ΚΡΙΣΗ ΑΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Αν καταφέρει η χώρα να «στρίψει» και σωθεί από την καταστροφή, που έως πρόσφατα έμοιαζε αναπόφευκτη, οι ιστορικοί του μέλλοντος, ίσως, κρίνουν με μεγαλύτερη επιείκεια τους πρωταγωνιστές αυτής της ταραγμένης εποχής. Προφανώς, θα περάσουν πολλά χρόνια έως ότου επιστρέψει η Ελλάδα στο προ της κρίσης επίπεδο ζωής, όμως θα έχουμε γλιτώσει από τα χειρότερα! Γιατί πραγματικά κανείς δεν μπορεί σήμερα να υπολογίσει τι θα είχε συμβεί, αν η Ελλάδα χρεοκοπούσε και γύριζε στη δραχμή.

Όσοι πιστεύουν, είτε από ιδιοτέλεια είτε από άγνοια, ότι η έξοδος από το ευρώ ήταν μια πειστική προοπτική, θα πρέπει να αναλογιστούν τι τραβάει ακόμα και σήμερα η Αργεντινή, δεκατρία χρόνια μετά τη χρεοκοπία της οικονομίας της, μια τεράστια χώρα με απείρως μεγαλύτερες δυνατότητες από τη δική μας. Προφανώς, ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας πλήρωσε, πληρώνει και θα πληρώσει ακριβά το τίμημα της δημοσιονομικής προσαρμογής. Δυστυχώς όμως, σε παρόμοιες καταστάσεις οι πολίτες είναι αυτοί που πληρώνουν το τίμημα.

Οι πλούσιοι και όλοι αυτοί που είχαν την κύρια ευθύνη για ό,τι συνέβη, έχουν βγάλει αρκετά χρήματα, όχι μόνο για να ανταποκριθούν στις δυσκολίες αλλά και για να αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες είτε της χρεοκοπίας είτε της επανεκκίνησης. Στην Αργεντινή δημιουργήθηκαν τεράστιες περιουσίες από τη χρεοκοπία, την ώρα που οι πολίτες βυθίζονταν καθημερινά στη μιζέρια! Άρα το ερώτημα που προκύπτει είναι πλέον, εξόχως, πολιτικό. Τι δηλαδή θα πρέπει να γίνει ώστε να θωρακιστεί μελλοντικά η χώρα από αντίστοιχους εκτροχιασμούς και πώς οι κυρίως υπεύθυνοι -πλην των πολιτικών- θα πρέπει να πληρώσουν για τις ευθύνες που τους αναλογούν.

Αυτά τα δύο ερωτήματα θα πρέπει να αποτελέσουν το αντικείμενο ενός δημόσιου διαλόγου και από τις απαντήσεις θα προκύψει ένα σχέδιο μελλοντικής διακυβέρνησης με κοινά αποδεκτούς όρους και προϋποθέσεις! Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!