ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΗ ( Β΄ ΜΕΡΟΣ)

Ιεροσόλυμα (Β΄ ΜΕΡΟΣ)

Είναι περίπου μισή ώρα απόσταση από τη Βηθλεέμ με το λεωφορείο, και ιδιαιτέρως στην παλαιά πόλη, όπου υπάρχουν τα προσκυνήματα όλων των τόπων αλλά και όλων των εποχών,  του Παναγίου τάφου, του φρικτού Γολγοθά, του Πραιτωρίου και όσων άλλων ευρίσκονται μέσα στο χώρο αυτό.  Μπαίνοντας από την πύλη του Δαυϊδ προς την παλαιά πόλη και κυρίως το ναό της Αναστάσεως. Εκεί επιβεβαιώνεται ότι ο Χριστός μας είναι το κέντρον της ανθρωπότητος.  Πλησιάζοντας  προς την κεντρική πύλη του ναού και εκεί αριστερά μας στέκει η κολόνα, η χαραγμένη από Θείο χέρι. Εκεί, σύμφωνα με την ιστορία, το 1548 οι Αρμένιοι απαγόρευσαν στον Πατριάρχη των Ιεροσολύμων, τον μόνο δικαιούχο,  να μπει την ημέρα του μεγάλου Σαββάτου στον Πανάγιο τάφο για να πάρει το Άγιο φως. 

Ο Πατριάρχης πικραμένος, έφυγε και βγήκε εκεί έξω στην κεντρική πύλη του ναού και όταν πλησίασε η ώρα για να βγει το Άγιο φώς, για πρώτη φορά στα χρονικά, το Άγιο φώς βγήκε από την κολόνα που στεκόταν ο Πατριάρχης και όχι από τον Πανάγιο τάφο που ως συνήθως κάθε χρόνο βγαίνει.  Μέχρι σήμερα η κολόνα αυτή υπάρχει σκισμένη όπως είπαμε πιο πάνω από θείο χέρι, γρανιτένια. Τότε το 1548 δηλαδή, ο μουσουλμάνος ιμάμης οποίος ήταν έτοιμος να απαγγείλει την προσευχή των μουσουλμάνων, μόλις είδε το φοβερό αυτό θαύμα ομολόγησε την πίστη του στον αληθινό Θεό, τό Θεό των ορθοδόξων.  Οι  άλλοι μουσουλμάνοι, έτρεξαν και ανέβηκαν εκεί επάνω στο μιναρέ που βρισκόταν, και τον γκρέμισαν κάτω.

Μέχρι σήμερα θεωρείται ο μάρτυς της Αναστάσεως του Κυρίου μας. Αφού περάσουμε την κεντρική πόρτα του Ναού, μπροστά μας ευρίσκεται ο τόπος της Αποκαθήλωσης. Βρίσκεται ακριβώς κάτω από το Γολγοθά και είναι το πρώτο σημείο που συναντά ο προσκυνητής του ναού της Αναστάσεως . Η πλάκα, διακοσμημένη κατάλληλα, στην οποία πέφτουν και προσκυνούν όλοι όσοι μπαίνουν στο ναό, δείχνει το σημείο που ακούμπησαν το σώμα του Κυρίου κατεβάζοντάς το από το Σταυρό.  Προχωρώντας προς τα αριστερά του ναού και εκεί συναντάμε μπροστά μας το κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου φτάνοντας μπροστά στην πύλη του Πανάγιου Τάφου  εκεί μπροστά στον τάφο του Χριστού. Με την παρότρυνση του πορτάρη του Παναγίου τάφου περνάμε στο βάθος εκεί που είναι ο τάφος του Χριστού.

Στη συνέχεια,  και βγαίνοντας από τον Πανάγιο και Ζωοδόχο τάφο του Κυρίου μας,  περνάμε σε άλλο μεγάλο προσκύνημα. Το δεύτερο κατά σειράν σε αξία και μεγαλοπρέπεια,  το φρικτό Γολγοθά,  εκεί που σταυρώθηκε ο αναμάρτητος Κύριος, προχωρώντας φτάνουμε κάτω από την Αγία Τράπεζα που είναι ο συγκεκριμένος χώρος που πότισε  με αίμα εκείνες τις πέτρες του Γολγοθά για να ξεπλύνει και τα δικά μας κρίματα.  Προχωρώντας και ακριβώς κάτω από τον λόφο του Γολγοθά, συναντάμε κι’ άλλο συγκλονιστικό προσκύνημα, εκεί συναντάμε τον τόπο που κατά την παράδοση βρέθηκε το κρανίο του πρωτοπλάστου Αδάμ. Εκεί του πέφτοντας στο αίμα του Χριστού, ξέπλενε κατ αυτό τον τρόπο τις αμαρτίες όλου του ανθρώπινου γένους. 

Πιό μέσα ακόμα, εκεί στον ίδιο χώρο, είναι το θησαυροφυλάκιο του Ναού της Αναστάσεως! Και οι θησαυροί;  Τα Ιερά λείψανα των Αγίων της πίστεώς μας.  Ένα δωμάτιο γεμάτο ιερές λάρνακες με οστά Αγίων και μαρτύρων της πίστεώς μας τα οποία αναδίδουν οσμή ευωδίας πνευματικής, το προσκύνημα αυτό είναι ιδιαιτέρως χαριτωμένο. Προχωρώντας στο επόμενο προσκύνημα και κατεβαίνοντας πολλά σκαλιά φτάνουμε εκεί που ο ζήλος και η πίστη της Αγίας Ελένης έφεραν στο φως του κόσμου τον Τίμιο Σταυρό! Φτάνουμε στο σημείο εκείνο που η Αγία εκείνη βασίλισσα του Βυζαντίου ,  χρηματοδοτεί τους εργάτες, πιστεύοντας ακράδαντα ότι εκεί σε κείνο το σημείο βρίσκεται θαμμένος ο τίμιος Σταυρός, συνεχίζοντας  φτάνουμε εκεί που ο Εκατόνταρχος στέκει έκπληκτος από τα γεγονότα της Σταυρώσεως, και ομολογεί λέγοντας "αληθώς Θεού Υιός ήν Ούτος.

Περπατώντας αργά στον απέραντο Ναό της Αναστάσεως,  φτάνουμε στην προσωρινή φυλακή του Κυρίου μας. Εκεί υπάρχουν δύο τρύπες επάνω σε μια πλάκα κι η πλάκα αυτή χρησιμεύει σαν κάθισμα. Στην πλάκα αυτή κράτησαν τον Κύριο καθισμένο, με τα πόδια Του μέσα στις τρύπες και δεμένα από το κάτω μέρος. Έτσι ήταν οι φυλακές τότε.  Για να μην πρόκειται να δραπετεύσει ο κρατούμενος τον έδεναν κατ αυτό τον τρόπο.  Έτσι έδεσαν και τον Κύριο τη λίγη ώρα που χρειάστηκε για να φτιάξουν το Σταυρό.   Συνεχίζοντας φτάνουμε εκεί που σήμερα έχουν το προσκύνημα οι καθολικοί.  Είναι το σημείο που ευθύς μετά την Ανάσταση του ο Κύριος, συνήντησε τη Μαρία τη Μαγδαληνή.  Το προσκύνημα ονομάζεται "μη μου άπτου". Όπως δηλαδή ακριβώς είπε τότε ο κύριος στη Μαρία τη Μαγδαληνή όταν αυτή, από τη χαρά της έσπευσε να αγκαλιάσει τα πόδια του Χριστού.  Προχωρώντας μπαίνουμε μέσα σε δύο τάφους.  Δύο τάφοι ακριβώς πίσω από τον τάφο του Χριστού.  Δύο τάφοι ο ένας του Ιωσήφ κι ο άλλος του Νικοδήμου.

Ο ένας από τους δύο κρυφούς μαθητές ο Ιωσήφ,  έδωσε στον Κύριο τον τάφο που είχε για τον εαυτό του.  Σύμφωνα δε με την παράδοση αγόρασε στη συνέχεια άλλο τάφο κοντά στον τάφο του Χριστού, εκεί δηλαδή ακριβώς που μπαίνουν οι προσκυνηταί. Εκεί, ακριβώς δίπλα και ο τάφος του Νικοδήμου, του άλλου κρυφού μαθητού του Χριστού και Μυροφόρου. Επόμενο προσκύνημα είναι ο ορθόδοξος ναός της Αναστάσεως του Κυρίου.  Είναι ο Ναός ακριβώς απέναντι από την πόρτα του Παναγίου Τάφου.  Εκεί μέσα γίνονται οι περισσότερες θείες λειτουργίες.  Εκεί λειτουργεί την Ανάσταση ο Πατριάρχης.  Εκεί λειτουργείται όμως και κάθε Κυριακή.

Πραιτώριο

Προχωρώντας, έξω πλέον από το ναό της Αναστάσεως,  και μέσα στα στενά σοκάκια της παλαιάς πόλης, συναντούμε το Πραιτώριο.  Είναι εκεί που κάποτε στεκόταν ο Πιλάτος και ρωτούσε τους Εβραίους αν θα ήθελαν να ελευθερωθεί ο Κύριος ή ο Βαρραβάς.  Είναι το σημείο εκείνο, ο χώρος εκείνος, που ο Πιλάτος ένιψε τα χέρια του, δηλώνοντας με αυτό τον τρόπο την αθωότητά του Κυρίου.  Είναι το μέρος εκείνο που ο Κύριος εσιώπα και δεν απαντούσε στις τόσες κατηγορίες που του απηύθυναν οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι.  Έχοντας στο νου του ο προσκυνητής όλα αυτά τα γεγονότα βαδίζοντας φθάνει στο χώρο αυτόν. Μιά μικρή σκαλίτσα  οδηγεί στον υπόγειο χώρο, εκεί που είναι και παραμένει μέχρι σήμερα, η φυλακή του Κυρίου μας αλλά και οι φυλακές των ληστών του Βαρραβά και των δύο ληστών που σταυρώθηκαν ο ένας το δεξιά του Χριστού και ο άλλος αριστερά του.

Δεν μπορεί να συλλάβει το ανθρώπινο μυαλό ότι ο Κύριος βρέθηκε σε κείνους τους τόπους,  δικασμένος σαν κακούργος μέσα στις πιο τρομερές και φρικτές φυλακές των Ιεροσολύμων.  Μέσα σε μια φυλακή που και μέχρι σήμερα δεν μπορεί να σταθεί άνθρωπος πάνω από πέντε έως δέκα λεπτά.  Βέβαια για τους ορθόδοξους ο χώρος αυτός έχει μεγάλη ευλογία και παρηγοριά.  Μπαίνοντας σε αυτόν το χώρο αισθάνεται ο προσκυνητής  ότι πήγε να παρηγορήσει το Χριστό στη δύσκολη εκείνη στιγμή.  Αισθάνεσαι εκείνο που ακούμε το βράδυ της Κυριακής των Βαίων.  "Συμπορευθώμεν αυτώ και συσταυροθώμεν και νεκρωθώμεν δι’ Αυτόν ταις του βίου ηδοναίς".  Συνεχίζοντας την πορεία ο προσκυνητής, βρίσκεται μπροστά στην "Πύλη".  Ποια είναι η "Πύλη";  Εκεί σε ένα ρωσσικό μοναστήρι υπάρχει μια "Πύλη" από την οποίαν τότε περνούσαν οι κατάδικοι.  Μια πύλη που  περνώντας ο κατάδικος, εάν έστω και ένας εφώναζε ότι ο κατάδικος είναι αθώος, τότε η υπόθεσή του ερευνάτο ξανά και εκρίνετο με πολύ επιείκεια. 

Είναι η πύλη από την οποία πέρασε και ο Κύριος,  πλην όμως κανείς δεν φώναξε τη λέξη "αθώος".  Τα μάτια και πάλι γεμίζουν δάκρυα, βλέποντας την πύλη εκείνη.  Ο μόνος Άγιος,  ο Πανάγιος Θεός,  ο μόνος αναμάρτητος,  δεν έχει την παραμικρή υπεράσπιση από κανέναν άνθρωπο.  Οι μαθητές του τον έχουν εγκαταλείψει! Ο κόσμος,  όχλος,  όλοι ευεργετημένοι από Αυτόν,  δεν βρίσκει καμιά λέξη συμπαράστασης.  Ένοχος για όλους.  Μόνο η Παναγία μητέρα του,  ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής,  και κάποιες Μυροφόρες γυναίκες είναι εκεί για να συμπαρασταθούν στον Κύριό μας.  Προχωρώντας θα συναντήσουμε  ένα άλλο σημαντικό προσκύνημα,  είναι το μοναστήρι της μεγάλης Παναγίας. Εκεί υπάρχει μια εικόνα και κατά την παράδοση εκεί στεκόταν η Υπεραγία Θεοτόκος και έβλεπε το Σταυρικό θάνατο του γιού της. 

Εκείνη την ώρα που σταυρωνόταν ο Χριστός, η Παναγία έβγαλε κραυγή θρήνου και πικρίας. Από τη μεγάλη κραυγή πήρε και το όνομα μεγάλη Παναγιά. Στον ίδιο χώρο μετά από χρόνια ασκήθηκε και αγωνίστηκε μια από τις μεγαλύτερες ασκήτριες της Εκκλησίας μας, η Οσία Μελάνη.  Μέχρι σήμερα υπάρχει κάτω, πολύ χαμηλά από το έδαφος το ασκητήριο της Αγίας και η αλυσίδα με την οποίαν ήταν δεμένη όλη της τη ζωή! Εκεί στο χώρο του μοναστηριού είναι και ο τάφος της, ο οποίος είναι πηγή χαρισμάτων του Θεού. Το επόμενο προσκύνημα είναι στην Παναγία σαιντανάγια.  Είναι ένα μοναστήρι όπου φυλάσσεται μια εικόνα . Είναι η εικόνα της γιαγιάς της Παναγίας! Όπως και η Παναγία μας, έχει το όνομα  Μαρία. Εκεί υπάρχει κι άλλη μια εικόνα που έχει τέσσερις μορφές! Τον Κύριο, την Παναγία, τη μητέρα της Παναγίας την Αγία Άννα και τη γιαγιά της Παναγίας την Αγία Μαρία. 

Εκεί η ηγουμένη της Μονής αφού διηγηθεί το ιστορικό της Μονής στους προσκυνητάς, με πολλή ευγένεια τους ξεναγεί στούς χώρους του Ναού και της Μονής. Συνεχίζοντας εκεί κοντά, δίπλα στο πραιτώριο,  είναι το λιθόστρωτο είναι εκεί που κάθονταν οι στρατιώτες και έπαιζαν ζάρια.  Είναι εκεί που έπαιξαν στα ζάρια το χιτώνα του Χριστού ποιός  θα τον πάρει.  Σήμερα είναι καθολικό μοναστήρι αλλά αυτό δεν παύει να θυμίζει ότι είναι και αυτός ένας από τους αγιασμένους χώρους που πέρασε ο Χριστός και τον αγίασε με τά πανάχραντα πόδια του. Ακόμα πιο δίπλα εκεί που κάποτε βρισκόταν η κολυμβήθρα της Βηθεσδά,  εκεί που κάποτε γινόταν το φοβερό εκείνο θαύμα,  εκεί που κάθε τόσο κατέβαινε άγγελος Κυρίου και έμπαινε μέσα στην κολυμβήθρα και αγίαζε τα νερά και στη συνέχεια όποιος ασθενής έπεφτε μέσα, έβρισκε την υγεία του από οποιαδήποτε ασθένεια και άν έπασχε. 

Εκεί κάποτε πήγε και ο Κύριος και βρήκε τον παράλυτο κατάκοιτο, τριάντα οχτώ ολόκληρα χρόνια βρισκόταν ξαπλωμένος μη έχοντας κανέναν να τον βοηθήσει.  Εκεί ο Κύριος τον θεράπευσε! Του έδωσε εντολή να πάρει το κρεββάτι του και να πάει στό σπίτι του.  Εκεί σήμερα υπάρχουν τα ερείπια της κολυμβήθρας εκείνης και διακρίνει κανείς και τις στοές  και όποια άλλη λεπτομέρεια μας αναφέρει το ιερό Ευαγγέλιο.  Προχωρώντας λίγο πιο κάτω συναντάμε ένα σπίτι, ένα σπίτι που τότε ήταν το σπίτι των Αγίων Ιωακείμ και Άννης,  ένα σπίτι ιστορικό  αλλά και πραγματικό κειμήλιο,  εκεί μέσα σε αυτό το σπίτι που σήμερα δεν δείχνει κάτι το αξιόλογο, εκεί μέσα γεννήθηκε η Υπεραγία  Θεοτόκος.

Εκεί, κατεβαίνοντας πολλά σκαλιά, κάτω από τό έδαφος, φτάνουμε μπροστά στούς ιερούς οικείους χώρους! Στο σημείο που έμενε η Αγία αυτή οικογένεια, άλλά κι εκεί που γεννήθηκε η Παναγία μας η μητέρα του Θεού.

Η συνέχεια αύριο