07 Μαΐου, 2013

† ΑΓΙΟΙ ΡΑΦΑΗΛ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

Ο Άγιος Ραφαήλ γεννήθηκε το 1410μ.Χ. στην Ιθάκη. Οι γονείς του, Διονύσιος και Μαρία Λασκαρίδη, ήταν πιστοί χριστιανοί και οικονομικά ευκατάστατοι. Το όνομα που έδωσαν στον Άγιο ήταν Γεώργιος. Οι γονείς του φρόντισαν τόσο για την γενική του μόρφωση όσο και για την χριστιανική του παιδεία. Έτσι ο Άγιος μεγαλώνοντας έγινε ένα ευσεβής και θερμός χριστιανός ο οποίος παράλληλα διέθετε υψηλή μόρφωση και ευφυΐα.

Ο Άγιος Ραφαήλ έλαβε το βαθμό του αξιωματικού στο Βυζαντινό στρατό. Την στρατιωτική καριέρα άφησε, όμως, πολύ γρήγορα και έγινε μοναχός λαμβάνοντας ταυτόχρονα και το όνομα Ραφαήλ. Διετέλεσε Ιερέας στον ναό του Αγίου Δημητρίου του Λουμπαδιάρη στην Αθήνα. Πέρα από τα ιερατικά του καθήκοντα, ανέπτυξε και μεγάλη ιεραποστολική δράση που έγινε γνωστή στην Κωνσταντινούπολη. Συνέπεια αυτού ήταν να κληθεί ο Άγιος Ραφαήλ στην Βασιλεύουσα, να χειροτονηθεί Αρχιμανδρίτης και να λάβει το αξίωμα του Πρωτοσύγκελου.

Η υψηλή μόρφωση και ευφυΐα του Αγίου είναι ο λόγος που στάλθηκε ως εκπρόσωπος του Πατριαρχείου σε πολλά συνέδρια σε διάφορες χώρες. Σε μια από αυτές τις αποστολές, στη Γαλλική πόλη Μορλαί, ο Άγιος γνώρισε έναν Έλληνα σπουδαστή από την Θεσσαλονίκη, τον Νικόλαο. Συνδέθηκαν με αδερφική φιλία και ο Νικόλαος άφησε τις σπουδές του και έγινε ακόλουθος του Αγίου Ραφαήλ.

Η αποφράδα ημέρα της 29ης Μαΐου του 1453, όπου η Πόλη έπεσε στα χέρια των Τούρκων, βρήκε τον Άγιο Ραφαήλ και τον ακόλουθο του Νικόλαο στην Θράκη. Προσπαθώντας να γλυτώσουν από την Τουρκική λαίλαπα, σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, μαζί με άλλους πρόσφυγες, ο Άγιος Ραφαήλ και ο Νικόλαος, εγκαταλείπουν την Θράκη με πλοίο από την Αλεξανδρούπολη, έχοντας ως προορισμό την Μυτιλήνη. Στο νησί έφτασαν στις 14 Μαρτίου του 1454. Εκεί άρχισαν την αναζήτηση ενός μοναστηριού στο οποίο θα συνέχιζαν τον βίο τους. Ο προεστός της πόλης Θερμή, Βασίλειος, τους υπέδειξε ένα ιστορικό μοναστήρι στις Καρυές, αφιερωμένο στα Γενέθλια της Θεοτόκου. Εκείνο τον καιρό στο μοναστήρι είχε απομείνει μόνο ένας καλόγερος. Σε αυτό το μοναστήρι έγινε Ηγούμενος ο Άγιος Ραφαήλ.

Η Οθωμανική αυτοκρατορία εξαπλωνόταν συνεχώς και κάποια στιγμή ήρθε η σειρά της Μυτιλήνης να πέσει στα χέρια του Μωάμεθ του Πορθητή. Όπως σε όλα τα μέρη που είχαν καταλάβει οι Τούρκοι, έγιναν δολοφονίες, ατιμώσεις και λεηλασίες. Ο λαός της Μυτιλήνης αντιστάθηκε όπως και όσο μπόρεσε στην Τουρκική λαίλαπα. Τον Απρίλιο του 1463 καταφεύγουν στο Μοναστήρι των Γενεθλίων της Θεοτόκου αρκετοί χριστιανοί, προσπαθώντας να γλυτώσουν τις Τουρκικές θηριωδίες. Μεταξύ αυτών είναι και ο προεστός Βασίλειος με την οικογένεια του.

Οι Τούρκοι στρατιώτες φτάνουν στο μοναστήρι αναζητώντας τους «επαναστάτες». Συλλαμβάνουν τον Άγιο, τους μοναχούς του μοναστηριού καθώς και τους χριστιανούς που έχουν καταφύγει εκεί. Ο Άγιος υπέστη φρικτά βασανιστήρια επί 24ωρου βάσεως και τελικά σφαγιάστηκε και παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο. Την ίδια τύχη με τον Άγιο είχαν ο φίλος και ακόλουθος του Νικόλαος καθώς και όλοι όσοι είχαν συλληφθεί.

Η κόρη του προεστού Βασίλειου, Ειρήνη, βασανίστηκε φρικτά από τους στρατιώτες του Μωάμεθ του Πορθητή πριν αφήσει την τελευταία της πνοή. Οι Τούρκοι έχοντας φέρει σε πέρας το αποτρόπαιο έργο τους, ανατίναξαν το μοναστήρι στις 9 Απριλίου του 1463. Τόσο το σώμα του Αγίου Ραφαήλ όσο και των υπολοίπων μαρτύρων, έθαψαν κρυφά χριστιανοί στις Καρυές. Ο Άγιος Ραφαήλ έκανε και συνεχίζει να κάνει πολλά θαύματα θεραπεύοντας χριστιανούς από όλα τα σημεία του πλανήτη που τον επισκέπτονται και ζητούν την βοήθεια του. Τα σημεία της ταφής τόσο του ιδίου όσο και των υπολοίπων μαρτύρων έγιναν φανερά με θαυματουργό τρόπο από τον Άγιο Ραφαήλ.

Η μνήμη του Αγίου Ραφαήλ και των μαρτύρων Νικολάου και Ειρήνης εορτάζεται από την Εκκλησία μας την Τρίτη του Πάσχα επειδή τέτοια ημέρα ήταν η 9η Απριλίου του 1463


ΠΡΕΠΕΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ;

Πέρσι το καλοκαίρι, ο μεγαλοεπενδυτής Τζορτζ Σόρος προέτρεψε τη Γερμανία να συμφωνήσει με την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, καλώντας την «ή να ηγηθεί ή να αποχωρήσει». Σήμερα λέει ότι η Γερμανία οφείλει να εγκαταλείψει το ευρώ αν είναι να συνεχίσει να μπλοκάρει την καθιέρωση ευρωομολόγων. Ο Σόρος παίζει με τη φωτιά. Η αποχώρηση από την ευρωζώνη είναι απαίτηση του κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία» το οποίο ιδρύθηκε πρόσφατα και αντλεί υποστήριξη από μεγάλο φάσμα της γερμανικής κοινωνίας.

Το σημείο καμπής πλησιάζει γοργά. Η Κύπρος έχει σχεδόν βγει από το ευρώ η κατάρρευση των τραπεζών της καθυστέρησε μόνο χάρη στην βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Τα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα του Μπέπε Γκρίλο και του Σίλβιο Μπερλουσκόνι έλαβαν συνολικά 55% στις τελευταίες εκλογές στην Ιταλία. Επιπλέον, οι Ελληνες και οι Ισπανοί αποκλείεται να αντέξουν την πίεση της οικονομικής λιτότητας για πολύ ακόμη, με την ανεργία των νέων να πλησιάζει το 60%.Το κίνημα για την ανεξαρτησία της Καταλονίας έχει κερδίσει τόσο έδαφος που κορυφαίος Ισπανός στρατηγός απείλησε να στείλει τα τανκς στη Βαρκελώνη αν η επαρχία πραγματοποιήσει δημοψήφισμα για απόσχιση από τη Μαδρίτη.Η Γαλλία έχει προβλήματα ανταγωνιστικότητας και αδυνατεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από το Δημοσιονομικό Σύμφωνο της ΕΕ.

Η Πορτογαλία χρειάζεται ένα νέο πρόγραμμα διάσωσης ενώ η Σλοβενία ενδέχεται να ζητήσει σύντομα να διασωθεί.Πολλοί επενδυτές απηχούν τον Σόρος. Επιθυμούν να περιορίσουν τη χασούρα και να φύγουν _ να ξεφορτώσουν τα τοξικά χαρτιά τους στους διακυβερνητικούς διασώστες, οι οποίοι θα πληρώσουν γι' αυτά με τα κέρδη από την πώληση ευρωομολόγων, και να πάνε τα λεφτά τους σε πιο ασφαλείς τόπους. Ο λαός ήδη γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης στην προσπάθεια να συγυριστούν τα αξιόγραφα-σκουπίδια και να υποστηριχθούν αδύναμες τράπεζες. Θεσμοί που χρηματοδοτούνται από τους φορολογούμενους, όπως η ΕΚΤ και τα προγράμματα διάσωσης, μέχρι σήμερα έχουν παράσχει 1,2 τρισ. ευρώ σε διεθνή δάνεια.

Αν ο Σόρος είχε δίκιο, και η Γερμανία αναγκαζόταν να επιλέξει μεταξύ ευρωομολόγων και ευρώ, πολλοί Γερμανοί θα επέλεγαν αναμφίβολα να εγκαταλείψουν το ευρώ. Το νέο γερμανικό κόμμα θα προσέλκυε περισσότερους ψηφοφόρους. Το ίδιο το ευρώ θα αποτελειωνόταν. Άλλωστε πρωταρχικό του μέλημα ήταν να βάλει τέλος στην κυριαρχία της Μπούντεσμπανκ στη νομισματική πολιτική.Ο Σόρος όμως έχει άδικο. Κυρίως επειδή δεν αναγνωρίζει την πραγματική φύση των προβλημάτων της ευρωζώνης. Η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση αποτελεί απλώς ένα σύμπτωμα της υποβόσκουσας ασθένειας της νομισματικής ένωσης: της απώλειας της ανταγωνιστικότητας των νότιων μελών.

Το ευρώ έδωσε στις χώρες αυτές πρόσβαση σε φθηνά δάνεια τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για να χρηματοδοτήσουν αύξηση στους μισθούς που δεν συνοδεύτηκε από ενίσχυση της παραγωγικότητας. Αυτό οδήγησε σε έκρηξη τιμών και τεράστια ελλείμματα. Αν στις χώρες αυτές διατηρηθούν οι υπέρογκες τιμές και τα εικονικά εισοδήματα με τεχνητά φθηνά δάνεια εγγυημένα από άλλες χώρες, η απώλεια ανταγωνιστικότητας θα γίνει μόνιμη.

Οι χώρες της κρίσης δεν θα γλιτώσουν την επώδυνη λιτότητα όσο παραμένουν σε μια νομισματική ένωση που περιλαμβάνει ανταγωνιστικές χώρες. Ο μόνος τρόπος να την αποφύγουν είναι να βγουν από το ευρώ και να υποτιμήσουν το νόμισμά τους. Αλλά, μέχρι στιγμής, είναι απρόθυμες να ακολουθήσουν αυτό τον δρόμο. Πολιτικά θα ήταν μεγάλο λάθος να αποχωρήσει η Γερμανία από το ευρώ, διότι αυτό θα ξανάκανε τον Ρήνο το σύνορο μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας. Θα κινδύνευε η γαλλογερμανική συμφιλίωση, η μεγαλύτερη επιτυχία της μεταπολεμικής Ευρώπης.

Συνεπώς η μοναδική επιλογή που απομένει, όσο δυσάρεστη και αν είναι για ορισμένες χώρες, είναι να σφίξουν οι δημοσιονομικοί περιορισμοί στην ευρωζώνη. Υστερα από χρόνια εύκολου χρήματος, πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος για να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα. Αν μια χώρα χρεοκοπήσει, οφείλει να κάνει γνωστό στους πιστωτές της ότι αδυνατεί να αποπληρώσει τα χρέη της. Και οι κερδοσκόποι πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη των αποφάσεών τους και να πάψουν να αξιώνουν τα χρήματα των φορολογούμενων όποτε δεν πάνε καλά οι επενδύσεις τους.

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Ελλάδα

Ανεβάζει ταχύτητα η κυβέρνηση μετά την ανάπαυλα για τον εορτασμό του Πάσχα, καθώς εντός του Μαΐου και πριν επιστρέψει η τρόικα πρέπει να έχει υλοποιήσει τα συμφωνηθέντα. Πρώτη προτεραιότητα είναι οι απολύσεις 2.000 δημοσίων υπαλλήλων, που θα προκύψουν από την ολοκλήρωση του σχεδίου της κατάργησης ή συγχώνευσης 25 οργανισμών του Δημοσίου.

Με στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων του, φυλάκιση από τρεις μήνες ως και έξι χρόνια και πρόστιμο ως και 20.000 ευρώ θα τιμωρούνται όσοι προκαλούν ή διεγείρουν σε ρατσιστική βία ή αρνούνται τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ή τις γενοκτονίες, σύμφωνα με νομοσχέδιο που καταθέτει το υπουργείο Δικαιοσύνης στη Βουλή. Ακόμη, το σχέδιο νόμου προβλέπει αντίστοιχες ποινές για τον αρχηγό ή τους βουλευτές κόμματος που μπορεί να κάνουν ρατσιστικές ή φιλοναζιστικές αναφορές από το βήμα της Βουλής.

Το υπουργείο Εξωτερικών επισημαίνει σε ανακοίνωσή του τη Δευτέρα ότι παρακολουθεί με μεγάλη ανησυχία την κλιμάκωση της έντασης στη Συρία και επαναλαμβάνει το αίτημα για την άμεση έναρξη πολιτικής διαδικασίας για την επίλυση του ζητήματος. Οι εξελίξεις «εντείνουν τον κίνδυνο για διάχυση της σύρραξης εκτός των συνόρων της Συρίας», σημειώνεται.

Ξεκίνησε σταδιακά η επιστροφή των εκδρομέων στα αστικά κέντρα. Ελαφρώς αυξημένη η κίνηση στις εθνικές οδούς, με την Τροχαία να βρίσκεται επί ποδός. Πυκνή η ροή των οχημάτων στην Εθνική Οδό Κορίνθου-Αθηνών, ελαφρώς αυξημένη η κίνηση στο ρεύμα εισόδου της Αθηνών-Λαμίας. Με σύμμαχο τον καλό καιρό, πολλοί ήταν εκείνοι που επέλεξαν φέτος να περάσουν τις ημέρες του Πάσχα εκτός αστικών κέντρων.

Δύο άτομα συνέλαβε η αστυνομία για τη δολοφονία ενός 30χρονου άνδρα στη Δάφνη στα μέσα Απριλίου, ενώ αναζητούνται δύο συνεργοί τους. Μία 24χρονη γυναίκα και οι τρεις άνδρες συνεργοί της, «παγίδευσαν» τον άνδρα μέσω Διαδικτύου και αφού τον επισκέφτηκαν στο σπίτι του, τον φίμωσαν για να τον ληστέψουν, με αποτέλεσμα τον θάνατό του.

Κόσμος

Αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των θυμάτων από την κατάρρευση του οκταώροφου κτηρίου στο Μπανγκλαντές, με τις αρχές να μιλούν πλέον για περισσότερους από 700 νεκρούς.

Στη μεταφορά δύο πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς σε εγκαταστάσεις αποθήκευσης φέρεται να προχώρησε το καθεστώς της Βορείου Κορέας, κατευνάζοντας τις ανησυχίες για κλιμάκωση της έντασης στην περιοχή. Η είδηση της μεταφοράς των πυραύλων έγινε γνωστή λίγες ώρες πριν τη συνάντηση που θα έχουν στον Λευκό Οίκο ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα και η πρόεδρος της Νοτίου Κορέας Παρκ Γκεούν-χίε.

Συνάντηση με τον αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Τζον Κέρι έχει σήμερα, Τρίτη, ο ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν στη Μόσχα. Στο επίκεντρο των συζητήσεων βρίσκεται η κατάσταση που διαμορφώνεται στη Συρία, υπό το πρίσμα των αναφορών για χρήση (ή μη) χημικών όπλων και την ισραηλινή αεροπορική επιχείρηση στα περίχωρα της Δαμασκού.

Τρεις γυναίκες, οι οποίες αναζητούνταν από την αστυνομία επί σειρά ετών, βρέθηκαν τη Δευτέρα ζωντανές σε ένα σπίτι στο Κλίβελαντ των Ηνωμένων Πολιτειών, σε μικρή απόσταση από όπου εθεάθησαν την τελευταία φορά. Λίγο μετά τον εντοπισμό των τριών γυναικών, η αστυνομία προχώρησε στη σύλληψη τριών ατόμων που φέρονται να εμπλέκονται στην υπόθεση.

Ελεύθερος με εγγύηση 100.000 δολαρίων και με περιοριστικούς όρους αφέθηκε ένας εκ των συλληφθέντων για την υπόθεση της βομβιστικής επίθεσης στον Μαραθώνιο της Βοστώνης. Πρόκειται για τον Ρόμπελ Φιλίπος, φίλο του βασικού υπόπτου Τζοχάρ Τσαρνάεφ, ο οποίος κατηγορείται για παρεμπόδιση των ερευνών.

Οικονομία

Κοντά στα υψηλότερα επίπεδα των πέντε τελευταίων ετών κινούνται την Τρίτη τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια, ενώ υψηλά κέρδη σημειώθηκαν νωρίτερα στις ασιατικές αγορές, καθώς οι κεντρικές τράπεζες ανά τον κόσμο μειώνουν τα επιτόκια προκειμένουν να στηρίξουν την οικονομική ανάπτυξη.

Την πώληση της μονάδας διαχείρισης αεροδρομίων AirPort GmbH στο καναδικό συνταξιοδοτικό ταμείο Public Sector Pension Investment Board έναντι 1,5 δισ. ευρώ, ανακοίνωσε την Τρίτη η γερμανική Hochtief. Η Hoctief ελέγχει και το 40% του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών «Ελ. Βενιζέλος», το οποίο πλέον περνά υπό καναδικό έλεγχο.

Μέτρα για τη δημοσιονομική εξυγίανση και την επίλυση των προβλημάτων του τραπεζικού τομέα, όπως η επιβολή «φόρου κρίσης» και η αύξηση του ΦΠΑ, προωθεί η κυβέρνηση της Σλοβενίας, στο πλαίσιο των προγραμμάτων μεταρρυθμίσεων και σταθερότητας, τα οποία θέτει, την Τετάρτη, σε διαβούλευση, με τους κοινωνικούς εταίρους και μέχρι την Πέμπτη τα καταθέτει στην Κομισιόν.

Αθλητισμός

Εξελίξεις με κεντρικό πρόσωπο τον Δημήτρη Μελισσανίδη αναμένονται τις επόμενες ημέρες στην ΠΑΕ ΑΕΚ. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρώην πρόεδρος της ομάδας έχει συνεχείς επαφές με επιχειρηματίες προκειμένου να βοηθήσουν στην προσπάθεια σωτηρίας της ομάδας. Ήδη οι Πέτρος Παππάς και Πόλυς Χατζηιωάννου έχουν γνωστοποιήσει ότι προτίθενται να βοηθήσουν, ενώ ερωτηματικό παραμένουν οι νυν μέτοχοι. Για παράδειγμα, ο Νίκος Νοτιάς γνωρίζει όλες τις εξελίξεις, έχει καλή σχέση με τον Μελισσανίδη, αλλά παραμένει εξαιρετικά αβέβαιο εάν θα συμμετάσχει σε οποιαδήποτε κίνηση. Ωστόσο, πριν από τη Γενική Συνέλευση της ΠΑΕ ΑΕΚ θα έχει ξεκαθαρίσει και η στάση του Ελληνοαμερικανού εφοπλιστή.

Μπορεί στην απογευματινή προπόνηση της Δευτέρας (6/5), ο Λουτσιάνο Φιγκερόα να ξπέρασε το πρόβλημα στο ισχίο και να τέθηκε στη διάθεση του Γιάννη Βονόρτα για το μπαράζ της Πέμπτης (9/5) με την Ξάνθη, ωστόσο, ο τεχνικός του Παναθηναϊκού απέκτησε νέο «πονοκέφαλο», αυτή τη φορά με τον Χοσέ Τοτσέ.

Στις προπονήσεις επανήλθαν την Δευτέρα του Πάσχα οι παίκτες του Ολυμπιακού με τους Ιμπαγάσα, Μέγιερι και Φέισα να είναι «ετοιμοπόλεμοι» εν όψει του τελικού του Κυπέλλου το προσεχές Σάββατο (11/5, 20:30) κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης, αλλά όχι τον Αβραάμ Παπαδόπουλο. Οι Πειραιώτες μπήκαν στο τελευταίο στάδιο της προετοιμασίας τους για την αναμέτρηση που μπορεί να τους επιτρέψει να χαρούν το εφετινό νταμπλ.


ΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ «ΖΩΤΙΚΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ»


Το «πολυνομοσχέδιο» άρχισε με ισχυρές κυβερνητικές «αρρυθμίες». Ας το πούμε έτσι... Μανιτάκης - Ρουπακιώτης, Βενιζέλος - Στουρνάρας - Βρούτσης κ.λπ. Ηταν κάτι περισσότερο από ασυνεννοησία ή έλλειψη κυβερνητικού συντονισμού. Όλες οι «αρρυθμίες» είχαν πολιτική ουσία. Είχαν «ψαχνό»... Όπως «πολιτικό ψαχνό» είχε και η εμμονή του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης για τον αριθμό και κυρίως τον τρόπο που θα γίνουν οι απομακρύνσεις δημοσίων υπαλλήλων, σ' ένα πλαίσιο εξυγίανσης και ανασυγκρότησης της δημόσιας διοίκησης. Τελικά η «ένταση» μεταξύ των τριών κυβερνητικών εταίρων αποκλιμακώθηκε. Και τα «μέτωπα» έκλεισαν προς όφελος των πολιτών (αυτό έχει κυρίως αξία) αλλά και της κυβέρνησης. Χάρη στην επιμονή τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΔΗΜΑΡ πέρασαν ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση της ανεργίας και βελτιώθηκε η ρύθμιση για το «χαράτσι» που αφορά φτωχές οικογένειες. Το «πολυνομοσχέδιο» απέσπασε ισχυρή πλειοψηφία και η κυβέρνηση βγήκε πολιτικά ενισχυμένη, με όλες τις συνιστώσες της ικανοποιημένες.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν προβλήματα «συντονισμού» αλλά και «πολιτικής ουσίας» μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων. ΄Η ότι δεν είναι ζητούμενο μια «ποιοτικά» καλύτερη κυβέρνηση και ένας αξιοκρατικότερα στελεχωμένος δημόσιος τομέας. Και κάτι ακόμα: Η «διαφορετικότητα» των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση με τις «ελεγχόμενες αντιδράσεις τους» (ανεξαρτήτως κινήτρων) μπορούν να εξελιχθούν σε πλεονέκτημα, εάν στηρίζονται σε μια «σοβαρή ανάγνωση» της κατάστασης, των αναγκών της κοινωνίας. Ενισχύουν την «ευελιξία», ενεργοποιούν τα «πολιτικά αντανακλαστικά της» και της δίνουν μεγαλύτερη πολυσυλλεκτικότητα. Με δυο λόγια, σταθεροποιείται καλύτερα το κυβερνητικό σύστημα.

Το επισημαίνουμε αυτό γιατί κατά καιρούς εμφανίζονται «εύκολα αναθέματα» στις ενδοκυβερνητικές διαφοροποιήσεις και ζητούνται «άκριτες ευθυγραμμίσεις» και «ομογενοποιήσεις», που ούτε οι μονοκομματικές κυβερνήσεις του παρελθόντος δεν είχαν... Ουσιαστικά η «διαφορετικότητα» των κυβερνητικών εταίρων είναι τόσο «ζωτικής σημασίας» για την κυβέρνηση όσο και οι «τελικές συγκλίσεις». Χωρίς αυτή τη «σύνθετη διαδικασία» και το «ζωτικό εκκρεμές» μεταξύ διαφορών και συμφωνιών, δεν μπορεί να «σταθεί» η κυβέρνηση! Ας μην τις εξορκίζουν λοιπόν κάποιοι τόσο εύκολα! Αλλο βέβαια αυτό και άλλο η «κακή λειτουργία» της κυβέρνησης, όπου έχουμε τελευταία αρκετά συμπτώματα...



ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΕ

 
Η εμπιστοσύνη στην ΕΕ έχει υποχωρήσει σε όλη την Ευρώπη. Τόσο οι Βόρειοι πιστωτές όσο και οι Νότιοι πιστούχοι, αισθάνονται σα θύματα. Κάποτε θεωρούνταν σαν μια βρετανική ασθένεια. Αλλά ο ευρωσκεπτικισμός έχει τώρα εξαπλωθεί σε όλη την ήπειρο σαν ιός. Όπως αποδεικνύουν τα στοιχεία του Ευρωβαρόμετρου, η εμπιστοσύνη στο ευρωπαϊκό project έχει υποχωρήσει ακόμη πιο γρήγορα από ό,τι οι ρυθμοί ανάπτυξης. Από την έναρξη της κρίσης, η εμπιστοσύνη στην ΕΕ έχει μειωθεί από τις +10 μονάδες στις -22 μονάδες στη Γαλλία, από τις +20 μονάδες στις -29 μονάδες  στη Γερμανία, από τις +30 μονάδες στις -22 μονάδες στην Ιταλία, από τις +42 μονάδες στις -52 μονάδες στην Ισπανία, από τις +50 μονάδες στις +6 μονάδες στην Πολωνία και από τις -13 μονάδες στις -49 μονάδες στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι ότι όλοι στην ΕΕ έχουν χάσει την πίστη στο project: τόσο οι πιστωτές όσο και οι οφειλέτες, και οι χώρες της ευρωζώνης, τα μελλοντικά μέλη και οι opt-outs. Πίσω στο 2007, οι άνθρωποι πίστευαν ότι το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο εμφάνισε -13 ως ποσοστό στην εμπιστοσύνη, ήταν ακραία ευρωσκεπτικιστές. Τώρα, παραδόξως, οι τέσσερις μεγαλύτερες χώρες της ευρωζώνης έχουν ακόμη χαμηλότερα επίπεδα εμπιστοσύνης στα θεσμικά όργανα της ΕΕ σε σχέση με αυτά της Βρετανία το 2007. Τι συμβαίνει; Η παλιά εξήγηση για τον ευρωσκεπτικισμό ήταν η υποτιθέμενη ύπαρξη δημοκρατικού ελλείμματος εντός της ΕΕ. Οι αποφάσεις, έλεγαν οι κριτικοί, λαμβάνονται από μη υπόλογα ιδρύματα παρά από εθνικές κυβερνήσεις. Αλλά η τρέχουσα κρίση δεν γεννήθηκε από μια σύγκρουση μεταξύ των Βρυξελλών και των κρατών-μελών, αλλά από μια σύγκρουση μεταξύ των δημοκρατικών «θέλω» των πολιτικών της βόρειας και νότιας Ευρώπης, του αποκαλούμενου πυρήνα και της περιφέρειας. Και οι δύο πλευρές χρησιμοποιούν τώρα τα θεσμικά όργανα της ΕΕ για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους.

Στο παρελθόν, υπήρχε ένας άγραφος νόμος ότι τα θεσμικά όργανα της ΕΕ θα αστυνομεύουν την ενιαία αγορά και άλλες τεχνικές περιοχές πολιτικής, από τα κοινά πρότυπα για τη σύνθεση της τομάτας μέχρι τις εκπομπές ήχου για τις μηχανές που κόβουν το γρασίδι, ενώ οι εθνικές κυβερνήσεις θα συνέχιζαν να έχουν μονοπώλιο στην παράδοση υπηρεσιών και χάραξης πολιτικής σε πιο ευαίσθητους τομείς από τους οποίους εξαρτώνται οι εθνικές εκλογές. Από την έναρξη της κρίσης, οι πολίτες στις πιστώτριες χώρες έχουν γίνει απρόθυμες να αναλάβουν την ευθύνη για τα χρέη των άλλων χωρίς να υπάρχουν μηχανισμοί για τον έλεγχο των δαπανών τους. Με τη δημοσιονομική συνθήκη και τις απαιτήσεις της ΕΚΤ για ολοκληρωμένες μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό, οι ευρωκράτες έχουν περάσει πολλές από τις κόκκινες γραμμές της εθνικής κυριαρχίας, επεκτείνοντας την εμβέλειά τους πολύ πιο μακριά από τα πρότυπα των τροφίμων, και ασκούν ελέγχους στις συντάξεις, τους φόρους, τους μισθούς, την αγορά εργασίας και της θέσεις εργασίας του δημοσίου. 

Αυτοί οι τομείς πηγαίνουν στην καρδιά του κράτους πρόνοιας και των εθνικών ταυτοτήτων.Για έναν αυξανόμενο αριθμό πολιτών στις χώρες της Νότιας Ευρώπης, η ΕΕ μοιάζει όπως το ΔΝΤ στη Λατινική Αμερική: ένας χρυσός ζουρλομανδύας που στραγγαλίζει το χώρο για εθνικές πολιτικές και αδειάζει το περιεχόμενο των εθνικών δημοκρατιών. Σε αυτό το νέο σενάριο, οι κυβερνήσεις πάνε και έρχονται αλλά οι πολιτικές παραμένουν βασικά οι ίδιες και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Εν τω μεταξύ, στις Βόρειες χώρες της Ευρώπης, η ΕΕ φαίνεται όλο και περισσότερο ότι έχει αποτύχει ως ελεγκτής για τις πολιτικές του νότου. Οι πιστωτές έχουν μια αίσθηση θυματοποίησης που αποτυπώνεται και στους οφειλέτες.

Εάν η κυριαρχία νοείται ως η ικανότητα των πολιτών να αποφασίζουν αυτό που θέλουν για τη χώρα τους, λίγοι είναι αυτοί, είτε στο Βορρά είτε στο Νότο που αισθάνονται σήμερα αυτή την κυριαρχία. Ένα σημαντικό μέρος της δημοκρατίας έχει εξαφανιστεί σε εθνικό επίπεδο αλλά δεν έχει αναδημιουργηθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε ένα πλήρως λειτουργικό εθνικό πολιτικό σύστημα, τα πολιτικά κόμματα θα ήταν σε θέση να εκφράσουν αυτές τις διαφορετικές οπτικές γωνίες, και να δράσουν ως διαιτητής και να βρουν κοινό έδαφος μεταξύ αυτών. 

Αλλά αυτό είναι ακριβώς που δεν μπορεί να προσφέρει το ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα: εξαιτίας της έλλειψης αληθινών πολιτικών κομμάτων, μιας κατάλληλης κυβέρνησης και δημόσιας σφαίρας, η ΕΕ δεν μπορεί να αντισταθμίσει τις αποτυχίες των εθνικών δημοκρατιών. Αντί για μια μάχη των ιδεών, η ΕΕ έχει αμαυρωθεί από ένα φαύλο κύκλο μεταξύ του αντιευρωπαϊκού λαϊκισμού και των τεχνοκρατικών συμφωνιών μεταξύ των κρατών-μελοών που φοβούνται τους πολίτες. Η άνοδος του αντιευρωπαϊκού λαϊκισμού έχει έρθει για να μείνει; Η ελπίδα είναι ότι μόλις αρχίσει η ανάκαμψη, ο ευρωσκεπτικισμός θα αποδυναμωθεί και τελικώς θα υποχωρήσει. Αλλά η κατάρρευση της εμπιστοσύνης στην ΕΕ είναι βαθύτερη από αυτό. Ο ενθουσιασμός για την ΕΕ δεν θα επιστρέψει εκτός κι αν η ΕΕ αλλάξει ριζικά τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τα κράτη-μέλη και τους πολίτες της.

Γερμανία

Οι Γερμανοί βλέπουν τους εαυτούς τους ως θύματα της κρίσης του ευρώ. Αισθάνονται ότι έχουν προδοθεί και φοβούνται ότι θα τους ζητηθεί να πληρώσουν υψηλότερους φόρους ή να αποδεχθούν υψηλότερα επίπεδα πληθωρισμού για να σωθεί το ευρώ. Αλλά η απόφαση για τη Γερμανία, βρίσκεται ακόμη στη σχέση με την ΕΕ. Τα στοιχεία του ευρωβαρόμετρου αποδεικνύουν ότι το 56% των Γερμανών δεν έχει εμπιστοσύνη στην ΕΕ ενώ μόλις το 30% έχει «αρκετά θετική» εικόνα για την Ευρωπαϊκή Ένωση.Την ίδια στιγμή ωστόσο, ο λαϊκισμός μέχρι στιγμής έχει συγκρατηθεί: τα κύρια πολιτικά κόμματα στηρίζουν το ευρώ και οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις απέδειξαν ότι τα τρία τέταρτα των Γερμανών είναι εναντίον της εξόδου από το ευρώ. Ένα κόμμα κατά του ευρώ, το Alternative for Germany, έχει δημιουργηθεί, αλλά μέχρι στιγμής προβλέπεται ότι θα λάβει στην καλύτερη των περιπτώσεων το 2% των ψήφων στις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Οι Γερμανοί ίσως να μην αγαπούν το ευρώ πλέον αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θέλουν να το εγκαταλείψουν. Όπως αποδεικνύουν οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις, τα τρία τέταρτα των Γερμανών είναι κατά της εξόδου από το ευρώ.

Γαλλία

Για πρώτη φορά, η Γαλλία δεν αποτελεί εξαίρεση: από τη στιγμή που ξεκίνησε η κρίση, η εμπιστοσύνη στην ΕΕ έχει περιοριστεί και η εικόνα της επιδεινώθηκε. Το 2012 ο αριθμός των Γάλλων ερωτηθέντων που τείνουν να «μην εμπιστεύονται» την ΕΕ, αυξήθηκε στο 56% από το 41% το 2007.Αυτή η αρνητική κρίση για την απάντηση της ΕΕ στην κρίση έχει ήδη επίδραση στη γαλλική πολιτική σκηνή: είναι αδιαμφισβήτητα ένας ακόμη παράγοντας για την βαθύτερη εδραίωση του βίαια αντί ευρωπαϊκού, ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου στην πολιτική ζωή της Γαλλίας και ένας εξίσου σημαντικός παράγοντας στην πολιτική ζωή και επικοινωνιακή επιτυχία του ηγέτη της ριζοσπαστικής αριστεράς, Jean-Luc Melenchon.

Ωστόσο, εάν οι Γάλλοι πολίτες είναι σε θέση να προσδιορίσουν μια ορατή, αποφασιστική και υπεύθυνη ηγεσία στην ΕΕ ή στην ευρωζώνη που να δίνει προτεραιότητα στην οικονομική ανάκαμψη με έμφαση τη μείωση του χρέους όσο και στις επενδυτικές στρατηγικές, τις πολιτικές ανάπτυξης και πράγματι κάνει τα πρώτα βήματα προς την κατεύθυνση των πανευρωπαϊκών μοντέλων κοινωνικής πρόνοιας, τότε η αντί-ευρωπαϊκή τάση θα μπορούσε να αντιστραφεί.

Ηνωμένο Βασίλειο

Το κλίμα στο Ηνωμένο Βασίλειο για την ΕΕ έχει αλλάξει λιγότερο δραματικά από ό,τι στις περισσότερες χώρες-μέλη: ακόμη και το 2004 υπήρχε ένα σχετικά χαμηλό επίπεδο εμπιστοσύνης και μια σχετικά αρνητική εικόνα για την ΕΕ.Το ποσοστό αυτών που «τείνουν να μην εμπιστεύονται» την ΕΕ έχει πάει από το 48% το 2004 στο περίπου 80% το 2012. Αλλά αυτή η αύξηση ξεκίνησε πολύ προτού ξεκινήσει η κρίση και είναι απίθανο να αντιστραφεί ακόμη και όταν επιλυθεί η κρίση.

Δεδομένου ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είναι απίθανο να ενταχθεί στο ενιαίο νόμισμα στο εγγύς μέλλον, θα είναι ο τρίτος σύνδεσμος στην αναδυόμενη τριών ταχυτήτων Ευρώπη (η πρώτη από τις χώρες της ευρωζώνης, η δεύτερη από τις επίδοξες προς ένταξη χώρες στην ευρωζώνη και η τρίτη από αυτές που θα μείνουν εκτός, για παράδειγμα αυτές που δεν θα ενταχθούν στην ευρωζώνη ακόμη και εάν μπορούν). Επομένως το ερώτημα από τη βρετανική σκοπιά είναι πώς το Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί υπάρξει ένα αίτημα για μια νέα διευθέτηση που εγγυάται τα δικαιώματα των «εκτός» ευρωζώνης.

Ιταλία

Η λιτότητα αλλάζει τις αντιλήψεις για την ΕΕ μεταξύ των Ιταλών πολιτών- ιδιαίτερα μεταξύ των νέων, 40% εκ των οποίων είναι χωρίς δουλειά. Η πρόσφατη εκλογική διαδικασία απέδειξε ότι οι Ιταλοί έχουν χάσει την πίστη τους και την υπομονή τους με τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο και δεν πιστεύουν πλέον ότι το τέλος της κρίσης είναι κοντά.Αλλά αν και η εμπιστοσύνη στην ΕΕ έχει μειωθεί στην Ιταλία, μόλις το 1% θέλει να αφήσει την ΕΕ. Αντίθετα, μια μεγάλη πλειοψηφία –ιδιαίτερα μεταξύ της επιχειρηματικής κοινότητας- θέλουν να προχωρήσουν σε μια πραγματική πολιτική ένωση που είναι περισσότερο δημοκρατική και περισσότερο κοινωνική από ό,τι η τωρινή ΕΕ. Οι εκλογές δεν απέδειξαν ότι οι Ιταλοί θέλουν λιγότερη Ευρώπη. Μάλλον ότι θέλουν μια διαφορετική Ευρώπη: μία που να είναι περισσότερο ευέλικτη και περισσότερο συμμετρική, λιγότερο επικεντρωμένη στη λιτότητα και με περισσότερη έμφαση στις επενδύσεις στην πραγματική οικονομία.

Ισπανία

Για δεκαετίες, η Ισπανία έβλεπε τη σχέση της με την Ευρώπη μέσα από τα μάτια της περιγραφής του Ortega y Gasset: «η Ισπανία είναι το πρόβλημα και η Ευρώπη είναι η λύση». Η δραματική και άνευ προηγουμένου μείωση της εμπιστοσύνης στην ΕΕ από όταν άρχισε η κρίση, δεν είναι απλώς αποτέλεσμα της λιτότητας. Εξάλλου, η Ισπανία προχώρησε σε επώδυνες μεταρρυθμίσεις προκειμένου να ενταχθεί στο ευρώ, και αργότερα, στο ευρώ, και ξεπέρασε το δύσκολο παρελθόν.

Τώρα ωστόσο, η απουσία ενός καθαρού οράματος είτε για το εθνικό είτε για το ευρωπαϊκό μέλλον, σημαίνει ότι δεν υπάρχει συναίνεση και νομιμοποίηση για τις θυσίες που απαιτούνται από αυτούς. Οι Ισπανοί δεν κατηγορούν την Ευρώπη για την κρίση και δεν θέλουν να αφήσουν το ευρώ. Αυτό που έχει πλήξει την αφοσίωση και την εμπιστοσύνη τους στην Ευρώπη είναι ότι δεν έχουν φωνή και δεν μπορούν να αμφισβητήσουν πολιτικές που είναι ξεκάθαρο ότι δεν δουλεύουν. Οι Ισπανοί δεν έχουν γίνει ευρωσκεπτικιστές, αλλά έχουν μετατραπεί σε σκληρούς ευρωκριτικούς.

Πολωνία

Για πρώτη φορά, το ποσοστό των Πολωνών που «τείνουν να μην εμπιστεύονται» την ΕΕ (46%), είναι υψηλότερο από το ποσοστό των Πολωνών που «τείνουν να εμπιστεύονται» (41%), μια αξιοσημείωτη εξέλιξη για μια χώρα που έχει παραδοσιακά υπάρξει φιλο-ευρωπαία. Για να είμαστε σίγουροι, η ΕΕ έχει ακόμη υψηλότερα επίπεδα αποδοχής από ό,τι η εθνική κυβέρνηση, το κοινοβούλιο ή η δημόσια τηλεόραση.

Ωστόσο, η ΕΕ φαίνεται να χάνει τη φήμη της ως άγκυρα σταθερότητας για μια χώρα που διέρχεται τεράστια κοινωνική και οικονομική μεταμόρφωση. Συγκεκριμένα, οι Πολωνοί είναι σκεπτικοί για το μέλλον του κοινού νομίσματος και μόλις 29% αυτών εύχονται τώρα να ενταχθούν σε αυτό. Αυτές οι αντιλήψεις της κοινής γνώμης αποτελούν ένα δίλημμα για την πολιτική ελίτ της χώρας της οποία φιλοδοξία είναι να βρίσκεται στο κέντρο της εξουσίας στην Ευρώπη. Στόχος της Πολωνίας στα επόμενα χρόνια είναι να παραμείνει όσο το δυνατό πιο κοντά στον πυρήνα, υπερασπιζόμενη την ακεραιότητα του συνόλου του έργου της ΕΕ.

Βουλγαρία

Η Βουλγαρία είναι μια σπάνια περίπτωση όπου η εμπιστοσύνη στην ΕΕ έχει αυξηθεί οριακά από τη στιγμή που η χώρα εντάχθηκε σε αυτή το 2007. Σύμφωνα με το ευρωβαρόμετρο, το 54% εμπιστευόταν την Ένωση το 2007 και μέχρι το Φθινόπωρο του 2012 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 60%. Η δυσπιστία έχει αυξηθεί οριακά επίσης, από το 21% στο 24%. Η Βουλγαρία ακολουθεί ένα παλιό γνωστό μοτίβο: οι πολίτες εμπιστεύονται τις Βρυξέλλες εξαιτίας της αντιδημοτικότητας των εγχώριων θεσμικών οργάνων (η πιο πρόσφατη δημοσκόπηση ευρωβαρόμετρο εμφάνισε ότι το 74% δεν εμπιστεύεται το εθνικό κοινοβούλιο και 79% έχει αρνητική γνώμη για τα πολιτικά κόμματα). Η ΕΕ επομένως συνεχίζει να χρησιμεύει ως διόρθωση από το εξωτερικό για την εγχώρια δυσλειτουργική πολιτική.

Το κύμα των μαζικών διαδηλώσεων το Φεβρουάριο και το Μάρτιο που προκάλεσε πρόωρες κοινοβουλευτικές εκλογές, αποδεικνύει το πόσο εύθραυστη είναι αυτή η κατάσταση. Αν και η λαϊκή οργή στράφηκε κατά της ελίτ της Βουλγαρίας οι οποίοι κατηγορήθηκαν για φτώχια και ανεξέλεγκτη διαφθορά, η ΕΕ δεν επικαλέστηκε ως η θεραπεία. Ιδιώτες επενδυτές από άλλα κράτη-μέλη επίσης βρέθηκαν στο στόχαστρο, υποδηλώνοντας μια αλλαγή στον οικονομικό εθνικισμό που θα μπορούσε επίσης να παρέχει ένα γόνιμο έδαφος για ευρωσκεπτικισμό στο μέλλον.