02 Αυγούστου, 2012

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ: «Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΠΟΥ ΔΙΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΩΣ ΛΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΑΠΛΗΣΤΙΑΣ» ΕΙΠΕ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ.

 
Έφθασε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος στην Κέρκυρα. Ο Μακαριώτατος και οι στενοί συνεργάτες του φιλοξενούνται   από την τοπική Εκκλησία και τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριο. Τον Αρχιεπίσκοπο υποδέχθηκαν στο αεροδρόμιο, εκτός από τον Μητροπολίτη και  ο Δήμαρχος Κέρκυρας κ. Τρεπεκλής, καθώς  και ο Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων κ. Σπύρου.

Στη συνέχεια ο Αρχιεπίσκοπος επισκέφθηκε το Ιερό Προσκύνημα του Αγίου Σπυρίδωνος, όπου εψάλη η καθιερωμένη Παράκληση και προσκύνησε το σκήνωμα του Αγίου. Σε προσφώνησή του ο Μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος επεσήμανε την χαρά των Κερκυραίων για την επίσκεψη αυτή του προκαθημένου της Ελλαδικής Εκκλησίας. Ο Αρχιεπίσκοπος αποτελεί τον προεστώτα της Ελλαδικής Εκκλησίας και ο προεστώς εκ της αποστολής και της πατρότητός του φέρει στα πνευματικά του παιδιά και στα μέλη του σώματος του Χριστού την ειρήνη, την αγάπη, την ενότητα, ενισχύοντας το φρόνημά τους.

Σε μία εποχή δυσκολιών για όλους, η παρουσία και μόνο του Αρχιεπισκόπου δείχνει ότι υπάρχει η πνευματική ελπίδα που μπορεί να παρηγορήσει και να ανανεώσει τις καρδιές. Χαιρέτησε ακόμη την επικείμενη επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου στους ακριτικούς Οθωνούς, ένα από τα Διαπόντια νησιά, και ζήτησε από τον Μακαριώτατο την προσευχή και την πατρική ευλογία του προς όλους τους Κερκυραίους.

Απαντώντας ο Αρχιεπίσκοπος εξέφρασε τη χαρά του που επισκέπτεται την Κέρκυρα, τόνισε την σημασία της συνεργασίας του με τον Μητροπολίτη Κερκύρας κ. Νεκτάριο, ο οποίος είναι κατά το τρέχον έτος Αντιπρόεδρος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου και ζήτησε από όλους να μην απογοητεύονται από τις δυσκολίες που η κρίση έχει επιφέρει. Η δοκιμασία που διερχόμαστε ως λαός είναι αποτέλεσμα μιας νοοτροπίας η οποία είχε ως κύρια χαρακτηριστικά της τον μεγάλο εγωισμό, την απληστία και την απομάκρυνσή μας από τη ζωή των αγίων της πίστης μας. Αντλώντας παράδειγμα από τον προστάτη του νησιού τον θαυματουργό Άγιο Σπυρίδωνα, ο Μακαριώτατος ζήτησε από όλους να εφαρμόσουν τον λόγο του Χριστού «Μετανοείτε», τονίζοντας ότι η ίδια η λέξη εκφράζει διάρκεια, ότι δηλαδή η μετάνοια δεν είναι μία κίνηση της στιγμής, αλλά μία συνεχής απόφαση για αλλαγή ζωής και νοοτροπίας και μόνο έτσι η κρίση θα γίνει ευκαιρία επαναπροσδιορισμού των προτεραιοτήτων της κοινωνίας και της ζωής μας. Ο Μακαριώτατος επεσήμανε ακόμη ότι τις αξίες που όλοι αναζητούμε δεν μπορούμε να τις αγοράσουμε από κάποιο παντοπωλείο, αλλά χρειάζεται να παλέψουμε να τις κατακτήσουμε με εμπιστοσύνη στην παράδοσή μας και μέσα από την σύνδεσή μας με το ήθος και τη ζωή της Εκκλησίας. Έκλεισε την αντιφώνησή του λέγοντας ότι επ' ευλογεί πατρικά το νησί και τους ανθρώπους του και ότι η επίσκεψή του αποτελεί γα τον ίδιο μία ευκαιρία να θαυμάσει τις φυσικές ομορφιές του νησιού, αλλά και να δει από κοντά την ζεστασιά των ανθρώπων, την πρόοδο και τον πολιτισμό που καθιστούν την Κέρκυρα μοναδική.

Ο Αρχιεπίσκοπος θα επισκεφθεί αύριο Παρασκευή τους ακριτικούς Οθωνούς, ενώ το Σάββατο θα μεταβεί στην Βόρεια Κέρκυρα και την Κυριακή θα επισκεφθεί ιερές μονές του νησιού.

Ο Μακαριώτατος θα επιστρέψει στην Αθήνα αργά το απόγευμα της
Κυριακής.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΗΣ.


Κατά την εορτή της 15ης Αυγούστου τιμούμε το θάνατο της Αειπάρθενου Μαρίας. Ό οποίος συνέβη κατά την παράδοση 15 Αυγούστου στα Ιεροσόλυμα. Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου καθιερώθηκε επίσημα κατά τον 6ο αιώνα. Πρώτος ο αυτοκράτορας Μαρκιανός (450-457) έκτισε Ναό της Θεοτόκου στη Γεσθημανή, όπου κατά την παράδοση είχε ταφεί. Το 460 απαντάται η εορτή της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου και ο αυτοκράτορας Μαυρίκιος (582-602) όρισε επίσημα ως ημέρα της εορτής της Κοιμήσεως Θεοτόκου, όπως μαρτυρεί ο ιστορικός της Εκκλησίας Νικηφόρος • Κάλλιστος. "Τάττει δε Μαυρίκιος• ου πολλώ ύστερον την της Θεομήτορος κοίμησιν κατά την πεντεκαιδεκάτην του Αυγούστου μηνός".(Νικ. Καλλίστου, ΙΖ.28 και Βασ. Στεφανίδου, Εκκλησ. Ιστορία, σελ. 290).

Υπάρχει βέβαια και η παράδοση, ότι ο θάνατος της Παναγίας έγινε στην Έφεσο και ότι η εορτή αυτή υπήρχε στην Ανατολική Εκκλησία από τον Γ αιώνα, όπως μαρτυρείται στα απόκρυφα συγγράμματα του Διονυσίου του Αρεοπαγίτη. Η επίσημη ανακήρυξη της εορτής τοποθετείται από την Γ Οικουμενική Σύνοδο της Εφέσου, όπου από'τον Δ' αιώνα υπήρχε ναός της Θεοτόκου και παρουσιαζόταν ο τάφος της. Οι γνώμες αυτές όμως είναι αμφισβητήσιμες. Προ της εορτής της Θεοτόκου απαντάται νηστεία ακαθορίστου διαρκείας από τόν ζ' αιώνα. Ο Αναστάσιος Σιναίτης λέει, ότι "καταρχήν η νηστεία της Παναγίας ήταν ενωμένη με τη νηστεία των Αγίων Αποστόλων, αλλά δι' οικονομίαν εξεκόπη υπό των αγίων Πατέρων δια τας κατά το θέρος επιδημίας ίσως. 

Είτα δε απ' αρχής Αυγούστου διετάξαντο νηστεύειν άχρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και πάλιν διαλυειν"., (Ράλλη-Ποτλή, Σύνταγμα θείων και ιερών κανόνων, Δ' σελ. 580-584). Ο Θεόδωρος Στουδίτης τον Η' αιώνα αναφερών τις τρεις παραδεδεγμένες νηστείες του Πάσχα, των Χριστουγέννων και των Αγίων Αποστόλων, ομιλεί και για τέταρτη νηστεία της Θεοτόκου.Ο Βασ. Στεφανίδης λέει: "Πάντως η νηστεία της Θεοτόκου' αναφέρεται ημίσειαν εκατονταετηρίδα βραδύτερον υπό του Ρώμης Νικολάου Α' (865 ή 866) εν τω προς τους Βουλγάρους επιστολή αυτού. Η Ρωμαϊκή Εκκλησία δεν είχε την νηστείαν ταύτην και επομένως γράφων ο Νικόλαος περί αυτής εις τους Βουλγάρους συνεμορφώθη προς τα εν τη Ανατολή ισχύοντα (Βασ. Στεφανίδου, Εκκλησ. Ιστορία σελ. 295). 

Τη νηστεία της Θεοτόκου τη βρίσκουμε και στον Τόμο Ενώσεως, που εκδόθηκε το έτος 920 και σχετίζεται με το ζήτημα του 3ου γάμου του Λέοντος νου Σοφού. Ορίζει ο Τόμος: "Τρις του ενιαυτού μόνον αξιωθήσεται (τρίγαμος) της απολαύσεως (της Θ. Κοινωνίας)- άπαξ μεν εν τω σωτηρίω του Χριστού και Θεού ημών Αναστάσει, δεύτερον δε εν τη Κοιμήσει της αχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και τρίτον εν τη γενεθλίω ημέρα Χριστού του Θεού ημών, δια το και εν ταύταις προηγεισθαι νηστείαν και το εκ ταύτης όφελος". (Ράλλη-Ποτλή, Σύνταγμα κ.λ.π. σελ. 8). Ο Θεόδωρος Βάλσαμων μας πληροφορεί, ότι μόνο η νηστεία του Πάσχα ήταν απαρασάλευτη, ενώ οι άλλες αμφισβητούνταν. "Καντεύθεν και διενίστανται την του Αυγούστου νηστείαν υπό μικρόψυχων τινών σχεδιάζεσθαι, δια τας συμπίπτουσας νόσους ενίοτε περί τα τέλη Ιουλίου μηνός και περί τον Αύγουστον, ότε μέσος ο σείριος ίσταται κατά κεφαλής κηριτρεφέων (δυστυχών) ανθρώπων και την ζώνην ανατρέχει του λέοντος". (Ράλλη-Ποτλή, Σύνταγμα, Δ, 577). Στηρίζει δε ο Βάλσαμων τη νηστεία σε παλαιά συνήθεια•

"Δια τοι τούτο το κατά μέλιτταν φίλεργον εκ τε τούτων πάντων και εξ ετέρων γραφικών παραδόσεων ανθολογήσας τα χρησιμώτερα και την αληθή διδασκαλίαν αποσεμνύνοντα, αναδιδάσκω υμάς ουκ εν πειθοίς σοφίας ελληνικής, αλλ'εν πνεύματι δυνάμεως αρχιερατικής τελειοποιούσης τα ηλιτόμηνα (τα ασθενή) και αγιαζούσης τα αμβλωθρίδια (τα εξαμβλώματα, τα αμαρτωλά), ότι μετά νηστειών εορτάζειν οφείλομεν ου μόνον την κοσμοσωτήριον του Κυρίου Ανάστασιν. αλλά και τας ρηθείσας τεσσάρας εορτάς, των αγίων Αποστόλων, φημί, της Μεταμορφώσεως, της Κοιμήσεως της αγίας Θεοτόκου και των Γενεθλίων του Χριστού και Θεού ημών". (Ράλλη-Ποτλή, Σύνταγμα, Δ, 567).

Επειδή ο Βάλσαμων δεν έχει άλλη δικαιολογία της νηστείας του Δεκαπενταύγουστου καταφεύγει στον παραλληλισμό της χριστιανικής εορτής με την εορτή της Σκηνοπηγίας των Ισραηλιτών". Της Σκηνοπηγίας την εορτήν ποίος τις είκη μη είναι μηνύτριαν της κοσμοσωτηρίου εορτής της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου: Πάντως ουδείς. Διότι όντως η θεία αυτής γαστήρ εχρημάτισεν ουρανομήτηρ σκηνή και θεοδόχου ' ανάκτορον. Σκηνή επουράνιος και έμψυχος κιβωτός κατά τον υμνογράφον. λέγων δε ο Θεός προς τον Μωϋσήν "τη 15η ημέρα του μηνός του εβδόμου εορτή Σκηνής, επτά ημέραι τω Κυρίω-- ταύτην την εορτήν υποτυποί!". 

Τέλος απαντώντας ο Βάλσαμων στην 55η ερώτηση του Αλεξανδρείας Μάρκου, αποταθέντος προς αυτόν το 1203 για το αν η νηστεία αυτή είναι απαραίτητη, απαντά ότι η νηστεία της Παναγίας ήταν επταήμερη, όπως και της Μεταμορφώσεως, με την οποία συνδέθηκε "το Δεκαπενταύγουστον" (Ράλλη-Ποτλή, Σύνταγμα, Δ, 488). Η εκκλησία της Αντιοχείας είχε μόνο μία ημέρα νηστείας, της παραμονής, όπως είχε καθορίσει και η Δ. Εκκλησία από τον Β' αιώνα δια της συνελθούσης το έτος 813 Συνόδου της Μογουντίας (Ν. Καλογερά, Χρ. Αρχαιολ.', σελ. 240-241).Κατά την νηστεία του Δεκαπενταύγουστου έχουμε κατάλυση ιχθύος μόνο την ημέρα της Μεταμορφώσεως. Ήδη η κατάλυση ιχθύος είχε επικρατήσει από την εποχή του Λέοντος του . Σοφού. Υπήρχε όμως και κρεοφαγία. Το Τυπικό του Αγ. Σάββα έχει κατάλυση "εις πάντα". 

Αλλά το "εις πάντα" δεν σημαίνει οπωσδήποτε κρεοφαγία για τους μοναχούς. Το κρέας επιτρέπεται στους λαϊκούς 'τοις δε μοναχοίς μηδέποτε". Αυτοί φθάνουν μέχρι το τυρί και τα αυγά. Από όσες ιστορικές μαρτυρίες παραθέσαμε δεν φαίνεται, ότι η νηστεία του Δεκαπενταύγουστου είναι θεμελιωμένη σε Τοπική ή Οικουμενική Σύνοδο. Η Πατριαρχική Σύνοδος του έτους 1087 επί Πατριάρχου Νικολάου του Γραμματικού έδωσε απάντηση εξ αφορμής ερωτήσεως μοναχών "ει χρη την εν τω Αυγούστω νηστείαν νηστεύειν". Άρα υπήρχε αυτή την εποχή ασάφεια και αμφιβολία. Η Σύνοδος του 1087 έδωσε μία διπλωματική απάντηση. "Ην η νηστεία (αύτη) πρότερον εν τω καιρώ τούτω (δηλ. τον Αύγουστο), μετετέθη δε δια το μη περιπίπτειν ταις κατά τον καιρόν τούτον γινομέναις εθνικαίς νηστείαις. 

Πλην και έτι πολλοί των ανθρώπων ταύτην την νηστείαν νηστεύουσι". Φυσικά δεν είναι ικανοποιητική η απάντηση. Ο Θεόδωρος Βάλσαμων ερμηνεύοντας αυτή την "απόκρισιν" μας πληροφορεί, ότι η συζήτηση του θέματος επαναλήφθηκε "ενώπιον του κραταιού και αγίου βασιλέως (Μανουήλ Κομνηνού) κατά παρουσίαν του αγιωτάτου εκείνου Πατριάρχου κυρού Λουκά (Χρυσοβέργη, 1156-1169) και των παρευρεθέντων Αρχιερέων". Η Σύνοδος έναντι των αμφισβητιών της νηστείας διετύπωσε "ότι η νηστεία του Αυγούστου είναι απαραίτητος". Και προς ενίσχυση της αποφάσεως μεταχειρίσθηκε τον Τόμο της Ενώσεως που διαλαμβάνει, για τους τριγάμους την ωφελιμότητα της νηστείας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Η Σύνοδος αναγνώρισε την άγραφη εκκλησιαστική παράδοση. Επομένως επίσημα η νηστεία καθιερώθηκε τον ιβ' αιώνα.

Το Πηδάλιο αναφερόμενο στις μεγάλες νηστείες λέει: "Δια να πληρώσωμεν δε τον περί νηστειών λόγον και τούτο ενταύθα προσθέτομεν, ότι τας τρεις νηστείας, των Χριστού Γεννών, των αγίων Αποστόλων και του Αυγούστου, επικυρούν ακόμη και Συμεών ο Θεσσαλονίκης (ιε' αιών) και αι απ' αρχής διατάξεις και τα κοινά τυπικά των Ιεροσολυμιτών και Στουδιτών και πάντα τα ίδια τυπικά των βασιλικών μονών του Αγ. Όρους.... Εν ταύταις ουν ταις νηστείας Τρίτην μεν και Πέμπτην γίνεται κατάλυσις εις έλαιον και οίνον και εν αυταίς, ει τύχοι αλληλούια ήτοι αδοξολόγητος άγιος, γίνεται εν τη ενάτη μονοφαγία και ξηροφαγία, ει δε τύχοι δοξολογούμενος άγιος, γίνεται διφαγία".(Πηδάλιον, σελ. 104).

Από όλες τις ιστορικές μαρτυρίες που παραθέσαμε το γενικό συμπέρασμα είναι,ότι οι νηστείες επεκράτησαν πρώτα στα Μοναστήρια και "εθεραπεύοντο υπό των μοναχών" και απ' εκεί άρχισαν να εισέρχονται στην πράξη των Χριστιανών "εν τω κόσμω" και την δωδέκατη εκατονταετηρίδα οριστικά επεκράτησαν μεταξύ των Ορθοδόξων λαϊκών και μοναχών, όπως μαρτυρεί η Εκκλησιαστική Ιστορία. Επομένως έχει όλη την ευχέρεια, η Διοικούσα Εκκλησία να αναθεωρήσει το θεσμό της νηστείας, τις διατάξεις εκείνες που αφορούν στους μοναχούς και να διαρρυθμίσει τις επικρατούσες νηστείες προς τα σημερινά δεδομένα και προς γενικό όφελος των πιστών της Εκκλησίας μελών. 

Η νομοθέτηση θα αποβλέπει στη διάπλαση "κοινωνίας νέας, εχούσης ευγενείς και εθνικός προαιρέσεις" κατά τον Κων. Παπαρηγόπουλο (Ιστορία του Ελλην. Έθνους, 1867, τομ. Γ, σελ. 418-419). Μία ανακαίνιση των τυπικών. πραγμάτων και διατάξεων της Εκκλησίας θα σημαίνει ειλικρινέστερη προσέγγιση προς τους σημερινούς πιστούς.

Π. ΒΟΙΩΤΟΣ 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΣΠΑΡΤΗΣ κ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΣΕ Γ.Γ. ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ.


                                                                                             Εν Σπάρτη τη 17η Ιουλίου 2012

Αξιότιμον
Κύριον Γεώργιον Καλαντζήν
Γενικόν Γραμματέα Θρησκευμάτων
Εις Αθήνας
Αγαπητέ μου κ. Γενικέ,

Πρόσεξα από το διαδίκτυο όσα είπατε στα «ΝΕΑ» για την πρόταση του ΚΕΠΕ που αφορά στην περικοπή της μισθοδοσίας των κληρικών, την οποία χαρακτηρίσατε ως ασύμφορη. Θα μου επιτρέψετε να καταγράψω εδώ κάποιες προσωπικές μου παρατηρήσεις για το ίδιο θέμα, αλλά από άλλη οπτική γωνία.

α) Το φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο που επιτελεί η Εκκλησία με τρόπο αξιοθαύμαστο δεν πρέπει να το συσχετίζουμε με τη μισθοδοσία του κλήρου. Είναι δυνατό οι κληρικοί μας, οι γενναίοι αυτοί συμπαραστάτες στον πόνο και στη δοκιμασία του λαού μας, να σκεφτούν εκδικητικά και να αποφασίσουν να αναστείλουν την όποια προσφορά τους, επειδή η Πολιτεία με ενδεχόμενη - αχαρακτήριστη - απόφασή της θα κόψει τον μισθό τους; Είναι δυνατό να φανταστούμε έναν πατέρα να στερεί από το παιδί του κάθε υλική και ηθική βοήθεια, επειδή το παιδί του συμπεριφέρθηκε με σκληρότητα απέναντί του; Αν αυτό δε γίνεται με οποιονδήποτε πατέρα και οποιοδήποτε παιδί, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, πως είναι δυνατό να το διανοηθεί και να το κάνει η πνευματική τροφός του λαού μας και στοργική Μητέρα του, η Εκκλησία; Το ακόμη χειρότερο είναι να στερήσει από τα παιδιά της τη συμπαράστασή της χωρίς αυτά να φταίνε σε τίποτε, γιατί η Πολιτεία έδειξε το σκληρό πρόσωπό της προς τους εκπροσώπους της Εκκλησίας.

β) Η σκέψη σας, ότι το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας εκτιμάται για το έτος 2011 σε 100 εκατομμύρια έχει επίσης μία αδύνατη πλευρά. Το κόστος της υλικής προσφοράς της ξεπερνά τα 100 εκατομμύρια, διότι πρέπει να υπολογιστεί και η σε είδος προσφορά της, η οποία φθάνει τα 50 εκατομμύρια.Όμως δεν πρέπει να περιορίζουμε τη συμπαράστασή της στα υλικά αγαθά, δοθέντος ότι η ηθική της αρωγή είναι αξιοθαύμαστη και αξεπέραστη. Οι κληρικοί μας αυτά τα ποσά που διαθέτουν σήμερα για τον λαό μας ούτε επιθυμούν ούτε μπορούν να τα κρατήσουν για τον εαυτό τους, έστω και αν γίνουν φτωχοί όσο και οι πιο φτωχοί του λαού μας. Κανένας δε θα τους δικαιολογήσει, αν από αυτά που συγκεντρώνουν για τους άλλους κάποια τα χρησιμοποιήσουν για τον εαυτό τους, αλλά ούτε και οι δυνάμενοι θα τα προσφέρουν υπέρ των κληρικών μας, γιατί κάποιοι τα κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα αντικληρικό πνεύμα στην εποχή μας.

γ) Είναι αλήθεια - και χαίρω, διότι το υπογραμμίζετε - ότι το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας γίνεται σύμφωνα με τη διδασκαλία του Κυρίου μας και των Αγίων Πατέρων και με τη βοήθεια του Θεού θα συνεχισθεί για όσο καιρό διαρκέσει η δοκιμασία και μετά το τέλος  αυτής, γιατί ο Κύριος το είπε με τα αλάνθαστα λόγια του «τους πτωχούς πάντοτε θα έχετε μαζί σας». Όμως, καλέ μου κ. Γενικέ, πρέπει να ειπούμε στον λαό μας την αλήθεια. Πολλές φορές λέμε εμείς οι κληρικοί, ότι το Κράτος πήρε το 96% της εκκλησιαστικής περιουσίας, αλλά η Πολιτεία ποτέ δεν είπε ότι πήρε από την Εκκλησία αυτή την περιουσία. Γιατί δεν το λέτε και Σεις ως αρμόδιο Υπουργείο; Βγείτε στα κανάλια και πέστε στον λαό μας ότι η Εκκλησία μας σε δύσκολες στιγμές έδωσε χάρη του εμπερίστατου λαού το 96% της περιουσίας της. Σας ….επιτρέπουμε να αποκρύψετε το γεγονός ότι και ένα μέρος αυτής της περιουσίας το άρπαξε  βιαίως  η Πολιτεία. Πείτε, όμως, στον κόσμο ότι η περιουσία της Εκκλησίας εδόθη κατά 96%. Μας πονάει, όταν δεν το λέτε ευθέως. Μας πληγώνει η σιωπή σας. Γι’ αυτό και ο λαός μας συνεχίζει να ομιλεί περί αμύθητης εκκλησιαστικής περιουσίας.

Δεν το πείσαμε εμείς, γιατί δε βοηθήσατε εσείς. Δεν εντρέπονται και αρχηγοί κομμάτων η κομματικά στελέχη να ομιλούν γι’ αυτή την περιουσία και να προσθέτουν την κακόβουλη είδηση, ότι και γι’αυτή την περιουσία που έχει, δηλαδή το 4%, δεν πληρώνει φόρο. Πόσες φορές το έχουμε πει, το έχουμε δημοσιεύσει, ότι πληρώνει η Εκκλησία όλους τους φόρους που πληρώνουν και όλα τα άλλα Νομικά Πρόσωπα. Φόρους δεν πληρώνουν οι Αιρετικοί  της Ελλάδος και οι Μουσουλμάνοι της Χώρας μας, για τους οποίους όμως δε λέγεται τίποτε. Γιατί δεν τα λέτε αυτά;

δ) Και κάτι τελευταίο. Πιέζεσθε ασφαλώς από πολλούς και ποικίλους να κόψετε τον μισθό των ιερέων. Αυτών οι οποίοι είναι ήρωες και μάρτυρες, γιατί υπηρετούν τον λαό μας, και, ενώ οι άλλοι παράγοντες έχουν εγκαταλείψει τον λαό, μένουν κοντά στον πόνο του και στα προβλήματά του, γεγονός που φαίνεται ιδιαίτερα στα χωριά και στην επαρχία.  Αυτών που είναι ήρωες και μάρτυρες, διότι έχουν πολύτεκνες οικογένειες οι περισσότεροι και πασχίζουν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες με έναν πενιχρό μισθό, χωρίς να μπορούν να εργασθούν  και σε άλλη εργασία, αφού το ράσο τους εμποδίζει.

Αυτών που είναι στοργικοί πατέρες με υποχρεώσεις πολλές, αφού πρέπει να φροντίζουν όχι μόνο για το ψωμί των παιδιών τους, αλλά και για τη διατροφή των φτωχών, των αστέγων και των παντελώς αναργύρων ενοριτών τους, στους οποίους έχουν χρέος  να ανοίξουν – και το κάνουν – όχι μόνο το πορτοφόλι τους, αλλά και το σπίτι τους. Γιατί δε λέτε ότι «δεν μπορούμε να το κάνουμε, αφού  δεν μπορούμε να αθετήσουμε την υπογραφείσα συμφωνία Εκκλησίας Πολιτείας  με την οποία η δεύτερη πήρε το 96% της περιουσίας της πρώτης. Η Πολιτεία έναντι αυτής της προσφοράς της Εκκλησίας έχει αναλάβει τη μισθοδοσία του ιερού Κλήρου και τη λειτουργία των Εκκλησιαστικών Σχολών. Κάτω από αυτό το κείμενο έβαλαν τις υπογραφές τους η τότε Κυβέρνηση  και ο τότε Αρχιεπίσκοπος. Αν το κάνουμε, θα είμαστε ένας οργανισμός ασυνεπής και αφερέγγυος»; Έτσι, εάν μιλήσετε, θα απαλλαγείτε από τις οχλήσεις όλων εκείνων  που ευρίσκουν ευκαιρία να χύνουν το δηλητήριο της ψυχής τους στ’ αυτιά ευτυχώς προς το παρόν και όχι στις καρδιές των Ελλήνων πολιτών.

Ας ευχηθούμε να μη συντελεστούν ανοσιουργήματα για τα οποία θα κλάψουμε, όταν θα είναι αργά.
+ Ο Μονεμβασίας και Σπάρτης ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ



ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ 12 ΣΚΗΤΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.


Ι. ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ (ΣΕΡΑΪ)

Η Σκήτη του Αγίου Ανδρέα ή Σεράι είναι ένα σύνολο επιβλητικών κτιρίων, απέχει 5΄ από τις Καρυές και αποτελεί το αντιπροσωπευτικότερο κέντρο του ρωσικού μοναχισμού στις αρχές του 20ου αιώνα. Είναι κτισμένη σε μορφή ενιαίου συγκροτήματος. Στη θέση αυτή υπήρχε, κατά τις αρχές του αγιορειτικού μοναχισμού, το μονύδριο του «Ξύστρου» ή «Ξέστρου». Εγκαθίσταται εδώ ο πατριάρχης Αθανάσιος Γ΄ ο Πατελάρος, μετά από την παραίτησή του από τον πατριαρχικό θρόνο (1651) και προβαίνει σε ανακαινίσεις του κτιρίου και του ναού του Αγίου Πατρός Αντωνίου του Μεγάλου. Δεύτερος πατριάρχης – κτίτορας που εγκαθίσταται στο μονύδριο είναι ο Σεραφείμ Β΄ (μετά το 1761, έτος παραίτησης της πατριαρχίας του). Ο Σεραφείμ το διευρύνει σε κτίσματα, ώστε το μικρό μονύδριο να ονομαστεί «Σεράι». 

Ο ίδιος θεμελίωσε κι ένα δεύτερο ναό, προς τιμή του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα. Μια 10ετία μετά την αποχώρηση των Τούρκων εγκαθίστανται στη Σκήτη δύο Ρώσοι έμποροι: ο ΒασίλειοςTolmachev και ο Βασίλειος Vavilov (ο πρώτος από τη Μόσχα, ο δεύτερος από την Τουλ). Κείρονται μοναχοί και παίρνουν μοναστικά ονόματα: Βησσαρίων και Βαρσανούφιος. Οι δύο Ρώσοι καταθέτουν την προσωπική περιουσία τους κι έτσι προσθέτονται νέα κτίρια.
 Η Σκήτη κατά τη δεκαετία του 1850 αριθμεί 300 Ρώσους μοναχούς, όμως παραμένει κελλί. Έτσι η αδελφότητα προβαίνει στην αίτηση «όπως μεταποιηθεί εις όνομα και χρήμα σκήτης και μεταρρυθμισθή από κελλιωτικού εις σκητιωτικόν σκήνωμα». Πρώτος δικαίος ορίζεται ο παραπάνω Βησσαρίων. 

Σ' αυτό το έργο πολύ συνετέλεσε ο πανσλαβιστής συγγραφέας Ανδρέας-Νικολάγιεβιτς Muraviev. Προς τιμή του Muraviev, που είχε το όνομα Ανδρέας, η Σκήτη πήρε το όνομα του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα. Μετά το θάνατο του Βησσαρίωνα (1862) δικαίος ψηφίζεται ο Θεοδώρητος, περισσότερο από μια 25ετία (1887). Τρίτος ψηφίζεται ο ιερομόναχος Θεόκλητος (1892), τέταρτος ο Ιωσήφ (1908) και πέμπτος ο Ιερώνυμος (από 9-7-1908). Η Σκήτη με τα πολλά, μεγάλα, επιβλητικά και δομημένα με πολλή καλαισθησία, σε αυστηρά αρχιτεκτονικά σχέδια, κτίσματα, επιβάλλεται εντυπωσιακά. Το Κυριακό, ένας ναός βαρύς και επιβλητικός, εκθαμβωτικής μεγαλοπρέπειας, είναι χτισμένος από λαξευτό γρανίτη και μάρμαρο. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους της Ορθοδοξίας, που χτίστηκαν μετά την άλωση. 

Το μήκος του είναι 60 μ., το πλάτος 33 και το ύψος 29. Οι τρούλοι καλύπτονται με μίγμα από μολύβι και χαλκό, στεφόμενοι από μεγάλους σιδερένιους σταυρούς. Υπάρχουν συνολικά στο όλο κτίσμα 150 θυρίδες και φεγγίτες. Ο ναός χτίστηκε με σχέδια του αρχιτέκτονα V. Supurof καθηγητή της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Πετρούπολης και ζωγραφίστηκε με νεορρωσικές ζωγραφιές του Τρονίν. Άλλος αρχιτέκτονας, που κατασκεύασε πολλά κτίσματα στη Σκήτη υπήρξε ο Σκοπελίτης αρχιτέκτονας Χριστόδουλος. Μια μαρμάρινη εντοιχισμένη πλάκα στη μεσαία μεγάλη πύλη πληροφορεί στη ρωσική γλώσσα τον εισερχόμενο, ότι ο ναός θεμελιώθηκε από το μέγα δούκα Αλέξιο Αλεξάνδροβιτς, στις 16 Ιουνίου 1867 και η καθιέρωση έγινε στις 16 Ιουνίου 1900 υπό του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωακείμ Γ΄.

Τα εγκαίνια του ναού ήταν κάτι το ανεπανάληπτο. Πλήθος Ορθόδοξοι κληρικοί πλασίωναν τον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωακείμ Γ΄. Παραβρέθηκαν ακόμα πολλοί αξιωματούχοι της τσαρικής αυλής και της διπλωματίας, εκπρόσωποι των ρωσικών μονών και της Θεολογικής Σχολής Μόσχας. Κατέπλευσαν επίσης και 6 ρωσικά πολεμικά, με επικεφαλής τον αντιναύαρχο του στόλου της Μεσογείου Αλέξ. Viriliev, που συνόδευαν 35 αξιωματούχοι. Στο εσωτερικό του ο ναός κοσμείται από βαρύτιμα αντικείμενα: δύο πολυέλαιοι επίχρυσοι, βαριά στολισμένοι, ο ένας με 175 κηροπήγια. 

Δύο θρόνοι, ο ένας αρχιερατικός και ο άλλος ηγουμενικός, το τέμπλο που είναι ξυλόγλυπτο και χρυσωμένο, οι σπουδαίες εικόνες και το πάτωμα, που η τεχνική συναρμογή του σανιδώματος δημιουργεί την εντύπωση κυματισμένης θάλασσας. Ιδιαίτερη θέση στο ναό κατέχει η εικόνα της Παναγίας «Η Ελεούσα» του 10ου-11ου αιώνα. Η εικόνα βρέθηκε από χριστιανούς τεχνίτες το 1893, κατά τις επισκευές ενός τζαμιού στην Κωνσταντινούπολη. Δίπλα στην είσοδο του ναού ορθώνεται τολμηρό και μεγαλόπρεπο το κωδωνοστάσιο ύψους 37 μ. Τη μεγάλη καμπάνα των 5 τόννων δώρισε στη Σκήτη ο δούκας Αλέξιος Αλεξάνδροβιτς που έθεσε και το θεμέλιο λίθο του ναού (16 Ιουνίου 1867). Ο δούκας δώρισε επίσης και άλλα πολύτιμα αντικείμενα.

Η Σκήτη με τους 800 μοναχούς της και τη σύναξη των 80 προϊσταμένων έμοιαζε με πολύβουη πόλη. Όλοι εργάζονταν εντατικά για την ολοκλήρωση του συγκροτήματος. Υπήρχαν εδώ συγκροτημένα εργαστήρια μεγάλης δυναμικότητας: μηχανουργείο, κλειθροποιείο, ξυλουργείο, ραφείο, φωτογραφείο, εικονογραφείο κ.ά.. Επίσης είχε εκδοτικό οίκο και εφημερίδα, με τίτλο «Nastavlenije i utesenije v pravoslavnoi vere". Μετόχια είχε στην Κωνσταντινούπολη, Οδησσό, Πετρούπολη, Ροστόβ.

Η τριήμερη πυρκαγιά της 16ης Αυγούστου 1958, που κατέστρεψε τη Δυτική πλευρά της Σκήτης, και ο αποδεκατισμός των μοναχών συντέλεσαν σε μια τρομακτική ερήμωση. Ο ναός παρέμεινε ακέραιος. Λιγότερο ο παλιότερος του Αγίου Αντωνίου, και το Νότιο κτίριο, που στεγάζει από το 1953, την Αθωνιάδα Σχολή. Στη Σκήτη, στα υπόγεια του Κυριακού λειτουργούσε αξιολογότατο μουσείο, του οποίου τα πολύτιμα αποκτήματα χάθηκαν. Επίσης έχουν χαθεί και τα χειρόγραφα της Σκήτης. Πρόσφατα επαναλειτούργησε με την εγκαταβίωση σ΄ αυτήν μικρής συνοδείας μοναχών. Ασχολούνται με συντηρήσεις εικόνων.

Χλιδή και μεγαλοπρέπεια

Στις 14 Ιουνίου 1900 το μικρό λιμανάκι της Δάφνης της Μοναστικής Πολιτείας του Αγίου Όρους γνωρίζει μια πρωτοφανή επισημότητα, που εκδηλώνεται με την άφιξη υψηλών προσώπων, ιερωμένων, πολιτικών και στρατιωτικών αξιωματούχων. Τη στενή προκυμαία του μικρού λιμανιού, πίσω από το διώροφο λιθόκτιστο Τελωνείο, είχαν καταλάβει εκατοντάδες μοναχοί αλλά και λαϊκοί που ήρθαν ειδικά προσκεκλημένοι για την τελετή υποδοχής των επισήμων, ενώ ένα πλήθος εποχιακών εργατών είχε σταθεί στον ανηφορικό δρόμο που οδηγούσε στις Καρυές, την πρωτεύουσα του Αγίου Όρους, και παρακολουθούσε εκ του μακρόθεν τις τελετές.

Ανοιχτά στη θάλασσα είχαν αγκυροβολήσει πέντε μεγάλα ρωσικά πολεμικά πλοία, με αναπεπταμένες τις σημαίες τους, γεμάτα Ρώσους αξιωματικούς και αγήματα ναυτών. Επρόκειτο για την επίσημη άφιξη του αντιναυάρχου του ρωσικού στόλου της Μεσογείου Αλέξιου Αλεξίεβιτς Βιρίλεβ, ο οποίος επισκεπτόταν το 'Αγιον Όρος, εκπροσωπώντας τον Τσάρο της Ρωσίας, προκειμένου να εγκαινιάσει το μεγαλοπρεπή νεόδμητο ναό του Αγίου Ανδρέα στην ομώνυμη Ρωσική σκήτη στις Καρυές.

Ο μεγάλος και επιβλητικός αυτός ναός, κατά πολύ μεγαλύτερος σε χωρητικότητα και όγκο από τα Καθολικά των άλλων μεγάλων Μονών του Αγίου Όρους, είχε θεμελιωθεί πριν από τριάντα τρία χρόνια, το 1867, από το Μέγα Δούκα Αλέξιο, ακριβώς την εποχή όπου η Ρωσία έμπρακτα και δυναμικά εκδήλωνε το ενδιαφέρον της για τα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ο «Μεγάλος Ασθενής» της εποχής, ήταν φανερό σε όλους τους ενδιαφερομένους πως κατέρρεε και οι Μεγάλοι της Ευρώπης (μεταξύ των οποίων και η Ρωσία) άρχισαν κιόλας να μοιράζουν προκαταβολικά τα οφέλη της κατάρρευσης, εκδηλώνοντας προσποιητό «ενδιαφέρον» για την τύχη και το μέλλον των βαλκανικών λαών. Δεν άφηναν επομένως ευκαιρία χωρίς να εμπλακούν στις βαλκανικές υποθέσεις, γεγονός που τους έδινε τη δυνατότητα να είναι «παρόντες» στην κρίσιμη ώρα της διανομής της λείας.

(Σκήτη Αγίου Ανδρέα Σεράϊ)
Οι Ρώσοι, επίσης, προσαρμοσμένοι και αυτοί απόλυτα στο πνεύμα των καιρών, έπρεπε να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στην περιοχή. Ο χώρος της θρησκείας ήταν ο πλέον πρόσφορος γι' αυτούς, ιδιαίτερα στη Βαλκανική, αφού οι Βαλκάνιοι ήταν ομόδοξοι τους από τα χρόνια ακόμα της κραταιάς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η Μοναστική Πολιτεία του Αγίου Όρους, το Πανορθόδοξο αυτό «Κέντρο» για ολόκληρο τον κόσμο της Ανατολής, αποτελούσε πρόκληση για «διείσδυση», σύμφωνα με τα σχέδια της τσαρικής Αυλής. Μάλιστα «διείσδυση» ταυτόχρονα με έντονο εντυπωσιασμό, χλιδή και αίγλη ήταν η κατάλληλη σύνθεση για την πλέον αποδοτική για τα ρωσικά συμφέροντα επέμβαση και δράση.

Για τους λόγους αυτούς, στα εγκαίνια του μεγαλοπρεπούς ναού του Αγίου Ανδρέα στη Ρωσική σκήτη των Καρυών, εκτός των άλλων, παρέστη και ο Ρώσος πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη Νελίδωρ, εκπροσωπώντας τον υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας Πρίγκιπα Μιχαήλ Νικολάεβιτς Μουράβιεφ, εγγονό του κτήτορα της Ρωσικής σκήτης του Αγίου Ανδρέα Νικολάεβιτς Μουράβιεφ. Ο Νελίδωρ έφτασε στη Δάφνη με δύο ρωσικές κανονιοφόρους τις οποίες υποδέχτηκαν με κανονιοβολισμούς τα άλλα ρωσικά πλοία, ταράζοντας με ηχηρό και βάρβαρο τρόπο τη διάχυτη ηρεμία και γαλήνη της Μοναστικής Πολιτείας του Αγίου Όρους.

Μετά την άφιξη των επισήμων στο λιμανάκι της Δάφνης, μια μεγάλη πομπή Ρώσων μοναχών, με εξαπτέρυγα, λάβαρα και εικόνες στα χέρια, ξεκίνησε με κατεύθυνση τις Καρυές. Ανάμεσα στο πλήθος των μοναχών πορεύονταν με φανερή έπαρση οι Ρώσοι στρατιωτικοί και πολιτικοί αξιωματούχοι μαζί με τους Ρώσους αρχιερείς, που φορούσαν λαμπρά, χρυσοποίκιλτα άμφια, επιδεικνύοντας έναν πλούτο άγνωστο για τους λοιπούς ομόδοξους τους προσκεκλημένους στην τελετή των εγκαινίων.

Ο μεγαλοπρεπής μαρμαρολιθόκτιστος ναός του Αγίου Ανδρέα που εγκαινιαζόταν στις Καρυές την επόμενη ημέρα ήταν ο «Κυριάκος» ναός της σκήτης, όπως δηλαδή το Καθολικό στις Μονές. Οι Ρώσοι τιμούν και σέβονται ιδιαίτερα τον 'Αγιο Ανδρέα. Κατά την παράδοση τους ο Απόστολος Ανδρέας ήταν αυτός που μετέφερε στη Ρωσία το χριστιανισμό και το «άγιον βάπτισμα» της χριστιανικής πίστης. Το κτίσμα όμως που επρόκειτο να εγκαινιαστεί στο συγκεκριμένο χώρο στις Καρυές ήταν εκτός τόπου και χρόνου, αλλά και εκτός κλίμακας για το αθωνικό λεπτό και ευαίσθητο τοπίο. 

Ο ναός είχε χτιστεί από λαξευτούς γρανίτες, ήταν τεράστιος σε μέγεθος και η πρόσβαση γινόταν με τελετουργικό τρόπο, από μια τεράστια μαρμάρινη σκάλα που οδηγούσε -προφανώς όχι τυχαία- αξονικά στο ιερό. Οι πόρτες και τα παράθυρα ήταν υπερμεγέθη, η στέγη πολύτρουλη, το δάπεδο από σκληρό λουστραρισμένο παρκέτο, το τέμπλο ξυλόγλυπτο, επιχρυσωμένο με τεράστιες ολόσωμες εικόνες, πολυέλαιοι κρυστάλλινοι, θρόνοι μεγαλοπρεπείς για τους υψηλόβαθμους ιερωμένους και τους επισήμους.

Ήταν ένα κτίσμα-πρόκληση για τους ταπεινούς Ελληνες Αγιορείτες μοναχούς που λειτουργούσαν και προσεύχονταν αναπέμποντας δεήσεις αλλά και ευχαριστίες προς τον Κύριο, σε ναούς σεμνούς, φτωχικούς και απέριττους. Όσο για τους «κελιώτες» μοναχούς, που ζούσαν απομονωμένοι από τα εγκόσμια σε μικρά κελιά σκορπισμένα σε ολόκληρο το Όρος, δεν μπορούσαν με κανέναν τρόπο να αντιληφθούν το λόγο ανέγερσης παρόμοιων κτισμάτων σε έναν τόπο όπου κύριο έργο των μοναχών είναι να διάγουν βίο σεμνό και μετρημένο, απόλυτα αφιερωμένοι στον Θεό, με συνεχή και αυστηρή αποχή από γήινες απολαύσεις και χαρές της ζωής. 

Για τους ερημίτες ασκητές που ζούσαν στις σπηλιές και στα ασκηταριά τους, ούτε λόγος να γίνεται. Ούτε που ενδιαφέρθηκαν να πληροφορηθούν ποιο ήταν το γεγονός αυτό που εντυπωσίασε τους πάντες τότε στις Καρυές...Την τελετή των εγκαινίων του ναού του Αγίου Ανδρέα στη Ρωσική σκήτη των Καρυών τέλεσε την επομένη ημέρα, 15 Ιουνίου 1900, ο πρώην Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης Ιωακείμ Γ', συλλειτουργούντος και του Επισκόπου Αρσένιου, πρύτανη τότε της θεολογικής Ακαδημίας της Μόσχας. Στη λαμπρή τελετή μετείχαν επίσης δύο Αρχιμανδρίτες, τριάντα έξι Ρώσοι ιερομόναχοι, δέκα ιεροδιάκονοι και πολυμελής αντιπροσωπεία της Ρωσικής Μονής του Αγίου Παντελεήμονα του Αγίου Όρους, με επικεφαλής τον ηγούμενο της Μονής. Για τους λοιπούς μοναχούς του Αγίου Όρους, και κυρίως για τους φτωχούς και ρακένδυτους των Ελληνορθόδοξων Μονών, δεν βρέθηκε χώρος για να παραστούν και αυτοί στις λαμπρές τελετές των εγκαινίων του ναού...

Παράλληλα με τους αγιασμούς και τους ύμνους προς τον Ύψιστο, τελέστηκε και ευχέλαιο υπέρ του Αυτοκράτορος Πασών των Ρωσιών Νικόλαου Αλεξάνδροβιτς και πάσης της αυτοκρατορικής οικογένειας. Στο τέλος μάλιστα της λαμπρής τελετής των εγκαινίων του νεόδμητου «Κυριακού» ναού της σκήτης εντοιχίστηκε στο μεγαλόπρεπο κτίσμα και ο ρωσικός αυτοκρατορικός θυρεός με το δικέφαλο αετό, έμβλημα των αυτοκρατόρων του Βυζαντίου. Όταν έπεσε, άλλωστε, η Κωνσταντινούπολη στους Τούρκους το 1453, οι Ρώσοι εμφανίστηκαν στον τότε κόσμο ως «διάδοχοι» του Βυζαντίου, ονομάζοντας τη Μόσχα «Πρωτεύουσα της Χριστιανοσύνης» και «τρίτη Ρώμη»...

Κανείς όμως εκείνες τις ώρες της χλιδής και του μεγαλείου δεν φανταζόταν ότι από τη σκήτη του Αγίου Ανδρέα θα ξεκινούσε λίγα χρόνια αργότερα μια θρησκευτική κίνηση, αυτή των «Ονοματολατρών» Ρώσων μοναχών, που αναστάτωσε τόσο το 'Αγιον Όρος όσο και την κοσμική κοινωνία στη Ρωσία, σε μια κρίσιμη περίοδο για το θρόνο του Τσάρου και την Ορθόδοξη Ρωσική Εκκλησία, που αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα επαφής και επικοινωνίας με το χαμηλόβαθμο κλήρο και το λαό.

Η αρχή του 20ού αιώνα υπήρξε μια ταραγμένη εποχή, ιδιαίτερα για τα Βαλκάνια, όπου κυοφορούνταν μεγάλες αλλαγές, εξελίξεις και ανατροπές. Το Αγιον Όρος, ανήκοντας στην πνευματική καθοδήγηση και εποπτεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης, βρέθηκε τότε στο κέντρο των εθνικών διεκδικήσεων των Βαλκανίων λαών. Η κατάσταση είχε ήδη εκτραχυνθεί από το 1870, όταν η Βουλγαρική Εκκλησία αποσπάστηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, σχηματίζοντας τη «Βουλγαρική Εξαρχία». Οι Βούλγαροι κινήθηκαν από λόγους επεκτατικούς, αλλά χρησιμοποίησαν την πρόφαση ότι ενήργησαν με αυτό τον τρόπο επειδή οι επίσκοποι του Πατριαρχείου καταπίεζαν τον κατώτερο βουλγαρικό κλήρο. 

Η αλήθεια, όμως, ήταν πως η «χειραφέτηση» της Εκκλησίας της Βουλγαρίας ήταν ο κακοραμμένος μανδύας του «Πανσλαβισμού», υπόθεση που υποκινούσε και ενίσχυε με κάθε μέσο και τρόπο η Ρωσία, για να προωθήσει τα δικά της συμφέροντα στα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο. Είχε ξεκινήσει αγώνας για τη διεκδίκηση της Μακεδονίας και η θρησκεία αποτελούσε ένα ισχυρό μέσο επιρροής των ντόπιων πληθυσμών, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων ήταν ελληνικής καταγωγής. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης έσπευσε, βέβαια, να καταδικάσει ως «σχισματική» τη «Βουλγαρική Εξαρχία» αλλά και τον «εθνοφυλετισμό» των λαών της Βαλκανικής καθώς και τις ένοπλες βίαιες συγκρούσεις. 

Τα αποτελέσματα υπήρξαν πενιχρά ως αμελητέα. Εκεί βεβαίως που οι πατριαρχικές νουθεσίες είχαν απήχηση ήταν η Μοναστική Πολιτεία του Αγίου Όρους, όπου διατηρήθηκε το ενιαίον και αδιαίρετον. Παρά τις επίμονες προσπάθειες της «Βουλγαρικής Εξαρχίας» να αποσπάσει από το Οικουμενικό Πατριαρχείο τη Σερβική Μονή Χιλανδαρίου, τη Βουλγαρική Μονή Ζωγράφου καθώς και τη Βουλγαρική σκήτη της Βογορόδιτσας, το 'Αγιον Όρος, στο σύνολο του, έμεινε πιστό στην Ιερά Επιστασία των Καρυών και στη Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης.

Η παρέμβαση των Ρώσων στο 'Αγιον Όρος, παρά τις συστάσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου να γίνει σεβαστός ο χώρος και να διαφυλαχτεί η ενότητα και ο χαρακτήρας της Μοναστικής Πολιτείας, υπήρξε απροκάλυπτη και πολλές φορές βίαιη και βάναυση. Οι Έλληνες μοναχοί γνώρισαν ιδιαίτερα πιεστικές καταστάσεις ώστε να ενδώσουν στον «εκρωσισμό» του Όρους, υποβαθμίζοντας συγχρόνως και το ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης. Ο μέγας κίνδυνος για το Όρος δεν ήταν βέβαια οι εντυπώσεις από την ανέγερση ογκωδών και πολυτελών κτισμάτων από την τσαρική Ρωσία, όσο η πλημμυρίδα των στρατευμένων Ρώσων, δήθεν «μοναχών», που καθημερινά κατέφταναν στον 'Αθω, ιδιαίτερα στις αρχές του 20ού αιώνα.

Παράλληλα είχε εξαπολυθεί μία συντονισμένη επιχείρηση για να επιβληθεί ρωσικός οικονομικός έλεγχος στις Μονές και ιδιαίτερα τις ελληνικές μέσα από διάφορες οικονομικές εξαρτήσεις, δανειοδοτήσεις, αγοραπωλησίες, επιχορηγήσεις κ.λπ. Η προσπάθεια που έγινε από τους Ρώσους να εκρωσιστεί η Μονή Εσφιγμένου του Αγίου Όρους υπήρξε χαρακτηριστική. Ύστερα από σχεδόν αναγκαστικό δανεισμό της Μονής από τους Ρώσους για να αντιμετωπιστούν παλιές και πιεστικές υποχρεώσεις, η Ρωσία ζήτησε ως αντάλλαγμα από το ελληνορθόδοξο μοναστήρι να της παραχωρήσει μια έκταση ιδιοκτησίας του στο Όρος, με σκοπό προφανώς να ανεγείρει εκεί νέα Ρωσική Μονή, παραβιάζοντας τους κανόνες που ισχύουν από αιώνες. Το υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας έσπευσε τότε να βοηθήσει οικονομικά τη Μονή Εσφιγμένου για να αποφύγει την αναγκαστική αυτή ρωσική κηδεμονία...

Το πώς χτίστηκε ο μεγαλοπρεπής ναός, το «Κυριάκο», της Ρωσικής σκήτης του Αγίου Ανδρέα στις Καρυές αποτελεί ενδεικτικό γεγονός και απόλυτα χαρακτηριστικό του τρόπου της ρωσικής «διείσδυσης» στο 'Αγιον Όρος. Τον Ιούνιο του 1867 επισκέφτηκε τη σκήτη του Αγίου Ανδρέα, το λεγόμενο «Σεράι», ο Μέγας Δούκας της Ρωσίας Αλέξιος Αλεξάνδροβιτς. Χάρη στις ενέργειες του επετράπη η ανέγερση ενός μεγάλου ναού στο χώρο της σκήτης, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη σωτηρία του πατέρα του, Τσάρου της Ρωσίας Αλέξανδρου Β' Νικολάγιεβιτς, σε απόπειρα δολοφονίας του στο Παρίσι, στις 25 Μαΐου 1867. 

Ο πατέρας του, τσάρος Αλέξανδρος Β', είχε εγκαινιάσει ένα σύστημα πολλών και σημαντικών μεταρρυθμίσεων στην απέραντη χώρα του υπέρ των λαϊκών στρωμάτων. Παράλληλα, όμως, φρόντιζε φανερά και με επιμέλεια να μη θιγούν ούτε στο ελάχιστο τα συμφέροντα των αριστοκρατών και των πλουσίων, ούτε να υποστεί δοκιμασία ή να αμφισβητηθεί το απολυταρχικό σύστημα διοίκησης της αχανούς χώρας. Όταν όμως εκδηλώθηκε δολοφονική απόπειρα εναντίον του, ο Τσάρος άλλαξε στάση. Κάτω από την επιρροή της πτέρυγας των «σλαβόφιλων» συμβούλων του υιοθέτησε απολυταρχική και ακραία εθνικιστική πολιτική, με κύριο στόχο την επέκταση της Ρωσίας στην Ευρώπη και πρώτο βήμα τα «ευάλωτα», «απροστάτευτα» και «αδύναμα» Βαλκάνια. 

Στα σχέδια αυτά περιλαμβανόταν και η ανέγερση ενός επιβλητικού ναού στο θρησκευτικό «Κέντρο» της Ορθοδοξίας, στο 'Αγιον Όρος, αφιερωμένου στον 'Αγιο Ανδρέα. Στόχος: να καταστεί και στο χώρο αυτόν «κυρίαρχη» δύναμη η Ρωσία... Η σκήτη του Αγίου Ανδρέα άρχισε τότε να επεκτείνει συστηματικά τις κτιριακές εγκαταστάσεις της και να δέχεται πλήθος νέων Ρώσων μοναχών. Ανάμεσα τους -και αυτό είναι χαρακτηριστικό- ήταν και ο Αρχιμανδρίτης Κοσμάς, πρώην συνταγματάρχης του ρωσικού στρατού. 

Όταν το 1878, μετά το Ρωσοτουρκικό Πόλεμο (1877-1878), υπογράφηκε αναγκαστικά από την ηττημένη Τουρκία η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, οι Ρώσοι, στο άρθρο 22 της Συνθήκης, ρύθμισαν σύμφωνα με τις επιθυμίες και πάγιες επιδιώξεις τους και τα ζητήματα του Αγίου Όρους, ονομάζοντας τις Ρωσικές σκήτες... «Μονές». Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης και η ελληνική κυβέρνηση ξεσηκώθηκαν, αλλά η αυθαιρεσία διορθώθηκε αργότερα, με τη Συνθήκη του Βερολίνου τον Ιούνιο του 1878.

Ο ναός του Αγίου Ανδρέα της ομώνυμης Ρωσικής σκήτης στις Καρυές του Αγίου Όρους χτίστηκε με σχέδια του καθηγητή της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Αγίας Πετρούπολης αρχιτέκτονα V. Supurof, ενώ την όλη κατασκευή ανέλαβε ένας Έλληνας αρχιτέκτονας, καταγόμενος από τη Σκόπελο, ονόματι «Χριστόδουλος». Οι διαστάσεις του ναού είναι εντυπωσιακές ακόμα και για Μονή και όχι για σκήτη. Ενώ τα Καθολικά των Ελληνορθόδοξων Μονών του Όρους μόλις που ξεπερνούν το μήκος των 15 μ., ο «Κυριάκος» ναός της σκήτης του Αγίου Ανδρέα στις Καρυές έχει μήκος 58,5 μ. και πλάτος 33 μ. 

Εντυπωσιακό είναι επίσης και το ύψος του ναού που φτάνει τα 29 μ. καθώς και η θολωτή στέγη του με τους τρούλους από μολύβι και χαλκό. Ακόμα το κωδωνοστάσιο του ναού, που θεωρείται ένα από τα ψηλότερα κτίσματα του Αγίου Όρους, έχει ύψος 37 μ. και κυριαρχεί στο τοπίο των Καρυών, επιβάλλοντας βίαια την παρουσία του. Σε αντίθεση με τα απλά και μικρά σιδερένια σήμαντρα που χρησιμοποιούνται στις άλλες Μονές και σκήτες του Αγίου Όρους, οι Ρώσοι τοποθέτησαν στο κωδωνοστάσιο της σκήτης του Αγίου Ανδρέα 25 καμπάνες, από τις οποίες η μια έχει βάρος 5 τόν. και αποτελεί δώρο και προσφορά του Μεγάλου Δούκα της Ρωσίας Αλέξιου Αλεξάνδροβιτς, γιου του τσάρου Αλέξανδρου Β'...

Ανάλογη και εντυπωσιακή είναι και η εσωτερική εικόνα του επιβλητικού ναού, όπου κυριαρχεί ένας περίεργος αρχιτεκτονικός ρυθμός που θα μπορούσε να ονομαστεί «βυζαντινίζον μπαρόκ». Το ξύλινο παρκέτο του δαπέδου του ναού είναι κατασκευασμένο από επιλεγμένο ξύλο αγριοκαστανιάς. Οι δύο τεράστιοι επίχρυσοι πολυέλαιοι, με 175 και 48 κηροπήγια ο καθένας, θυμίζουν τις αίθουσες των τσαρικών ανακτόρων της Αγίας Πετρούπολης, ενώ το ολόχρυσο γλυπτό τέμπλο εντυπωσιάζει με τις τεράστιες ολόσωμες εικόνες του, επενδεδυμένες με ασήμι και χρυσό.

Ο ναός θεμελιώθηκε από τον ίδιο το Μεγάλο Δούκα Αλέξιο Αλεξάνδροβιτς στις 16 Ιουνίου 1867 και οι εργασίες άρχισαν τον Απρίλιο του 1881, για να αποπερατωθούν, όπως προκύπτει από διάφορα αφιερώματα, το 1900. Το ποσό που διατέθηκε για την ανέγερση του ναού της σκήτης του Αγίου Ανδρέα είναι τεράστιο για τα οικονομικά μεγέθη του Αγίου Όρους, φτάνοντας τα 2 εκατομ. ρούβλια ή 233.333 οθωμανικές λίρες. Και αυτά την ίδια περίοδο όπου οι Έλληνες μοναχοί του Αγίου Όρους ζούσαν «εν τιμία πενία», αδυνατούντες να καλύψουν τα τεράστια χρέη και υποχρεώσεις των Μονών που συσσωρεύτηκαν από αιώνες.

Ο μεγαλοπρεπής ναός υποτίθεται πως ανεγέρθηκε στο Όρος... για να ευχαριστήσει τον θεό ο Μέγας Δούκας της Ρωσίας Αλέξιος καθώς σώθηκε ο πατέρας του τσάρος της Ρωσίας Αλέξανδρος Β' από απόπειρα δολοφονίας εναντίον του. Στο ρωσικό θυρεό που αναρτήθηκε στο κτίσμα κατά τα εγκαίνια αναγράφεται στη ρωσική γλώσσα: «Ούτος ο μεγαλοπρεπέστατος Ναός εθεμελιώθη αυτοπροσώπως υπό της Α.Α. Μεγαλειότητάς του Μεγάλου Δουκός Αλεξίου Αλεξάνδροβιτς τη 16η Ιουνίου 1867 επί τη μνήμη της θαυμάσιας σωτηρίας του γεννήτορος αυτού Αυτοκράτορος Αλεξάνδρου Β' εκ της κατ' αυτού κακούργου απόπειρας εν Παρισίοις τη 25 Μαίου 1867».

Το εντυπωσιακό όμως «αφιέρωμα» δεν άλλαξε τελικά τη μοίρα του Τσάρου της Ρωσίας. Ο Αλέξανδρος Β' δολοφονήθηκε στις 13 Μαρτίου 1881 αμέσως μάλιστα μετά από την υπογραφή του διατάγματος με το οποίο δημιουργούσε «νομοθετική συνέλευση» στη Ρωσία. Ο τσάρος Αλέξανδρος Β' είχε αργήσει να κάνει αυτό που οι καιροί και οι συγκυρίες απαιτούσαν να γίνει από πριν. Την αργοπορία αυτή, κοινό χαρακτηριστικό των ανακτοβουλίων και των αρχόντων του 19ου αιώνα, την πλήρωσε με παρόμοιο τρόπο και ο εγγονός του Αλέξανδρου Β', ο Νικόλαος Β', ο τελευταίος Τσάρος της Ρωσίας... Και αυτός προτού προλάβει... να συγκαλέσει τη ρωσική Δούμα κατέρρευσε, για να εκτελεστεί με όλα τα μέλη της οικογένειας του στο Αικατερίνεμπουργκ το 1918, μετά από απόφαση των σοβιέτ της Οκτωβριανής Επανάστασης των μπολσεβίκων...

Λίγους μήνες μετά από τα επίσημα εγκαίνια και τις λαμπρές τελετές στη σκήτη του Αγίου Ανδρέα των Καρυών αναγκάζεται να παρέμβει ο Οικουμενικός Πατριάρχης και η Ιερά Σύνοδος Κωνσταντινούπολης. Ο Ιωακείμ Γ', με ένα ιστορικό έγγραφο του απευθυνόμενο προς την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους, με ημερομηνία 3 Δεκεμβρίου 1901, υπενθυμίζει σε όλους, μέσα κι έξω από το 'Αγιον Όρος, πως η Μοναστική Πολιτεία δεν είναι τόπος επίδειξης γήινων πραγμάτων αλλά «κορύφωμα» της απάρνησής τους, τονίζοντας πως οι Αγιορείτες μοναχοί πρέπει να απέχουν από τα επίγεια και ως «αρνητές του κόσμου» οφείλουν να φροντίζουν αποκλειστικά για τα επουράνια ως «τα άνω ποθούντες»...

Ύστερα από έναν αιώνα περίπου, κατά τη διάρκεια του οποίου συνέβησαν πολλά κοσμοϊστορικά γεγονότα, ανατέλλει μια εποχή κατά την οποία οι δείκτες της Ιστορίας αντί να κινηθούν προς τα εμπρός κινούνται προς τα πίσω. Η μεγάλη αυτή χρονική διάρκεια, ως να ήταν μια σύντομη παρένθεση χωρίς ουσία και περιεχόμενο, δεν άλλαξε τα δεδομένα των αρχών του 20ού αιώνα για κάποια θέματα και ζητήματα εκείνων των καιρών. Μέσα σε μια κατάσταση γενικής ρευστότητας, ανατροπών και συγχύσεων, η αγωνία για την «αυριανή ημέρα» οδηγεί τους λαούς που δοκιμάζονται από αυτή την πρωτοφανή κρίση προς το παρελθόν αντί να τους κατευθύνει προς το μέλλον. 

Η κατάσταση δε αυτή είναι περισσότερο ευδιάκριτη και πραγματική στη δοκιμαζόμενη Ρωσία, όπου η αβεβαιότητα συνυπάρχει με την παρακμή ύστερα από την κατάρρευση του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού» και τη διάλυση της άλλοτε κραταιάς Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών.


Αύριο η συνέχεια με την 3η Σκήτη.

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Ελλάδα

Στο επιχείρημα του Ευάγγελου Βενιζέλου ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να διαπραγματεύεται με την τρόικα για το ελληνικό πρόγραμμα, ο Αντώνης Σαμαράς έδωσε απάντηση, καλώντας τον ίδιο τον πρόεδρο της ΕΕ Χέρμαν βαν Ρομπάι, προκειμένου να του εκθέσει τους προβληματισμούς της Αθήνας σχετικά με τη στρατηγική για τις δημοσιονομικές περικοπές. Η απάντηση που έδωσε ο Χέρμαν βαν Ρομπάι ήταν αυτή που λίγο - πολύ έκρινε και το αποτέλεσμα στη σύσκεψη των τριών πολιτικών αρχηγών: Το να μην πάρει η Ελλάδα τα μέτρα τον Αύγουστο «θα ήταν καθαρή αυτοκτονία».
   
Φραστικό επεισόδιο ανάμεσα στον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα και τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο υπήρξε, σύμφωνα με πληροφορίες, κατά την κρίσιμη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη στο Μέγαρο Μαξίμου. Μετά τη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών στο Μέγαρο Μαξίμου, εντονότατο φραστικό επεισόδιο σημειώθηκε ανάμεσα στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στη διάρκεια της ενημέρωσης που έκανε ο κ. Βενιζέλος στην ΚΟ του κόμματός σχετικά με το αποτέλεσμα της σύσκεψης.
   
Για έλλειψη σχεδίου και στρατηγικής κατηγορεί την κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, τονίζοντας ότι ο μόνος οδηγός της είναι «το μνημόνιο και η αγωνία μην θυμώσει η τρόικα». Σχολιάζοντας την συνάντηση των τριών κυβερνητικών εταίρων, αναφέρει ότι «οι δήθεν διαφοροποιήσεις τους αναφορικά με τον τρόπο και τη σειρά των μέτρων δεν μπορούν να κρύψουν αυτή την πραγματικότητα». «Κακοπαιγμένη παράσταση για τρεις ρόλους» χαρακτήρισαν τη συνάντηση Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη οι Ανεξάρτητοι Έλληνες.
    
Δεκτό κατά πλειοψηφία έγινε το απόγευμα της Τετάρτης από τη Βουλή το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας για τις αλλαγές στο νόμο Διαμαντοπούλου για τα ΑΕΙ. Έξι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των οποίων ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης καταψήφισαν τις αλλαγές. Η συζήτηση, που προηγήθηκε της ψηφοφορίας, πραγματοποιήθηκε σε ιδιαίτερα υψηλούς τόνους.
  
Καταργείται την ερχόμενη Δευτέρα ο τηλεφωνικός αριθμός 184 τον οποίο καλούν οι ασφαλισμένοι του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) προκειμένου να κλείνουν ραντεβού με γιατρό. Τη θέση του παίρνουν οι αριθμοί 14884 και 14900. «Ακριβή υπόθεση ακόμη και το κλείσιμο των ραντεβού» καταγγέλει ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών, τονίζοντας ότι το κόστος κάθε κλήσης θα είναι σημαντικά υψηλότερο.

Κόσμος

Στη Μαδρίτη βρίσκεται την Πέμπτη ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Μόντι, ολοκληρώνοντας τις επαφές του στο πλαίσιο της μίνι περιοδείας σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, με αντικείμενο την κρίση στην Ευρωζώνη. Η συνάντηση του Μάριο Μόντι με τον Ισπανό ομόλογό του Μαριάνο Ραχόι συμπίπτει χρονικά με την κρίσιμη συνεδρίαση της ΕΚΤ στην οποία είναι στραμμένα όλα τα βλέμματα, μετά την υπόσχεση του Μάριο Ντράγκι ότι θα κάνει «ό,τι χρειαστεί» για να προστατεύσει το ευρώ. Η συνάντηση πραγματοποιείται υπό το βάρος της δημοπρασίας ισπανικών ομολόγων και υπό τις πιέσεις που ασκούνται στην Μαδρίτη να λάβει αποφάσεις για την οικονομία της.
   
Η συνάντηση των πολιτικών αρχηγών στην Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο των δημοσιευμάτων των ξένων μέσων μαζικής ενημέρωσης. «Η Ελλάδα συμφωνεί στις περικοπές των 11,5 δισεκατομμυρίων ευρώ» αναφέρουν τα δημοσιεύματα, λέγοντας ότι κατ' αυτόν τον τρόπο η ελληνική κυβέρνηση κερδίζει χρόνο.
  
 Μεγαλύτερη εμπλοκή στη Συρία επιδιώκουν οι ΗΠΑ. Ο Αμερικανός πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα, υπέγραψε διάταγμα που επιτρέπει να δοθεί μεγαλύτερη στήριξη στους Σύρους αντάρτες -όχι όμως και όπλα-, ενώ ανάβει το «πράσινο φως» για ανάμειξη της CIA στη χώρα. Παράλληλα, τα Ηνωμένα Έθνη ανακοίνωσαν ότι οι μάχες στο εμπορικό κέντρο της Συρίας, Χαλέπι, αυξήθηκαν σημαντικά στη διάρκεια των τελευταίων ημερών. Για σφαγή 35 αμάχων στη Δαμασκό μιλούν αυτόπτες μάρτυρες και ακτιβιστές.
   
Μπροστά σε απίστευτο θέαμα βρέθηκαν οι επισκέπτες του Βικτόρια Παρκ στο Λονδίνο, όταν ο δήμαρχος της πόλης Μπόρις Τζόνσον προσπάθησε να διασχίσει το πάρκο κρεμασμένος από ένα σκοινί. Ο εκκεντρικός δήμαρχος όμως έμεινε δέκα μέτρα πάνω από το έδαφος περίπου στα τρία τέταρτα της διαδρομής. «Μπορείτε να μου φέρετε ένα σκοινί, μπορείτε να μου φέρετε μία σκάλα;» φώναζε ο Μπόρις Τζόνσον, κρατώντας πάντα την ψυχραιμία και το χιούμορ του. «Σε κάθε περίπτωση, ήταν υπέροχο, το συνιστώ ανεπιφύλακτα» είπε αργότερα στους δημοσιογράφους.
   
Οικονομία

 Σε «μη αποκλειστικές» συζητήσεις με άλλες εταιρείες του κλάδου, με σκοπό τη διερεύνηση της δυνατότητας ενδεχόμενης ενοποίησης επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, καθώς και τους ενδεχόμενους όρους και προϋποθέσεις μιας στρατηγικής συνεργασίας, βρίσκεται η Forthnet στα πλαίσια αξιολόγησης των στρατηγικών της επιλογών, όπως αναφέρει σε ανακοίνωση της την Πέμπτη.
   
Σε υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης της Κύπρου κατά μία βαθμίδα σε «ΒΒ» από «ΒΒ+» προχώρησε η Standard & Poor's, ενώ παράλληλα έθεσε την αξιολόγηση της χώρας σε παρακολούθηση για περαιτέρω πιθανή υποβάθμιση. CreditWatch negative)
   
Το ουσιαστικό κομμάτι της διαπραγμάτευσης κυβέρνησης - τρόικας για το πρόγραμμα περικοπών της διετίας 2013 - 2014 αρχίζει σήμερα (Πέμπτη) με τον υπουργό Γ.Στουρνάρα να παρουσιάζει τις ελληνικές προτάσεις για τις περικοπές 11,5 δισ. ευρώ στα στελέχη του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της ΕΚΤ. Τις προηγούμενες ημέρες διεξήχθησαν προπαρασκευαστικές συζητήσεις σε επίπεδο υπηρεσιακών στελεχών και τεχνικών κλιμακίων της τρόικα τόσο για τα 11,5 δισ. ευρώ, όσο και για τις αποκλίσεις στην εφαρμογή του Προϋπολογισμού 2012 με αποτέλεσμα οι σημερινές συζητήσεις σε επίπεδο κορυφής να έχουν ήδη μια «ώριμη» βάση εκκίνησης.

Αθλητισμός

Η Αίγυπτος νίκησε τη Λευκορωσία με 3-1 (56' Σάλαχ, 73' Μόσεν, 79' Αμπουτρίκα - 87' Βορονκόφ) στο «Χάμπντεν Παρκ» της Γλασκώβης. Η Βραζιλία νίκησε τη Νέα Ζηλανδία με 3-0 (23' Ντανίλο, 29' Νταμιάο, 52' Σάντρο) στο «Σεν Τζέιμς Παρκαρκ» του Νιούκαστλ.
   
Το πρώτο της βήμα για πρόκριση στα πλέι οφ του Champions League έκανε η ΑΕ Λεμεσού κερδίζοντας το βράδυ της Τετάρτης με 1-0 την Παρτιζάν στο «Αντώνης Παπαδόπουλος». Το τέρμα του Βουό στο 13ο λεπτό της αναμέτρησης έδωσε στην πρωταθλήτρια Κύπρου προβάδισμα εν όψει της ρεβάνς που θα γίνει την επόμενη Τετάρτη στο Βελιγράδι.
   
Κανονικά συνεχίστηκε η προετοιμασία του Ολυμπιακού στο Έρμελο της Ολλανδίας. Οι «ερυθρόλευκοι» προπονήθηκαν το πρωί και το απόγευμα στο κοντινό γήπεδο της Χορστ. Το ευχάριστο νέο της ημέρας για τον Λεονάρντο Ζαρντίμ ήταν η συμμετοχή του Αριέλ Ιμπαγάσα στην απογευματινή προπόνηση όπου πήρε μέρος σε ασκήσεις κατοχής μαζί με την υπόλοιπη ομάδα. Ατομικό πρόγραμμα ακολούθησαν οι Μιραλάς και Γκρέκο. Στην εθνική Ουγγαρίας ο Μέγιερι.


ΚΟΥΡΔΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΚΑΤΕΛΑΒΑΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΟΛΗ.

http://a.media.newsbomb.gr/items/cache/574c34b1ba5cf7fcdc81368ff2c3e43e_XL.jpg 
 
Την ώρα που η Άγκυρα εξαγγέλλει στρατιωτική άσκηση στα σύνορα με τη Συρία και μεταφέρει όλο και περισσότερες δυνάμεις στην περιοχή, οι Κούρδοι αντάρτες του ένοπλου τμήματος του PKK φέρονται να έχουν καταλάβει τουρκική πόλη. Την πληροφορία μετέδωσε το κουρδικό πρακτορείο ειδήσεων «Φιράτ». Σύμφωνα με το τηλεγράφημα του πρακτορείου, οι αντάρτες - σε μια κίνηση αντιπερισπασμού- διείσδυσαν τη νύχτα στην πόλη Σέμντινλι, στην επαρχία Χακαρί, που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με το Βόρειο Ιράκ.

Η Άγκυρα έστειλε στην περιοχή ένα σύνταγμα του τουρκικού στρατού, νωρίς το πρωί, ωστόσο μέχρι στιγμής δεν έχει ανακαταλάβει την πόλη, σύμφωνα με πηγές του ΝΑΤΟ. Μάλιστα, οι Τούρκοι στρατιώτες φέρονται να έπεσαν σε ενέδρα και έτσι ανακόπηκε η πορεία τους. Τις τελευταίες εννέα ημέρες, η κινητικότητα των Κούρδων ανταρτών στα τουρκο-συριακά σύνορα έχει ενταθεί, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση της Άγκυρας, τόσο σε επίπεδο δηλώσεων Τούρκων αξιωματούχων όσο και σε στρατιωτικό.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το τουρκικό πρακτορείο Dogan μετέδωσε εικόνες, στις οποίες φαίνονται χιλιάδες Κούρδοι αντάρτες να αναπτύσσονται κατά μήκος των συνόρων, οι οποίοι έχουν εκπαιδευτεί στο Βόρειο Ιράκ. Η νέα κίνηση αντιπερισπασμού των Κούρδων γίνεται ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη στρατιωτική άσκηση, όπως χαρακτηρίζει η Τουρκία τη στρατιωτική ενίσχυση των συνόρων της, στη μεθόριο με τη Συρία.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 2/8/2012

Γεγονότα

338 π.Χ: Η Μάχη της Χαιρώνειας: Ο Φίλιππος Β' ο Μακεδών νικά τις ενωμένες δυνάμεις Αθηναίων και Θηβαίων και καθίσταται κυρίαρχος του τότε ελληνικού χώρου.

216 π.Χ: Η μάχη των Καννών: Ο στρατηγός των Καρχηδονίων, Αννίβας, συντρίβει τις ρωμαϊκές λεγεώνες. 50.000 Ρωμαίοι πέφτουν στο πεδίο της μάχης. «Hannibal ante portas» αναφωνούν οι Ρωμαίοι.

46 π.Χ: Ο Ιούλιος Καίσαρας νικά τον βασιλιά του Πόντου Φαρνάκη Γ' και αναφωνεί «Ήλθον, είδον, ενίκησα» για το εύκολο της επικράτησής του.

1769: Ο ισπανός λοχαγός Γκάσπαρ ντε Πόρτολα και ο φραγκισκανός μοναχός Χουάν Κρέσπι, καθ' οδόν προς το Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας, σταματούν σε μία τοποθεσία που τους αρέσει πολύ και της δίνουν την ονομασία Νουέστρα Σινιόρα Λα Ρέινα Ντε Λος Άνχελες ντε Πορτσιουνκούλα, που στα ισπανικά σημαίνει: η κυρία μας, η βασίλισσα των αγγέλων της Πορτσιουνκούλα (όπου Πορτσιουνκούλα είναι μία μικρή εκκλησία στην Ιταλία). Το μέρος αυτό αναπτύχθηκε, γιγαντώθηκε και σήμερα αποτελεί την πόλη του Λος Άντζελες.

1913: Ο Χρήστος Κάκαλος, ο Φρεντερίκ Μπουασονά και ο Ντανιέλ Μπο-Μποβί πατούν για πρώτη φορά στον Μύτικα, την ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου (2.917 μ.).

1990: Το Ιράκ εισβάλει και καταλαμβάνει το Κουβέιτ. (Α' Πόλεμος του Κόλπου)

Γεννήσεις

1799: Ευανθία Καΐρη, αδελφή του Θεόφιλου Καΐρη, λόγια των επαναστατικών χρόνων και πρόδρομος του φεμινιστικού κινήματος στη χώρα μας (Θαν. 8/8/1866)

1824: Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, ποιητής και πολιτικός. (Θαν. 24/7/1879)

1834: Φρεντερίκ Ογκίστ Μπερτολτί, γάλλος γλύπτης, που σμίλευσε το Άγαλμα της Ελευθερίας. (Θαν. 4/10/1904)

Θάνατοι

1922: Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ, σκοτσέζος εφευρέτης του τηλεφώνου. (Γεν. 3/3/1847)

1945: Πιέτρο Μασκάνι, ιταλός συνθέτης. («Cavalleria Rusticana») (Γεν. 7/12/1863)

1970: Γιάννης Ντεσσές, διάσημος ελληνοαιγύπτιος μόδιστρος τις δεκαετίες '40, '50 και '60. Οι δημιουργίες του ήταν κυρίως πτυχωτές τουαλέτες, κατασκευασμένες από μουσελίνα και σιφόν, επηρεασμένες από τα αρχαία ελληνικά και αιγυπτιακά ενδύματα. (Γεν. 6/8/1904)