ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ SUCCESS STORY!

 

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε φθάνει αύριο στην ελληνική πρωτεύουσα μέσα σε κλίμα έντασης για το πολυνομοσχέδιο, αλλά και ενώπιον μιας κοινής γνώμης ούτως ή άλλως αρνητικής για το Βερολίνο. Το διπλωματικό αστείο, που ακουγόταν μεταξύ των ξένων πρεσβειών στην Αθήνα κατά την έναρξη του Μνημονίου του 2010 και ήθελε τον αντιαμερικανισμό να αντικαθίσταται από αντιγερμανισμό σε χρόνο-ρεκόρ, αποτελεί πλέον πραγματικότητα.

Ο ίδιος ο Γερμανός επισκέπτης, όπως και η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, ίσως δεν ενδιαφέρεται εκ πρώτης όψεως για τις διαθέσεις των πολιτών μιας μικρής χώρας και μιας μικρής οικονομίας απέναντί του. Μια πιο προσεκτική ματιά όμως δείχνει ότι, στα πρόθυρα νέων κερδοσκοπικών επιθέσεων κατά της ευρωζώνης και δίπλα στις εκρηκτικές εστίες της Αιγύπτου, της Συρίας και (πιθανότατα) της Τουρκίας, η Ε.Ε. δεν έχει την πολυτέλεια αποσταθεροποίησης ενός μέλους της. Αν τα ωμά συμφέροντα του ευρώ και των γερμανικών τραπεζών ωθούσαν, έως πρόσφατα, την κυρία Μέρκελ και τον κ. Σόιμπλε στη θυσία του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων και της σταθερότητας του ελληνικού πολιτικού συστήματος, τώρα η εικόνα είναι διαφορετική: η κατοχύρωση ακριβώς των ίδιων (γερμανικών και ευρωπαϊκών) συμφερόντων καθιστά επείγουσα και σχεδόν αυτονόητη τη στήριξη της Ελλάδας.

Σε αυτό το πλαίσιο η λογική προσδοκία είναι ότι ο κ. Σόιμπλε θα επιβεβαιώσει δημόσια στην Αθήνα τις πληροφορίες διπλωματικών πηγών ότι το Βερολίνο αναγνωρίζει τις «erfolgsgeschichten» (τις «ιστορίες επιτυχίας») της ελληνικής οικονομίας. Η καθημερινότητα των Ελλήνων δεν αλλάζει με μια δήλωση του κ. Σόιμπλε, αλλά το μήνυμα θα είναι ότι το περίφημο -ελληνιστί- success story δεν αποτελεί θέμα διαμάχης Ν.Δ. - ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κρίσιμη προτεραιότητα για τη χώρα. Ο κωδικός «erfolgsgeschichten» δεν σημαίνει ούτε εφησυχασμό της ελληνικής κυβέρνησης ούτε αυτόματη επίλυση των διμερών εκκρεμοτήτων.

Πρώτη εκκρεμότητα είναι η «εταιρική σχέση» που, ειδικά στο πρώτο εξάμηνο του 2013, δεν προχώρησε ούτε σπιθαμή! Παρά τα μεγάλα λόγια, δεν εξασφαλίστηκε ούτε καν η αρχική (μικρή) χρηματοδότηση των 5.000.000 ως 8.000.000 ευρώ. Η υπογραφή μνημονίου για νέο αναπτυξιακό - επενδυτικό Ταμείο είναι χρήσιμη, αλλά δεν διαγράφει την κακή εμπειρία.

Δεύτερη εκκρεμότητα είναι το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους που συνδέεται από το Βερολίνο (εν μέσω της «λίστας Λαγκάρντ») και με την πάταξη της φοροδιαφυγής. Αρκετοί σχολιάζουν τις εμπειρίες των Μέρκελ και Σόιμπλε από την επανένωση της Γερμανίας το 1990, αλλά σχεδόν όλοι ξεχνούν ότι τόσο για τους Χριστιανοδημοκράτες του CDU όσο και για τους Σοσιαλδημοκράτες του SPD είναι εξίσου σημαντικό το μεταπολεμικό μοντέλο, του 1948, της «εξισορρόπησης των βαρών» με δικαιοσύνη στη λιτότητα και με έσοδα από τη φοροδιαφυγή.

Τρίτη εκκρεμότητα είναι το αίτημα αναδρομικότητας του μηχανισμού ανακεφαλαιοποίησης ESM (ώστε να ελαφρυνθεί και το δημόσιο χρέος) που απορρίπτεται από τον κ. Σόιμπλε και θα απαιτούσε νομοθετική αναθεώρηση από την κυρία Μέρκελ για όσα η ίδια ψήφισε μόλις τον Ιούνιο του 2012. Επομένως, η άφιξη Σόιμπλε αποτελεί μόνο την αφετηρία μιας νέας, μακράς διαπραγμάτευσης.