Οι Εθνικές Υποθέσεις μας οδεύουν από το κακό στο χειρότερο.

Σκοπιανοί και Τούρκοι κερδίζουν, εν τοις πράγμασιν,

στα σχέδια τους εναντίον μας.

Δυστυχώς!.. Η προπαγάνδα που, εδώ και 65 έτη, ασκούν οι πολιτικοί ηγέτες του ψευτοκρατιδίου των Σκοπίων, επί του θέματος της ονομασίας τους έπιασε. Η υποτονική έως ανύπαρκτη διπλωματική αντίδρασις, καθ’ όλο αυτό το χρονικό διάστημα (από το 1946 μέχρι σήμερα) εκ μέρους όλων των Ελληνικών κυβερνήσεων, προ της συγκεκριμένης απειλής προς την χώρα μας, αποδίδει... καρπούς. Η Χάγη προτίθεται να δικαιώσει το κρατικό αυτό μόρφωμα στην ονομασία που θέλει. Το όνομα της Αμαζόνας του Ελληνισμού «Μακεδονία», εντός ελαχίστου χρόνου, αποδίδεται στο κρατικό μόρφωμα που ο Τίτο δημιούργησε προ των βορείων συνόρων μας. Ίσως με κάποιον επιθετικό προσδιορισμό, ίσως με το συνθετικό «Νέα», αλλά η ουσία είναι μία: «Το σχέδιο υφαρπαγής του ονόματος είναι πλέον γεγονός, η «Νέα Μακεδονία» (ή κάπως έτσι) εφεξής υπάρχει. Και αρχής γενομένης από το όνομα, έρχονται, οσονούπω, και οι εθνοτικές - μειονοτικές - εδαφικές διεκδικήσεις.

Και ας λέγει ό,τι θέλει ένας έκαστος... «ρεαλιστής» πολιτικός επί της μεγίστης αυτής εθνικής υποθέσεως, με πρώτο και καλλίτερο τον κ. Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος αποκαλεί «ρομαντικούς» τους όποιους Έλληνες που τολμούν (!) να έχουν εθνική συνείδησι και να φωνάζουν «όχι» σε ονομασία που να συμπεριέχη την λέξι «Μακεδονία». Το σχέδιο δημιουργίας κράτους της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» που θα συμπεριλαμβάνει ΚΑΙ την Μακεδονία μας τίθεται, οριστικώς, σε εφαρμογή. Τελεία και παύλα. Και ο υποστηρικτής τους Εβραιοουγγροαμερικανός Τζ. Σόρος επιτυγχάνει στα σκοτεινά σχέδια του εναντίον μας. Το πώς και γιατί το έχουμε εξηγήσει αναρίθμητες φορές. Πλέον, όμως, της ευθύνης πλείστων όσων πολιτικών φορέων και προσώπων, επί του θέματος, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που διεδραμάτισαν σοβαρότατο ρόλο στην υφαρπαγή του ονόματος «Μακεδονία» από τους Σκοπιανούς. Και δεν αναφερόμεθα, τώρα, στους υπερατλαντικούς «συμμάχους» μας Αμερικανούς, Βρετανούς και άλλους Ευρωπαίους και μη «φίλους» που μας έσκαψαν τον λάκκο στο Σκοπιανό. Υπάρχει και μία άλλη παράγραφος στο θέμα.

Πέραν των πολιτικών «μας» αρχόντων, του Τζ. Σόρος και των ξένων κυβερνήσεων που συνήργησαν στο να λάβουν τα Σκόπια ονομασία που να συμπεριέχη τον όρο «Μακεδονία» με ό,τι αυτό συνεπάγεται, μεγίστη ευθύνη φέρουν και Έλληνες, μικροί και μεγάλοι επιχειρηματίες, οι οποίοι, και πριν ακόμη διαλυθεί η Γιουγκοσλαβία εγκατεστάθησαν στο συγκεκριμένο ψευδοκρατίδιο, έστησαν μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις και ούτω πως συνήργησαν στην άνδρωσι του ψευτοκρατιδίου. Έστω και έτσι, όμως θα μπορούσαν, καθώς το μέγιστο τμήμα της Σκοπιανής οικονομίας στηρίζεται στους Έλληνες επιχειρηματίες να έχουν πιέσει την Σκοπιανή Ηγεσία, να σταματήσει τα περί ονομασίας με την λέξι «Μακεδονία». Δεν το έπραξαν. Αντιθέτως, είτε με τη σιωπή τους, είτε υποστηρίζοντας εμφανώς την (απαράδεκτη, βεβαίως) άποψι Μητσοτάκη, βοήθησαν τους σφετεριστές της Μακεδονίας μας στο έπακρο. Είναι κι αυτή μία πικρή αλήθεια, η οποία, όμως, πρέπει να λέγεται.

Ειδικής μνείας, εν τέλει, θεωρούμε ότι πρέπει να τύχη και τούτο: Η Κυβέρνησις, στην προσπάθεια της να υποβαθμίση το πρόβλημα, το προσδιορίζει ως μία μικρή αντίδρασι εκ μέρους, μόνον, του κόμματος του κ. Γ. Καρατζαφέρη. Βεβαίως, ο κ. Καρατζαφέρης και οι βουλευτές του αξίζουν συγχαρητηρίων για την, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, στάσι τους επί του θέματος. Πλην όμως, υπενθυμίζεται ότι ΕΝ ΤΩ ΣΥΝΟΛΩ του ο Ελληνικός Λαός αντιδρά στην ονομασία και ασφαλώς πρέπει και οι Μακεδόνες - τουλάχιστον - Έλληνες βουλευτές, οποιουδήποτε κόμματος, να αντιδράσουν. Για την τιμή των όπλων, έστω, βρε αδελφέ!... Έστω και τώρα.

Περί Τουρκίας τώρα: Δεν απαριθμούνται, στην κυριολεξία, τα βάσανα που έχει υποστεί ο Έλληνας από το τουρκικό έθνος - κράτος. Όχι μόνον κατά την, επί τέσσερις αιώνες, σκλαβιά του, από την άλωσι της Κωνσταντινουπόλεως, αλλά και κατά τις περιόδους που προηγήθησαν και επηκολούθησαν. Και όταν χρησιμοποιούμε την λέξι «βάσανα» δεν εννοούμε μία οποιαδήποτε διάστασι της λέξεως «ταλαιπωρία», αλλά μία ατελείωτη σειρά διωγμών, βασανιστηρίων, δολοφονιών και γενικώς βαρβαρότητος απερίγραπτου μεγέθους. Αναρίθμητες και οι σχετικές, ιστορικές αναφορές επί τούτου. Και όχι μόνον για τους Έλληνες - που υπέφεραν περισσότερον παντός άλλου - αλλά και στο σύνολο τους οι βαλκανικοί λαοί, αυτό που έχουν να ενθυμούνται από τους Τούρκους είναι (μόνον) αιώνες απερίγραπτων σφαγών, λεηλασιών, υποχρεωτικών εξισλαμισμών, σαδιστικών βασανιστηρίων, παιδομαζωμάτων κ.λπ. από την στιγμή που ο ληστρικός και αιμοχαρής αυτός Μογγολικός λαός ενεφανίσθη στα εδάφη τους. Είναι αυτονόητο πως οι ιστορικές αναφορές αναφορικώς με όσα έχουμε υποστεί δεν πρέπει, με κανένα τρόπο, να λησμονούνται. Όπως, επίσης, είναι και άκρως λυπηρό, όσο και ανησυχητικό το γεγονός ότι οι σημερινοί Έλληνες, σκοπίμως, εξωθούνται σε πλήρη ιστορική αμνησία, σε ό,τι έχει να κάνη με τα τραγικά γεγονότα που υπέστησαν οι προγονοί μας από τους Τούρκους επί πολλούς αιώνες στο όνομα μιας, από πάσης πλευράς, ανέφικτης «Ελληνοτουρκικής Φιλίας».

Πρόκειται για μια προσπάθεια αποσιωπήσεως και εν πολλοίς παραποιήσεως της Ιστορίας που, ανεπιφυλάκτως, ο γράφων χαρακτηρίζει ως εθνική προδοσία, βάσει της οποίας το θύμα (εμείς) αναδεικνύουμε τον θύτη μας (τους Τούρκους) ως έναν ισότιμο συνομιλητή επί παντός του επιστητού!... Και αν είναι δυνατόν, να συζητούμε με τους - υπενθυμίζω - δολοφόνους, βασανιστές και βιαστές μας, επί θεμάτων εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, αλλά και να τους υποστηρίζουμε να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωσι. Αφού, ο νεοραγιαδισμός και η ασυνειδησία των πολιτικών αρχόντων «μας» τους έχει οδηγήσει στην εθνική προδοσία και την υποστήριξι των βασανιστών του έθνους μας, αυτονόητο είναι ότι οι βασανιστές μας αυτοί, οι Τούρκοι, θα εγείρουν απαιτήσεις, όχι μόνον στο Αιγαίο, αλλά και στην Θράκη, όπου ΗΔΗ έχει αρχίσει συστηματική προσπάθεια, εκ μέρους της Αγκύρας, εκτουρκισμού της περιοχής και εν συνεχεία, δημιουργίας θέματος... ανεξαρτητοποιήσεώς της. Πολύ περισσότερο, από την στιγμή που οι «φίλοι και σύμμαχοι» Αμερικανοί έχουν, ήδη, ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για τέτοιες ενέργειες, εδραιώνοντας την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου (Κοσόβου), επαρχίας και μητροπόλεως του πολιτισμού (για να μην ξεχνιόμαστε) της Σερβίας.

Επανέρχομαι στους εξ Ανατολών γείτονες: Βέβαιον θεωρείται, από κάθε σοβαρό και αντικειμενικό αναλυτή, ότι οι σχέσεις μας με τους Τούρκους ΠΟΤΕ δεν πρόκειται να καταστούν έστω υποφερτές. Διότι, ακόμη και σήμερα, επ' ουδενί λόγω ξεχνούν ότι είμεθα τμήμα τής, το πάλαι ποτέ, Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Διότι εμείς ορθώσαμε, πρώτοι, το ανάστημα μας στην κυριαρχία τους και υπήρξαμε η αφορμή και το αίτιο της καταρρεύσεώς της, με την εθνεγερσία του 1821, την οποία εθνεγερσία, ειρήσθω εν παρόδω, αμφισβητούν σε πλείστα όσα σημεία κάποιοι κύριοι, δυστυχώς δικοί μας, Πανεπιστημιακοί μέσω συγκεκριμένου τηλεοπτικού δικτύου. Διότι εμείς, εν τέλει, συνιστούμε το βασικό εμπόδιο της εξαπλώσεως τους, πάλι, προς την Δύσι. Αυτοί (οι Τούρκοι), έτσι αποδεικνύουν ότι σκέπτονται, ότι ονειρεύονται. Ενώ οι δικοί «μας» πολιτικοί άρχοντες είτε αεροβατούν, είτε έχουν ευθυγραμμισθεί πλήρως στα σχετικά κελεύσματα και συμφέροντα των, πέραν του Ατλαντικού, «φίλων και συμμάχων», οι οποίοι, ανενδοίαστος, στηρίζουν τους Τούρκους και ποδοπατούν τα δίκαια των Ελλήνων.