Κατά Λουκάν (ιβ΄ 16-21)
Είπεν
ο Κύριος την παραβολή ταύτην· «Ανθρώπου τινός πλουσίου ευφόρησεν η χώρα· και
διελογίζετο εν εαυτώ λέγων· τι ποιήσω, ότι ουκ έχω που συνάξω τους καρπούς μου;
Και είπε· τούτο ποιήσω· καθελώ μου τας αποθήκας και μείζονας οικοδομήσω, και συνάξω
εκεί πάντα τα γεννήματά μου και τα αγαθά μου, και ερώ τη ψυχή μου· ψυχή, έχεις πολλά
αγαθά κείμενα εις έτη πολλά· αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου. Είπε δε αυτώ ο Θεός·
άφρων, ταύτη τη νυκτί την ψύχην σου απαιτούσιν από σου· α δε ητοίμασας τίνι έσται;»
Ούτως ο θησαυρίζων εαυτώ, και μη εις Θεόν πλουτών.
Μετάφραση
Περικοπής
Είπεν
ο Κύριος τήν εξής παραβολή· «Ενός ανθρώπου πλουσίου τα χωράφια έφεραν εσοδείαν
μεγάλην και εσκέπτετο μέσα του, «Τι να κάνω, επειδή δεν έχω που να συγκεντρώσω
τους καρπούς μου;» και είπε, «Αυτό θα κάνω: θα κατεδαφίσω τις αποθήκες μου και
θα κτίσω μεγαλύτερες και θα συγκεντρώσω εκεί όλα τα γεννήματά μου και τα αγαθά
μου, και θα πω εις την ψυχήν μου, Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά, για πολλά χρόνια·
αναπαύσου, φάγε, πίε, ευφραίνου». Ο Θεός όμως του είπε, «Ανόητε, αυτήν την
νύχτα ζητούν από σε την ψυχήν σου. Εκείνα δε που ετοίμασες, ποιός θα τα πάρη;».
Αυτά παθαίνει εκείνος που θησαυρίζει δια τον εαυτόν του και δεν φροντίζει να
γίνη πλούσιος ως προς τον Θεόν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου