ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

Πρός

Τούς Μαθητάς καί τίς Μαθήτριες

τῶν Σχολείων τῆς Μητροπολιτικῆς Περιφερείας

Θηβῶν, Λεβαδείας καί Αὐλίδος

Ἀγαπητά μου  παιδιά,

Μέσα στήν πορεία τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας ἀλλά καί στήν  προσωπική ζωή καθενός ἀπό μᾶς, φανερώνονται κορυφαίες προσωπικότητες πού ἀποτελοῦν φωτεινά ὁρόσημα, ὁδηγοί πορείας καί σηματοδότες τοῦ πνευματικοῦ πολιτισμοῦ. Τέτοιοι, ἀναμφίβολα μέ τή ζωή, τή διδασκαλία καί τήν δράση τους ἀποδείχθηκαν οἱ τρεῖς μέγιστοι φωστῆρες τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, οἱ γνωστοί ὡς Τρεῖς Ἱεράρχες, οἱ οἰκουμενικοί  διδάσκαλοι καί προστάτες τῆς παιδείας μας. Κατέχοντας μέ διάκριση ὄχι μόνο τήν «θύραθεν» σοφία, δηλαδή τήν κοσμική φιλοσοφική καί ἐπιστημονική γνώση, ἀλλά  καί τήν «ἄνωθεν» ἀποκάλύψη, πού μέ ταπείνωση δέχθηκαν ὡς δωρεά Θεοῦ, διδάσκουν διά τῶν αἰώνων τήν συνετή χρήση τῶν στοιχείων τοῦ παρόντος κόσμου στήν ὑπηρεσία τῶν ἀνθρώπων καί πρός δόξαν Θεοῦ.

Ἡ Παιδεία τήν ὁποία οἱ μεγάλοι αὐτοί διδάσκαλοι καί Πατέρες συνέθεσαν  με συνιστώσες τήν ἑλληνική φιλοσοφία  καί τήν πίστη στόν ἀληθινό Θεό ἀποτελεῖ τήν καρδιά καί τόν πυρήνα τοῦ λεγομένου βυζαντινοῦ πολιτισμοῦ, δηλαδή τῆς Οἰκουμενικῆς Ρωμιοσύνης. Δέν ὑπήρξαν μόνο καί ἁπλῶς  θεωρητικοί δάσκαλοι  ἀλλά καί ἀκάματοι κοινωνικοί ἐργάτες. Ὅσα δίδαξαν τά ἔκαναν πράξη καί ζωή. Μέ τολμηρή καί πρωτοποριακή γιά τήν σκληρή ἐποχή τους ὁργάνωση τοῦ κοινωνικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας « ἔθρεψαν λιμῷ τακείσας ψυχάς  πενήτων», διέθρεψαν, δηλαδή, ψυχές φτωχῶν πού ἔλιωναν ἀπό τήν πείνα. Φρόντισαν ἐξ ἴσου γιά τίς ὑλικές ἀνάγκες, τόν ἐπιούσιο ἄρτο καί γιά τήν πνευματική οἰκοδομή, τόν ἐπουράνιο ἄρτο τοῦ ποιμνίου τους.

Γνώριζαν καλά ὅτι χωρίς τήν σωστή πνευματική καθοδήγηση  διδασκαλία δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει ὑλικό ψωμί γιά ὅλους, ἀλλά καί ὅτι χωρίς τό ψωμί δέν ὑπάρχει βάση γιά νά χτισθεῖ ἡ πνευματική οἰκοδομή. Ἡ διδασκαλία καί τό παράδειγμα τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν παρέχουν πολύτιμα  συμπεράσματα γιά τήν ἐποχή μας πού μαστίζεται ἀπό τήν οἰκονομική κρίση. Ἡ ἀποσύνθεση τῆς κοινωνίας καί ἡ διάλυση τοῦ προνοιακοῦ κράτους εἶναι τραγικό ἀποτέλεσμα τῆς ἀποσύνθεσης τῆς ψυχῆς τοῦ καθενός. Οἱ  στοργικοί αὐτοί πατέρες, ὁ Μ. Βασίλειος, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ θεολόγος, ὁ ἱερός Χρυσόστομος, ἤθελαν καί θέλουν νά μήν ὑπάρχει στόν κόσμο οὔτε μία «τακεῖσα ψυχήν», οὔτε ἕνας συνάνθρωπος μας πού νά λιώνει  ἀπό τήν πείνα, νά μήν ὑπάρχουν παιδιά πού λιποθυμοῦν στό σχολείο, ἐπειδή ἔφυγαν νηστικά ἀπό τό σπίτι. Οἱ  ἅγιοι αὐτοί μᾶς παραδίδουν ὡς ἱερή παρακαταθήκη μιά ὁλοκληρωμένη καί εἰλικρινῆ παιδεία ἀγάπης καί ἀνθρωπιᾶς, πού ἀποτελεῖ τήν ἀσφαλέστερη βάση γιά τήν πνευματική μας ἐποικοδόμηση καί τό ξεπέρασμα τῆς δοκιμασίας.

Μέ πολλή ἀγάπη καί ἐγκαρδιές εὐχές γιά ὑγεία

πρόοδο καί πνευματική προκοπή

Ὁ Μητροπολίτης σας

† Ο ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ