ΤΑ ΜΥΑΛΑ «ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ» ΚΙ ΟΙ ΖΩΕΣ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

Όπως για κάθε σοβαρό ζήτημα στην πατρίδα μας, έτσι και για την κατάσταση στις φυλακές η υποκρισία περισσεύει. Είναι τόσο δραματική, που η τρομολαγνεία των ημερών και η φιλολογία που αναπτύσσεται γύρω της μόνο αγανάκτηση μπορεί να προκαλέσουν. Τολμούν κάποιοι, με περίσσιο θράσος, να μιλούν για το καθεστώς των αδειών των καταδίκων και για καταστήματα κράτησης υψίστης ασφαλείας, τη στιγμή που το σωφρονιστικό μας σύστημα πάσχει και υπολείπεται παρασάγγας από ό,τι χαρακτηρίζει κάθε αντίστοιχο ενός πραγματικού κράτους Δικαίου.

Για να μη θεωρηθώ υπερβολικός, ξεκινώ την αναφορά μου από την υγεία των φυλακισμένων. Στο Ψυχιατρείο του Κορυδαλλού νοσηλεύονται σήμερα 259 άτομα, ενώ η χωρητικότητα είναι για 160. Υπάρχουν βαριά περιστατικά -τάσεις αυτοκτονίας, σχιζοφρένεια, βαριά κατάθλιψη-, αλλά δεν υπάρχει μόνιμος ψυχίατρος (!) παρά μόνο εφημερεύοντες και μια ομάδα από γιατρούς που επισκέπτονται τους ασθενείς δύο φορές την εβδομάδα. Για ασθενείς που έχουν άμεση ανάγκη συνεχούς παρακολούθησης, φροντίδας, υποστήριξης και ψυχοθεραπείας και όχι απλώς συνταγογράφησης υπάρχει ένα ψυχιατρείο χωρίς ψυχίατρο, χωρίς ψυχολόγο και με τρεις μόνο νοσοκόμους.

Στο νοσοκομείο των φυλακών νοσηλεύονται 209 ασθενείς, ενώ υπάρχουν μόνο 60 κλίνες. Το «θαύμα» επιτυγχάνεται στοιβάζοντας τους 128 οροθετικούς σε κρεβάτια κουκέτες, πάνω κάτω, με ελάχιστη απόσταση μεταξύ τους. Σε ένα δωμάτιο με προδιαγραφές για 7 άτομα νοσηλεύονταν 17. Σοβαρά επίσης είναι τα προβλήματα με την ηπατίτιδα C και τη φυματίωση, με αυξημένο αριθμό κρουσμάτων ανάμεσα σε κρατούμενους και υπαλλήλους. Και φυσικά αυτό είναι αναμενόμενο αφού για λόγους κόστους οι κρατούμενοι κατά την εισαγωγή τους στη φυλακή δεν υποβάλλονται ούτε σε εξετάσεις αίματος, αξίας 2,5 ευρώ ανά άτομο, ούτε πτυέλων ούτε ακτινογραφίας θώρακος.

Αν αυτή είναι η κατάσταση για την υγεία των φυλακισμένων, εύκολα μπορείτε να υποθέσετε τι γίνεται με την εκπαίδευση, την απασχόληση και την προετοιμασία της επανένταξής τους από ειδικούς και βάσει συγκεκριμένων προγραμμάτων. Χάος αβυθομέτρητο που αποτυπώνεται και στη χωροταξική κατανομή τους σε σχέση με τα εγκλήματα και τις προσωπικότητές τους. Η αποτελεσματικότητα του σωφρονιστικού συστήματός μας καταγράφεται εύγλωττα στους δείκτες εγκληματικότητας που, φυσικά όχι μόνο εξ αυτού του λόγου, τραβούν την ανηφόρα.

Η Βουλή διαθέτει ειδική Μόνιμη Επιτροπή Σωφρονιστικού Συστήματος που μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ήταν στον Κορυδαλλό. Είναι βέβαιο,επίσης, ότι αξιόλογες προτάσεις έχουν κατατεθεί από όλους τους εμπλεκομένους, από τους εισαγγελείς μέχρι τους φύλακες και από τους ειδικούς επιστήμονες μέχρι τους κρατουμένους. Αυτές δεν τις λένε οι «ειδήσεις» και οι «έρευνες» που μιλάνε λεπτομερώς για κάθε σχετική ασημαντότητα του λάιφσταϊλ των φυλακών. Ποιοι και τι εμποδίζουν την υλοποίησή τους αν όχι ένα διεφθαρμένο σύστημα ασύλληπτης κερδοφορίας εντός και εκτός φυλακής, με συμμέτοχους από εγκληματίες μέχρι άτομα υπεράνω πάσης υποψίας και με θύματα πάντα τους έγκλειστους;

Γιατί όπως γράφει ο Πλάτων στον «Πρωταγόρα»: «Κανείς δεν τιμωρεί τους ανθρώπους που κάνουν αδικίες έχοντας αυτό στο νου του και για το λόγο αυτό, επειδή δηλαδή αδίκησαν· τουλάχιστον όποιος δεν εκδικείται σα ζώο, ασυλλόγιστα. Όποιος, όμως, έρχεται να τιμωρήσει με περίσκεψη, δεν επιβάλλει τιμωρία για το αδίκημα που έγινε -γιατί δεν μπορεί, εκείνο που έγινε, να κάνει ώστε να μην έχει γίνει- αλλά για χάρη του μέλλοντος, για να μην αδικήσει ξανά ούτε αυτός, ούτε άλλος, που είδε να τον τιμωρούν. Και όταν σκέφτεται με αυτόν τον τρόπον, θεωρεί ότι η αρετή διδάσκεται».