ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΗΜΕΡΙΔΟΣ ΠΟΥ ΔΙΕΞΗΧΘΗ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ ΤΗΝ 6 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 2012 ΜΕ ΘΕΜΑ: ΝΕΑ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ: ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν, μέ τή συνεργασία τῶν Youtubers, ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς καί Φαλήρου, διοργάνωσε ἡμερίδα τήν 6^η Ὀκτωβρίου 2012 στό Σ.Ε.Φ μέ θέμα: 

Νέα Ταυτότητα: Εἰσιτήριο χωρίς ἐπιστροφή.

Μετά ἀπό τό λίαν πατρικό καί ἐνθουσιαστικό ἄνοιγμα τῆς ἡμερίδος ἀπό τό Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιῶς καί Φαλή­ρου κ. Σεραφείμ καί τήν ἐξαιρετική παρουσίαση ὕμνων ἀπό τή χορω­δία «ἐν Ψαλτηρίῳ», ὁ συντονιστής πρωτοπρεσβύτερος π. Ἰωάννης Φωτόπουλος ἀνέγνωσε τό χαιρετισμό καί τίς εὐχές  τοῦ πανοσιολογιωτάτου πρωτεπιστάτου τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους κ. Μαξίμου γιά τήν ἐπιτυχία τῆς ἡμερίδος. Μετεβίβασε ἐπίσης καί τούς χαιρετισμούς τῶν ἐπισήμων πού εἶναι συντονισμένοι στούς ἐν Χριστῷ πνευματικούς ἀγῶνες τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν.

Ἀφοῦ στή συνέχεια ἀκούστηκαν οἱ εἰσηγήσεις τῶν κατά τό πρόγραμμα ὁρισθέντων ἐγκρίτων ὁμιλητῶν καί τῶν δύο ἀξιολόγων ὀλιγολέπτων παρεμβάσεων εἰδικευμένων στό θέμα ἐρευνητῶν, διεξήχθη λίαν ἐνδιαφέρουσα γόνιμη συζήτηση καί ἐξήχθησαν τά κάτωθι πορίσματα:

1. Δέν πρόκειται γιά συνήθη ἀντικατάσταση τῶν ταυτοτήτων μας.  Θά ἐφοδιασθοῦμε μέ μιά πολύ ἔξυπνη κάρτα μέ μικροτσίπ προηγμένης τεχνολογίας RFID μεγάλης χωρητικότητας στοιχείων καί μέ δυνατότητες συνεχῶν ἀναπρογραμματισμῶν, ἐπεξεργασίας καί ἀποθήκευσης χωρίς φυσικά τή δική μας βούληση.

Ὅλα αὐτά εἶναι ἐφικτά, ὅπως ἀπέδειξαν οἱ εἰσηγητές παρουσιάζοντας τά τεχνικά χαρακτηριστικά καθώς καί τίς μελλοντικές δυνατότητες τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων τεχνολογίας RFID.  Εἶναι ἐπίσης ὁρατοί οἱ κίνδυνοι ἀπό κακόβουλες ἐπιθέ­σεις γιά ἀλλοίωση, προσθήκη ἤ ἀφαίρεση τῶν προσωπικῶν μας δεδομένων, ἡ δυνατότητα γιά καταδυνά­στευση τῶν πολιτῶν ἀπό τήν ἑκάστοτε κυβέρνηση, καθώς καί οἱ κίνδυνοι γιά τήν ὑγεία μας.

2. Πρέπει νά ληφθῆ ὑπ’ ὄψιν ἀπό τήν ἑλληνική νομοθετική ἐξουσία  ὅτι ἡ Εὐρωπαϊκή Ἐπιτροπή ἰσχυρίζεται, ὅτι δέν ὑποχρεώνει τούς Εὐρωπαίους σέ ἠλεκτρονική ταυτοποί­ηση, ἀλλά ἁπλῶς τήν προτείνει θερμά.

3. Μέ τήν καταπάτηση τῆς ἰδιωτικότητος ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἀλλάζει στάση ζωῆς.   Εἶναι σοβαρότατες οἱ κοινωνικές καί ψυχολογικές ἐπιπτώσεις τῆς ἐπιβολῆς αὐτοῦ τοῦ συστήματος πάνω στήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα, τόσο στήν καθημερινότητα, ὅσο καί στήν ἱστορική καί πολιτιστική ἐξέλιξη τοῦ ἔθνους.

4. Οἱ ἠλεκτρονικές ταυτότητες συνιστοῦν τήν πιό ἀσφυκτική μέθοδο ἐλέγχου, παρακολούθησης καί ὑποδούλωσης τῶν πολιτῶν στό παγκοσμιοποιούμενο ἀντί­χριστο κράτος πού προετοιμάζει ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων. 

5. Ἡ προσωπική ἐλευθερία καί ἰδιωτικότητα κατοχυρώ­νονται τόσο ἀπό τό Ἑλληνικό καί ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Σύνταγμα, ὅσο καί ἀπό τήν Ε.Ε. ἀνθρωπίνων δικαιω­μά­των. Στά νομοθετήματα αὐτά περιλαμβάνονται τά μέσα νομικῆς προστασίας τῶν πολι­τῶν ἀπό τήν ὑποχρεωτική ἐπιβολή τῶν νέων ταυτοτήτων.  «Ἰδιαίτερα ὁ Νόμος 2472/1997 περί ἐπεξεργασίας δεδομέ­νων προσωπικοῦ χαρακτήρα στό ἄρθρο 5 παρ. 1 ὁρίζει τά ἀκόλουθα: 

«1.Ἐπεξεργασία δεδομένων προσωπικοῦ χαρακτήρα ἐπιτρέπεται μόνον ὅταν τό ὑποκείμενο τῶν δεδομένων ἔχει δώσει τή συγκατάθεσή του».  

Παραλαμβά­νοντας «οἰκειοθελῶς» τήν ἠλεκτρονική ταυτότητα πού θά μᾶς ἐπιβάλει τό δικτατορι­κό σύστημα τοῦ παγκοσμιο­ποιούμενου κράτους, μέ προσωπική μας πλέον εὐθύνη, χάνουμε τά αὐτονόητα δικαιώματά μας καί ἀκυρώνουμε τή Συνταγματική προστασία. Πάντως θά πρέπει ἡ κυβέρνηση ὁπωσδήπο­τε νά συνειδητοποιή­σει, ὅτι, ἐάν ἀποφασίσει τήν ἔκδοση ταυτοτήτων, θά εἶναι ὑποχρεωμένη νά καλύψει μέ ἐναλλακτικές νομικές διατάξεις ὅσους δέν τίς παραλάβουν.

6. Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπανει­λημμένα ἔχει ἀσχοληθεῖ μέ τό θέμα τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων, ἐπειδή συμμερίζεται τούς προβληματισμούς καί τήν ἀγωνία τοῦ ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ λαοῦ.  Στό ἀνακοινωθέν τῆς 9^ης Μαρτίου 1993, μεταξύ ἄλλων ἀνα­φέρει σχετικά μέ τίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες«… ἐν ὄψει τῶν ἀπεριορίστων δυνατοτήτων τῆς νέας ἠλεκτρονικῆς τεχνολογίας εἴτε πρός ὑποκλοπήν στοιχείων, εἴτε πρός συνδυασμόν των, ὑπάρχει ἡ δυνατότης μιᾶς ἐφιαλτικῆς ἀπειλῆς κατά τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν τοῦ πολίτου… ἡ μέλλουσα νά περιλαμβάνει προσωπικά στοιχεῖα τοῦ κατό­χου, ἀόρατα διά γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ καί ἑπομένως ἄγνωστα εἰς τόν κάτοχον». Ἐπίσης στήν ἐγκύκλιο 2626/7-4-1997 ἐπί λέξει ἀπαιτεῖ:

«Ἡ κυβέρνηση νά μεριμνήσει γιά τήν κατά τό δυ­να­τόν καλύτερη προστασία τοῦ ἀτόμου ἀπό τήν ἠλεκτρονική ἐπεξεργασία δεδομένων προσωπικοῦ χαρα­κτήρα μέ τίς νομοθετημένες συνταγματικές διαδικασίες…». Ταυτόχρο­να συνιστᾷ «νά μή γίνει δεκτός ὡς κωδικός ἀριθμός τῶν κρατικῶν ἠλεκτρονικῶν συστημάτων γιά τήν προστασία τοῦ ἀτόμου ὁ ἀριθμός 666».

Ἐξ ἄλλου στήν ἐγκύκλιο 2641/9-2-1998 ἡ Ἱ. Σύνοδος: «… ἐπιμένει ἐπί παλαιοτέρας τοποθετήσώς της καί διακηρύσσει καί ὑποστηρίζει τήν ἀνάγκη διασφαλί­σεως τῆς προστασίας τῆς προσωπικότητος, τῆς ἰδιωτικῆς καί οἰκογενειακῆς ζωῆς καί τοῦ ἀπορρήτου τῆς ἐπικοινω­νίας…» καί σέ περίπτωση πού θά χρησιμοποιηθεῖ ὁ δυσώ­νυμος ἀριθμός 666 «συνιστᾶ στούς πιστούς νά μή δεχθοῦν τίς νέες ταυτότητες».

Στό ἀνακοινωθέν τῆς Δ.Ι.Σ. γιά τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη στίς 8-12-2010 ὑπογραμίζει:«τήν ἀσάφεια, ἀντίφαση καί σύγχυση» πού ὑπάρχει στό νομοσχέδιο γιά τήν ἠλεκτρονική διακυβέρνηση.  «…δηλώνει τήν ἐπιφύλαξή της» ἐπειδή «Ἡ Ἐκκλησία σέβεται τό ἀνεπανάληπτο τοῦ προσώπου τοῦ ἀνθρώπου καί τή θεόσδοτη ἐλευθερία του.

Τό ἀνθρώπινο πρόσωπο δέν μπορεῖ νά ἀπογυμνωθεῖ ἀπό τήν ἀξιοπρέπεια καί τά χαρακτηριστικά του». Τέλος στό ἀνακοινωθέν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 17-11-2010 μεταξύ ἄλλων τονίζονται τά ἑξῆς: «Ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη δέν πρέπει νά περιέχει κατ’ οὐδένα τρόπο ἐμφανή ἤ ἀφανῆ τόν ἀριθμό 666» καί «ἐπίσης κατ’ οὐδένα τρόπο πρέπει μέ αὐτή νά παραβιάζονται οἱ προσωπικές ἐλευθερίες».

7. Τό συνεχές καί ἀνύστακτο ἐνδιαφέρον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος συμφωνεῖ ἀπόλυτα καί ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τό σχέδιο ἀπόφασης τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας «γιά τή θέση τῆς Ἐκκλησίας σχετικά μέ τήν ἐμφάνιση καί ἀνάπτυξη καινούργιων τεχνολογιῶν ταυτο­ποίησης προσώπου». Συγκεκριμένα ἀναφέρει ὅτι:

«Ἡ Ἐκ­κλησία συμφωνεῖ μέ τίς ἀνησυχίες τῶν πολιτῶν καί θεωρεῖ ἀπαράδεκτο τόν περιορισμό τῶν συνταγματικῶν δικαιω­μάτων τους σέ περίπτωση πού θά ἀρνηθοῦν τή συλλογή καί ἐπεξεργασία τῶν προσωπικῶν τους δεδομένων»

8. Ἡ ἀποφασιστική ἄρνηση παραλαβῆς τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας δέν ἔ­χει τό χα­ρα­κτή­ρα πα­θη­τι­κῆς ἀ­πο­δο­χῆς τε­τε­λε­σμέ­νων γε­γο­νό­των. Ἀν­τί­θε­τα θά πρέ­πει νά λά­βει τήν μορ­φή ἐ­νερ­γη­τι­κῆς καί μα­χη­τι­κῆς δρα­στη­ρι­ο­ποι­ή­σε­ως, ἀ­πό τήν ἀ­πο­φα­σι­στι­κό­τη­τα καί τήν μα­ζι­κό­τη­τα τῆς ὁ­ποί­ας θά κρι­θεῖ καί τό ἀ­πο­τέ­λε­σμά της.

Ὅ­σο πε­ρισ­σό­τε­ροι θά εἴ­μα­στε ἐ­μεῖς πού θά ἀν­τι­τα­χθοῦ­με στήν ἠλεκτρονική ταυτότη­τα, ὅ­σο πε­ρισ­σό­τε­ρες καί συν­το­νι­σμέ­νες θά εἶ­ναι οἱ κι­νή­σεις καί οἱ πα­ρεμ­βά­σεις μας, ὅ­σο πιό δυ­να­μι­κές καί ἐμ­πε­ρι­στα­τω­μέ­νες θά εἶ­ναι οἱ δι­εκ­δι­κή­σεις μας, τό­σο με­γα­λύ­τε­ρες θά εἶ­ναι καί οἱ ὑ­πο­χω­ρή­σεις τῶν κυ­βερ­νών­των καί αὐ­τῶν πού ἐ­πι­βάλ­λουν ἀ­νά­λο­γες ρυθ­μί­σεις.

Ἐν­νο­οῦ­με, δη­λα­δή, ὅ­τι δέν ἀρ­κεῖ νά δη­λώ­νου­με ἁ­πλῶς ὅ­τι δέν θά πα­ρα­λά­βου­με τήν νέα ταυτότητα. Δέν εἶ­ναι, ἄλ­λω­στε, τό­σο εὔ­κο­λη καί ἁ­πλῆ ὑ­πό­θε­ση ἡ μή πα­ρα­λα­βή της, οὔ­τε μπο­ροῦ­με νά εἴ­μα­στε σί­γου­ροι γιά τόν ἑ­αυ­τό μας, ὅ­τι θά ἀν­τέ­ξου­με τίς δυσβά­στα­κτες καί συν­τρι­πτι­κές συ­νέ­πει­ες, πού αὐ­τή θά ἔ­χει γιά τήν πνευ­μα­τι­κή καί σω­μα­τι­κή μας ὑ­γεί­α. Μί­α πι­θα­νή πα­θη­τι­κή στά­ση ἐκ μέ­ρους μας θά μᾶς ὁ­δη­γή­σει ἐ­νώ­πιον ἐκ­βι­α­στι­κῶν δι­λημ­μά­των καί κα­τα­στά­σε­ων..

9. Ἡ ἀν­τί­δρα­σή μας πρέ­πει νά δι­α­τυ­πω­θεῖ προ­λη­πτι­κά δηλαδή νά στοχεύει στό νά προ­λά­βει τίς ὅ­ποι­ες κυ­βερ­νη­τι­κές ἀ­πο­φά­σεις. Εἶ­ναι σα­φές ὅ­τι ἡ ἑ­κά­στο­τε κυ­βέρ­νη­ση ἐ­ξα­πα­τᾷ κά­θε φο­ρά τό λα­ό στά πε­ρισ­σό­τε­ρα θέ­μα­τα. Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό πα­ρά­δειγ­μα ἡ πλή­ρης ἀ­ναν­τι­στοι­χί­α προ­ε­κλο­γι­κῶν ἐ­ξαγ­γε­λι­ῶν καί με­τε­κλο­γι­κῶν μέ­τρων ἀ­πό τήν πα­ροῦ­σα Κυ­βέρ­νη­ση πού ὑ­πο­σχέ­θη­κε ἐ­πα­να­δι­α­πραγ­μά­τευ­ση καί ἀντ’ αὐ­τοῦ ἐ­πι­βά­λλει νέ­ες πε­ρι­κο­πές, νέ­ους φό­ρους, νέ­α χα­ρά­τσια καί πε­ραι­τέ­ρω ἐ­ξα­θλί­ω­ση τοῦ λα­οῦ.  

Κά­τι ἀ­νά­λο­γο συμ­βαί­νει καί μέ τό θέ­μα τῶν ταυ­το­τή­των. Στήν πε­ρί­πτω­ση αὐ­τή οἱ κυ­βερ­νῶν­τες βο­λι­δο­σκο­ποῦν τίς ἀν­τι­δρά­σεις μας, ὥ­στε νά ἐ­πι­βά­λουν τε­λι­κά τούς σχε­δια­σμούς τους.  

Ἄς μήν θε­ω­ρη­θεῖ ἀ­πό κα­νέ­ναν ἡ πα­ροῦ­σα συγ­κυ­ρί­α τῆς οἰ­κο­νο­μι­κῆς κρί­σε­ως ὡς μί­α «κα­λή εὐ­και­ρί­α» γιά νά ἐ­πι­βά­λουν ἀ­νε­λεύ­θε­ρες πο­λι­τι­κές καί πρα­κτι­κές στήν ζω­ή τῶν πο­λι­τῶν. Μπο­ρεῖ ὁ λα­ός μας νά ὑ­πο­μέ­νει οἰ­κο­νο­μι­κά μέ­τρα, μνη­μό­νια καί ΔΝΤ, τήν ψυ­χή του, ὅ­μως, δέν τήν που­λᾶ· τήν ἐ­λευ­θε­ρί­α του δέν τήν ἐκ­χω­ρεῖ· τά δι­και­ώ­μα­τά του δέν τά ἀ­πο­ποι­εῖ­ται

10. Σέ κάθε πόλη, σέ κάθε χωριό καί γειτονιά, σέ κάθε τόπο δουλειᾶς, σέ κάθε κοινωνικό χῶρο, παντοῦ,  πρέπει νά συγκροτηθοῦν  Ἐπιτροπές  Ἀλληλεγγύης, ἐθνικῆς καί  πνευματικῆς ἀφύπνισης, ἀντίστασης καί ἀγωνιστικῆς δράσης ἐναντίον τῶν κατοχικῶν  δυνάμεων καί τῶν  κομμα­τικῶν τους  ὑπηρετῶν.  

Ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ καί πρέπει νά παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο. Ὄχι μόνο διότι εἶναι ἕνας δικτυακός ἱστός ριζωμένος σέ κάθε γωνιά τῆς Ἑλλάδας, ἀλλά καί διότι διαθέτει καί ἕνα πανίσχυρο ὀργανωτικό «ὅπλο» κοινωνικῆς  συνοχῆς καί ἀλληλεγγύης: Τίς ἐνορίες. Μέσα στίς ἄγριες συνθῆκες τῆς γενικῆς κατάρρευσης πού ἔρχονται, μέσα στήν κόλαση πού ζεῖ καί θά ζήσει ὁ ἑλληνικός λαός, οἱ ἐνορίες μποροῦν ἀντικειμενικά νά ἀναδειχτοῦν σέ καθοριστικό μετερίζι ἀντίστασης καί ἀγώνα, σέ δομή κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης, ἐμψύχωσης καί  ἀφύπνισης   τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.

Αὐτό τό μοναδικό καί ἰσχυρό ὅπλο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας θά πρέπει νά ἀξιοποιηθεῖ ἀπό τούς πρωτοπό­ρους ἀγωνιστές τῆς Ὀρθοδοξίας, τούς ἀρχιερεῖς, τούς ἱερεῖς καί τούς μοναχούς… Γιά ἄλλη μία φορά καλεῖται ὁ Ὀρθόδοξος Κλῆρος νά ἀποτελέσει τό καταφύγιο καί τό στήριγμα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ μέσα στή λαίλαπα τῆς κοινωνικῆς καί ψυχολογικῆς του κατάρρευσης.

11.  Θά πρέ­πει νά ἀν­τι­λη­φθοῦ­με καί νά συ­νει­δη­το­ποι­ή­σου­με ὅ­τι οἱ σχε­δια­σμοί τῆς Νέ­ας Τά­ξης Πραγ­μά­των ἀ­να­τρέ­πον­ται μέ μα­ζι­κή, δυ­να­μι­κή, συν­το­νι­σμέ­νη καί ἀ­πο­φα­σι­στι­κή ἀν­τί­στα­ση. Ἀ­να­τρέ­πον­ται μέ ἀ­φύ­πνι­ση καί ἐ­γρή­γορ­ση, μέ ὁ­μο­λο­για­κό καί μαρ­τυ­ρι­κό φρό­νη­μα. Ὀ­φεί­λου­με ὅ­μως, νά πα­ρα­τη­ρή­σου­με ὅ­τι ὁ­μο­λο­γί­α χω­ρίς ὀρ­θο­πρα­ξί­α δέν μπο­ρεῖ νά ὑ­πάρ­ξει.

Ἡ ὁ­μο­λο­γί­α τῆς πί­στε­ως δέν μπο­ρεῖ νά εἶ­ναι καρ­πός ἑ­νός ἐ­πι­πό­λαι­ου ἐν­θου­σια­σμοῦ καί ἑ­νός ἔν­θερ­μου ζη­λω­τι­σμοῦ.

Ἡ ὁ­μο­λο­γί­α τῆς πί­στε­ως εἶ­ναι τό χά­ρι­σμα τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος πού δί­δε­ται σ’ αὐ­τούς πού σέ ὅ­λη τους τήν ζω­ή ἀ­γω­νί­ζον­ται μέ νή­ψη, προ­σευ­χή, με­τά­νοι­α, τα­πει­νό καί ἀ­σκη­τι­κό φρό­νη­μα νά γί­νουν δε­κτι­κοί αὐ­τοῦ τοῦ χα­ρί­σμα­τος.

Ἀπαιτεῖται, δηλαδή, πνευματικός ἀγώνας διαρκής καί ἐπίπονος, καθώς τόσο σοβαρά καί ἀποφασι­στικά γιά τήν σωτηρία μας ζητήματα δέν πρέπει νά τά ἀμελοῦμε καί νά ἀναβάλουμε τήν ἀντιμετώπισή τους γιά τήν τελευταία στιγμή.