(2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ) † ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κατά Λουκά κεφ. Β΄ 22 - 40

Τω καιρώ εκείνω, ότε επλήσθησαν αι ημέραι του καθαρισμού αυτών κατά τον νόμον Μωυσέως, ανήγαγον αυτόν εις Ιεροσόλυμα παραστήσαι τω Κυρίω, καθώς γέγραπται εν νόμω Κυρίου ότι παν άρσεν διανοίγον μήτραν, άγιον τω Κυρίω κληθήσεται, και του δούναι θυσίαν κατά το ειρημένον εν νόμω Κυρίου, ζεύγος τρυγόνων ή δύο νεοσσούς περιστερών. Και ιδοὺ ήν άνθρωπος εν Ιεροσολύμοις ώ όνομα Συμεών, και ο άνθρωπος ούτος δίκαιος και ευλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν του Ισραήλ, και Πνεύμα ήν Άγιον επ’ αυτόν. Και ην αυτώ κεχρηματισμένον υπό του Πνεύματος του Αγίου μη ιδείν θάνατον πριν ή ίδη τον Χριστόν Κυρίου. 

Και ήλθεν εν τω Πνεύματι εις το ιερόν και εν τω εισαγαγείν τους γονείς το παιδίον Ιησούν του ποιήσαι αυτούς κατά το ειθισμένον του νόμου περί αυτού, και αυτός εδέξατο αυτόν εις τας αγκάλας αυτού και ευλόγησε τον Θεόν και είπε. Νυν απολύεις τον δούλον σου, δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, ό ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών. Φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου Ισραήλ. Και ην Ιωσήφ και η μήτηρ αυτού, θαυμάζοντες επί τοις λαλουμένοις περί αυτού. Και ευλόγησεν αυτούς Συμεών και είπε προς Μαριάμ την μητέρα αυτού. Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον. 

Και σου δε αυτής την ψυχήν διελεύσεται ρομφαία, όπως αν αποκαλυφθώσιν εκ πολλών καρδιών διαλογισμοί. Και ην Άννα προφήτις, θυγάτηρ Φανουήλ, εκ φυλής Ασήρ. Αύτη προβεβηκυία εν ημέραις πολλααίς, ζήσασα έτη μετά ανδρός επτά από της παρθενίας αυτής, και αυτή χήρα ως ετών ογδοήκοντα τεσσάρων, ή ουκ αφίστατο από του ιερού νηστείαις και δεήσεσι λατρεύουσα νύκτα και ημέραν. Και αύτη αυτή τη ώρα επιστάσα ανθωμολογείτο τω Κυρίω και ελάλει περί αυτού πάσι τοις προσδεχομένοις λύτρωσιν εν Ιερουσαλήμ. 

Και ως ετέλεσαν άπαντα τα κατά τον νόμον Κυρίου, υπέστρεψαν εις την Γαλιλαίαν εις την πόλιν εαυτών Ναζαρέτ. Το δε παιδίον ηύξανε και εκραταιούτο πνεύματι πληρούμενον σοφίας, και χάρις Θεού ην επ’ αυτό.

Μετάφραση Περικοπής

Εκείνο τον καιρό, όταν συμπληρώθηκαν οι ημέρες του καθαρισμού, σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο, έφεραν Τον Ιησού οι γονείς του στα Ιεροσόλυμα, για να Τον αφιερώσουν στον Κύριο, όπως είναι γραμμένο στο νόμο του Κυρίου, ότι κάθε αρσενικό παιδί που ανοίγει μήτρα, πρέπει να θεωρηθεί ως αφιερωμένο στον Κύριο και να θυσιάσουν σύμφωνα με το νόμο ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο μικρά περιστέρια. 

Υπήρχε στα Ιεροσόλυμα ένας άνθρωπος με το όνομα Συμεών, που ήταν δίκαιος, ευλαβής, φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα και περίμενε την παρηγοριά του Ισραήλ από τα κακά και τις θλίψεις.Τού είχε δε αποκαλυφθεί από το Άγιο Πνεύμα ότι δεν θα πεθάνει, πριν να δει το Χριστό. Με έμπνευση δε του Αγίου Πνεύματος πήγε στο ναό και όταν οι γονείς έφεραν Τον Ιησού να κάνουν γι’ Αυτόν όσα προέβλεπε ο νόμος, ο Συμεών Τον πήρε στην αγκαλιά του, ευλόγησε το Θεό και είπε: «Τώρα μπορείς να με πάρεις ειρηνικά, Δέσποτα, γιατί σύμφωνα με το λόγο Σου είδα με τα μάτια μου τη σωτηρία σου που ετοίμασες για όλους τους λαούς. 

(Είδα) το Φως που θα αποκαλυφθεί στους εθνικούς, που είναι και δόξα για το λαό Σου τον Ισραήλ». Θαύμαζαν ο Ιωσήφ και η μητέρα Του Ιησού για όσα είπε για το Παιδί τους. Τότε ο Συμεών τούς ευλόγησε και είπε στη Μαριάμ, τη μητέρα Του: «Αυτός είναι προορισμένος να γίνει αιτία να πιστέψουν πολλοί στο Ισραήλ, ενώ όσοι δεν πιστέψουν θα κατακριθούν. Θα αποκαλυφθούν οι διαλογισμοί και οι διαθέσεις πολλών με την απόρριψη ή την αποδοχή Του Ιησού και ένεκα αυτού θα διαπεράσει και τη δική σου ψυχή μεγάλο σπαθί (θα γνωρίσεις, δηλαδή, πολλές θλίψεις)». Ήταν εκεί και κάποια προφήτης με το όνομα Άννα, κόρη του Φανουήλ, από τη φυλή του Ασήρ. 

Ήταν μεγάλη σε ηλικία και είχε ζήσει επτά χρόνια με τον άνδρα της μετά το γάμο της και κατόπιν ως χήρα, μέχρι ηλικίας ογδόντα τεσσάρων ετών. Δεν απομακρυνόταν από το ναό, αλλά λάτρευε το Θεό με νηστείες και προσευχές, ημέρα και νύχτα. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή παρουσιάστηκε και δόξαζε το Θεό και μιλούσε για το Παιδί σε όλους όσους περίμεναν τη λύτρωση της Ιερουσαλήμ. Όταν οι γονείς έκαναν όλα όσα όριζε ὁ νόμος Του Κυρίου, γύρισαν στη Γαλιλαία, στην πόλη τους τη Ναζαρέτ. Το δε Παιδί μεγάλωνε, ενισχυόταν από σοφία και πνευματική δύναμη και η Χάρις Του Θεού ήταν επάνω Του και Το προστάτευε.

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Ο χρόνος προχωρά  και η διαδρομή  του  σταματά  την 2α  Φεβρουαρίου,  σαράντα  ημέρες  από την Γέννηση  του Κυρίου. Αν και Θεάνθρωπος  Τον συναντάμε  να πρωταγωνιστεί  σε  λατρευτική στιγμή,  γνώριμη  και σ’ εμάς.  Η Παναγία μητέρα Του τον πηγαίνει στον  Ναό, όπως συνέβαινε  με όλα τα αγόρια  της εποχής Του. Αυτό έλεγε ο μωσαϊκός νόμος.  Πέντε είναι  όμως τα πρόσωπα  που αντικρίζουμε στον Ναό του Σολομώντα.

Τα άλλα τρία  πρόσωπα που Το κυκλώνουν είναι γηραιά, όπως γηρασμένος, παρηκμασμένος θρησκευτικά και  ηθικά ήταν ο κόσμος της εποχή Του. Ο Συμεών υποδέχεται, η Άννα προφητεύει και ο Ιωσήφ συνοδεύει. Ο πρώτος γίνεται  θεοδόχος και αναγγέλλει  ότι το αναμενόμενο έγινε. Αγκάλιασε Εκείνον που θα αγκαλιάσει  την παγκόσμια ιστορία  με τη ζωή Του  και  το κήρυγμά Του.  Δεν είχε ανάγκη  την προσφορά Του  στον Ναό,  είναι Θεός,  όπως δεν ήταν αναγκαία  και η  περιτομή Του.

Δεν τα  παρέκαμψε όμως, έδωσε  παράδειγμα  υπακοής και εφαρμογής  του Νόμου. Έτσι δεν  απέφυγε  και το Μαρτύριο,  τον Σταυρό  και  τον θάνατο. Ήρθε  θαυμαστά στην γη μας και έζησε  όπως όλα τα  παιδιά. Απολαμβάνει  την μητρική  στοργή της  Παναγίας  και την σπιτική θαλπωρή  του Ιωσήφ.  Έπρεπε  να  τηρηθούν τα  των θρησκευτικών  απαιτήσεων της εποχής Του,  τα ίδια έγιναν  και συνήθειες  των  καιρών  μας. Σαρανταήμεροι όλοι, αγόρια  ή κορίτσια  αφιερώνονται  από τους γονείς  τους στην αγάπη και προστασία του Θεού.

Η  θεόπαιδα  Μαριάμ του  χάρισε  τα πάντα  για να πάρει  ανθρώπου μορφή,  κάνει και το καθήκον Της  ως μητέρα πλέον.  Διδάσκει με τον τρόπο Tης  και τις ανά τους αιώνες  μητέρες  να τηρούν  τα ειθισμένα και τα διατεταγμένα  από την πίστη Τους. Τέλειος Θεός και τέλειος  άνθρωπος ο Κύριος,  τέλεια Μητέρα  η Παναγία. Για τον λόγο  αυτό και ως δική Της  η ημέρα λογίζεται, Δεσποτοθεομητορική εορτή. Ο Χριστός  δεν είναι απλά ο εμπνευστής  και ο χορηγός του Νόμου,  αλλά και Εκείνος  που τον τηρεί. Εισοδεύεται  τώρα σωματικά στον επίγειο Ναό, για να αναστήσει σε λίγο με την θυσία Του τον ναό  του σώματός μας.

Τον υποδέχεται  ο πρεσβύτης  Συμεών με την προφήτιδα  Άννα. Τον περίμεναν  από χρόνια, Τον δοξάζουν συγκινημένοι. Εμείς απλά γιορτάζουμε, γιατί δεν αλλάζουμε. Τον θείο Νόμο, τα όσο κατέγραψε  η Καινή Διαθήκη  ως λόγο Κυρίου και διδάσκει  η Αγία Εκκλησία Του οφείλουμε  να τον τηρούμε χωρίς  δικαίωμα επιλογής ή αλλαγής. Στον ανθρώπινο νόμο περιγράφονται  οι σχέσεις μας με το κράτος και τους συμπολίτες  μας. Άνθρωποι  τους συντάσσουν και τους διαχειρίζονται,  γι’ αυτό και έχουν ατέλειες. 

Άνετα  καταπατώνται  και αρκετές φορές  αγνοούνται.  Τα όσα είδαμε  στην Υπαπαντή Του, οι γονείς  να αφιερώνουν  και οι γηραιοί  να υποδέχονται,  δηλώνουν τήρηση του νόμου στο έπακρο. Εμείς  έχουμε  ή θέλουμε νόμους  ταυτισμένους  με τα συμφέροντά μας και τις συνήθειές μας, ακόμα και σε θέματα πίστης ή Θείας Λατρείας.  Προηγείται το τι νομίζουμε  εμείς  και έπεται  το τι διδάσκει  ή έχει νομοθετήσει η Εκκλησία.  Το εγώ απέναντι  στο εμείς. Δεν δείχνουμε  υπακοή αλλά απαίτηση  προσαρμογής στον δικό μας  «νόμο». 

Οι πολλές  απαγορεύσεις,  υποδείξεις, διδαχές, υπενθυμίσεις  αντί για ευκαιρία  διόρθωσης  και επιβολής τάξης, γίνονται βάρη, από τα οποία θέλουμε το γρηγορότερο ν’ απαλλαγούμε  οριστικά και αμετάκλητα.  Λίγοι είναι οι ενσυνείδητοι πολεμιστές  και περισσεύουν  με το παραπάνω οι ριψάσπιδες  σ’ όλα τα πεδία  δράσης της ζωής μας. Η  αγόγγυστη  τήρηση τόσο  του θείου,  όσο και του ανθρώπινου Νόμου, δείχνει υπευθυνότητα  και σοβαρότητα. 

Αντίθετα,  η κατ’ εξακολούθηση  και συστηματική  καταπάτηση των όποιων νόμων – μα νόμων -, φανερώνει  έλλειψη αγωγής, πειθαρχίας και πολιτισμού.  Η επιλογή  μόνον εκείνων  που μας εκφράζουν  και απόρριψη αυτών που δεν μας αρέσουν είναι  προφάσεις  και δείγματα  συμφεροντολογισμού. Αρνητικά στοιχεία  που πανεύκολα  τα διατυπώνουμε  σε θρησκευόμενα  πρόσωπα.  Οι πολύξεροι  περί των ηθικών θεμάτων και αδαείς  περί των εκκλησιαστικών  ζητημάτων, αλλά πάντοτε  έχοντες  πνεύμα κριτικής  κακόπιστης.

Πρέπει να ξεχωρίζουμε  τους όντως νομοταγείς  από τους προσχηματικώς  τηρητές  του Νόμου.  Αρκετές φορές πίσω  από  κατηγορηματικές  δηλώσεις νομιμότητας  καλύφθηκαν  πλήθος  ανομιών.  Η επίκκληση  της ανομίας – ατιμωρησίας  των άλλων δεν  συνιστά άλλοθι  δια την δική μας απαξιωτική  ή αρνητική στάση  έναντι των νόμων.  Αντίθετα,  διαπιστώνουμε δειλία και έλλειψη  επιχειρημάτων.

Στους καιρούς μας έχει γίνει διαστροφή των όρων  για χάρη των συμφερόντων μας. Το «νυν απολύεις ….» του Συμεών  θα μπορούσε  να γίνει και δέηση  της ανθρωπότητας  όλης. Γνωρίσαμε  τον Σωτήρα,  μπορεί πλέον να μας παραλάβει από το κακό παρελθόν μας  με τις ανομίες μας και με τις αμαρτίες μας  και να μας εισαγάγει  στον Ναό της  χάρης Του.  Τέλειωσαν  οι προφάσεις  για την αποστασία μας  από το Θείο θέλημα.  Χάθηκαν τα εμπόδια  προκειμένου να μας αγκαλιάσει, να μας γνωρίσει,  να μας συναναστραφεί. 

Γεννήθηκε ο Μεσσίας.  Προϋπαντείται  στον Ναό  της  Παλαιάς  Διαθήκης  και εγκαινιάζει τον της  Καινής Διαθήκης  Ναό,  αυτόν που θα στερεώσει  με το Τίμιο Αίμα Του  και θα στεγάσει την  ποίμνη  Του. Όσα γίνονται  στην Εκκλησία μας  έχουν αναφορά  στο πρόσωπο.  Ο Νόμος δόθηκε  τότε για εξυπηρέτησή του,  συμπληρώθηκε  από τον Χριστό,  υπάρχει και διδάσκεται  εντός Της. 

Δεν θέλουν να καταδυναστεύσουν  ή να ταλαιπωρήσουν  με τους νόμους η Πολιτεία  ή η Εκκλησία. Επιθυμούν όμως να οριοθετήσουν τα σημεία δράσης του καθενός μας  ως  χριστιανοί και ως πολίτες  του κράτους. Η κατ’ έτος  επανάληψη της γιορτής  της Υπαπαντής του Κυρίου στον Ναό  του Σολομώντα  θέλει να μας πείσει  για το καθήκον μας  έναντι Θεού  και ανθρώπων. 

Χωρίς στείρα  καθηκοντολογία μας  υπενθυμίζει  ότι έχουμε υποχρεώσεις  και όχι αγγαρείες.  Μας  υπογραμμίζει  την ισότητα όλων  έναντι των νόμων, Θείων και  ανθρωπίνων.