκευτικούς σκοπούς, ακόμα και εάν π.χ. είναι ακίνητα που εκμισθώνονται ή ιδιοχρησμοποιούνται για μη θρησκευτικούς σκοπούς π.χ. έχουν χρήση κατοικίας ή εμπορική χρήση ή δεν ιδιοχρησιμοποιούνται. Το αποτέλεσμα των παραπάνω διατάξεων (άρθρο 3 παρ. 1 περ. δ΄, στ(α) και στ(β) του Ν. 4223/2013) είναι ότι ακίνητα των Ιερών Μονών μέσα στην ελλαδική επικράτεια (και εκτός Αγίου Όρους) απαλλάσσονται μεν του ΕΝΦΙΑ, εάν ανήκουν σε Ιερά Μονή του Αγίου Όρους και ασχέτως εάν ιδιοχρησιμοποιούνται για λατρευτικό-θρησκευτικό σκοπό ή όχι, δεν απαλλάσσονται όμως εάν ανήκουν σε Ιερά Μονή της Εκκλησίας της Ελλάδος, εκτός εάν γίνεται ιδιόχρησή τους για λατρευτικό-θρησκευτικό-φιλανθρωπικό σκοπό. 

Στο σημείο αυτό διευκρινίζεται ότι η άνιση αυτή φορολογική μεταχείριση των εμπραγμάτων δικαιωμάτων αφορά την ίδια κατηγορία νομικών προσώπων (ορθόδοξες Ιερές Μονές) για την ίδια κατηγορία ακινήτων τους, δηλαδή για μοναστηριακά ακίνητα κείμενα εντός της ελλαδικής επικρατείας και εκτός Αγίου Όρους, τα οποία ανήκουν σε Ιερά Μονή με νομική μορφή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου. Το γεγονός ότι οι Ιερές Μονές της Εκκλησίας της Ελλάδος εποπτεύονται πνευματικά και διοικητικά από τον τοπικό Μητροπολίτη της οικείας Ιεράς Μητροπόλεως (άρθρο 39 παρ. 6 του Ν. 590/1977), ενώ οι Ιερές Μονές του Αγίου Όρους δεν εντάσσονται πνευματικά και διοικητικά στην Εκκλησία της Ελλάδος (άρθρο 1 παρ. 4 του Ν. 590/1977, 3 παρ. 2 και 103 Συντ.), αλλά από πνευματικής πλευράς έχουν ως προϊσταμένη πνευματική τους αρχή τον Οικουμενικό Πατριάρχη και από πλευράς διοικητικής αποτελούν μια αυτοδιοίκητη κοινότητα Ιερών Μονών (105 παρ. 1 και 2 Συντ, Ν.Δ. της 10/16.9.1926, ΦΕΚ Α΄ 309/16.9.1926) δεν αποτελεί κριτήριο και ειδικό λόγο δημοσίου συμφέροντος, ο οποίος δικαιολογεί νομοθετικά την διαφοροποίηση της φορολογικής μεταχείρισης των ακινήτων τους, που βρίσκονται εντός της ελλαδικής επικράτειας και μάλιστα ακόμα και εάν (στην περίπτωση των Μονών του Αγίου Όρους) δεν βρίσκονται εντός του εδάφους του Αγίου Όρους.

Τα κατά το Σύνταγμα φορολογικά πλεονεκτήματα των Ιερών Μονών (άρθρο 105 παρ. 5 εδαφ. 2 Συντ. : «Με νόμο επίσης καθορίζονται … και τα τελωνειακά και φορολογικά πλεονεκτήματα του Αγίου Όρους») αφορούν, κατά την συνταγματική διάταξη, την αυτοδιοίκητη περιοχή του Αγίου Όρους, δηλαδή την περιοχή που περιγράφεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 105 Συντ. : «Η χερσόνησος του Άθω, από τη Μεγάλη Βίγλα και πέρα, η οποία αποτελεί την περιοχή του Αγίου Όρους, είναι, σύμφωνα με το αρχαίο προνομιακό καθεστώς του, αυτοδιοίκητο τμήμα του Ελληνικού Κράτους,…». Πρόκειται δηλαδή για μια συνταγματική πρόβλεψη, η οποία αφορά τα ακίνητα των Ιερών Μονών rationeloci (σε ό,τι αφορά δηλαδή την συγκεκριμένη αυτοδιοίκητη περιοχή, που απολαύει ειδικής συνταγματικής προστασίας) και όχι rationepersonae (δεν αφορά τα ακίνητα των Ιερών Μονών, επειδή ανήκουν σε αυτές, ως προνόμιο των συγκεκριμένων νομικών προσώπων, ακόμα και εάν τα ακίνητά τους κείνται εκτός Αγίου Όρους). 

Ούτε περαιτέρω, το γεγονός ότι οι Ιερές Μονές του Αγίου Όρους υπάγονται πνευματικά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, ενώ οι Ιερές Μονές της Εκκλησίας της Ελλάδος υπάγονται πνευματικά στον οικείο Μητροπολίτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, αποτελεί συνταγματικά θεμιτό κριτήριο φορολογικής διαφοροποίησης μεταξύ της ιδίας κατηγορίας νομικών προσώπων, αλλά αποτελεί διαφορά πνευματικής φύσης (σε σχέση με την κατά τους Ιερούς Κανόνες τους πνευματική τους αναφορά, μνημονεύουν δηλαδή κατά την τέλεση των ιεροπραξιών διαφορετικό Αρχιεπίσκοπο), ενώ αντίθετα ο φορολογικός νομοθέτης πρέπει να λαμβάνει υπ' όψιν γενικά και αντικειμενικά κριτήρια κατά τις ανωτέρω συνταγματικές διατάξεις, οι οποίες επιβάλλουν την αρχή της ισότητας και  ειδικότερα της ίσης, ανάλογα με τις δυνάμεις του καθενός, φορολογικής επιβαρύνσεως και επιπλέον επιβάλλουν την από τον κοινό νομοθέτη ομοιόμορφη μεταχείριση των ιδίων, από απόψεως φοροδοτικής ικανότητας, καταστάσεων.

Η διαφορά όμως της πνευματικής υπαγωγής (της εποπτείας από Αρχιεπίσκοπο) των Ιερών Μονών του Αγίου Όρους (Οικουμενικό Πατριάρχη) και της Εκκλησίας της Ελλάδος (επιχώριο Μητροπολίτη της Εκκλησίας της Ελλάδος) δεν αποτελεί κριτήριο διαφοροποίησης ως προς την φοροδοτική τους ικανότητα. Επομένως, η απαλλαγή του άρθρου 3 παρ. 1 περ. στ(β) του Ν. 4223/2013 από τον Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων υπέρ των Ιερών Μονών του Αγίου Όρους, για ακίνητά τους, που δεν εντοπίζονται μέσα στην αυτοδιοίκητη περιοχή του Αγίου Όρους, αλλά εντός της υπόλοιπης ελλαδικής επικράτειας, έχει τεθεί από τον νομοθέτη όχι σε εκτέλεση της ειδικής διάταξης της παραγράφου 5 του άρθρου 105 του Συντάγματος, αλλά σε εκτέλεση άλλων συνταγματικών διατάξεων, δηλαδή προς τον σκοπό θεμιτής κατά το Σύνταγμα (3, 13 Συντ.) και την ΕΣΔΑ (9, 11 ΕΣΔΑ, 1 ΠΠΠ της ΕΣΔΑ) διευκόλυνσης της θρησκευτικής αποστολής τους και κρατικής προστασίας στα εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου.

Συνεπώς, της αυτής μεταχείρισης για λόγους ίσης προστασίας της περιουσίας, ίσης φορολογικής μεταχείρισης μεταξύ νομικών προσώπων της ίδιας κατηγορίας (εκκλησιαστικών – θρησκευτικών) και ίσης προστασίας της θρησκευτικής αποστολής τους, πρέπει να απολαύουν και οι λοιπές ορθόδοξες Ιερές Μονές, που ανήκουν πνευματικά στην Εκκλησία της Ελλάδος, για τις οποίες όμως προβλέπει διαφορετική, δυσμενέστερη μεταχείριση η περίπτωση δ΄ και στ(α) της παραγράφου 1 του άρθρου 3 του Ν. 4223/2013.  Η προσβαλλόμενη πράξη διοικητικού προσδιορισμού του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων έχει εκδοθεί σε εκτέλεση αντισυνταγματικής και αντίθετης με την ΕΣΔΑ διάταξης (περ. δ΄ και στ(α) της παραγράφου 1 του άρθρου 3 του Ν. 4223/2013), η οποία επιφυλάσσει διαφορετική, δυσμενέστερη φορολογική μεταχείριση, σε βάρος των Ιερών Μονών της Εκκλησίας της Ελλάδος, επομένως και για την προσφεύγουσα Ιερά Μονή μας για τα ακίνητά της, τα οποία απαριθμούνται στην προσβαλλόμενη Πράξη Διοικητικού Προσδιορισμού ως υπαγόμενα στον ΕΝΦΙΑ, επειδή δεν έχουν δηλωθεί ότι τα ιδιοχρησιμοποιεί η Ι. Μονή μας για λατρευτικούς, θρησκευτικούς, φιλανθρωπικούς, κοινωφελείς σκοπούς.

Με την παρούσα ενδικοφανή προσφυγή υποβάλλεται και αίτημα αναστολής κατά της ανωτέρω προσβαλλόμενης πράξης διοικητικού προσδιορισμού του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων μέχρι την κοινοποίηση σε εμάς της αποφάσεώς σας επί της παρούσας προσφυγής μας, λόγω επικείμενης ανεπανόρθωτης υλικής βλάβης της Ιεράς Μονής, της οποίας τα εισοδήματα από την εκμετάλλευση των ακινήτων της, στα οποία αφορά η προσβαλλόμενη ανήλθε για την χρήση 2013 στο ποσό των …………. ευρώ, συνεπώς λαμβανομένων υπ' όψιν των λοιπών υποχρεώσεών της, φόρων εισοδήματος και δαπανών της Ιεράς Μονής, η καταβολή του προσδιορισθέντος ποσού ΕΝΦΙΑ θα διακινδυνεύσει τα μέσα διαβιώσεως Ιεράς Μονής.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

ΑΙΤΟΥΜΕΘΑ

Να ακυρωθεί η ανωτέρω προσβαλλόμενη πράξη διοικητικού προσδιορισμού του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων.

……….,  Σεπτεμβρίου 2014

Για την Ιερά Μονή

Ο νόμιμος εκπρόσωπος /  Ο πληρεξούσιος δικηγόρος