Το πρωθυπουργικό γραφείο και ο κύκλος
των οικονομικών υπουργών επενδύουν σε ένα, σε γενικές γραμμές, αισιόδοξο
σενάριο για την έξοδο της Ελλάδας από τον κύκλο των Μνημονίων. Σύμφωνα με αυτό,
η Ελλάδα με κάθε θυσία θα πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα στο τέλος του έτους.
Πριν από αυτό, και μετά τις γερμανικές εκλογές, ακόμη και αν το Βερολίνο δεν
συμφωνήσει σε «κούρεμα» του χρέους, όπως διακηρύσσουν ως αναγκαιότητα η
Ουάσινγκτον και το ΔΝΤ, μπορεί να επιτρέψει μια χαλάρωση της ασφυκτικής
πολιτικής των φόρων και της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Κάτι τέτοιο δεν αφορά
τις δεσμεύσεις για απολύσεις ή την ανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα, όπως
χαρακτηρίζονται η πλήρης καταστροφή της διοικητικής δομής του ελληνικού κράτους
και η διαδικασία εκποίησης του δημόσιου και ιδιωτικού περιουσιολογίου των
Ελλήνων με συνοπτικές αντιεμπορικές διαδικασίες.
Κρίσιμο για την κυβέρνηση και τη
συνοχή της θα είναι το αν τελικά διαχωριστεί, πριν από τη συζήτηση του
Προϋπολογισμού για το 2014, η δανειοδότηση για την ανακεφαλαιοποίηση των 50
δισ. ευρώ, τα 10 εκ των οποίων δεν έχουν αξιοποιηθεί και μπορούν να
χρησιμοποιηθούν ως «Bridge finance» για τη μαύρη τρύπα που έχει ήδη
δημιουργηθεί από το επίσημο χρέος της χώρας. Όλα αυτά, παρά το γεγονός ότι
φαντάζουν λογιστικά και δεν δείχνουν να επηρεάζουν τις συνθήκες στην πραγματική
οικονομία, εκτιμάται ότι φέρνουν την Ελλάδα πιο κοντά στην έξοδο από το πηγάδι
της ύφεσης και αυξάνουν τις πιθανότητες να επιστρέψει ως Δημόσιο, τράπεζες,
επιχειρήσεις και νοικοκυριά στις αγορές και τη σταθεροποίηση.
Στις αρχές του
2014 ενδεχομένως το ΔΝΤ να αποχωρήσει από την τρόικα, αν κάτι τέτοιο δεν έχει
συμβεί νωρίτερα σε συνθήκες σύγκρουσης με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς,
εγκαινιάζοντας με τον τρόπο αυτό τη φάση της αποχώρησης συνολικά της τρόικας
από την επιτήρηση της Ελλάδας. Η επίλυση του ζητήματος των επισφαλειών και των
«κόκκινων» δανείων σε σχέση με τις ελληνικές τράπεζες και η διεθνοποίησή τους ή
η ένταξή τους σε ευρωπαϊκά δίκτυα εμπορικών τραπεζών με νέο κύκλο εξαγορών και
συγχωνεύσεων θα σημάνει την έναρξη μιας περιόδου στην οποία θα υπάρξει
χρηματοδότηση εκ νέου της πραγματικής οικονομίας.
Ενα κυριολεκτικό «new deal» στον τομέα της
υγείας, στη διαχείριση των νοσοκομείων και στη διαδικασία επανεπένδυσης των
ασφαλιστικών ταμείων, και ειδικά του από την αρχή χρεοκοπημένου ΕΟΠΥΥ, όπου το
Δημόσιο θα συναντηθεί με ιδιωτικούς, χρηματοοικονομικούς, διεθνείς ομίλους και
η εξέλιξη των παραχωρήσεων βασικών υποδομών και πόρων όπως λιμάνια, νερό,
τρένα, ΔΕΗ, ακίνητα του Δημοσίου θα χαρακτηριστούν ξένες επενδύσεις και θα
τροχιοδρομήσουν το άνοιγμα της Ελλάδας στο διεθνές κεφάλαιο. Η δυνατότητα που
θα δημιουργηθεί στη βάση των πρωτογενών πλεονασμάτων και του τέλους του κύκλου
των Μνημονίων θα επιτρέψει, μιλώντας πάντα για τον ευρωπαϊκό μονόδρομο, την
ουσιαστική και δημιουργική πλέον ανασυγκρότηση της χώρας σε συνταγματικό,
πολιτικό, διεθνοοικονομικό και γεωπολιτικό επίπεδο, σε υγιή βάση, πέρα από τις
αγκυλώσεις και τα αδιέξοδα του κύκλου της Μεταπολίτευσης.
Σε πολιτικό επίπεδο, αν αποφευχθούν
οι εκλογές ανάγκης τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο και εκδηλωθεί η λαϊκή
δυσαρέσκεια στις κάλπες του τέλους Μαΐου, έπειτα από το εξάμηνο της ελληνικής
προεδρίας στην Ευρώπη, στις ευρωεκλογές ή τις περιφερειακές, και επιλεγεί
επόμενος Πρόεδρος Δημοκρατίας την άνοιξη του 2015 από την Αριστερά, τότε τίποτα
δεν εμποδίζει την Ελλάδα να φτάσει σε εθνικές εκλογές, όπου θα κριθούν από τον
λαό τα πεπραγμένα της πρώτης φάσης μετά τα Μνημόνια, το 2016! Το άνοιγμα στην
Αμερική και ο άξονας με το Ισραήλ, η αξιοποίηση των ενεργειακών κοιτασμάτων
παράλληλα με τη θέση εντός ευρωζώνης θα θωρακίσουν τη χώρα στο φλεγόμενο
περιβάλλον της Μεσογείου και των Βαλκανίων, δημιουργώντας συνθήκες ταχύρρυθμης
ανάπτυξης και ανασυγκρότησης στο εσωτερικό της Ελλάδας. Σας φαίνονται όλα αυτά
ανέκδοτα ή φαντασιώσεις; Μπορεί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου