Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Ο εν δόξη αναληφθείς μας υποσχέθηκε ότι θα είναι μαζί μας όλες τις ήμερες της ζωής μας μέχρι τη συντέλεια του αιώνος. Καί οι Απόστολοι πήγαν στο υπερώο της Ιερουσαλήμ μετά χαράς μεγάλης καί μετά θλίψεως πολλής, βέβαια, καί περίμεναν την επαγγελία του Πατρός, το Πνεύμα το Άγιον, το Πνεύμα του Θεού, το Πνεύμα της αληθείας.

Γιατί χωρίς το πνεύμα το Άγιον δεν μπορεί ό άνθρωπος να ζήσει καί να ανασάνει καί να αναπνεύσει καί προπαντός να παρηγορηθεί καί να υπάρξει.

Γι' αυτό καί τον ευχαριστούμε τον Κύριο πού μας έστειλε το Πνεύμα το Άγιον, το Πνεύμα της αληθείας. Τους ευλόγησε λοιπόν καί άντεξαν.

Γιατί αλλιώς θα πέθαιναν από τη λύπη ή θα ξεριζωνόντουσαν οί ψυχές τους καί θα 'φευγαν μαζί με τον αναληφθέντα. Έτσι λέει ό άγιος Ρωμανός ο Μελωδός στον ωραίο ύμνο του στην θεία Ανάληψη.

Καί τί είναι ανάληψη; Από το ρήμα αναλαμβάνω, θα αναλάβω χρήματα, έκαμα ανάληψη... Εδώ αφού αμαρτήσαμε καί ήρθαμε πάνω στην κοιλάδα των δακρύων καί του κλαύθμωνος είμαστε ορφανοί, ξένοι καί προπαντός απαρηγόρητοι. Έπρεπε κάποιος να μας αναλάβει, κάποιος να μας φροντίσει. Καί κάποιος να μας αποκαταστήσει.

Καί όπως ακούσαμε ωραία στο ανάγνωσμα του Ησαΐα, δε μας βοήθησε ούτε πρέσβης, ούτε άγγελος, αλλά αυτός ό Κύριος, ό ίδιος ό Κύριος. Μας ανέλαβε, επειδή μας αγαπάει καί επειδή μας συμπονεί με την πρώτη σημασία της λέξεως. Καί γι' αυτό ακριβώς μας επήρε πάνω του, μας ανέλαβε. Πήρε πάνω του ολόκληρη την ανθρώπινη φύση καί την αγίασε με τα Πάθη του, το σταυρό, την ταφή καί την Ανάσταση του.

 Καί την έθέωσε. Καί αφού έμεινε σαράντα ολόκληρες ήμερες εμφανιζόμενος στους μαθητές καί αποστόλους, πάντοτε ήμερα για να μην είναι νύχτα  καί λένε ότι είναι φάντασμα, άφού έτρωγε μαζί τους,  άφού τους συμβούλευε κατάλληλα, τότε πια πέρασαν οι μέρες αυτές καί άνελήφθη. Καί άνέβη στους ουρανούς. Καί ανέβασε καί πάνω από τους αγγέλους καί αρχαγγέλους καί χερουβίμ καί σεραφείμ την ανθρώπινη φύση.

Καί την έκάθισε στα δεξιά του Θεού καί Πατρός. Για σκεφθείτε πόσο μεγάλη είναι αυτή ή τιμή πού έκαμε καί μας κάμει ο Χριστός μας! Μερικοί αισθανόμαστε τελείως άχρηστοι καί νομίζομε δτι δεν αξίζουμε τίποτα. Η πιστεύουμε ότι δεν μας θέλει κανείς. Η σκεπτόμεθα ότι είμαστε για πέταμα.

Να αφήσουμε τον εαυτό μας με τα σκουπίδια. Καί όμως μπορεί να γίνονται όλα αυτά στο κρανίο μας ή στην πραγματικότητα, ή μόνη πραγματικότητα όμως είναι μία: Οτι ο Χριστός μας ανέλαβε, μας παρέλαβε, ό Χριστός μας τίμα απόλυτα καί ή ανθρώπινη φύση έγινε δεξιοκάθεδρος του Πατρός. Καί έκανε τους αγγέλους καί τους αρχαγγέλους όπως ακούσαμε πάλι στο ίδιο ανάγνωσμα του Ήσαΐου να απορούν καί να θαυμάζουν καί να λένε ποιος είναι αυτός πού ανεβαίνει ως άνθρωπος καί γιατί τα ιμάτια του είναι ερυθρά, είναι κόκκινα.

Είναι αυτός ό όποιος έπολέμησε καί ένίκησε το θάνατο, τη φθορά, το διάβολο, την αμαρτία, το κακό, τα πάντα, τα κακά τα ένίκησε καί ανεβαίνει. Καί απορούσαν καί έξαπορούσαν οί άγγελοι καί οι αρχάγγελοι, γιατί πρώτη φορά έβλεπαν άνθρωπο να ανεβαίνει υπεράνω αυτών,

Ό Θεάνθρωπος Κύριος! καί απορούσαν καί έθαύμαζαν καί έξεπλήττοντο καί έδοξολογουσαν καί άνυμνούσαν. Γι' αυτό καί κατά τον Ιωάννη το Δαμασκηνό, ή εορτή της Αναλήψεως είναι μεγαλυτέρα καί αυτής της Αναστάσεως. Γιατί κατά την ημέρα της Αναστάσεως ό Κύριος ήλθε από τον άδη στη γη. Ενώ με την Ανάληψη από τη γη ανέβηκε στον ουρανό. Γι αυτό είναι τόσο πανηγυρικά τα της μεγάλης αυτής εορτής. Γιατί Ανάληψη είναι καί αποχωρισμός, όπως είπαμε καί στην αρχή.