ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ ΣΕ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ ΜΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ «ΝΕΕΣ ΧΩΡΕΣ» ΚΑΙ ΤΟΝ κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ

 

Αγαπητοί επισκέπται του Ιστολογίου,

Επειδή έχουν περάσει ήδη πάνω από 92 τα σχόλια-απορίες των αναγνωστών μας όπου μας ερωτούν διάφορα όπως: Τι φοβάται ο κ. Βαρθολομαίος όπου όποτε έρχεται στην Ελλάδα ως φτωχοσυμπέθερος μας θυμίζει πάντα τις «Νέες Χώρες»; ή από πού χρηματοδοτείται το Πατριαρχείο; ή γιατί η Πολιτεία δεν του βάζει φρένο αφού αυτή συνέχεια τον στηρίζει και αφήνει μετέωρη την Εκκλησία της Ελλάδος; ή από που παίρνει τόσο συχνά άδεια και πηγαινοέρχεται στις Μητροπόλεις τις οποίες χρεώνει κάθε φορά με πολλές χιλιάδες Ευρώ; ή τι τους ήθελε του 15 κολαούζους που είχε στη Θράκη; ή μήπως ο Αρχιεπίσκοπος της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος κ. Ιερώνυμος θα πρέπει να φέρει πάραυτα το θέμα στην Ιεραρχία για να ξεμπερδεύουμε με τον κ. Βαρθολομαίο μια για πάντα;

Είναι μερικά αγαπητοί φίλοι από τα ερωτήματα που μας έχετε απευθύνει. Θεωρώ πάντως πως τα ερωτήματά σας είναι καίρια το μόνο όμως που μπορώ εγώ να σας πω είναι ότι ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίος και οι περί αυτόν του Φαναρίου δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα εάν και εφ’ όσον ο κ. Βαρθολομαίος τις ευθύνες του πάψει να τις μεταβάλει σε προνόμια και την διακονία του σε εξουσία.

Εάν ο κ. Βαρθολομαίος ενθυμείτο το τι έχει πει ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Ιερώνυμος στην Λιβαδειά στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του ίσως να μην χρειαζότανε ο κ. Βαρθολομαίος να μας θυμίζει συχνά άσκοπα τα περί «Μητέρας Εκκλησίας και Νέων Χωρών». Ας θυμηθούμε όμως εδώ τι είχε πει ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος, στις 10/2/2008 από τον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Λιβαδειάς κατά την αποχαιρετιστήρια Θεία Λειτουργία που ετέλεσε ως Αρχιεπίσκοπος έκανε μια αναδρομή στην 40χρoνη πορεία του και στάθηκε ιδιαίτερα στο συνοδικό σύστημα της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Μεταξύ άλλων είπε:

Με τίμησαν με την ψήφο τους, οι Μητροπολίτες αλλά να γνωρίζετε ότι ο Αρχιεπίσκοπος είναι μητροπολίτης Αθηνών - όπως όλοι οι μητροπολίτες - και διαποιμαίνει τους εκεί πιστούς ενώ προεδρεύει "ίσος μεταξύ ίσων" στην Ιερά Σύνοδο, δίνοντας το στίγμα της βαθιάς του πίστης στη συνοδικότητα της διοίκησης της εκκλησίας. Ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρθηκε επίσης στις αλλαγές και τις ανακατάξεις που συντελούνται παγκοσμίως και υπογράμμισε ότι σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς το Γένος έχει την τύχη να διαθέτει ως οδηγό το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και έναν Οικουμενικό Πατριάρχη με πολλά ενδιαφέροντα και ανησυχίες και συνέχισε λέγοντας:   

Έχουμε την ευλογία να έχουμε - ως Γένος - το Οικουμενικό Πατριαρχείο και πρέπει - όχι να το στηρίξουμε δεν έχουμε τις δυνάμεις να στηρίξουμε το Πατριαρχείο εμείς - αλλά να το αγαπήσουμε, είπε καταλήγοντας ο Αρχιεπίσκοπος. Πολλά λοιπόν μπορεί να συμπεράνει κανείς από αυτή την αποστροφή του Μακαριωτάτου. Θα ήθελα όμως στο σημείο αυτό  αγαπητοί μου φίλοι να σας θυμίσω πως ότι έχει σχέση, με την Εκκλησία της Ελλάδος το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τους Ιερούς Κανόνες όλα προβλέπονται μέσα από τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας και τον Νόμο της Πολιτείας, έτσι λοιπόν η Εκκλησία και η Πολιτεία, δύο δυνάμεις αντίρροπες που παρ' όλα αυτά ενέχουν τάσεις στήριξης και ενίσχυσης η μια προς την άλλη, κατά την πάροδο των αιώνων διαμόρφωσαν τις μεταξύ τους σχέσεις επηρεαζόμενες κάθε φορά από τις κοινωνικές συνθήκες και τις πολιτικές ανάγκες που επικρατούσαν σε δεδομένες χρονικές στιγμές.  

Οι μακρόχρονες διεργασίες που συντελέστηκαν στον τομέα αυτό αποτυπώθηκαν, όπως ήταν φυσικό, στα Συντάγματα του Ελληνικού κράτους από το 1833 εως και το 1975,με αποτέλεσμα το ισχύον Σύνταγμα να ρυθμίζει διεξοδικά τις σχέσεις των δύο αυτών κοινωνικών φορέων εξουσίας. Συγκεκριμένα, στα άρθρα 3,13,28,72 και 110 του Συντάγματος του 1975-1986-2001 ρυθμίζεται η θέση της Εκκλησίας στο δημόσιο βίο ως θεοΐδρυτος οργανισμός πρωτίστως και κατόπιν ως νομικό πρόσωπο εκκλησιαστικού δικαίου ειδικού χαρακτήρα με ελαχιστοποιημένη την εποπτεία της Πολιτείας κυρίως στα διοικητικά θέματα και την ανοχή της Εκκλησίας στις επεμβάσεις αυτές εως το όριο της μη επέμβασης στο Ορθόδοξο Χριστιανικό δόγμα.

Η Εκκλησία βασίζει τη δογματική δομή της στους ιερούς και συνοδικούς κανόνες, οι οποίοι έχουν την (αυξημένη τυπική) ισχύ νόμου και προστατεύονται ως δογματική ενότητα από το Σύνταγμα, σε συνάρτηση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες. Η λειτουργία της Εκκλησίας ρυθμίζεται από τον Καταστατικό Χάρτη που εισήχθη με το Ν.590/1977,ο οποίος έχει τη θέση είτε νόμου είτε πράξης της Εκκλησίας, η οποία συντελείται κατόπιν δοτής κανονιστικής αρμοδιότητας από την Πολιτεία. Με τον τρόπο αυτό η Εκκλησία ρυθμίζει τα εσωτερικά της θέματα με συνοχή και ανεξαρτησία, αφήνοντας όμως πάντα ένα χώρο για την πολιτεία να παρεισφρύει όχι ρητά, με νόμο, αλλά πιο ήπια, προκειμένου να προστατεύσει την επικρατούσα θρησκεία αλλά και κάθε γνωστή θρησκεία από τον προσηλυτισμό και από κάθε εξωτερική παρεμβολή στο δόγμα και στη διοικητική δομή τους.

Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν όλα γίνονται κατά τάξιν, το τι φοβάται όμως ο κ. Βαρθολομαίος θα πρέπει να μας το πει ο ίδιος. Πάντως κατά την άποψή μας κλείνοντας καλά θα κάνει ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίος όπου και όταν χρειάζεται να μην καινοτομεί άνευ της γνώμης των άλλων Προκαθημένων διότι η σύγκρουση μαζί τους που συμβαίνει συχνά - πυκνά δεν θεραπεύει καίρια προβλήματα της Ορθοδοξίας ούτε δίδει πνοή και ώθηση σε μεγάλα θέματα της Ορθοδοξίας.

Π. ΒΟΙΩΤΟΣ