13 Ιανουαρίου, 2013

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ

Φωνή στήν ρημο

 ταν Κύριός μας ησος Χριστός μαθε τι ωάννης Πρόδρομος συνελήφθη καί κλείσθηκε στή φυλακή, ρχισε νά κηρύττει. Μέχρι τότε ωάννης προετοίμαζε τόν δρόμο το Χριστο. Καί λεγε πάντοτε: «γώ εμαι φωνή το βοντος ν τ ρήμ». Τό σημερινό Εαγγέλιο λέει: «ρχή το Εαγγελίου ησο Χριστο». Καί μέσως μετά συνεχίζει: «Φωνή βοντος ν τ ρήμ, τοιμάσατε τάς δούς το Κυρίου». Παράξενο πράγμα. ρχή το Εαγγελίου,  εναι μιά «φωνή βοντος ν τ ρήμ».  Πάντοτε ρχή το Εαγγελίου εναι μιά φωνή στήν ρημο. Καί σήμερα καί πάντοτε. πάλη μέ τό κακό ξεκίνησε κάποια στιγμή, μέσα στόν Παράδεισο καί μετέβαλλε τόν Παράδεισο σέ ρημο. Καί παυσε νά πάρχει πίγειος Παράδεισος. κόσμος λόκληρος, σιγά-σιγά μετεβλήθη πνευματικά σέ ρημο, πως μετεβλήθη λλοτε πανεύφορος περιοχή καί γινε γνωστή ρημος Σαχάρα.

 Τί νά πρωτοθυμηθε κανείς; Τά γκλήματα, τήν διαφθορά, τήν νηθικότητα; Τό μίσος κατά το καλο στό ποο καταντ νθρωπος ταν ξεφύγει πό τό θέλημα το Θεο; Τό κακό ταν προχωρήσει, καταντάει σέ μίσος κατά το καλο. Σέ θεοποίηση το κακο. λλά νθρωπος δέν φτάνει μ’ να πήδημα στή θλιβερή ατή κατάσταση. Πρτα φεύγει πό τό θέλημα το Θεο καί γαπάει τόν κόσμο καί τά ν τ κόσμ. γαπάει χι τήν ψυχή του, τόν Θεό καί τήν Βασιλεία τν ορανν, λλά τόν αυτό του -σάν σαρκικό ν- καί τά ν τ κόσμ. Λοιπόν, ταν βλέπει κανείς τόν νθρωπο νά ξεφεύγει πό τό πνεμα καί νά γίνεται σάρκα, πρέπει νά βλέπει τήν ρημο νά προχωράει καί νά διαλύει τά πάντα.

Στροφή στόν ορανό

Γι' ατό λέει τό Εαγγέλιο: «φωνή βοντος ν τ ρήμ, τοιμάσατε τήν δόν το Κυρίου». κτιμεστε την, γαπεστε την, προσπαθεστε νά τήν φτειάξετε τήν δόν το Κυρίου. Πο;    Μέσα σας. Στήν καρδιά σας πρτα καί μετά στά ργα.       Στήν ντίληψη καί στήν κατανόησή σας πρτα καί μετά στά ργα. Γιατί πάντοτε κενο πού χει καρδιά βγαίνει καί στά ξω. Ατή εναι ποστολή μου, λεγε Πρόδρομος. Νά σς τό φωνάζω τι τοιμάζω τό δρόμο το Κυρίου. «τοιμάσατε τήν δόν το Κυρίου». τοιμστε καί σες να δρόμο πως τόν τοιμάζω καί γώ. χι δρόμο μέ σφαλτο. να δρόμο μέσα σας. Μέσα στήν καρδιά σας. να δρόμο πού νά περάσει καί νά μπε μέσα σας Κύριος, ησος Χριστός. Θεός πού κατέβηκε στή γ γιά νά ρθε κοντά μας, μέσα μας. Νά μς γιάσει, νά μς φωτίσει, νά μς σώσει. ταν Χριστός ρχισε νά κηρύττει. Τί επε; Πιά ταν τά πρτα του λόγια, τό πρτο του μήνυμα καί σύνθημα πού λεγε στόν κόσμο;

«Μετανοετε. γγικεν Βασιλεία τν ορανν Τί σημαίνει ατό τό «Μετανοετε. γγικεν Βασιλεία τν ορανν»; «Μετανοετε», σημαίνει λλξτε μυαλό. χι νά λλάξετε τώρα ατή τήν στιγμή μόνο, λλά κάθε στιγμή νά λλάζετε μυαλό. Νά τό γυρίζετε τό μυαλό σας πρός τήν Βασιλεία τν ορανν. «γγικεν Βασιλεία τν ορανν». Εναι στήν πόρτα σας. Δίπλα σας. Προσπαθετε σο περισσότερο μπορετε νά γυρίζετε τό κεφάλι σας, τό μυαλό σας, τήν καρδιά σας, πρός τήν Βασιλεία τν ορανν.  πό κείνη τήν μέρα, ζησε πάνω στή γ Χριστός τρία χρόνια. γύριζε λη τήν ουδαία, τήν Σαμάρεια, τήν Γαλλιλαία καί δίδασκε τόν λαό. Τί τόν δίδασκε; Τήν Βασιλεία το Θεο.       Καί προσπαθοσε νά τόν βοηθήσει νά καταλάβει τι Βασιλεία τν ορανν «γγικεν». Μέ ποον τρόπο; κανε θαύματα πού δέν μπορε νά τά κάνει κανείς. θεράπευσε λεπρούς, διωξε δαιμόνια πό δαιμονισμένους. νάστησε νεκρούς. Θεράπευσε παραλυτικούς. Θεραπεύτηκε αμορροοσα, μόνο πού γγιξε τό ροχο του. Πς γίνονταν ατά; Ποιός μπορε νά τά κάνει;  Ο νθρωποι πού λάβαιναν γνώση καί πείρα ατν τν θαυμάτων δόξαζαν τόν Θεό. Καί λεγαν:

 ναι δυνατόν, νά συμβαίνει κάτι λλο, πό τό νά λθε Βασιλεία το Θεο κοντά μας;

 Παράδειγμα:

Εχε πεθάνει κόρη το αείρου. Τήν εχαν στό φέρετρο νά τήν κηδεύσουν. κλαιγαν. Εχαν λθει νά τήν πνε στό κοιμητήριο. Πηγαίνει Χριστός καί λέει:

 -Τί κλατε; Δέν πέθανε. Κοιμται.

 Τί κανε κόσμος πού ταν κε;

Γελοσαν λοι ες βάρος του. Γιατί τό ξέρανε. Τό κορίτσι εχε πεθάνει. Κατεγέλων ατο. Χριστός επε:

-Βγετε ξω πό τό σπίτι.

πειτα στάθηκε δίπλα στό κρεβάτι τς νεκρς κοπέλλας, μόνο μέ τόν πατέρα, τήν μητέρα καί τούς τρες μαθητές του. πιασε τό κορίτσι τό πεθαμένο πό τό χέρι καί τς επε νά σηκωθε:

μέσως τό κορίτσι σηκώθηκε. ναστήθηκε.

Χριστός γύρισε καί επε στόν άειρο καί στή γυναίκα του:

-Μή τό λέτε κανενός τί γινε.

 Καί βγαίνει άειρος ξω χωρίς νά λέει τίποτε, βουβός.

–Τί γινε; Πς ναστήθηκε τό παιδί;

-Δέν ξέρω τίποτε.

 Μά πς δέν ξεραν. Τξεραν καί τό εχαν καταλάβει λοι ο νθρωποι, λέει τό Εαγγέλιο καί δόξαζαν τόν Θεό. Γιατί κατάλαβαν τι κενος πού μπκε μέσα, ταν νάσταση καί ζωή.

νειδισμός το Χριστο σήμερα
τσι ρχισαν ο νθρωποι νά πιστεύουν στόν Χριστό. τι εναι λήθεια, τι εναι ζωή το κόσμου, τι εναι νάσταση. λλά δέν βρκε μόνο παδούς καί πιστούς. Βρκε καί χθρούς. Καί ο χθροί του, φρόντισαν καί τόν σταύρωσαν.

Πο τόν σταύρωσαν; ξω πό τήν πόλη. Περιφρονητικά.  Τόν βγαλαν ξω πό τήν γία πόλη ερουσαλήμ καί τόν σταύρωσαν στόν Γολγοθ. Τό δέχθη Κύριος. Δέν τό παθε. Γιατί ταν παντοδύναμος. Τό μεθόδευσε καί τό δέχθη. Γιά νά γιάσει μς. παθε χι γιατί δέν μποροσε νά κάνει διαφορετικά, λλά γιά νά χύσει τό αμα του γιά μς. Νά πλενόμαστε μέ τό αμα του πού χύθηκε στό Γολγοθ, νά πλενόμαστε καί μέ τό αμα του πού μεταλαμβάνομε πό τήν γία Κοινωνία, πό τό γιο Ποτήριο.

«ξω τς πύλης παθε, να γιάσει τόν λαόν». Γιά νά γιάσει καί μς. Ρωτ πόστολος: Τοίνυν, λοιπόν, τό πήρατε τό δίδαγμα; Τό καταλάβατε; «Τοίνυν, ξερχόμεθα καί μες, ξω τς παρεμβολς, τόν νειδισμόν ατο φέροντες». ν κενος πέμεινε τέτοιον νειδισμόν, νά τόν σταυρώσουν νάμεσα σέ κακούργους, καί νά τόν θεωρήσουν κατάρα, γιά μς καί γιά τή σωτηρία μας, μες τί πρέπει νά κάνομε γιά τή δική μας σωτηρία; Λέει πόστολος: «ξερχόμεθα τοίνυν καί μες ξω τς παρεμβολς, τόν νειδισμόν ατο φέροντες». ς γαπήσομε ατή τήν ντροπή το Χριστο τόν νειδισμό του, τήν κατάρα, πού πρε πό τούς βραίους. ς τήν γαπήσομε καί ς τήν πάρομε καί μες πάνω μας. Γιατί ξίζει νά γίνει κανείς συμμέτοχος το Χριστο. Κοινωνός το Χριστο. Νά βρεθε κοντά στόν Χριστό.

Πς θά τό κάνομε ατό; πάντηση:

χομε να κόσμο πού μς τραβάει νά πασχοληθομε μέ «τά το κόσμου». Μόνο μέ τά το κόσμου.Βέβαια, τσι καί λλις θά σχοληθομε μέ τόν κόσμο.     Δέν μπορε νά μήν σχοληθομε μέ τό σπίτι μας, μέ τήν δουλειά μας, μέ τό φαγητό μας, μέ τά παιδιά μας, μέ τήν πρόοδό μας, μέ τι καλό χομε. ξερχόμεθα μως ξω πό ατή τήν παρεμβολή. Ποιά παρεμβολή; Τήν παρεμβολή τν χθρν το Θεο. κείνων πού διαφορον γιά τό θέλημα το Θεο. Καί τό καταπατον κάτω πό τό πόδια τους. Μή συμμετέχετε στά ργα ατν τν νθρώπων. Μή περπαττε μέ ατούς. λλάζετε λιγάκι δρόμο. Πρτε τόν δρόμο το Χριστο.

«ξερχόμεθα ξω τς παρεμβολς, τόν νειδισμόν ατο φέροντες». Μή μή κάνετε μαρτίες πού μολύνουν τήν συνείδηση, μή μετέχετε στήν μαρτία το κόσμου. Καί ν σς κοροϊδεύουν καί σς πον μερικοί κουτούς, καί καθυστερημένους, νεχθετε το. Χριστός νεχόταν τόσα γιά μς. χι γιά τόν αυτό του. Γιατί ατός, σάν Θεός τς δόξης, καθόταν στόν θρόνο τόν πουράνιο. λλά κατέβηκε γιά μς καί πέμεινε τόν νειδισμό, νά τόν βρίζουν δηλαδή καί νά τόν βλασφημον γιά μς. νεχθετε καί σες νά σς βρίσουν καί νά σς περιφρονήσουν λιγάκι γιά τόν Χριστό καί γιά τήν ψυχή σας.  

Προσωρινές ο πολυκατοικίες

Γιατί νά τό κάνομε ατό; «Ο γάρ δε χομεν μένουσαν πόλιν, λλά τήν μέλλουσαν πιζητομεν». πως καί νά τό κάνομε πατρίδα μας, δέν εναι ατός τόπος. Δέν θά ζήσομε σ’ ατόν τόν τόπο αώνια. Μιά μέρα θά φύγομε. ρχεται θάνατος ξαφνικά κε πού δέν τό περιμένομε καί φεύγομε πό τή ζωή ατή. Γιατί; Τό επε πόστολος Παλος καί τό γράφει γιά νά τό θυμόμαστε. Δέν μένει ατή πόλη, πίγεια. Οτε ατή ζωή. Δέν εμαστε μόνιμοι δ. Μερικοί φεύγουν στά κατό καί στά 110. Μερικοί φεύγουν στά 30 καί στά 20. λλοι πιό νωρίς.

λλά λοι φεύγομε. «Οκ χομεν δε μένουσαν πόλιν λλά τήν μέλλουσαν πιζητομεν, ς τεχνίτης καί δημιουργός Θεός».  κείνη πού φτειαξε Χριστός πρέπει νά ζητμε.  Λίγο πρίν τό Πάθος του, επε Χριστός στούς μαθητές του:

 -Μή φοβόσαστε. Στόν ορανό, στό σπίτι το Πατέρα μου, πάρχουν πολλές κατοικίες. «Πολλαί μοναί εσίν». ν δέν ταν καί ν νομίζετε πς εναι λίγες, σς τό λέω γώ. Πηγαίνω νά σς τοιμάσω τόπο. Φεύγω πιό γρήγορα πό σς, πό τή ζωή ατή τήν  πί γς, πάω κε νά σς τοιμάσω σπίτια. Θά χτίσω σπίτια γιά σς. Καί ταν θά λθω πάλι, θά σς παραλάβω γιά νά εμαστε πάντοτε μαζί.

 Μακάριοι κενοι πού πίστευσαν στόν Χριστό καί βαπτίσθηκαν στό γιο νομά του.

 Μακάριοι κενοι πού κοινωνον τό πανάγιο σμα του.

Μακάριοι κενοι πού κάθε τόσο ξετάζουν τήν καρδιά τους καί λένε: «Πς βαδίζω; Μετανο; Γυρίζω τό νο μου πρός τόν Χριστό, πρός τήν αώνια ζωή, πρός τό γιο θέλημα το Χριστο;

ν ναί, δόξα σοι Κύριε, πού μέ φώτισες. Δόξα σοι Κύριε, πού λθες κοντά μου καί μέ δίδαξες. Δόξα σοι Κύριε, πού μέ τράβηξες κοντά σου».

 ν χι προβληματιζόμαστε, προσευχόμαστε, παρακαλομε. Καί Θεός δέν θά μς φήσει. Γιατί τί λέει τό Εαγγέλιο; « Θεός πάντας θέλει σωθναι καί ες πίγνωσιν ληθείας λθεν». Θέλει λοι νά σωθομε. Οτε νας νά μήν μείνει ξω πό τήν αώνια ζωή καί πό τήν Βασιλεία του. Γιατί εναι πολυεύσπλαγχνος, οκτίρμων, φιλάνθρωπος, φιλόψυχος.

ς κούσομε τό μήνυμα το σημερινο εαγγελίου. Γιά τόν αυτό μας πρτα. Νά γυρίζομε σο μπορομε τόν νο μας, τήν καρδιά μας πρός τόν Χριστό, πρός τήν αώνια ζωή, πρός τήν αώνια σωτηρία. Πρός τήν ληθινή πατρίδα μας, τόν ορανό. Πρός τήν ζωή κοντά στόν Πατέρα μας, τόν ν οραν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: