Η πραγματική συμφορά που υφίσταται σήμερα στην ελληνική κοινωνία δέν είναι ή οικονομική δυσπραγία. Αυτή είναι μόνο μία και όχι ή σοβαρότερη συνέπεια της ανυπολόγιστης καταστροφής που συνίσταται στον ενταφιασμό ανεκτίμητων χαρισμάτων ολόκληρων γενεών με τήν υπόσχεση τής εύκολης ζωής που εξαπατηθήκαμε νά πιστεύουμε ότι είναι ή μεγαλύτερη κατάκτηση.
[...] Ασχολούμενοι διαρκώς και αποκλειστικά μέ τό κακό πού μας κάνουν οί άλλοι, κατασπαταλάμε όχι μόνο τις δυνατότητες και τά χαρίσματα μας, αφήνοντας αναξιοποίητες πολύτιμες ευκαιρίες, άλλα κατασπαταλάμε και αυτή τήν ίδια τή ζωή μας. Τήν ποιότητα τής ζωής ενός άνθρώπου δέν τήν καθορίζει τό κακό πού του κάνουν οί άλλοι* τήν ποιότητα τής ζωής του τήν καθορίζει τό κακό πού κάνει εκείνος στους άλλους, γιατί τό κακό πού κάνει εκείνος στους άλλους διαφθείρει τήν ίδια του τήν υπόσταση.
[...] Ή αγάπη και ή διαχείριση τής αγάπης μεταξύ άλλων είναι και μια τέχνη, πού χρειάζεται νά τήν διδαχθή ό άνθρωπος, όπως χρειάζεται νά διδαχθή τήν τέχνη τής ζωής γενικότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου