Με την ευκαιρία της πενταετούς επετείου από την ημέρα της εκλογής του την 7ην Φεβρουαρίου 2008, ο Μακαριώτατος απέδειξε λόγο και έργο,
πως είναι μοναδικός και καταλυτικός, δια τούτο αυτά τα πέντε χρόνια της
Αρχιεπισκοπίας του, είναι για εμάς μια φωτεινή ιστορία δια την οποίαν είμεθα
υπερήφανοι.
Αυτά τα πέντε
χρόνια ο Μακαριώτατος, φροντίζει πάνω απ’
όλα για την σωστή και άψογη λειτουργία των ενοριών της Ιεράς Αρχιεπισκοπής
Αθηνών και την στενή παρακολούθηση των τεκταινομένων στην Εκκλησία της Ελλάδος,
καθώς και την παγκόσμια Ευρωπαϊκή κονίστρα.
Η αγάπη του η
πατρική για κάθε άνθρωπο χωρίς διάκριση πλούσια, διότι τους βλέπει ως εικόνα
Θεού, η παρουσία του και η προσφορά του παντού, στα παιδιά, στους νέους, στους
γέροντες, στους πεινασμένους, στους αστέγους, στους ανήμπορους, στους ασθενείς,
στους πονεμένους, χωρίς τυμπανοκρουσίες και Δελτία Τύπου. Απροειδοποίητα και
ταπεινά πλησιάζει κάθε εμπερίστατο συνάνθρωπο όπως έκανε πάντοτε από την εποχή
που ήτο Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας.
Πόσοι άνθρωποι αλήθεια στην Βοιωτία δεν
έβρισκαν έξω από την πόρτα τους κάποιο δέμα, ή κάποιο φάκελο κάτω από την πόρτα
τους, συχνά - πυκνά που έριχνε ο τότε Θηβών Ιερώνυμος αθόρυβα όταν έπεφτε το
σκοτάδι χωρίς τους προβολείς της δημοσιότητας. Το έργο του στην Ιερά
Αρχιεπισκοπή Αθηνών αυτά τα πέντε χρόνια είναι μεγάλο και γνωστό, δια τούτο δεν
χρειάζεται να επεκταθούμε περισσότερο γι’ αυτό, μέχρι και κατασκηνώσεις
απέκτησε η Ι.Α.Α. μέσα σε αυτό
το λίγο διάστημα.
Ο Μακαριώτατος
είναι σεβάσμια μορφή, η γαλήνη, η ηρεμία, η έλλειψη ταραχής, η υπομονή, η
εσωτερική ειρήνη και η ευγένεια στις σχέσεις του με τους άλλους είναι τα
στοιχεία που συνθέτουν την προσωπικότητά του.
Όλα αυτά τα
χαρακτηριστικά που περιγράφουμε, εκτός από την καθημερινότητά του, τα έχει
αποδείξει πλείστες φορές όπως έχει διαπιστωθεί και στην Διαρκή Ιερά Σύνοδο αλλά
και στις συγκλήσεις της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας, και αυτό διότι πιστεύει μεν
ότι είναι πρώτος αλλά δεν ξεχνά ποτέ το μεταξύ ίσων, δια τούτο εφαρμόζει την
Συνοδικότητα πλήρως χωρίς αυταρχικότητα, εξάλλου δεν είναι του χαρακτήρος του
να επιδεικνύεται, το μόνο όμως που τον απασχολεί πάντοτε, είναι το κοινόν της Εκκλησίας καλόν.
Δεν ξεχωρίζει μικρούς ή μεγάλους, επισήμους ή ασήμους, φτωχούς ή πλουσίους.
Στον καθένα,
και αυτό είναι το εκπληκτικό, ανάλογα με την θέση του θα αποδώσει την τιμή και
τον σεβασμό, γι’ αυτό και ο θρόνος του Μακαριωτάτου είναι καταστολισμένος και μεστός
από έργα τίμια και αξιέπαινα της ακούραστης και ευλογημένης προσφοράς του προς
την Εκκλησία του Χριστού.
Αυτά όλα τα
σπάνια πνευματικά χαρίσματα που σπανίως μπορεί να συναντήσει κανείς συγκεντρωμένα
σε ένα πρόσωπο, δεν ήταν εύκολο να αγνοηθούν από την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της
Εκκλησίας της Ελλάδος την 7ην
Φεβρουαρίου 2008, δια τούτο έστω και
καθυστερημένα εξέλεξε με απόλυτη πλειοψηφία τον εκλεκτό και Άξιο των περιστάσεων τον από Θηβών και
Λεβαδείας Κ.κ. Ιερώνυμον Προκαθήμενον της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος.
Πολλοί όμως μέχρι
και σήμερα έχουν την αίσθηση ότι με αυτήν την καθυστερημένη εκλογή έγινε η αποκατάσταση μετά από 10 χρόνια ενός
ανθρώπου που αδικήθηκε και εντέχνως συκοφαντήθηκε και όμως παρ’ όλα αυτά, παρέμεινε
αξιοπρεπής και σιωπηλός για να μην εκθέσει τότε την τόσο εκτεθειμένη διοίκηση
της Εκκλησίας, που ανήκει και πιστεύει!
Ο Μακαριώτατος
πέρα από την ειλικρινή του προσπάθεια αυτά τα πέντε χρόνια, για την λήθη ενός
θλιβερού παρελθόντος, και την θεμελίωση πάνω σε νέες βάσεις επιθυμεί όπως
φαίνεται να συνδέσει την Αρχιεπισκοπία του εκτός των άλλων με το ποιμαντικό, κοινωνικό και φιλανθρωπικό
έργο της Εκκλησίας καθώς και την ανάδειξη της Εκκλησίας σε ζωντανό οργανισμό
και κατ’ επέκταση την άσκηση πνευματικής και όχι χειριστικής ηγεσίας στο
ποίμνιό της. Εξάλλου ο ηγέτης στις μέρες
μας, είναι αυτός που μπορεί με την παρουσία του, να μιλήσει στον κάθε άνθρωπο
χωριστά. Είναι αυτός που μπορεί να κερδίσει καρδιές.
Ο
Αρχιεπίσκοπος Κ.κ. Ιερώνυμος σκηνώνει, στις καρδιές όλων όσων τον γνωρίζουν.
Μπαίνοντας στο Αρχιεπισκοπικό γραφείο, αντικρίζεις ένα χαμόγελο και μια πηγαία
αγάπη, που σου δημιουργούν την πεποίθηση ότι αυτό το χαμόγελο και αυτή η αγάπη
αποτελούν ανοικτό παράθυρο και ανταύγεια καρδιάς.
Αξίζει να
θυμηθούμε την πρώτη δήλωση του Αρχιεπισκόπου που έκανε στους Δημοσιογράφους όπου
τον περίμεναν έξω από την Αρχιεπισκοπή την ημέρα της εκλογής του. Απάντησε
μεταξύ άλλων σε ερώτηση Δημοσιογράφου σχετικά για την εκλογή του: «Σε
όποια θέση και εάν μας τοποθετήσει η Εκκλησία όσο ψηλά και εάν είναι αυτή,
πρέπει να ξέρουμε ότι αρχηγός είναι ο Χριστός μας και ο Χριστός είπε ότι όποιος
θέλει να είναι πρώτος θα πρέπει να είναι διάκονος των άλλων».
Αυτός είναι ο Προκαθήμενος
της Ελλαδικής Εκκλησίας, Ιερώνυμος ο Β’.
Εμείς ευχόμεθα
από το Ιστολόγιό μας στον Μακαριώτατο τα βέλτιστα και τα κρείττονα και
παρακαλούμε τον Δεσπότη Χριστό να του ανταποδίδει εκατονταπλασίως τις θυσίες
και τους κόπους της πολύχρονης και καλλίκαρπης διακονίας του στον Θρόνο της
Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος. Ζήθι, Μακαριώτατε, εις έτη πολλά, και καλή
δύναμη για την πραγμάτωση των όσων έχετε οραματιστεί.
Voiotosp.blogspot.gr
7
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου