ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ ΠΕΝΤΕ ΕΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΤΟ ΣΥΝΟΔΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ

Στο Συνοδικό Μέγαρο πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί 7/2/2013 τιμητική εκδήλωση για την συμπλήρωση πέντε ετών από την εκλογή του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου. Το παρών έδωσαν οι Συνοδικοί Αρχιερείς, οι Διευθυντές των Υπηρεσιών, κληρικοί και λαϊκοί.

Ο Αντιπρόεδρος της Δ.Ι.Σ. Μητροπολίτης Φιλίππων

κ. Προκόπιος, απευθυνόμενος στον Αρχιεπίσκοπο είπε:

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε,

Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμε,

Οι ευχητήριοι και συγχαρητήριοι λόγοι που προσιδιάζουν εις τα γενικά και τα επιμέρους της αρχιεπισκοπικής λειτουργίας και κυρίως ποιμαντορικής δραστηριότητος με την ευκαιρία της συμπληρώσεως πενταετίας από της αναρρήσεως Υμών επί της καθέδρας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και του Προεδρικού Θώκου των Συνοδικών ιερών Σωμάτων, ήρχισαν από της χθες να απευθύνονται προς την Υμετέραν Μακαριότητα – εννοώ τα όσα ευάρεστα ηκούσθησαν κατά την χθεσινήν σύναξιν εις την Ιεράν Μονήν Πεντέλης επί τη ιερά μνήμη του Μεγάλου Φωτίου – και θα συνεχισθούν και εις άλλας ευκαιρίας εκ πολλών προσώπων και ποικίλας ευκαιρίας. Εις πάσαν δε περίπτωσιν αι ευχαί και προσρήσεις οφειλετικαί, επάξιοι και δίκαιοι.

Επιβεβαιούντες και συνεπευχόμενοι ταύτας εις την ελαχιστότητά μου αυτήν την ώραν και εις αυτήν την αίθουσαν, όπου πανηγυρικώ τω τρόπω συνεδριάζει η εντολοδόχος της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας, Διαρκής Ιερά Σύνοδος, εναπόκειται το οφειλετικόν χρέος, όντως εξ ονόματος των Σεβασμιωτάτων αγίων αδελφών, των συμμετεχόντων εις αυτήν κατά την παρούσαν Συνοδικήν Περίοδον ν’ απευθύνω προς Υμάς, τον Πρόεδρον Αυτής λόγον ευχετικόν εξαίροντα τας αόκνους προσπαθείας δια την εντός των πλαισίων των Ιερών Κανόνων λειτουργίαν του Συνοδικού θεσμού εις τε την Ιεραρχίαν και την Διαρκή, δι’  ων αντιμετωπίζονται συμφώνως προς την κανονικήν παράδοσιν τα έκτακτα και συνήθη, τα μείζονα και καθημερινά προβλήματα της Εκκλησίας ημών.

Αναμφιβόλως και η λειτουργία των ιερών Σωμάτων και η αντιμετώπισις των όσων απροσδοκήτως άναφύονται επανήλθον εις κανονικήν τροχιάν δια της εμφρόνου μερίμνης και της Υμετέρας προεδρικής διακρίσεως. Και ήτο απαραίτητον τούτο να συμβή, διότι επεκρέματο ο κίνδυνος να παγιωθούν, προσβάλοντα την παραδεδομένην και δεδοκιμασμένην αρχήν της Συνοδικότητος. Εξαίρων την εμπνευσμένην τοιαύτην παρέμβασιν και προεκτείνων αυτήν υπογραμμίζω την αναγκαιότητα και ανυστερόβουλον σκοπιμότητα της προστασίας και ενισχύσεως των θεμελίων της εκκλησιαστικής διοικήσεως δια του απαρεγκλίτου σεβασμού των αρχών της συνοδικότητος και του Επισκοποκεντρικού χαρακτήρος αυτής, όπως το Σύνταγμα της Εκκλησίας, οι θείοι και ιεροί Κανόνες ορίζουν. Αλ’ η προς την κατεύθυνσιν αυτήν αρχιεπισκοπική μέριμνα δεν εξαντλείται.

Εις τον εξοβελισμόν των αντικανονικώς εισαχθέντων συνεχής απαιτείται η φροντίδα δια την πρόληψιν πάσης εκτροπής από την κανονικήν τάξιν εις όλας τας εκφάνσεις της εκκλησιαστικής ζωής και οργανώσεως μη λησμονούντες ότι τα αντικανονικώς γεγονόμενα δεν είναι δυνατόν να συστήσουν κανόνα.

Μακαριώτατε,

οι άγιοι αδελφοί και ο ομιλών εκ μέσης καρδίας ευχόμεθα, όπως, δια της χάριτος, της ενισχύσεως και του φωτισμού του Θεού, απροσκόπτως, επιτυχώς και επί πολλούς εισέτι χρόνους ασκείτε τας αρχιεπισκοπικάς αρμοδιότητας και από της υψηλής θέσεως του Προέδρου του Συνοδικού Οργάνου, του Πρώτου της τοπικής Εκκλησίας επ’ αγαθώ Αυτής τε και του Χριστεπωνύμου Πληρώματος.

Αντιφωνώντας ο Αρχιεπίσκοπος, είπε:

"Θα ήθελα αυτήν την ώρα να απευθύνω θερμές ευχαριστίες πρώτα προς το πρόσωπό σας για τις βαθύτατες θεολογικές και κανονικές σκέψεις. Κατόπιν θέλω να ευχαριστήσω τους Αγίους Συνοδικούς και τους λοιπούς συνεργάτες κληρικούς και λαϊκούς. Να σας ευχαριστήσω για αυτήν την εκδήλωση. Ο Θεός, η χάρη του Θεού επέτρεψε να είμαι σε αυτή τη θέση που έχει δύο βασικές λειτουργίες, την προεδρία της Εκκλησίας των Αθηνών και την προεδρία της Ιεραρχίας.

Με νοσταλγία θυμάμαι τον τόπο τον οποίο ξεκίνησα σαν σήμερα εορτή του Αγίου Λουκά του εν Στειρίω και σκέφτομαι τον τρόπο που ξέρει ο θεός να ευδοκεί κάποια πράγματα που εμείς δεν τα καταλαβαίνουμε. Φεύγοντας από την επαρχία Θηβών και Λεβαδείας και ερχόμενος εδώ πήρα μαζί μου την εμπειρία που είχα αποκτήσει, αλλά η αλήθεια είναι ότι την υπερεκτίμησα.

Ως προς τη διακονία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. φεύγοντας από μια επαρχία που όλους τους γνώριζα με το μικρό τους όνομα, ξαφνικά βρέθηκα όμως μπροστά σε ένα «χάος»,σε μία εκκλησιαστική περιφέρεια ενός εκατομμυρίου ανθρώπων, ενώ οι Ιερείς υπερβαίνουν τους 600 και εκεί φαίνεται η δυσκολία της διαποίμανσης. Έπρεπε να βρω τρόπο να συνεχίσω ότι βρήκα και να αναπτύξω την διακονία αυτή σε συνδυασμό με τις ασφυκτικές πιέσεις από την οικονομική κρίση. Ο χώρος της Ιεράς Συνόδου μου ήταν γνώριμος διότι υπηρέτησα πάρα πολλά χρόνια ως Αρχιγραμματέας και μετέπειτα μετέχοντας ως μέλος της Ιεραρχίας και της Δ.Ι.Σ. Αυτοί είναι οι δύο πυλώνες της αρχιεπισκοπικής ευθύνης.

Αυτούς τους δύο πυλώνες κλήθηκα να διακονήσω με συνεργάτες στη μεν Αρχιεπισκοπή κληρικούς και λαϊκούς, στη δε Σύνοδο κυρίως τους Αγίους Αρχιερείς, αλλά και το επίλεκτο προσωπικό των κληρικών και λαϊκών. Περνάμε δύσκολες ώρες και θα συνεχίσουμε να περνάμε. Οι κρίσεις δεν ξεπερνιούνται με χωρισμούς και, κυρίως, δε μπορεί να υπάρξει ψυχικός χωρισμός. Η Εκκλησία είναι δεμένη με το λαό. Δεν υπάρχει χωρίς το λαό. Και πάλι θέλω να ευχαριστήσω το Θεό για δύο σημαντικά δώρα, το ένα είναι ότι είμαστε ενωμένοι στην πορεία μας και συγχρόνως το άλλο αγαπημένοι.

Είναι δύο δώρα μεγάλα, όπου τα γευόμαστε, τα ζούμε, και είναι η δύναμή μας και από αυτά πηγάζει η ελπίδα μας.  Η πορεία μας μέσα στην Εκκλησία έχει δύο πλευρές. Από τη μια η Εκκλησιαστική ιστορία παρουσιάζει μια πορεία αγάπης, αλλά έχει και περιπτώσεις εκτροπών. Όταν έχουμε εκτροπές, όμως, έρχονται οι κανόνες και μας εκδικούνται και μας επιστρέφουν στον κανονικό δρόμο. Στις δύσκολες στιγμές που ζούμε, καλείται ο καθένας από εμάς να καταθέσει στην Αγία Τράπεζα, θα έλεγα, το «χάρισμά» του. Άλλος ψάλλει ωραία, άλλος έχει το χάρισμα της προσευχής, άλλος το χάρισμα της φιλανθρωπίας κ.ο.κ.

Αλλά αν ο καθένας κρατήσει το χάρισμά του για τον εαυτό του, τότε πέφτει σε αίρεση. Τα χαρίσματα δεν είναι για τον εαυτό μας, αλλά για τους άλλους. Ο Θεός είναι εκείνος που ξέρει αν τα ασκούμε δια την και εν τη Εκκλησία και με αυτόν τον τρόπο μας κάνει μετόχους στην πορεία της κοινής εκκλησιαστικής ζωής. Σήμερα πολλοί καταθέτουν σκέψεις στα συνέδρια και μέσα από αυτά προσπαθούν να βρουν λύση στα προβλήματα της σύγχρονης εποχής, αλλά και αυτά από μόνα τους είναι λειψά. Κέντρο της ζωής της Εκκλησίας είναι η λειτουργική ζωή. Μόνο Από εκεί μπορεί να προέλθει η πραγματική και αληθινή λύση. 

Ας ξεκινήσουμε και πάλι αυτήν την ώρα να αναβαπτιστούμε στην ενότητα και στην μεταξύ μας αγάπη. Οι κρίσεις βοηθάνε να καταλάβουμε ότι Εκείνος που «κυβερνάει» τον κόσμο είναι ο Χριστός. Αυτόν πρέπει να εμπιστευόμαστε και σε Αυτόν να ελπίζουμε. Για άλλη μία φορά θέλω να σας ευχαριστήσω και να σας ζητήσω συγγνώμη για τα όποια σφάλματά μου. Δεν γίνονται από σκοπιμότητα.

  

Θα ήθελα με όλες μου τις δυνάμεις να υπηρετήσω την ενότητα της Εκκλησίας και τον σύνδεσμο της μεταξύ μας αγάπης".