ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΟΠΤΟΜΕΝΟΥΣ ΠΕΡΙ ΤΟ ΡΑΣΟ

Αγαπητοί φίλοι του Ιστολογίου,

Άφησα να περάσουν λίγες μέρες μετά από το θόρυβο που δημιουργήθηκε με την περίφημη φωτογραφία του Επισκόπου Δωδώνης κ. Χρυσοστόμου, όπου εθεάθη στην Κίνα με πολιτική περιβολή, που είχε πάει ως εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδος σε διεθνή έκθεση για τον τουρισμό, ως επικεφαλής της συνοδικής επιτροπής θρησκευτικού τουρισμού.

Βλέπω όμως ότι ακόμα και σήμερα διάφορα site και blog αναχαράζουν το θέμα δεν ξέρω γιατί. Θα έπρεπε όμως να γνωρίζουν αυτοί που κόπτονται τόσο πολύ για το ράσο ότι υπάρχουν κράτη όπου απαγορεύεται ο κληρικός να κυκλοφορεί με ράσα όπως π.χ. στην Κωνσταντινούπολη. Ας αφήσουν λοιπόν τον Ιησουϊτισμό κατά μέρος και την ευσεβοφάνεια διότι δεν προσφέρουν τίποτα καλό στην Εκκλησία με αυτά που γράφουν, αλλά εκτίθονται οι ίδιοι ως άσχετοι.

Εμείς θα είμαστε από τους τελευταίους που θα υποστηρίζαμε τον Επίσκοπο Δωδώνης, αλλά η αλήθεια πρέπει να λέγεται όσο και αν πονάει. Μήπως όμως έχει δίκιο γι’ αυτά που γράφει ο Δωδώνης ότι: «Τυφλοπόντικες των υπονόμων που λερώνουν από όπου κι αν περάσουν» ανέδειξαν ένα ανύπαρκτο θέμα, το γεγονός δηλαδή ότι δεν φορούσε το ράσο του όταν βρισκόταν στην Κίνα σε επίσημη επίσκεψη.Θα συμφωνήσουμε και μείς ότι κάτι τέτοιοι τυφλοπόντικες δημιουργούν προβλήματα κατά καιρούς στην Εκκλησία, αλλά να γνωρίζουν ότι μόνο αφελείς  τους ακολουθούν.

Επειδή όμως γράφουμε για την Κωνσταντινούπολη, σας παρουσιάζουμε μια φωτογραφία σήμερα του νυν Μητροπολίτη Ζακύνθου κ. Διονυσίου με κουστούμι από το τελευταίο του ταξίδι στην Πόλη. Φτάνει λοιπόν η υποκρισία από κάποιους κυρίους με μουστακάκι και κάποιες κυρίες με χοντρές κάλτσες!

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ 

κ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΣΤΟΝ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟ

Τω Αγιωτάτω και Μακαριωτάτω

Παπα της Πρεσβυτέρας Ρώμης Φραγκίσκω, εν Κυρίω χαίρειν.

"Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο κατά το πολύ αυτού έλεος, αναγεννήσας ημάς εις ελπίδα ζώσαν δι’  αναστάσεως Ιησού Χριστού εκ νεκρών, εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον" (Α´ Πετρ.α,3-4), ομολογούμεν και ημείς μετά Πετρου του Πρωτοκορυφαίου των Αποστόλων από της καθ  ημάς Αγιωτάτης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως-Νεας Ρωμης, απευθύνοντες εγκάρδιον αδελφικόν εόρτιον χαιρετισμόν και ασπασμόν τη Υμετέρα σεβασμιοποθήτω Αγιότητι επί τη ευσήμω ημέρα της πανηγύρεως των Αγίων Αποστόλων Πετρου και Παύλου, τη και Θρονική Εορτή της καθ  Υμάς σεβασμίας Εκκλησίας της Ρωμης.

Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, συνεχίζον την παράδοσιν, συμμετέχει και εφέτος εις την χαράν της κοσμούσης το πρώτον κατά την εορτήν ταύτην τον Θρόνον της αρχαίας Εκκλησίας της Ρωμης Υμετέρας Αγιότητος και συγχαίρει ολοκαρδίως μετ' Αυτής και μετά του ευσεβούς λαού Αυτής επί τη εορτή των δύο τούτων Αγίων Αποστόλων και εκφράζει την προσδοκίαν και την ελπίδα ότι αι κατευθύνσεις της Υμετέρας Αγιότητος προς την απλότητα και την φιλανθρωπίαν, αι οποίαι παγκοσμίως εγένοντο εν ευαρεσκεία και ικανοποιήσει αποδεκταί, θα εμποτίσουν βαθύτατα την Εκκλησίαν και θα προσανατολίσουν το πνεύμα αυτής προς τα ουσιώδη του νόμου, την κρίσιν και το έλεος, ως διδάσκει και απαιτεί ο ιδρυτής αυτής Κυριος ημών Ιησούς Χριστός, ο καλέσας ημάς πάντας αληθώς "εις ελπίδα ζώσαν".

 Υπήρξε λίαν συγκινητική η γνωσθείσα ευρέως στάσις της Υμετέρας Αγιότητος εις τα θέματα ταύτα της απλότητος και της φιλανθρωπίας. Είναι αληθές, ωσαύτως, ότι η Εκκλησία του Χριστού και τα μέλη αυτής πάντοτε ενεπνέοντο υπό των αυτών ιδεών και των ιδίων αρχών της φιλανθρωπίας και της απλότητος. Αι σύγχρονοι Χριστιανικαί κοινωνίαι γέμουσι φιλανθρωπικών και αγαθοεργών καταστημάτων και φιλανθρώπων, αλλά αι ανάγκαι, ιδίως εις την ημετέραν εποχήν, εποχήν οικονομικής κρίσεως και δυσχερείας, και κυρίως κρίσεως αξιών και θεσμών είναι μεγάλαι και δια τούτο χρειάζεται πάντοτε να υποκινώνται τα φιλάνθρωπα αισθήματα προς δράσιν και ανακούφισιν των ενδεών.

Το πνεύμα τούτο της απλότητος ασφαλώς οφείλει να διέπη και τας σχέσεις των Εκκλησιών και των Χριστιανών, οι οποίοι, κρίμασιν οις οίδε Κυριος, ευρίσκονται σήμερον διηρημένοι εις διαφόρους Χριστιανικάς Εκκλησίας και Ομολογίας.  Έχομεν δι  ελπίδος ότι οι εν εκκρεμότητι διάλογοι μεταξύ των Εκκλησιών, και μάλιστα ο ημέτερος, ο μεταξύ των δύο μεγάλων Εκκλησιών Ρωμαιοκαθολικής και Ορθοδόξου διάλογος της αγάπης, της θεολογίας και της αληθείας, θα συνεχισθούν καρποφόρως εν πνεύματι απλότητος και φιλαδελφίας, αλληλοκατανοήσεως και αληθείας, και θα φέρουν τούς επιθυμητούς καρπούς της προσεγγίσεως προς την μοναδικήν εν Χριστώ αλήθειαν, η οποία και εν τέλει είναι η μόνη η οποία δύναται να ενώση και θα ενώση τούς χριστιανούς.

Δεν είναι, Αγιώτατε Αδελφέ, η πίστις ημών συμπίλημα διαφόρων δοξασιών δια την εναρμόνισιν των συζητουμένων, αλλά αποκεκαλυμμένη μοναδική αλήθεια, εκφραζομένη δια Ιησού Χριστού και εν τω προσώπω Αυτού, ώστε τελικώς το ζητούμενον υπό πάντων των διαλεγομένων να είναι η προσέγγισις, η ψηλάφησις, η κατανόησις και η βίωσις του Προσώπου Αυτού, εν τω Οποίω συγκεφαλαιούται η αποκαλυπτομένη τοις ούσι μετ' Αυτού εν Αγίω Πνεύματι πιστοίς αλήθεια. Η Θρονική Εορτή μιας Εκκλησίας, της Υμετέρας σήμερον, τον προσεχή Νοέμβριον της κατά Κωνσταντινούπολιν ημετέρας Εκκλησίας, επί τη μνήμη του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, αποτελεί σταθμόν και ορόσημον της πνευματικής πορείας εκάστης εξ αυτών.

Παρέχει αφορμήν ανασκοπήσεως του παρελθόντος και οραματισμού δια το μέλλον. Τα πραχθέντα και τα συμβάντα κατά το παρελθόν δεόντως αξιολογούμενα και σταθμιζόμενα διακρίνονται εις αγαθά και προωθητέα και εις εσφαλμένα και αποφευκταία.

Είθε εκάστη αρχομένη μεθέορτος περίοδος να είναι πλήρης αξιομιμήτων και επαινετών και προωθητέων έτι περαιτέρω πρωτοβουλιών και δραστηριοτήτων της Υμετέρας σεβασμίας Αγιότητος και της καθ  Υμάς ιστορικής Εκκλησίας, ίνα ούτως εγγίζωμεν ως αδελφοί ορθώς την εν Χριστώ αλήθειαν, βιούντες και μετ' Αυτού συμπορευόμενοι "εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον" και ίνα το "δοκίμιον της πίστεως ημών... ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν" (πρβλ. Α´ Πετρ. 7), ότι "ούτως εστί το θέλημα του Θεού, αγαθοποιούντας φιμούν την των αφρόνων ανθρώπων αγνωσίαν[...] πάντας τιμώντας, την αδελφότητα αγαπώντας, τον Θεόν φοβούμενοι"(πρβλ. Α´ Πετρ. β,15 και 18).

Δια της Πατριαρχικής ημών Αντιπροσωπείας, υπό την ηγεσίαν του Ιερωτάτου Μητροπολίτου Περγάμου κυρίου Ιωάννου και τη συμμετοχή των Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Σινώπης κ. Αθηναγόρου και Οσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου κ. Προδρόμου Ξενάκη, εκφράζομεν τα αισθήματα ταύτα και τας εγκαρδίους συγχαρητηρίους ευχάς της καθ’  ημάς Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και ημών προσωπικώς, και συγχρόνως απάντων των Ορθοδόξων Χριστιανών, επί τη φαιδροψύχω και ευκλεεί ταύτη Υμετέρα πανηγύρει. 

Και νυν μετά χρηστών ελπίδων ατενίζομεν προς την συμπόρευσιν ημών προς το κοινόν ποτήριον. Δεν παραγνωρίζομεν τας υπαρχούσας δυσκολίας δια την ποθητήν ενότητα πάντων των χριστιανών. Όμως, δεν παύομεν να εργαζώμεθα όση ημίν δύναμις και να ελπίζωμεν εις το Πανάγιον Πνεύμα. Τούτο το Πνεύμα, "σοφώτατον γαρ και φιλανθρωπότατον", κατά τον Θεολόγον Γρηγόριον, Αρχιεπίσκοπον Κωνσταντινουπόλεως, "εάν αλιέας εύρη, σαγηνεύει Χριστώ, κόσμον όλον τη του λόγου πλοκή συλλαμβάνοντας", καθάπερ Πετρον.

"Εαν διώκτας θερμούς, τον ζήλον μετατίθησι και ποιεί Παύλους αντι Σαύλων και τοσούτον εις ευσέβειαν, όσον εις κακίαν κατέλαβε.Τούτο και Πνεύμά εστι πραότητος". Τούτο το Πνεύμα ποιεί και ημάς σήμερον "τολμηρούς κήρυκας" της χριστιανικής ενότητος, υπέρ της οποίας ακαταπαύστως "κάμπτομεν τα γόνατα ημών προς τον Πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού". Το Πνεύμα το Άγιον "ην μεν αεί και έστι και έσται, ούτε αρξάμενον ούτε παυσόμενον".

Δια τούτο πάντοτε θα εμπνέη ημίν τον πόθον δια την εν απλότητι ενότητα και την κοινήν σωτηρίαν∙ "μόνον ει σταίητε μεθ’  ημών και κοινή την Τριάδα δοξάσαιμεν", Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, "παρ᾽ ων μόνων γινώσκεται μία σύναξις, λατρεία μία, προσκύνησις, δύναμις, τελειότης, αγιασμός". Και αυτό το Πνεύμα το Άγιον "ήδεται των προς ημάς δωρημάτων".

Όθεν, συμπανηγυρίζοντες μετά της Υμετέρας προσφιλούς Αγιότητος, προσευχόμεθα μετά του Υμνωδού της καθ' ημάς Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τούς κοινούς ημών προστάτας κλεινούς Αποστόλους: "Χαίρετε, μακαρία ξυνωρίς• η μία ψυχή εν δυσί σώμασι, Πετρε και Παύλε, χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε• αδιαλείπτως υπέρ ημών εξαιτούμεθα προσεύχεσθαι• τας υποσχέσεις υμών πληρώσατε".  

Χαίρετε, και μη επιλάθησθε ημών, αλλά τη ανάρχω Τριάδι αμέσως παριστάμενοι υπέρ ημών πάντων τα σωτήρια εξαιτείσθε, ίνα τύχωμεν των αιωνίων αγαθών, εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών•

Ω η δόξα και το κράτος, η τιμή και η προσκύνησις, και η ευχαριστία και η ευγνωμοσύνη, συν τω ανάρχω Αυτού Πατρί και τω Παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ Αυτού Πνεύματι, νυν και αεί, και εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.

,βιγ´ Ιουνίου κβ´

Π. ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ 49 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ († 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 1964)

Είναι αλήθεια πως τέτοιες ημέρες κάθε χρόνο, ο νους πολλών πατρινών, η καρδιά πλειάδας πιστών, γυρνά στο παρελθόν και χτυπά στον ρυθμό της γλυκιάς ανάμνησης, της μοναδικής εμπειρίας της γνωριμίας και συνάντησης μ’ ένα πρόσωπο, που σημάδεψε την ζωή τους και κατεύθυνε την μετέπειτα πορεία τους.

Στις 30 Ιουνίου 1964  η πατραϊκή κοινωνία, η τοπική Εκκλησία προέπεμψε στην αιωνιότητα τον  διδάσκάλο της, τον στοργικό της πατέρα, τον παπά των φτωχών, των προσφύγων της πονεμένης Ρωμιοσύνης, τον ακούραστο εργάτη του Ευαγγελίου. Έπαψε να αντιλαλεί στα βουνά και στα λαγκάδια, στις πόλεις και στα χωριά, το φλογερό του κήρυγμα, η προφητική, ως άλλου Μωϋσέως ,φωνή του, η ελεγκτική έκφρασις ως των Kριτών της Π.Διαθήκης.

Και σήμερα, που ο κόσμος ξέχασε, λησμόνησε την απόστολή του, διέγραψε τον Θεό από την ζωή του, αναζητούμε αληθινούς μεγάλους ηγέτες, με γνήσια αυθεντική πίστη και αγάπη για την πατρίδα. Έντονα ηχούν στα αυτιά μας και στις κοιμισμένες συνειδήσεις μας τα λόγια του ποιητή: «Κι’ αν είναι χίλια τ’ άσχημα, κι’ αν είναι τ’ άδεια αφέντες, φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή, φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω, να δώσει νόημα στων πολλών την ύπαρξη, ένας φτάνει…(Κ. Παλαμάς)

Ένας, ξεχωριστός, ιδιαίτερος μα και με ζήλο Θεού εμφορούμενος, ιερεύς,  ήταν ο π. Γερβάσιος. Στην εποχή του ο κόσμος τον αγάπησε μα και αρκετοί τον πολέμησαν. Δεν ήταν δυνατόν να γίνει διαφορετικά. Ήταν μεγάλος ο παππούλης! Του άρεσε το καλό, το αυθεντικό, το εκκλησιαστικό, το παραδοσιακό. Ήθελε τα πάντα ευσχημόνως και κατά τάξιν να γίνονται.

Επιθυμούσε την τελειότητα και γι’ αυτό στο πρόσωπό του επαληθεύτηκε αυτό που εύστοχα λέχθηκε: « Τους επιθυμητάς της τελειότητος  ο κόσμος τους μισεί γιατί διαρκώς αναταράσσουν τα νερά. Όταν όμως τους χάσει, τους αναζητεί γιατί έχει γίνει φτωχότερος και αυτό πλήρως το αντιλαμβάνεται και το κατανοεί» έχει πει ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος

Ας θυμηθούμε τον χαρακτηριστικό διάλογο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών κυρού Χρύσανθου και του π. Γερβασίου: Η συνεργασία του Αρχιεπισκόπου Χρυσάνθου με τον πατέρα Γερβάσιο δεν υπήρξε ούτε εύκολη ούτε απρόσκοπτη. Δύο άνθρωποι με διαφορετική κουλτούρα και διαφορετικό πνευματικό ανάστημα δεν μπορούσαν να συμπλέουν. Από τη μία ο πολύς Χρύσανθος ο από Τραπεζούντος, με Θεολογική Ακαδημαϊκή και Εθνική αναγνώτιση και από την άλλη ο πατήρ Γερβάσιος ένας απλούς μοναχός. Αλλά μόναχος ενάρετος και συνεπής.

Σε μια από τις δύσκολες στιγμές της συνεργασίας τους, εκάλεσε στο σπίτι του, στην οδό Σουμελά, ο Αρχιεπίσκοπος τον πρωτοσύγκελό του για να του παραπονεθεί λέγοντάς του:

-Διότι είσθε τόσον απόλυτος, τόσον ασυμβίβαστος ώστε να δημιουργούνται τοιαύτα αντιθέσεις. Ξέρετε ότι ολίγη ευκαμψία, είναι παράγων αρμονίας. Ο Παρθενών θαυμάζεται δια την τελειότητά του και την αρμονίαν του διότι οι κίονές του δεν είναι ολόισιοι. Είναι ολίγον κυρτοί. Διατί υμείς τόσον αλύγιστος;

-Βλέπετε, εγώ Μακαριώτατε, του απάντησε ο πατήρ Γερβάσιος με την μωραΐτικη ετοιμότητά του, έχω δώσει τους μοναχικούς όρκους μου κάτω από το θόλο Βυζαντινού ναού. Του Ναού της Μονής Κερνίτσης, που οι κολώνες είναι ολόισιες…

Χαμογέλασε ο σοφός Ιεράρχης και τον αγκάλιασε. Και στην διαθήκη του, του άφησε εις ανάμησιν έναν επιστήθιο σταυρό με τον συμβολισμό του «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν…».

Εμείς θα θυμόμαστε πάντα τον Παππούλη της Πάτρας με σεβασμό και αγάπη. 

ΤΟ ΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ π. ΓΕΡΒΑΣΙΟΥ
 ΟΠΙΣΘΕΝ  ΑΠΟ ΤΟ ΙΕΡΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ

ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ  

ΣΤΑ ΣΥΧΑΙΝΑ ΠΑΤΡΩΝ

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (30/6/2013)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Κατά Ματθαίον (θ΄ 36, ι΄ 1-8)

Τῷ καιρῷ εκείνω, ιδὼν ὁ Ἰησοῦς τοὺς ὄχλους ἐσπλαγχνίσθη περὶ αὐτῶν, ὅτι ἦσαν ἐκλελυμένοι καὶ ἐρριμμένοι ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα. Καὶ προσκαλεσάμενος τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν πνευμάτων ἀκαθάρτων ὥστε ἐκβάλλειν αὐτὰ καὶ θεραπεύειν πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν Τῶν δὲ δώδεκα ἀποστόλων τὰ ὀνόματά εἰσι ταῦτα· πρῶτος Σίμων ὁ λεγόμενος Πέτρος καὶ Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννης ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, Φίλιππος καὶ Βαρθολομαῖος, Θωμᾶς καὶ Ματθαῖος ὁ τελώνης, Ἰάκωβος ὁ τοῦ ᾿Αλφαίου καὶ Λεββαῖος ὁ ἐπικληθεὶς Θαδδαῖος, Σίμων ὁ Κανανίτης καὶ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης ὁ καὶ παραδοὺς αὐτόν.

Τούτους τοὺς δώδεκα ἀπέστειλεν ὁ Ἰησοῦς παραγγείλας αὐτοῖς λέγων· εἰς ὁδὸν ἐθνῶν μὴ ἀπέλθητε καὶ εἰς πόλιν Σαμαρειτῶν μὴ εἰσέλθητε· πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ. Πορευόμενοι δὲ κηρύσσετε λέγοντες ὅτι ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἀσθενοῦντας θεραπεύετε, λεπροὺς καθαρίζετε, νεκροὺς ἐγείρετε, δαιμόνια ἐκβάλλετε· δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε.

Μετάφραση Περικοπής

Τον καιρό εκείνο, βλέποντας το πλήθος ο Ιησούς, τους σπλαχνίσθηκε, διότι ήσαν κατακουρασμένοι καὶ παρατημένοι σαν πρόβατα που δὲν έχουν βοσκό.

Καὶ αφού προσκάλεσε τους δώδεκα μαθητάς του, τοὺς έδωσε εξουσίαν επάνω στα ακάθαρτα πνεύματα, να τα βγάζουν και να θεραπεύουν κάθε ασθένειαν και κάθε αδυναμίαν.

Των δώδεκα αποστόλων τα ονόματα είναι τα εξής: Πρώτος ο Σίμων, ο οποίος ονομάζεται Πέτρος, καὶ Ανδρέας ο αδελφός του και Ιάκωβος ο υιός του Ζεβεδαίου και Ιωάννης ο αδελφός του, Φίλιππος και Βαρθολομαίος, Θωμάς καὶ Ματθαίος ο τελώνης, Ιάκωβος ο υιός του Αλφαίου και Λεββαίος, ο οποίος ονομάστηκε Θαδδαίος, Σίμων ο Κανανίτης καὶ Ιούδας ο Ισκαριώτης, ο οποίος καὶ τὸν παρέδωσε.

Αυτοὺς τους δώδεκα έστειλε ο Ιησούς και τους παρήγγειλε τα εξής, «Προς τους εθνικούς μη πηγαίνετε και σε πόλιν των Σαμαρειτών μη μπαίνετε, αλλὰ πηγαίνετε μάλλον εις τα χαμένα πρόβατα της γενεάς του Ισραήλ». 

«Καθὼς πηγαίνετε, νὰ κηρύττετε και να λέγετε ότι επλησίασε η βασιλεία των ουρανών. Ασθενείς να θεραπεύετε, νεκρούς νὰ ανασταίνετε, λεπρούς να καθαρίζετε, δαιμόνια να διώχνετε. Δωρεάν ελάβατε, δωρεάν δώσατε.