ΟΙ ΛΑΘΟΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ!

Η συζήτηση χθες το πρωί στην τηλεόραση μπήκε κάποια στιγμή στο ζήτημα της ανεργίας. Παραδόξως, κανείς από τους συμμετέχοντες βουλευτές δεν μπήκε στον κόπο να αναφέρει καν ότι για πρώτη φορά από τον Μάιο του 2008 - για πρώτη φορά δηλαδή μέσα στην τελευταία πενταετία- υπήρξε μια οριακή έστω μείωση του ποσοστού των ανέργων. Από τον Μάιο του 2009 μάλιστα, κάθε μήνα είχαμε αύξηση της ανεργίας, σε πολλές περιπτώσεις κατά δεκάδες χιλιάδες άτομα. Εντάξει, είναι πολύ λογικό να είμαστε επιφυλακτικοί. Ακόμα και στην κυβέρνηση αποφεύγουν να το σχολιάσουν. Και γιατί η μείωση ήταν πολύ μικρή - στα όρια του στατιστικού λάθους- αλλά και γιατί ένας μήνας δεν δημιουργεί τάση. Το πρόβλημά μας ωστόσο δεν είναι αν θα πανηγυρίσουμε, αλλά αν κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ανακάμψει η οικονομία. Και δεν το κάνουμε.

Οι συζητήσεις με την τρόικα για μία ακόμα φορά εξαντλούνται στο αν και πόσοι δημόσιοι υπάλληλοι θα φύγουν και τι θα γίνει με τους «επίορκους». Και 15.000 να απολύονταν αύριο το πρωί όμως, το καθαρό «όφελος» δεν θα ξεπερνούσε το μισό δισεκατομμύριο. Τι θα γίνει με τον εκσυγχρονισμό της διοίκησης και κυρίως τον περιορισμό της γραφειοκρατίας, που αποτελούν τροχοπέδη των επενδύσεων, ούτε κουβέντα. Πόσο σημαντικό είναι το θέμα; Αρκεί να θυμηθούμε ότι βασικό στοιχείο για την ανάκαμψη είναι η εξόφληση των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου - και μιλάμε για ποσά της τάξεως των 6 δισεκατομμυρίων. Μέχρι στιγμής ωστόσο έχει εξοφληθεί ένα μικρό μόνο μέρος τους, εξαιτίας κυρίως των καθυστερήσεων της διοίκησης.

Ο κρίσιμος παράγοντας για την ανάκαμψη βέβαια είναι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Η αγορά ασφυκτιά από την έλλειψη ρευστότητας, οι τράπεζες όμως δεν δίνουν δάνεια. Κι ενώ έχει περάσει ένας χρόνος από το δεύτερο Μνημόνιο, η ανακεφαλαιοποίηση δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Κάποιοι σήμερα μπορεί και να έχουν μετανιώσει που δεν άφησαν την κυβέρνηση Παπαδήμου να την προχωρήσει. Μέχρι στιγμής, η βελτίωση του κλίματος στην οικονομία οφείλεται ουσιαστικά στη συμφωνία που επιτεύχθηκε με την Ευρώπη τον Δεκέμβριο και στο τέλος της αβεβαιότητας για τη συμμετοχή μας στο ευρώ. Επέστρεψαν έτσι κάποιες καταθέσεις, μπορέσαμε να δανειστούμε φθηνότερα και από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα. Το θετικό κλίμα όμως θα εξανεμιστεί αν δεν ενισχυθεί από πραγματικές αλλαγές. Κι όσο και αν είναι αλήθεια ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα με ορισμένες τράπεζες που πρέπει να ξεπεραστούν-, τελικά υπάρχει ένα θέμα προτεραιοτήτων. Και η πρώτη, αν όχι η μόνη προτεραιότητα δεν μπορεί να είναι άλλη από την ανάκαμψη. Εκεί και μόνο εκεί θα κριθεί η κυβέρνηση.

Στο πλαίσιο αυτό, ήταν ασφαλώς πλήγμα που μπορεί να οδηγήσει σε πρόσθετες καθυστερήσεις η παραίτηση και η αντικατάσταση του προέδρου του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων. Ιδίως καθώς αυτή την εποχή είναι δύσκολο να βρεθούν στελέχη πρώτης γραμμής να πλαισιώσουν το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Δεν είναι μόνο οι αντικειμενικές δυσκολίες που υπάρχουν - το ότι δηλαδή λίγοι είναι διατεθειμένοι να βρεθούν στην πρώτη γραμμή του πυρός διακινδυνεύοντας να περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους στα δικαστήρια. Είναι και η εικόνα που αποπνέει συνολικά η κυβέρνηση, από την οποία απουσιάζει κάθε αίσθηση συλλογικότητας και από κοινού συμμετοχής σε ένα σχέδιο εξυγίανσης της οικονομίας. Κάθε υπουργός και κάθε βουλευτής μοιάζει να έχει ως κύριο μέλημα να πάρει αποστάσεις και να φυλάει τα νώτα του. Λες και είναι υπόθεση ενός ατόμου η διάσωση της χώρας!